سلام علیکم رفقا! وقتتون مهدوی باشه ان شاء الله، بریم سراغ محفلمون؟

-بسم‌ر‌ب‌المھدی عج- خب...از اینجا شروع کنم که ما یعنی کارامون.. تَه ِنامردیه! البته نه هممون!ان شاء الله که کم هستن...

رفتار ما نسبت به امام زمانمون رو میگم...اینکه واقعا نامردیه!

حالا لابد میگید که کدوم کارمون تَه ِنامردیه؟ -ببین رفیق! ازت می خوام که خودت بهش فکر کنی در اول...البته الان خودمم میگم!

بزارید اینطور بگم... گناه که میکنیم، دل آقامون رو به درد میاریم. . . هواشونم که نداریم...!

البته اینایی که دارم میگم طرف مخاطبش اول خودمم! ولی آقا چی!عوض ِ گناهامون استغفارم میکنه ! . . . تازه دعامونم میکنه!

واقعا انگار گاهی یادمون میره که نامه اعمالمون دست آقا میره!انگار گاهی یادمون میره امام زمان حاضر هستش ... دیدی بعضی وقتا فلانی میدونه کارش با امضای فلان مسئول انجام میشه چقدر جلوش دلا راست میشه!

ولی حواسمون نیست، حواسمون به این نیست که برای اینکه عاقبت بخیر شیم امضای امام زمان لازمه:)! -ولی با همه این فراموشی ها ! اذیت ها! اشک در آوردن های امام زمانمون... همچنان آقا برامون مثل پدری مهربون و حتی بیشتر هوامونو داره... و دلسوزه!

دل آقا رو ده ها بار شکوندیم ولی بازم آقا میگه تو فقط بیا...من تو رو می بخشم:).

حر سد راه امام زمانش شد! ما هم با گناهانمون سد امام زمانمونیم....!سد راه شکل گیری ظهور!

ولی حر تهش فهمیدم کارش اشتباه بوده و امام حسین علیه السلام حر رو خرید!