✅ سالروز ولادت با سعادت #حضرت_معصومه سلام الله علیها گرامی باد... ✅ @hosenih_maghtal

🔵 لبیک حضرت معصومه به امام زمانش 🌺 ولادت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها بر همه منتظران مبارک باد. 🆔 eitaa.com/emame_zaman

یکی از مستشرقین فرانسوی به نام اوژن فلاندن در سفرنامه اش به ایران درباره حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها می‌نویسد: تیمور لنگ به قم چندان لطمه وارد نرسانده و شاید به برکت فاطمه (معصومه س) باشد.... 📚 سفرنامه اوژن فلاندن به ایران، ترجمه: حسین نورصادقی، چاپ سوم، ص۱۲۳

کرامت حضرت معصومه(سلام‌الله‌علیها) به آیت الله مرعشی نجفی رضوان الله علیه در بیان فرزند بزرگوار ایشان

"ارادت ویژه آیت الله مرعشی نجفی رضوان الله علیه به حضرت معصومه علیهاالسلام" در بیان فرزند بزرگوار ایشان

روایت آیت الله مرعشی نجفی رضوان الله علیه از عنایت ویژه حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها به زائران حرمشان

کانال احادیث اهل البیت علیهم‌السلام در راستای ترویج میراث نورانی اهل‌ البیت علیهم‌السّلام تشکیل شده است 👈احادیث #اخلاقی 👈احادیث #تاریخی 👈احادیث #تفسیری 👈احادیث #فقهی 👈احادیث #اعتقادی 👈احادیث #مهدویت 👈تمام مطالب با متن عربی و منابع معتبر بارگذاری می‌شود 🔰https://eitaa.com/joinchat/2245328896Cebca2aabb7 ✅ ڪـپے مطالب کانالشون آزاد هست در نشر احادیث و معارف اهل بیت علیهم السّلام شریک باشید.

🌺🌸🌺🌸🌺🌸قصه مسلمان شدن وزیر زرتشتی خوارزمشاه(کرامتی از امام هشتم شیعیان حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام)🌺🌸🌺🌸🌺🌸   روایتی از شفای یک زرتشتی در حرم مطهر امام رضا(علیه السّلام)؛ رویدادی که حدود ۹۰۰ سال پیش اتفاق افتاد و ماجرای آن در کتاب «ألثّاقِبُ فِی المَناقِب» که منسوب به عمادالدین ابوجعفر طوسی مشهور به «ابن‌حمزه» از علمای بزرگ شیعه در قرن ششم هجری است، نقل شده است نگرانی‌های یک فرستاده سیاسی در روزگار حکومت سلطان سنجر سلجوقی، فرزند ملکشاه و از فرمانروایان قدرتمند دودمان سلجوقیان در ایران، منطقه خوارزم نیز مدتی تحت حاکمیت وی قرار گرفت. از زمان‌های خیلی قدیم به حاکمان خوارزم، خوارزمشاه می‌گفتند و این لقب، ظاهراً تا حمله مغول به ایران هم رواج داشت. القصه، در آن زمان در دربار خوارزمشاه یعنی حاکم خوارزم، فردی زرتشتی حضور داشت که مشهور به انوشیروان مجوسی اصفهانی بود؛ مجوس در لغت عرب به معنای زرتشتی است. آقای انوشیروان از افراد بسیار معتمد و کاربلد دربار خوارزمشاه بود و به همین دلیل، مورد علاقه و توجه وی قرار داشت و مقام وزارت هم پیدا کرده‌ بود. یک ‌بار پیکی از دربار سلطان سنجر سلجوقی به دربار خوارزمشاه آمد و در مورد مسئله‌ای از او توضیح خواست. از آنجا که به هر دلیل، نمی‌شد توضیح را در نامه مکتوب کرد، خوارزمشاه تصمیم گرفت فرد معتمد خود، یعنی همین انوشیروان اصفهانی را به دربار سنجر بفرستد، اما این وسط مشکلی وجود داشت؛ انوشیروان به بیماری بَرَص مبتلا شده بود و تقریباً سراسر بدنش به این عارضه دچار بود. از طرفی او اطلاع داشت که درباریان سلطان سنجر، در خوار و خفیف کردن امثال انوشیروان اصفهانی که هم مسلمان نیست و هم بیماری برص دارد، بسیار فعال هستند! اما خب، نافرمانی نسبت به دستور خوارزمشاه هم می‌توانست برای انوشیروان گران تمام شود. این بود که با ترس و وحشت از خوارزم خارج شد و به سوی اصفهان، پایتخت سلجوقیان حرکت کرد. در آن زمان هنوز سلطان سنجر مرو را به پایتختی انتخاب نکرده‌ بود. ورود به وادی طوس و مشهدالرضا(علیه‌السّلام) انوشیروان در مسیر حرکت، به مشکل خود می‌اندیشید، تا اینکه به وادی طوس رسید و در آنجا مدتی را به استراحت پرداخت. در این بین شاهد گفت‌وگوی مردم درباره کراماتی بود که درباره حضرت ثامن‌الحجج(علیه‌السّلام) نقل می‌کردند. او که سخت دلشکسته و نگران بود، از آن مردم درباره شفا گرفتن در حرم رضوی پرسید. صاحب کتاب «ألثّاقِبُ فِی المَناقِب» می‌نویسد: «قالَ لَهُ بَعْضَ النّاس: لَو دَخلتَ قُبَّتهُ و زرتَهُ وَ تَضَرَّعَت حَولَ قَبْره و تَشَفَّعَت بِه إلی اللهِ سُبحانَهُ وَ تَعالى، لأجابَکَ إلیهِ و أزالَ عَنکَ ذلِکَ»؛ برخی از مردم به وی گفتند اگر وارد روضه منوره شوی و در کنار مرقد مطهر بنشینی و با تضرع از خداوند بخواهی که به حق مقام او، به تو شفا عنایت فرماید، پروردگار دعایت را اجابت خواهد کرد و این مرض از بدن تو جدا می‌شود. انوشیروان که سخت تحت تأثیر قرار گرفته ‌بود، پاسخ داد: من مسلمان نیستم و می‌ترسم که خادم آن مکان، مانع ورود من به روضه منوره شود. یکی از آن افراد به وی توصیه کرد: تغییر لباس بده و همراه زائران وارد روضه منوره شو؛ کسی نخواهد فهمید. انوشیروان به این توصیه عمل کرد؛ تغییر لباس داد، وارد حرم مطهر شد و در گوشه‌ای نشست؛ درددل کرد و اشک ریخت؛ از خدا خواست که به حرمت صاحب این قبر، او را شفا دهد. لحظات به سرعت سپری می‌شد و انوشیروان مجوسی اصفهانی، متوجه آن نبود. ساعاتی بعد به خود آمد؛ زمانی که دیگر آفتاب غروب کرده‌ بود و خادم قصد داشت درِ روضه منوره را ببندد. انوشیروان به سرعت از روضه منوره خارج شد؛ وقتی به خانه رسید و لباس از تن بیرون آورد، متوجه شد که اثری از بَرَص بر تن وی نیست؛ او شفا یافته بود. در پی این اتفاق، روز بعد در حالی که شهادتین را بر زبان می‌راند، وارد حرم مطهر شد؛ اموال فراوانی را میان مستمندان تقسیم کرد و دستور داد صندوقی از جنس نقره، برای مرقد مطهر رضوی بسا زند و نصب کنند. نویسنده این گزارشِ مربوط به قرن ششم هجری آورده ‌است که این روایت، نزد مردم خراسان مشهور است و بسیار بوده‌اند افرادی که انوشیروانِ شفایافته را دیده‌اند. از این واقعه حدود ۹۰۰ سال می‌گذرد." نخستین صندوق در سده ششم هجری قمری از جنس چوب توسط "انوشیروان زرتشتی" از اهالی اصفهان پس از کسب شفا به حرم اهدا شد و بر روی سنگ مزار قرار داده شد و ابن بطوطه در سفرنامه خود (تحفه‌النظّار) این صندوق را با روکش نقره در سال ۷۳۴ هجری قمری مشاهده کرده است.