📚شخصیت‌شناسی علامه حسن حسن‌زاده آملی رحمت الله علیه #قسمت_دوازدهم "بررسى اندیشه هاى بنیادین استاد علّامه آیة الله حسن زاده آملى" استاد علّامه آیة الله حسن زاده آملى از معدود مفاخر جهان اسلام است که علاوه بر تضلّع در رشته‌هاى مختلف علمى در معارف توحیدى و اندیشه‌هاى عرفانى نیز در افق برترى قرار دارند به طورى‌که رشحات افکار رفیع البنیان و تراوشات فیوضات بحار حکمت و عرفان از ایشان شخصيّتى استثنایى به وجود آورده است و به طور کلّى مى‌توان گفت که ایشان استاد مسلّمى است که حقیقت و عمق تعالیم و مبانى اصیل شریعت اسلام را با تمام شراشر وجود لمس نموده و مدرکات عقلانى و وحیانى را با حقیقت شهود درهم آمیخته است. اینک به طور مستند به بررسى اندیشه هاى بنیادین استاد مى‌پردازیم به امید آنکه مورد قبول اهل فضل و دانش قرار گیرد: 1- یکى از شاهکارهاى استاد تأسیس فص جدیدى بنام" فص حکمة عصمتیة فى کلمة فاطمیة" و الحاق آن به فصوص الحکم شیخ محى الدین عربى است انگیزه‌ى استاد بر تدوین و تأسیس این صحیفه‌ى مکرّمه القاء سبوحى بود که در یک توجّه عرفانى، رزق یکى از شاگردان ایشان شد. به نظر استاد انسان کامل اگر مرد باشد مظهر و صورت عقل کل است و اگر زن باشد مظهر و صورت نفس کل است بنابراین سید اوصیاء و سرّ پیامبران و رسولان حضرت على ابن ابى‌طالب(ع) اعلى صورت و مظهر عقل کلّى به تمام‌ترین وجه ممکن است و حقیقت ام الکتاب سیده نساء العالمین فاطمه زهراى بتول صورت و مظهر نفس کلّى بر وجه اتمّ است. در روایت است که پیامبر(ص) فاطمه را دوست مى‌داشت و او را به کنیه‌ى" ام ابیها" مى‌خواند ایشان تصریح مى‌کند که چون عقل کل، پدر است و نفس کل، مادر، و موجودات از آن دو ظهور یافتند و مادرِ انوار و فضایل فاطمه عقیله رسالت و مظهر نفس کلیه بر وجه اتمّ است پس بنابراین تفسیر انفسى قویم از روایت آن جناب، مادرِ پدرى است که خاتميّت با وى است استاد بیان مى‌کند که همان‌گونه که حضرت زهرا(س) لیله قدر و یوم الله است، همچنین اسمى از اسماء حسناى الهى و کلمه‌اى از کلمات علیاى وى نیز مى‌باشد«1». 2- یکى دیگر از اندیشه‌هاى ژرف استاد مسأله‌ى توحید صمدى است که در اصطلاح عرفان به وجود واحد شخصى یا وحدت شخصى وجود تعبیر مى‌شود به نظر استاد وجوب وجود صمد حق با وحدت مطلقه‌ى آن یکى است و این وحدت مطلقه منزه از اطلاق و تقیید است. مطلق است امّا نه اطلاق در مقابل تقیید که خود تقیید است در توضیح آن گفته مى‌شود که حقیقتِ وجودِ صمدِ حق من حیث هى هى چنانکه واجب الوجود بذاتها است یعنى محال است که قابل عدم باشد زیرا که در صورت اتّصاف به عدم اگر باقى باشد لازم مى‌آید اتّصاف احد النقیضین به آخر و اگر باقى نباشد لازم مى‌آید اتّصاف طبیعت وجود به طبیعت عدم و هر دو وجه بین الاستحاله است همچنین مطلق از قید عام و اطلاق، و قید خاص مخصّص است مطلقى به اطلاق حقیقى صمدى که عام سعى وجودى است نه اطلاق مقابل تقیید که خود در حقیقت تقیید است یعنى محال است که مأخوذ به قید عموم و اطلاق یا مأخوذ به قید مخصّص گردد.«2» ادامه دارد... ┄┅═══❉☀❉═══┅┄ کانال علامه حسن زاده آملی ره👇 https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7