؛✨؛ و چون وجود، در هر جا قدم نهاد خیر محض و قدومش خیر مقدم است؛ و همه خیرات از یک حقیقت فائض شده اند که «وَ إِن مِّن شَیءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ» پس، كل الكمال و كمال الكل مبدأ واجب الوجود است؛ و عقل بالفطره عاشقِ آن کمالِ مطلق است که «العقل ما عبد به الرحمان و اكتسب به الجنان» و جنتِ اهلِ کمال، همان کمال است که جنت لقاء است. در ابیاتی گفته ام: چرا زاهد اندر هوای بهشت است چرا بی خبر از بهشت آفرین است و متأله سبزواری چه نیکو فرموده است: و کل ماهناک حی ناطق و لجمال الله دوما عاشق ؛........... ؛ ✨✨✨؛ نامه ها برنامه ها ؛ ✨✨✨✨✨؛ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

✨ ألأَسْماءُ الحُسْنَیٰ ✨ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

؛✨؛ « اسماء الله اكبر اند » « نباشد هیچ اسمی، اسمِ اصغر که اکبر باید از الله اکبر » بر اساس تناسب بین حکم و موضوع ، از حق سبحانه که "اکبر" است، اسمای او جز "اکبر" نشاید. «لذا همه اسمای حسنای الهی، "اعظم" اند.» شخصی از عارف بسطامی پرسید که: اسم اعظم کدام است ؟ گفت : تو اسم اصغر به من بنمای که من اسم اعظم به تو بنمایم. آن شخص حیران شد، پس گفت : همهٔ اسماء حق، عظیم اند. ؛ ✨✨✨؛ شرح دفتر دل ؛ ✨✨✨✨✨؛ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

؛✨؛ « أسْتَغفِرُ اللَّه رَبّی و أتوبُ إليه» پس هنوز در اسمِ «ربّی» سِیر می کنیم و به «أتوبُ إلَیه» نرسیده ایم. حال دریافتی که حتی آن زمان که سجده را به «جماعت» می گذاری ازچه رو می گویی: «سُبحانَ "ربّی" الأعلی وَ بِحَمده» منزه است "ربّ بلند مرتبه ام" و او را می ستایم. تو اکنون به جریان ربوبیِ خویش آشنا شده ای از تشتت خارج و تمرکز یافته ای، چه انقطاع از «ربّ + ی» در «أستَغفِرُ الله ربّی و أتوب إليه» برای هر کس که باشد یعنی مُردن. مُردن زیاد است، یعنی نبودن. نبودن هم زیاد است، یعنی هیچ. هیچ که خیلی زیاد است، چه "هیچ" کجا متصور شود؟ و کجا دَمی به تخیل آید؟! پس به جریان ربوبی خویش آگاه شو، که «زنبور عسل» این نکته را فهمیده است و با «ربِّ خویش» کار دارد و از او پرورش می گیرد: «فَٱسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ» زنبور عسل! از همان راه هایی "سلوک" کن که ربّ ات مقرر نموده است. ؛......... ؛ ✨✨✨؛ الهی نامه ربوبیّت ؛ ✨✨✨✨✨؛ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

؛✨؛ بِدان گذر از این عالَمِ ثقيل، بی «ربّ آشنا» و قریب، بی پرورندهٔ «خلاق»، «رافع»، «ودود»، «هادی»، «عظیم»، آن هم در این اندک باقی مانده، ممکن نیست. پس؛ «ربّ» خود را عابد باشد «فَاعبُد ربَّک». به سوی ربّ خویش بازگرد «إرجعى الى رَبّك» «و إلى رَبّكَ الرَّجعی» «ربّ ات» را وکیل خود کن که «وکالتِ ربّ ات»، تو را کفایت می کند «وَ کَفى بِرَبّكَ وَكيلا» این است جریان ربوبیِ ویژهٔ هر کس. «پس حسرت از نگاهت بشوی» که این بی حرمتی به ربّ خویش است. هیچگاه مگو که کاش آن دیگری بودم «که این بی حرمتی به ربّ خویش است.» اکنون وقت آن رسیده است که ربِّ خود را با اسمش صدا بزنی اسمش را بخوانی که به این کار دعوت شده ای، که به این کار امر شده ای ، چه می کنی با این اَمر؟ «سَبِّح اِسمَ رَبّكَ الاَعلی» نام ربّ بلند مرتبه ات را تسبیح گوی «قد أَفَلَحَ مَن تَزَكَّى و ذَكَرَ اِسمَ رَبِّهِ فَصَلّی» هر که خود را از آلودگی ها پاک کرد رستگار شد همان که نام «ربّ اش» را یاد کرد و نماز گزارد. چه می کنی با این دستورات؟ مگر قرآن نخوانده ای و ندیده ای که در جای جای آن، پیامبران دستور داشتند که ربّ خود را بشناسند و او را به اسم بخوانند... که خوانده اند. ؛............. ؛ ✨✨✨؛ الهی نامه ربوبیّت ؛ ✨✨✨✨✨؛ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

💠علامه حسن زاده (ره) 🔹داستان سیمرغ #علامه_حسن_زاده https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

💠علامه حسن زاده (ره) 🔸عَبد باشیم #علامه_حسن_زاده https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

؛✨؛ پس در کلام الله بنگر «اسم ربّ» یوسف، موسی، زکریا، یحیی، یونس، شعیب، ابراهیم، عیسی، مریم و یعقوب ....(ع) چه بوده است؟ برای یکی، إن رَبّی «سَمیعٌ بَصیرٌ»، برای ديگرى، إنَّ رَبّی «عَزیزٌ رحیمٌ»، برای یکی دیگر، «عَلیمٌ حکیمٌ»، برای یکی، «رَبّكَ الاَكرم»، برای یکی، «سَمیعٌ مجيبٌ»، برای دیگری،«مُحیی و مُمیت»، برای دیگری، «ربّ الکریم»، دیگری، «توّابٌ رحیمٌ» و «حفیظٌ و رَقیبٌ» و «ولیٌ» و «ناصرٌ مجیب» و «غفّارٌ رحیمٌ» ... و هر کدام موظف بودند از جریانِ ربوبیِ خویش ربّ شان را بخوانند چرا که «ربّ»، اسم دارد و مشخص کننده جریانِ ربوبیِ خاص است. نه اینکه «ربّ» متعدد است نه، چه بارها، بیان شد که در ذات «اختلاف نیست» و «ربّ» همان «ربّ العالمين» و «ربّ العالمین» همان «الله» است. بلکه این «مربوب» است که باید تابعِ جریانِ ربوبیِ خود باشد، این «مربوب» است که «متفاوت» است. چه هر کدام در زمان و مکانی وظیفه ای به عهده دارند که باید به انجام برسانند. پس باید پرورش از «ربّ» خود گیرند و «ربّ خود» را بشناسند و او را «بنام» بخوانند که این شیوه در «القرآن الكريم» نمایان است. تو چه می کنی؟! ربّ ات را شناخته ای؟ نامش را می دانی؟! با جریان ربوبی خود آشنایی؟! ؛.......... ؛ ✨✨✨؛ الهی نامه ربوبیّت ؛ ✨✨✨✨✨؛ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7