؛✨؛ بِدان گذر از این عالَمِ ثقيل، بی «ربّ آشنا» و قریب، بی پرورندهٔ «خلاق»، «رافع»، «ودود»، «هادی»، «عظیم»، آن هم در این اندک باقی مانده، ممکن نیست. پس؛ «ربّ» خود را عابد باشد «فَاعبُد ربَّک». به سوی ربّ خویش بازگرد «إرجعى الى رَبّك» «و إلى رَبّكَ الرَّجعی» «ربّ ات» را وکیل خود کن که «وکالتِ ربّ ات»، تو را کفایت می کند «وَ کَفى بِرَبّكَ وَكيلا» این است جریان ربوبیِ ویژهٔ هر کس. «پس حسرت از نگاهت بشوی» که این بی حرمتی به ربّ خویش است. هیچگاه مگو که کاش آن دیگری بودم «که این بی حرمتی به ربّ خویش است.» اکنون وقت آن رسیده است که ربِّ خود را با اسمش صدا بزنی اسمش را بخوانی که به این کار دعوت شده ای، که به این کار امر شده ای ، چه می کنی با این اَمر؟ «سَبِّح اِسمَ رَبّكَ الاَعلی» نام ربّ بلند مرتبه ات را تسبیح گوی «قد أَفَلَحَ مَن تَزَكَّى و ذَكَرَ اِسمَ رَبِّهِ فَصَلّی» هر که خود را از آلودگی ها پاک کرد رستگار شد همان که نام «ربّ اش» را یاد کرد و نماز گزارد. چه می کنی با این دستورات؟ مگر قرآن نخوانده ای و ندیده ای که در جای جای آن، پیامبران دستور داشتند که ربّ خود را بشناسند و او را به اسم بخوانند... که خوانده اند. ؛............. ؛ ✨✨✨؛ الهی نامه ربوبیّت ؛ ✨✨✨✨✨؛ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

💠علامه حسن زاده (ره) 🔹داستان سیمرغ #علامه_حسن_زاده https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

💠علامه حسن زاده (ره) 🔸عَبد باشیم #علامه_حسن_زاده https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

؛✨؛ پس در کلام الله بنگر «اسم ربّ» یوسف، موسی، زکریا، یحیی، یونس، شعیب، ابراهیم، عیسی، مریم و یعقوب ....(ع) چه بوده است؟ برای یکی، إن رَبّی «سَمیعٌ بَصیرٌ»، برای ديگرى، إنَّ رَبّی «عَزیزٌ رحیمٌ»، برای یکی دیگر، «عَلیمٌ حکیمٌ»، برای یکی، «رَبّكَ الاَكرم»، برای یکی، «سَمیعٌ مجيبٌ»، برای دیگری،«مُحیی و مُمیت»، برای دیگری، «ربّ الکریم»، دیگری، «توّابٌ رحیمٌ» و «حفیظٌ و رَقیبٌ» و «ولیٌ» و «ناصرٌ مجیب» و «غفّارٌ رحیمٌ» ... و هر کدام موظف بودند از جریانِ ربوبیِ خویش ربّ شان را بخوانند چرا که «ربّ»، اسم دارد و مشخص کننده جریانِ ربوبیِ خاص است. نه اینکه «ربّ» متعدد است نه، چه بارها، بیان شد که در ذات «اختلاف نیست» و «ربّ» همان «ربّ العالمين» و «ربّ العالمین» همان «الله» است. بلکه این «مربوب» است که باید تابعِ جریانِ ربوبیِ خود باشد، این «مربوب» است که «متفاوت» است. چه هر کدام در زمان و مکانی وظیفه ای به عهده دارند که باید به انجام برسانند. پس باید پرورش از «ربّ» خود گیرند و «ربّ خود» را بشناسند و او را «بنام» بخوانند که این شیوه در «القرآن الكريم» نمایان است. تو چه می کنی؟! ربّ ات را شناخته ای؟ نامش را می دانی؟! با جریان ربوبی خود آشنایی؟! ؛.......... ؛ ✨✨✨؛ الهی نامه ربوبیّت ؛ ✨✨✨✨✨؛ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

؛✨؛ بِدان چون این طلب (استغفرالله ربّی و اتوبُ الیه) را خواستی بی شک «ربّ غفّارِ» تو بخشنده و آمرزنده است. اما کار تمام نیست... این استغفار، فقط تو را «تغسیل» داده است، یک شستشوی نابِ الهی که فقط روزنه های وجودِ تو را باز نموده تا روح الهی ات، نَفَسی بی دغدغه برکشد، زیرا «و أتوبُ إليه» مانده است؛ و آن چیزی نیست جز یک «رویگرد»؛ «وَ أنِ أستَغفِروا رَبّكُم ثُمَّ تُوبُوا إليه» از ربّ تان استغفار کنید و سپس «رو» سوی «او» آورید. به چه فکر می کنی؟ مگر ساده تر از این هم می شود؟ شاید به دنبالِ معنیِ «رویگرد» می گردی؟ صورت را «برگردان» و جهت را «برگردان» همین! بی هیچ پیچیدگیِ فنی و زاویه بندی معادلاتی! به کدام سو؟.. به هر طرف که دلت خواست. «فَأينَما تُولُّوا فَثَمَّ وَجهُ الله» چه به هر طرف رو کنید رو سوی او کرده اید. فقط روی ات سوی "قبلی" نباشد، چه سوی "قبلی" مرحلهٔ گذاریِ تو بود. اکنون تو آفرینشِ جدید گرفته ای جورِ دیگر زنده ای؛ «طَبقاً عَن طَبَق» آخر کدام پادشاهی این چنین سهل و آسان، مجرمِ عصیانگر را تطهیر کرده، دوباره به دربارش می کشاند، در کنارش می نشاند، پاداشش می دهد، عزتش می بخشد، تا دوباره عشق ورزی را از نو آغاز کند؟! فقط «او».. چه تو «روی ات» را «وجه ات» را «توجه ات» را «سوی او» نموده ای و این تمامِ ارزشِ تو هویتِ تو و نیروی لایزالِ توست. مگر در «وجه» چه هست که چون «برگردد» این «استغفار» تام است و تمام؟! ؛........... ؛ ✨✨✨؛ الهی نامه ربوبیّت ؛ ✨✨✨✨✨؛ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

؛✨؛ «بهر اسمی که سرت هست ذاکر ترا سلطان آن اسم است حاضر» قلب و سر هر شخص ذاکری برای او معیار می گردد و در سیر عملی اش که با «اسماء الله» انس می گیرد، یک وقتی ملاحظه می کند که سر او با اسمی انس گرفت، و آن «اسم» او را گرفت، و در جانش تحول تحقق یافت . همان «اسم» برای این شخص تجلی می کند، و سلطانِ آن اسم در او متجلی می گردد، و برای این شخص،«اسم اعظم» می گردد. مثل کسی که گم شده است حق را به اسمِ شریف «یا هادی» می خواند؛ و دیگری در حال غرق شدن ، خدا را به «یا منجی» صدا می زند. که معلوم است در این هنگام که بدان اسم متلبس است، سر وی را با این اسم ارتباط و انسِ خاص تحقق یافت، که اسم برای وی حاضر شده است . لذا با هر اسمی که انس یافت همان "اسم" به منزلهٔ آب حیاتِ او است و او همانندِ ماهی است، که با این اسم زنده است، و از حیاتِ الهی برخوردار است . ؛ ✨✨✨؛ شرح دفتر دل ؛ ✨✨✨✨✨؛ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7

؛✨؛ "امام" چون ماهِ تابان و نورِ فروزان و چراغِ درخشان و ستارهٔ راهنما در شبهاى تاريك و رهگذر شهرها و بيابان ها و گردابِ درياهاست . «امام رضا علیه السلام» ؛ ✨✨✨؛ فضایل و سیره معصومین (ع) ؛ ✨✨✨✨✨؛ https://eitaa.com/joinchat/2535522313Ceab2c3dee7