دلتنگی.... که پایان ندارد...

دل‌نوشته مادر شهید حسین زینال‌زاده: فرزند شهیدم ماه کامل من سالی که در نبودنت گذشت را چطور بازگو کنم؟ نه یک سال، ۱۰سال بود مادر یک عمر بود حسین مادر باز پاییز شد و دل ما بی‌رنگ و رو باز آبان شد و قلب ما در آتش دوباره سر رسید لحظه‌ی پر فروغ شهادت تو. حسین من، تو سر بلندم کردی پسرم. حالا بگو من چه کنم؟ من با نبودنت چه کنم؟ با ندیدنت چه کنم؟ یک سال است که صدای قدم‌هایت از کوچه نمیاید. یک سال است که از در نمی‌آیی.. یک سال است آواز صدایت به گوش نخورده. حسینم! خبر داری عطرت از روی لباس‌هایت پریده پسرم؟ کاش به این مادر سری بزنی. پروانه‌ی من! زندگی اندک تو مجال نداد تو را به اندازه کافی در آغوش بگیرم. مجال نداد عطر تو را بیشتر نفس بکشم. پسرم! بعد از یک سال هنوز درد از دست دادنت را هرشب با خود مرور می‌کنم. یک هاله‌ی سیاه. یک گودال عمیق. یک بغض عجیبی را این روزها درونم احساس می‌کنم. انگار که می‌خواهم تو را دوباره از دست بدهم. گویی دارد دوباره اتفاق می‌افتد آسمانی شدن تو.. دلتنگ توام جوان من. پاییز من آبان من دیدی که هنوز از این یادها و احساس‌ها فراموش نشدی. حسین من، تو سر بلندم کردی پسرم. حالا بگو من چه کنم؟ من با نبودنت چه کنم؟ با ندیدنت چه کنم؟

همه‌دنیاخوشن‌انگار؛من‌یکی‌غریبم! #کربلایی‌حسین‌ستوده

یا غزة المظلومة.... #طوفان_الأقصی

یا غزة المظلومة.... #طوفان_الأقصی