تازه‌یہ‌سرۍ‌بہ‌اتاق‌شهداییم‌زدم نوشتہ‌هامو‌خوندم بہ‌عڪساۍ‌شهد‌اخیره‌‌شدم بہ‌دوتا‌پرچم‌بزر‌‌‌گ‌روی‌دیوار‌نگاهے‌انداختم هرڪدومشون‌احساس‌قشنگے‌تو‌وجودم‌تزریق‌ڪرد و‌بیشتر‌ا‌ز‌پیش‌واسہ‌تلاش‌ڪردن‌‌انگیزہ‌گرفتم احساس‌خستگی‌ڪه‌داشتم‌از‌وجودم‌رخت‌بست دلم‌میخوا‌‌د‌تاخود‌صبح‌بشینم‌درس‌بخونم:)

یہ‌فڪرایے‌توسرمہ:)!

احساس‌مےڪنم‌حرفام‌داره‌از‌مغزم‌سرریز‌مےڪنه... ڪسے‌نیست‌درموردشون‌باهاش‌حرف‌بزنم.. سختہ‌متفاوت‌بودن... هی‌میخوام‌حرفامو‌بزنم‌بہ‌ڪسے درونم‌ممانعت‌مےڪنه... ولے‌حداقل‌بای‌بنویسم‌وگرنه‌ذهنم‌خیلے‌درگیر‌میشہ...

وقتی‌میگن‌امنیت‌اتفاقی‌نیست‌یعنی‌این سربا‌ز‌مرزبان:)

دراین‌هیا‌هوی‌زندگے‌جاۍ‌ماڪجاست؟!

خدایا!! خوش‌دارم‌گمنام‌وتنهاباشم تادرغوغاۍڪشمڪش‌هاۍپوچ‌مدفون‌نشوم خدایادردمندم . .! روحم‌ازشدت‌دردمےسوزد قلبم‌مےجوشد احساسم‌شعلہ‌مےڪشد وبندبندوجودم‌ازشدت‌دردصیحہ‌مےزند تومرادربسترمرگ‌آرامش‌بخش! خدایاخستہ‌شده‌ام پیرشده‌ام دل شکستہ‌ام ناامیدم‌ودیگر آرزویےندارم احساس‌مےکنم‌ڪہ‌این‌دنیا‌دیگرجاۍمن‌نیست باهمہ‌وداع‌مےڪنم‌ومےخواهم‌باخداۍخودتنهاباشم [شهید‌مصطفی‌چمران]

اینم اینجا باشه خیلی دوسش دارم.. :))

:)))))

آب‌میگردیم‌اگر‌آری‌به‌روی‌ما‌گناه...

- دلم‌برات‌میسوزه +چرا؟!! - چون‌برات‌شهادت‌مینویسم با‌گناهات‌خط‌میزنے....

‌اگہ‌آرزوۍبـ‍‌زرگےتودلتہ حت‍‌ماخدالیاق‍‌ت‌رسیدن‍‌ش‌روبهت‌داده ڪہ‌الان‌روی‍‌اتہ

_