هوالمحبوب:
هنگامی که این آیه قرآن بر پیامبر اسلام صلّلی اللّه علیه و آله نازل شد:
(و إنّ جهنّم لمَوْعِدُهُمْ اءجْمَعین، لَها سَبْعَةُ اءبْوابٍ لِکلِّ بابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ )[1] یعنی؛ همانا جهنّم وعده گاه تمامی افراد می باشد، که خداوند برایش هفت درب قرار داده و از هر دری افرادی وارد خواهند شد.
آن حضرت بسیار گریه و اصحاب آن حضرت نیز همه گریان شدند و کسی توان صحبت و سخن گفتن با حضرت را نداشت.
و چون هرگاه پیغمبر اسلام صلّلی اللّه علیه و آله دخترش حضرت فاطمه سلام اللّه علیها را می دید، شادمان و خوشحال می گردید، به همین علّت سلمان به سوی منزل آن مخدّره آمد تا ایشان را نزد پدر بزرگوارش آورد و موجب شادی و آرامش رسول خدا گردد.
وقتی سلمان به منزل حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه علیها وارد شد، دید حضرت مشغول آسیاب نمودن مقداری جو می باشد و با خود این آیه قرآن را زمزمه می نماید:
((وَ ما عِنْدَاللّهِ خَیرٌ و اءبْقی )) یعنی؛ آنچه نزد خدای متعال و خواست او است بهتر و با دوام می باشد.
پس سلمان فارسی بر حضرت زهراء سلام کرد و بعد از آن، جریان ناراحتی و گریه حضرت رسول صلّلی اللّه علیه و آله را برای آن بزرگوار بیان نمود.
فاطمه زهراء سلام اللّه علیها با شنیدن این خبر از جای خود برخاست و چادر خود را که حدود دوازده جای آن پاره شده و درز گرفته بود بر سرافکند.
سلمان فارسی با دیدن چنین زندگی و لباسی به گریه افتاد و گفت: چقدر سخت و غیر قابل تحمّل است که دختران رؤ ساء و پادشاهان لباس های سُندس و ابریشم بپوشند، و در آن همه تجمّلات و آسایش باشند؛ ولی دختر محمّد، پیغمبر خدا صلّلی اللّه علیه و آله چادر پشمینِ وصله دار بپوشد و این همه سختی ها و مشقّت ها را تحمّل نماید.
هنگامی که حضرت فاطمه سلام اللّه علیها به حضور پدر خود، حضرت رسول صلّلی اللّه علیه و آله وارد شد، اظهار نمود: یا رسول اللّه! سلمان از زندگی و لباس های من تعجّب کرده و در گریه و اندوه، فرو رفته است.
حضرت رسول صلوات اللّه علیه به سلمان فرمود: دخترم، فاطمه محبوب خدا است و از سابقین در ورود به بهشت خواهد بود.
پس از آن، حضرت زهراء سلام اللّه علیها اظهار داشت: پدر جان! دخترت فدای تو گردد، چرا گریان بوده ای؟
حضرت رسول فرمود: دخترم! جبرئیل امین دو آیه قرآن پیرامون جهنّم بر من نازل نمود، که بسیار دردآور و وحشتناک بود و سپس آن دو آیه شریفه را خواند.
حضرت زهراء سلام اللّه علیها با شنیدن آن دو آیه قرآن گریست و به صورت بر زمین افتاد و گفت: وای به حال گناه کارانی که اهل آتش جهنّم گردند.
سلمان چون این صحنه دلخراش را دید، گفت: ای کاش من گوسفندی می بودم تا مرا می کشتند و قطعه قطعه می کردند و می خوردند و نامی از آتش سوزان جهنّم را نمی شنیدم! !
و ابوذر گفت: ای کاش مادرم عقیم بود و مرا نزائیده بود و این گونه وصف آتش دوزخ را نمی شنیدم! !
و سپس مقداد گفت: و ای کاش من پرنده ای در منقار پرندگان می بودم و نامی از آتش سوزان جهنّم را نمی شنیدم.[2]
پی نوشت ها
[1] سوره حجر: آيه 44.
[2] بحارالا نوار: ج 43 ص 87 89 ح 9
مجلس ختم گرفتیم برایت زهرا!
روضه ات راحسنت خواند،حسینت
غش کرد…
#غم‌کـــوچه
💥السلام علیڪ ایتها الصدیقھ الشهیده
🥀اے ڪاش فدڪ این همھ اسرار نداشت
اے ڪاش مدینھ در و دیوار نداشت
فریاد دل محسن زهرا این است
اے ڪاش در سوختھ مسمـار نداشت💔😭
#فاطمیه
#ایام_فاطمیه_تسلیت_باد🖤
شب مردان خدا روز جهان افروز است...، امام صادق (ع) ميفرمايد:
«ما من عمل حسن يعمله العبد الا و له ثواب في القرآن الا صلاه الليل فان الله لم يبين ثوابها لعظيم خطره عنده فقال: تتجا في جنوبهم عن المضاجع يدعون ربهم خوفا و طمعا و مما رزقناهم ينفقون فلا تعلم نفس ما اخفي لهم من قره اعين جزاء بما کانوا يعملون».
(هيچ عمل نيکوئي نيست که بنده آن را انجام دهد مگر اين که ثواب آن در قرآن آمده، الا نماز شب، زيرا خداوند ثواب آن را به خاطر عظمت آن در نزد خودش بيان نفرمود و (در قرآن) فرمود: دور ميکنند پهلوهاي خود را از خوابگاهها (کنايه از اين که از رختخواب برميخيزند) و با ترس و اميد، پروردگار خود را ميخوانند، و از آنچه روزي آنها کردهايم انفاق ميکنند، پس هيچکس نميداند، چه سرور و روشني چشمي براي آنها در نظر گرفته شده است، (اين) جزاي عملکرد آنها (و نماز و نيايش شب) آنها است.[27. وسائل، جلد 5، کتاب الصلاه، حديث 10318.].
اين «قرهالعين» و روشني ديده که مايهي سرور شب زندهدار است چيست، که خداوند ذکر نکرده، اگر از ثوابها و باغهاي بهشتي است، که ميتوانست مثل جاهاي ديگر و اعمال ديگر بيان کند، معلوم ميشود پاداش آن از سنخ اين پاداشها نيست که گوشزد کسي توان کرد، خصوصا براي اهل دنيا، فهم ما از درک نعمتهاي آنجا کوتاه است و تمام اين دنيا در مقابل تارموئي از حورالعين بهشتي نيست، بلکه مقابل تاري
از تارهاي حلههاي بهشتي که براي اهلش مهيا شده نيست.
امام امت در ذيل اين روايت ميفرمايد: «اي واي به حال ما اهل غفلت که تا آخر عمر از خواب برنميخيزيم و در سکر (و مستي) طبيعت باقي هستيم بلکه هر روز بر مستي و غفلت ما ميافزايد، جز مقام حيوانيت و ماکل و مشرب و منکح آنها چيز ديگري نميفهميم، و هر چه ميکنيم گرچه از سنخ عبادات هم باشد باز براي ادارهي بطن و فرج ميکنيم... ولي باز نااميد نبايد شد، ممکن است پس از مدتي بيداري شب و انس و عادت به آن، خداي تعالي کم کم دستگيري فرمايد و با يک لطف خفي، خلعت رحمت بر تو بپوشاند، ولي از سر عبادت مجملا غافل مباش و همه را به تجويد قراءات و تصحيح ظاهر فقط مپرداز، اگر نميتواني مخلص شوي، لااقل براي آن قرهالعيني که حق تعالي مخفي فرموده بکوش و يادي از فقير عاصي حيوان سيرت که از همه درجات به حيوانيت قناعت کرده- اگر مايل شدي- بکن، و با توجه و خلوص نيت بخوان «اللهم ارزقني التجافي عن دار الغرور و الانابه الي دار الخلود و الاستعداد للموت قبل حلول الفوت»، خدايا دوري از دار فريب و (اين دنيا) را روزي من گردان و رجوع به سوي خانهي هميشگي و آخرت و آمادگي براي مرگ را قبل از رسيدن فوت نصيب من گردان
مالک اشتری دگربارامام مظلوم خود را میان گرگان تشنه به خون یاران سید علی تنها گذاشت و شعاری با ما ملت امام حسینیم رادرقلوب عاشقان سردار حک کرد.
ما ملت شهادتیم تنها شعار نیست که بر زبان مان جاری شده.
بلکه هدفی است بلند والا که عامل ترس سیاهدلان روزگار شده است.
ان مالک اشتر سید علی که همچون ذوالفقاری بر سینه دشمن میتاخت به آن هدف یعنی به معرفت حق تعالی دست یافت و با بصیرت و کمال به ارزوی دیرینه اش یعنی شهادت رسید.
این واقعه بسی تلخ وناگوارکه زخمی فراموش نشدنی بر دل مومنان کاشت، هرچند که باعث شادمانی دشمنان تیره دل گشت؛ اما دشمنان این پهنه ی سرسبز شده با خون شهیدان، باید بدانند که شهید سلیمانی قوی تر از سردار سلیمانی است.
باید این را بدانندکه با یارانی مسلح به قدرت ایمان ، قله ی حق خواهی را فتح خواهند کرد.
اری می بایست تاابد برطومار بلند تاریخ این ملت حماسه ساز بنویسند که با به شهادت رساندن رزمندگان اسلام که خالصانه خدمت میکنند نه تنهااین راه پایان نمی یابد،
بلکه نسل قاسم سلیمانی هارادر برابر یزیدیان روزگار ایجاد می نمایند.و جبهه مقاومت را بیش از گذشته مستحکم تر از قبل میکنند.
دلنوشته به حاج قاسم سلیمانی
🌹🌹زهرا احمدی🌹🌹
🥀سلام بر سرداری که در مسیر فاطمه اطهرو فرزندانش قرارگرفت و از نعمت عظمایی که بالاترین و ارزشمندترین نعمت ها بهره مند گشت،و آن نعمت چیزی نیست جز اشک و عزا گرفتن برحسین فاطمه.🥀
سرباز بی ادعای ولایت جان برکف برای حفظ اسلام و ایران جام شیرین شهادت نوشیدتا چراغ راهی باشد برای قاسم های آزاده زمان و نسل های بعد.🥀
ای امیرلشکر، چون تو نور خاک مظلوم دمشق بودی حال دیگر آن خاک ازغم فراق، خورشید پرفروغش دیگر تابش ان روزگار را ندارد.🥀
فرزندان مظلوم فلسطین، بی تو دست هایشان سرد و قلبشان گرفته است.🥀
ای مدافع دشت گل سرخ، در ظلمت این مسیر غوغا کردی.🥀
ای مدافع حرم زینب، دلم تنگ ان صدای بارانی ات است که کنار صدای خاک ریزجبهه مقاومت بهاری میشد.🥀
ای امیر دل ها به روح بلند و کبریائی ات سوگند که پای ما محکم بر این جاده است.
ما رهروان انقلاب جانانه بر مسیر راه جهادی ات می رویم و پیشبند یا زینب را بر پیشانیمان می بندیم تا مبادا که بدخواهان دین که چون گرگان تشنه به خون شعیان اند ، بخواهند حریم حرم(ع) را بشکنند.🥀
روحت شاد بادا که روش ومنش جبهه مقاومت حق بر علیه باطل را به مسلمانان و شیعیان جهان آموختی.🥀
🌹🌹زینب احمدی🌹🌹
خاطره درس‌آموز عباس حیدرزاده مداح اهل‌بیت از رهبر معظم انقلاب
وقتی من در محضر ایشان مداحی کردم، در آخر خواندنم به مستمعین گفتم: «دست‌ها را بالا بیاورید و بگویید یا زهرا». بعد وقتی من خدمت ایشان برای عرض ارادت رسیدم، فرمودند: «اینکه شما گفتید دست‌ها را بالا بیاورید و بگویید یا زهرا(س)، ما هیچ کجا نداریم که برای غیر از خدا دست بالا بیاورید؛ نه در منابع اهل سنت و نه در منابع شیعه. شما خودتان رعایت کنید و به دیگر مداحان هم بگویید که فقط برای «یا الله» گفتن از مردم بخواهند که دست‌شان را بالا بیاورند».
سینه ای کز معرفت گنجینه اسرار بود
کی سزاوار فشار آن در و دیوار بود
طور سینای تجلّی مشعلی از نور بود
سینه سینای عصمت مشتعل از نار بود
آنکه کردی ماه تابان پیش او پهلو تهی
از کجا پهلوی او را تاب آن آزار بود
گردش گردون دون بین کز جفای سامری
نقطه پرگار وحدت، مرکز مسمار بود
نالۀبانو زد اندر خرمن هستی شرر
گویی اندر طور غم چون نخل آتشبار بود
صورتی نیلی شد از سیلی که چون سیل سیاه
روی گیتی زین مصیبت تا قیامت تار بود
شهریاری شد به بند بنده ای از بندگان
آنکه جبریل امینش بندۀدر بار بود
از قفای شاه، بانو؛ با نوایی جان گداز
تا توانایی به تن، تا قوّت رفتار بود
گرچه بازو، خسته شد وز کار دستش بسته شد
لیک پای همتش بر گنبد دوّار بود. . .
شاعر: آیت الله محمد حسین غروی اصفهانی
مَثَل‌امام،مثل‌كعبه‌است.......راوی‌می‌گوید: بعد از وفات‌پیامبرحضرت‌فاطمه همیشه‌به‌زیارت‌قبور شهدای‌احد میآمد و كنار قبر حمزه‌گریه می‌كرد. روزی‌به‌او گفتم: ای‌سرور زنان! به خدا سوگند گریه‌شما رگهای‌قلب‌مرا پاره‌كرد.
حضرت‌زهرا‌جواب‌فرمودند: ای‌ابو عمرو! سزاوار است‌كه‌من‌گریه‌كنم؛ چرا‌كه به‌مصیبت‌بهترین‌پدران‌مبتلا‌شده‌ام. آه، چقدر مشتاق‌رسول‌خدایم!…
عرض‌كردم: آیا پیامبر قبل‌از وفاتش‌تصریحی‌به امامت‌حضرت‌علی(علیه‌السّلام) كردند؟
فرمودند: چقدر عجیب‌است! آیا روز غدیرخم‌را فراموش‌كرده‌اید؟!
عرض‌كردم: بله،روز غدیر بود؛اما منتظر چیزی‌هستم‌كه‌پیامبر(صلّیاللّهُعلیهوآلهوسلّم) به شما فرموده‌باشد. حضرت‌زهرا(علیهاالسّلام) با چند تأكید‌فرمودند: خدا را شاهد می‌گیرم‌كه‌از او(صلّیاللّهُعلیهوآلهوسلّم) شنیدم،كه‌می‌فرمود: علی(علیه‌السّلام) بهترین‌كسی‌است‌كه در بین‌شما به‌عنوان‌جانشین‌خود می‌گذارم؛ او امام‌و خلیفه‌بعد از من‌است‌و دو نوه‌ی‌من‌و نه‌نفر از فرزندان‌حسین(علیه‌السّلام) پیشوایان نیكویی‌هستند، كه‌اگر از آنها پیروی‌كنید، می‌یابید كه‌آنها هدایت‌كننده‌هدایت‌شده‌اند؛ و اگر با آنها مخالفت‌كنید،تا روز قیامت‌در بین‌شما اختلاف‌خواهد بود.
عرض‌كردم: ای‌سرور من! پس چرا علی(علیه‌السّلام) از حق‌خود كناره‌گیری‌كرد؟ فرمودند:ای‌ابا عمرو! پیامبر(صلّیاللّهُعلیهوآلهوسلّم) فرمودند: مَثَل‌امام،مثل‌كعبه‌است؛كه‌باید به‌سوی‌او آیند و او به‌سوی‌مردم‌نمی‌رود. سپس‌حضرت‌زهرا(علیهاالسّلام) فرمودند: به‌خدا‌قسم‌اگر حق‌را به‌اهلش‌واگذار می‌كردند و از خاندان‌پیامبر تبعیت‌می‌كردند، هیچ دو نفری هم‌با یكدیگر اختلاف‌نمی‌كردند و امر خلافت‌به‌تك‌تك‌جانشینان‌پیامبر(صلّیاللّهُعلیهوآلهوسلّم) می‌رسید؛ تا قائم‌ما، نهمین‌فرزند از حسین(علیه‌السّلام)،قیام‌می‌نمود.