امام رضا علیه السلام ـ به نقل از پدرانش علیهم السلام، از امام على علیه السلام ـ : روزى ، پیامبر خدا براى ما خطبه خواند و فرمود : «اى مردم! همانا ماه خدا ، همراه با برکت و رحمت و آمرزش ، به شما روى آورده است ؛ ماهى که نزد خدا برترینِ ماه هاست و روزهایش برترینِ روزها ، شب هایش برترینِ شب ها و ساعاتش برترینِ ساعات است . ماهى است که در آن به میهمانى خدا دعوت شده اید و از شایستگانِ کرامت الهى قرار داده شده اید . نَفَس هایتان در آن ، تسبیح است ، خوابتان در آن ، عبادت ، عملتان در آن ، پذیرفته و دعایتان در آن ، مورد اجابت است . پس با نیّت هاى راست و دل هاى پاک ، از پروردگارتان بخواهید تا براى روزه دارىِ آن و تلاوت کتاب خویش ، توفیقتان دهد ؛ چرا که بدبخت ، کسى است که در این ماه بزرگ ، از آمرزش الهى محروم بماند . با گرسنگى و تشنگى خود در این ماه ، گرسنگى و تشنگىِ روز قیامت را یاد کنید ؛ به نیازمندان و بینوایانتان صدقه بدهید ؛ به بزرگان خود احترام ، و بر کوچک هایتان ترحّم ، و به بستگانتان نیکى کنید ؛ زبانتان را نگه دارید ؛ چشم هایتان را از آنچه نگاه به آن حلال نیست ، بپوشانید ؛ گوش هایتان را از آنچه شنیدنش حلال نیست ، فرو بندید ؛ به یتیمان مردم ، محبّت کنید تا بر یتیمان شما محبّت ورزند ؛ از گناهانتان به پیشگاه خداوند توبه کنید ؛ در هنگام نمازها ، دستانتان را بر آستان او به دعا بلند کنید ، که آن هنگام (وقت نماز) ، برترینِ ساعت هاست و خداوند با نظر رحمت به بندگانش مى نگرد و هر گاه با او مناجات کنند ، پاسخشان مى دهد و چون او را صدا بزنند ، جوابشان مى گوید و چون او را بخوانند ، اجابتشان مى کند . اى مردم! جان هاى شما در گرو کارهاى شماست ، پس با آمرزش خواهى خود ، آنها را آزاد سازید ؛ و پشت هاى شما از بار گناهانتان سنگین است ، پس با طول دادن سجده هاى خود ، آنها را سبک کنید ، و بدانید که خداوند ـ که یادش والاست ـ به عزّت خود ، سوگند خورده است که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نمى کند و در روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان [براى حساب ]مى ایستند ، آنان را با آتش ، هراسان نمى سازد . اى مردم ! هر که از شما در این ماه ، روزه دارى را افطار دهد ، پاداش او براى آن ، نزد خدا ، آزاد کردن یک برده و آمرزش گناهان گذشته اوست» . پس گفتند : اى پیامبر خدا ! همه ما توانایىِ این کار را نداریم! پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود : «خود را از آتش نگه دارید ، هر چند با یک دانه خرما ؛ مخود را از آتش نگه دارید ، هر چند با یک جرعه آب . اى مردم! هر کس اخلاقش را در این ماه ، نیکو سازد ، براى او وسیله عبور از صراط خواهد بود ، در آن روز که گام ها بر صراط مى لغزد ؛ و هر کس در این ماه بر بردگان خود آسان بگیرد ، خداوند حساب او را سبک خواهد گرفت ؛ و هر کس در این ماه ، شرّ خود را [از دیگران] باز دارد ، خداوند در روز دیدارش ، غضب خویش را از او باز خواهد داشت ؛ و هر که در این ماه ، یتیمى را گرامى بدارد ، در روز دیدار ، خداوند ، گرامى اش خواهد داشت ؛ و هر که در آن به خویشاوند خود نیکى کند ، در روز دیدار ، خداوند با رحمتش به او نیکى خواهد کرد ؛ و هر کس در آن از خویشان خود ببُرد ، خداوند در روز دیدار ، رحمتش را از او قطع خواهد نمود ؛ و هر کس در آن ، نماز مستحبّى بخواند ، براى او دورى از آتش ، نوشته مى شود ؛ و هر کس واجبى را در آن ادا کند ، پاداش کسى را دارد که هفتاد واجب را در ماه هاى دیگر ، ادا کرده است ؛ و هر کس در آن بر من زیاد صلوات بفرستد ، خداوند در روزى که وزنه اعمال ، سبک مى شود ، وزنه اعمال او را بیفزاید ؛ و هر کس در آن ، آیه اى از قرآن تلاوت کند ، پاداش کسى را دارد که در ماه هاى دیگر ، ختم قرآن کرده است . اى مردم! در این ماه ، درهاى بهشت ، بازند . پس ، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما نبندد ؛ و درهاى دوزخ ، بسته اند . پس ، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما نگشاید ؛ و شیطان ها در بندند . پس ، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما مسلّط نسازد» . من(علی .ع) برخاستم و گفتم : اى پیامبر خدا! برترینِ کارها در این ماه چیست؟فرمود : «اى ابو الحسن! برترینِ کارها در این ماه ، پرهیز از حرام هاى الهى است» . سپس گریست . گفتم : اى پیامبر خدا! سبب گریه شما چیست؟ فرمود : «اى على! بر این مى گریم که حرمت تو را در این ماه مى شکنند . گویا مى بینم تو در حال نماز براى پروردگار خویشى ، که نگون بخت ترینِ اوّلین و آخرین ، همو که برادر پى کننده ناقه قوم ثمود است ، برمى خیزد و بر فرق سرت ضربتى مى زند و محاسنت ، از خون سرت ، رنگین مى شود» . گفتم : اى پیامبر خدا! آیا در آن حالت ، دینم سالم است؟ فرمود : «دینت ، سالم است» .

مراجع عظام تقلید در این زمینه می‌گویند: مسافری که قصد دارد ده روز در محلی بماند، اگر بخواهد به بیرون از آن محل رفت و آمد داشته باشد، در فرض‌های ذیل نمازش کامل و روزه‌اش صحیح است: الف) پس از قصد اقامت ده روز و پس از خواندن یک نماز چهار رکعتی، تصمیم گرفته باشد به بیرون از آن منطقه (به فاصله کمتر از 22.5 کیلومتر) رفت و آمد داشته باشد.[1] ب) از ابتدا قصد داشته که در بین ده روز به اطراف محل اقامتش برود، اما جایی که می‌خواهد برود، عرفاً بخشی از همان منطقه اقامتی او شمرده می‌شود.[2] ج) از ابتدا قصد داشته که در بین ده روز به جایی برود که عُرفاً بخشی از محل اقامتش نیست و فاصله‌اش کمتر از مسافت شرعی است، که در این صورت اگر مقدار زمان یا تعداد رفت و آمدش به اندازه‌ای نشود که عرفاً منافی با قصد اقامتش باشد، نماز او تمام و روزه‌اش صحیح است. البته در تفسیر و تعیین این مقدار عرفی، مراجع تقلید نظرات متفاوتی به شرح ذیل ارائه نموده‌اند:[3] 1. آیات عظام امام خمینی، خویی، تبریزی، وحید، فاضل و نوری: (بیش از دو ساعت طول نکشد)؛ آیات عظام امام خمینی و نوری: (و فقط برای یک مرتبه باشد). 2. آیت الله خامنه‌ای: (مجموع ساعات خروج از شش، هفت ساعت بیشتر نشود). 3. آیت الله سیستانی: (یک روز یا یک شب، کامل نشود و در صورت تکرار طوری نباشد که عرفاً بگویند در دو جا اقامت دارد). 4. آیت الله اراکی: (در همان روز برگردد). 5. آیت الله بهجت: (چنانچه بیشتر روز را در محلّ اقامت باشد، نمازش تمام است). 6. آیت الله زنجانی: (همین‌که خوابگاهش در محل اقامت باشد کافی است و لازم نیست تصمیم داشته باشد در روز یا اوایل شب به محل اقامت برگردد، هر چند هر روز به خارج از محل برود). 7. آیت الله مکارم: (اگر رفتن به آن مکان طوری است که خودش مسافرت محسوب می‌شود باید تمام ده روز را شکسته بخواند). 8. آیات عظام گلپایگانی و صافی: (اگر از اوّل قصد بیرون رفتن از آن محلّ را داشته باشد، نمازش شکسته است، هر چند به حدّ ترخّص نرسد). شایان ذکر است، نظر آیت الله هادوی تهرانی درباره این پرسش، چنین است: چون از ابتدا می‌دانستید که چنین سفرهایی برایتان پیش خواهد آمد، در صورتی که این سفرها بیش از دو یا سه ساعت در روز نباشد و فاصلۀ محل اقامت شما تا آن اماکن کمتر از نصف مسافت شرعی یعنی 350 کیلومتر باشد، روزه صحیح است

🎧 ماجرای قرائت معروفی که بعد از روضه #امام_حسین علیه‌السلام خوانده شد! 🔺تلاوت مجلسی معروفی که همه ما آن را شنیده ایم! 🔊 لطفا در سکوت و آرامش این چند دقیقه را بشنوید

اثر گوش دادن به غیبت! آیت الله میرزا جواد اقا ملکی تبریزی(ره): 🌺روزی از جایی می گذشتم دو نفر با هم راجع به شخصی #صحبت می کردند. صحبت های آنها به گوشم خورد و #چـــــهل روز عقب افـــــتادم. 📚افلاکیان خاک نشین ص ۹۵

سلام الله علیه روزى آيت اللّه ميلانى هنگامى كه نزدشان نام امام خمينى برده شد فرمودند : سلام اللّه عليه . . . پس شخصی به آيت اللّه ميلانى اعتراض كرد . ايشان فرمودند : ساكت باشيد فلانى ! اينجا مسئله تقليد در بين نيست كه گفته شود فلانى اعلم است يا من ؟ اينجا بحث رهبرى است و چنين نيست كه هر مجتهدى لياقت رهبرى داشته باشد ، لياقت رهبرى را تنها فقيه سياستمداراى داراست كه عالم به زمان خويش باشد و در راه خدا از ملامت ملامتگران هراس نداشته باشد و اكنون اين مشخصات در كسى جز آيت اللّه خمينى نيست . . .

حضور امام زمان علیه السلام در مجلس عزای جدش در کرمانشاه:حضور امام زمان علیه السلام در مجلس عزای جدش در کرمانشاه آیت الله سید حسین حائری کرمانشاهی می گویند: بر اثر اوضاع سالیان اخیر و ورود فرهنگ غرب و اهانت های آشکار و پنهان روزنامه ها و جراید به دین و مبانی شریعت و مجالس عزای حسینی، دینمداری در مردم رو به تنزل گذاشته است.من تنها کاری که فعلا در خود توان انجامش را می بینم این است که در ایام منتسب به اهل البیت(ع) مراسم مفصل برگزار کرده تا مردم به جای حضور در جاهای دگر، جایی داشته باشند و بیایند.همیشه اینگونه نیست که میل به خلاف در بین مردم به علت هوای نفسانی باشد بلکه در مواردی به علت نبود جایگزین مناسب، مردم از روی نبود سرگرمی کافی مجبور به سرگرم نمودن خود به ملاهی و مناهی می شوند.دهه محرم امسال را نیز مراسم عزای شهدای کربلا در منزل ما برقرار است.من بر عکس علمای کرمانشاه که در مجالس جای خاصی می نشینند، در مراسم دهه محرم دم در ورودی خانه از سمت حیاط سرپا ایستاده و مثل یک خادم به مردم خوش آمد می گویم.شاید به همین دلیل است که اقبال مردم به مجلس ما بیش از سایر مجالس و مراسم است .راستی این نکته را بگویم که چون کرمانشاه در مسیر کاروان های زیارتی عتبات و حج قرار دارد، قوافل زیارتی و بزرگان حاضر در آنها معمولا بر منزل ما نیز ورود می نمایند و بخصوص با توجه به سابقه تحصیلی من در عتبات، علمایی که برای زیارت یا درس به عتبات می روند و یا از عتبات بر می گردند در منزل مهمان من هستند.البته کم نیستند افرادی نیز که بدون آشنایی در این مضیاف حاضر می شوند. مراسم عزای امسال مفصل است.هر روز چند روضه خوان و چند مداح و منبری به مراسم عزا پرداخته و مردم فوج فوج در مجلس شرکت می کنند.حتی کوچه هم پر از مردم عزادار است و از بس ترافیک عزادار ایجاد شده که دسته ها میان کوچه منتظرند تا دسته ای که داخل منزل است عزاداری کرده و چای و پذیرایی که انجام شد، بیرون برود و این دسته جدید وارد شود.من هم از ابتدای مراسم تا چند ساعت بعد از ظهر همینطور سرپا در ورودی داخلی منزل ایستاده ام. در همین دهه سیدی از نجف وارد منزل شد-اهل رشت بود شاید- و در آنجا ساکن شد.چند روز بعد یک عالم دیگر از نجف منزل من آمده و سید را شناخت.به من گفت: او را می شناسی؟ گفتم سابقه آشنایی با وی را ندارم. گفت: یکی از مرتاضین مهم شهر نجف است و در ظاهر شغل عطاری دارد ولی شغل اصلی اش چیز دیگر است.حالات عجیبی دارد.معمولا چند روز در نجف است و یک دفعه غیب شده و بعد از مدتی دوباره پیدا می شود. من پس از این قضیه در احترام به آن سید بیش از پیش کوشیدم.روزی به وی گفتم برخی شما را از مرتاضین می دانند.به شدت این مطلب را رد کرد ولی چون اصرار مرا دید، گفت من دوازده سال در نجف ریاضت کشیده ام و شرط تکمیل و نتیجه دهی ریاضت حدااقل دوازده سال است و در کمتر از این مدت کسی به مقامی نمی رسد! از کرامتش پرسیدم ولی مخفی می کرد و نمی گفت فقط گفت احضار ارواح برایم مقدور است.من با توجه به اینکه در این روزگار خیلی زحمت می کشیدم و در مجالس عزای هفت-هشت ساعته، سرپا بودم.به علاوه برپایی این مجالس نیز از لحاظ مخارج برایم سنگین بود در دلم بود که آیا امامان(ع) از دست من و این شیوه راضی هستند یا نه؟ و این مجلس نزد آنها قبول است؟ به سید گفتم.او گفت احضار جن ممکن است ولی جن دروغ می گوید.احضار ملائکه نیز مقدورم است ولی آنها اهل عبادتند و شایسته نیست از عبادتشان باز داریم.اما من معمولا روح علمای بزرگ و صاحبدل را احضار می کنم و سوالات خود را می پرسم.مثل میرزا حبیب الله رشتی و میرزای شیرازی دوم و سید اسماعیل صدر و سید علی داماد تبریزی (یا سید محمد پیغمبر خامنه ای). سید روز بعد به من گفت من از علما پرسیدم و فرمودند که مجلس و زحمات شما نزد اهل البیت-ع- قبول است و خود حضرت ولی عصر(عج) نیز روز نهم یا دهم در همین مجلس حضور خواهند یافت.با شوق و ذوق بی حد پرسیدم چرا روزش را دقیقا سوال نکردید؟گفت:امشب می پرسم. رسمش این بود که در اطاق خالی بی گرد و خاکی که یک حصیر داشت می رفت و می پرسید.صبح روز بعد-که 5 محرم بود- گفت:دیشب پرسیدم.حالا هر چه می گویم بنویس.

روز نهم در فلان ساعت که کنار درب ورودی نشسته اید یک دفعه لرزشی بر بدنتان مستولی شده و تمام بدنتان تکان می خورد.در این وقت به منتها الیه جایی که بین مردان و زنان حائل گذاشته شده نگاه کنید در آن نقطه از مجلس ده- دوازده نفر به یک هیئت و شکل و در لباسی شبیه لباس کردی(تقریبا مثل قبا و یک کلاه نمدی بر سر و یک شال دور کمر) نشسته اند و یکی از آنها حضرت حجت ارواحنا فداه است.در همین ساعتی که آقا تشریف دارند دو روضه خوان روضه می خوانند ولی بر خلاف قرار قبلی و رسم معهود که از حضرت ابوالفضل خوانده می شود اصلا گرد روضه نرفته و تماما از حضرت بقیه الله می گویند.شور مجلس هم امروز از باقی ایام بیشتر است.اشرف الواعظین شیرازی هم که هر روز یک ساعت بعد از ظهر می اید امروز زودتر آمده و در منبر از امام زمان می گوید. شما در حین ورود به محضر ایشان رفته و مراسم ادب به جای آورید.در ضمن ایشان یک ساعت نشسته و بیرون رفتنشان را شما متوجه نمی شوید.من تمام اینها را نوشتم و هر از گاهی مرور می کردم؛و برای رسیدن موعد قرار عاشقی روزشماری می کردم.بخصوص شب قبل از روز نهم که گفتنی نیست.دوش ز درد دل مها تا به سحر نخفته ام... در روز نهم مثل روزهای قبل من ورودی منزل ایستاده ام و مردم داخل و خارج می شوند که یک دفعه در بدن خودم لرزش شدیدی حس کردم.فورا به آن نقطه معهود نگاه کردم و چند شخص در لباس معمول کرمانشاهی ها دیدم که دایره وار نشسته اند.گندمگون و قوی استخوان و در سنین نزدیک به چهل نشان می دادند.همین که نگاه کردم به من تبسمی نموده و من به محضرشان شتافتم.تعارفاتی شد و فرمودند اینجا خانه خودمان است و شما به پذیرایی مشغول باشید.من هم خواه ناخواه به محل خود برگشتم و ... در این روز دو نفر نوحه خواندند و هر دو به جای روضه ی حضرت ابوالفضل (ع)- به امام عصر تسلیت گفتند. تا اینکه اشرف الواعظین بر خلاف زمان روزهای قبل آمد.اتاق روضه خوان ها هم نرفت و کنار در بغل من ایستاد و گفت من برای رفع خستگی امروز را تعطیل کرده بودم چون فردا سرم خیلی شلوغ است ولی نتوانستم اینجا نیایم.او معمولا آخرین نفر بود که منبر می رفت ولی امروز نفر اولی در بین منبری ها بود. اشرف منبر رفت و ابتدا مقداری سکوت نمود.بعد بدون هیچ مقدمه ای -که معمول اهل منبر است- صدا زد: ای گمشده ی بیابان ها! روی سخن ما با توست. کجایی؟ با این کلام اشرف الواعظین مجلس منفجر شد و شور و ولوله ی آن از همه روز بیشتر شد.پس از مدتی به محل نشستن امام عصر و افراد همراه نگاه کردم دیدم کسی نیست و.... ................. این حادثه در سال 1304ش اتفاق افتاده است.

⭕️ تصمیم گرفتیم بیایم کف خیابون و بعدش... 😳واکنش غیر قابل پیش بینی دخترا !!!💞 فکر نمی‌کردم با یه گفت‌و‌گوی ساده و منطقی انقدر تأثیر ببینم😍✌️ واقعا تبیین اثرگذاره...👌 🔰بپیوندید 👇 https://eitaa.com/joinchat/3253993472C88d01d5de6

📖 #تحدیر(تندخوانی)جزء اول 🎤 استاد معتز آقایی