امربمعروف ونهی از منکر 1 «اِنَّما خَرَجْت لِطَلَبِ الاِْصْلاحِ فی اُمَّهِ جَدّی مُحَمَّد ‎ صلّی ‎ الله علیه و آله وسلّم اُریدُ اَنْ آمَرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَنْهی عَنِ الْمُنْکَرِ...». 2-منکری که امام حسین برای جلوگیری از ان قیام کرد یزید ملعون است.یکی از انحرافات یزید این بود که او سگ بازبود! اسلام مخالف سگ بازی است لذا سگ را نجس العین می داند.ولی می بینیم بعضی دخترها و پسرها از روی تقلید از فرهنگ غرب ،سگ باز شده اند!یعنی یزیدی شده اند. هیچکدام از پیامبران واولیا خدا و علمای ما سگ باز نبوده اند خرید و فروش سگ حرام است.مگر سگ چوپان و سگ نگهبان با ادمای سگ باز رفت وامد نکنید. خانه ای که در ان سگ باشد دعا در ان مستجاب نمیشود. کسانی که سگ باز هستند ناچارباید ماهانه هزینه زیادی برای نگه داری سگشان بکنند!و نه تنها برای انها ثوابی نمی نویسند بلگه خرج کردن پول برای نگه داری سگ حرام است و معصیت است...در حالی که می توانند ان را صرف کارهای خیر بنمایند

سلام علیکم این گروه برای عکس استوری هست. اگر عکس پروفایل می خواید به این گروه مراجعه کنید:👈آدرس گروه عکس پروفایل محرمی: 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2670919866C237769a440

#محرم🍃 برمشامم مےرسد هرلحظہ بوے کربلا شهید علمداࢪ ♥⃢ ☘

📌ثواب سلام دادن به امام حسین علیه السلام 🖤 ▫️استاد #عالی

نهم مرداد روز اهداء خون...تعاونو ا علی البر و التقوی...در دین مبین اسلام نسبت به دستگیری از دیگران و کمک به نیازمندان بسیار سفارش شده است که در زمان ما اهدا خون،‌ ازجمله مصادیق کمک به نیازمندان است که باید در جامعه اسلامی بیش‌ازپیش ترویج شود....اهدا خون اقدام نیکی است که موجب رضایت خداوند متعال و خلق می‌شود و مهربانی را در جامعه گسترش می‌دهد،‌ بنابراین همه افرادی که توانایی انجام این کار رادارند بهتر است قبل از گرفتار شدن به مریضی و کهولت سن وارد جمعیت اهداکنندگان شوند...اهدا خون اقدامی ارزشمند درراه کمک به دیگران است که باید در جامعه اسلامی ما روزبه‌روز توسعه یابد و همه افراد دارای توانایی این کار نسبت به انجام آن اهتمام لازم را داشته باشند.وقتی انسان حساب می‌کند که با این کار خیر، ‌سلامتی چه تعداد انسان حاصل می‌شود، خوشنودی و رضایت تمام وجودش را فرامی گیرد و می‌خواهد تا پایان عمر به این کار خیر ادامه دهد. اقشار مختلف جامعه و ازجمله کودکان بیمار نیازمند به خون از آثار این کار خداپسندانه بهره‌مندمی شوند و دعای خیر آنان سعادت انسان را در پی دارد.انسان وقتی این توان را دارد که می‌تواند با اهدا خون خود، جان بیماران و مجروحان حوادث و تصادفات را نجات دهد،‌ باید شکرگزار خداوند متعال باشد.خون اهداشده برای حفظ حیات و سلامت بیماران مورداستفاده قرار می‌گیرد و این ازجمله بهترین اعمالی است که از انسان به یادگار می‌ماند.

◼️ اتفاق ناگوار برای یک مبلّغ و خانواده‌اش ◻️ حجت‌الاسلام مصطفی‌نصیری در شب اول محرم به اتفاق خانواده اش در مسیر تبلیغ که به شهرستان رفسنجان رفته بود، گرفتار سیل شده و به ارباب بی کفن خود پیوست. ◻️ بر اساس این گزارش: این روحانی جهادگر از شاعران خوش‌قریحه شعر آیینی و جبهه هنری انقلاب اسلامی بود که سروده‌های بلندی در رثای اهل بیت(ع) سروده است. از دیگر فعالیت های این طلبه انقلابی اهتمام در امر تبلیغ دین و رسیدگی به امور محرومین بوده است.

امام حسین علیه السلام خطاب به علی اکبرش هنگامی که برای تجدید قوا آب خواست، فرمود: «اصبر حبیبی فانک لاتمسی حتی یسقیک رسول الله بکاسه; عزیز دلم صبر کن; زیرا به زودی از دست جدت رسول خدا صلی الله علیه و آله سیراب می شوی . » گمان مدار که گفتم برو، دل از تو بریدم نفس شمرده زدم همرهت پیاده دویدم محاسنم به کف دست بود و اشک به چشمم گهی به خاک فتادم گهی زجای پریدم دلم به پیش تو، جان در فغان دیده به قامت خدای داند و دل شاهد است من چه کشیدم هنوز العطشت میزد آتشم که زمیدان صدای یا ابتای تو را دوباره شنیدم پسرم! نه تیغ شمر مرا می کشد نه نیزه خولی زمانه کشت مرا لحظه ای که داغ تو دیدم

#تلنگر ✍تو زندگیتون با فقیر فقرا هم رفاقت کنید چون وقتی بمیری همینا جنازتو حمل میکنن وگرنه پولدارا با کت شلوار یه گوشه وایسادن تا خاکی نشن.🍃

مهدی (ع)؛ منتقم خون حسین(ع) یکی از القاب حضرت مهدی(ع)، منتقِم است. وقتی امام زمان ظهور می‌کند انتقام خون جدش امام حسین را می‌گیرد. امام باقر می‌فرماید: در آن ساعتی که دشمنان، جدّم امام حسین را به قتل رساندند فرشتگان با ناراحتی در حالی که ناله سرداده بودند عرض کردند: پروردگارا! آیا از کسانی که برگزیده و فرزند برگزیده‌ی تو را ناجوانمردانه شهید کردند در می‌گذری؟ در جواب آنها خداوند وحی فرستاد: ای فرشتگان من! سوگند به عزّت و جلالم از آنان انتقام خواهم گرفت، هر چند بعد از مدّت زمان زیادی. آن گاه خداوند متعال نور و شبح فرزندان امام‌حسین علیه السلام را به آنان نشان داد و پس از اشاره به یکی از آنان که در حال قیام بود فرمود: با این قائم از دشمنانِ حسین انتقام خواهم گرفت.(1) همچنین خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «وَمَنْ قُتِلَ مظلوماً فقد جَعَلْنا لِوَلیّه سلطاناً... .»(2) (هر کس مظلومانه کشته شود ما برای ولیّ او تسلطی بر ظالم قرار می‌دهیم... .) از امام باقر (ع) روایت شده که منظور از «و من قتل مظلوماً»، حسین بن علی (ع) است که مظلومانه کشته شد و ولیّ او حضرت قائم (عج) است.(3) بنابراین وقتی حضرت مهدی ظهور می‌کند انقام خون به ناحق ریخته‌ی ابی عبدالله الحسین (ع) را می‌گیرد. هنگام ظهور، امام زمان بین رکن و مقام می‌ایستد و برای مردم خطبه می‌خواند و می‌فرماید: « ای مردم جهان! منم امام قائم. منم شمشیر انتقام الهی که همه ستمگران را به سزای اعمالشان خواهم رساند و حقّ مظلومان را از آنها پس خواهم گرفت. ای اهل عالم! جدّم حسین بن علی علیه السلام را تشنه به شهادت رساندند و بدن مبارک او را عریان در روی خاک‌ها رها کردند. دشمنان از روی کینه‌توزی جدم حسین را ناجوانمردانه کشتند... .»(4) حضرت مهدی فرزندانِ قاتلانِ امام حسین را که به کردار نیاکانشان راضی بوده‌اند را می‌کشد زیرا کسی که به عملی راضی باشد مانند این است که آن عمل را انجام داده است.(5) در دوران ظهور عده‌ای از افراد پاک و خالص که ایمانشان به خدا قوی بوده است و عده‌ای از منافقان و کافران با همان ویژگی‌های جسمانی به دنیا برمی‌گردند تا این‌که هر دو گروه تا حد امکان نتیجه‌ی دنیایی اعمال خود را دریافت کند. اولین رجعت کنندگان در دوران ظهور، امام حسین و یارانش و دشمنان آنان یعنی یزیدیان کربلا هستند. آنان بازگردانده می‌شوند تا از آنها انتقام گرفته شود همانگونه که امام حسین و یارانش را به شهادت رساندند.(6) به همین دلیل اهل بیت پیامبر همواره در انتظار فرج آن حضرت بوده‌اند. امام صادق (ع) در دعای ندبه سرود بی‌قراری سر می‌دهد و می‌فرماید: « أینَ الطالِبُ بِدَمِ المَقتولِ بِکَربَلا» (کجاست آن عزیزی که پس از ظهورش خون شهید مظلوم کربلا را از دشمنان باز پس خواهد گرفت؟) و به این شکل انتظارش را نسبت به منتقم جدش نشان می‌دهد. مهدی ؛ عزادار حسین حضرت مهدی هر صبح و شام به یاد جد غریبش سید الشهدا است. او بر مصائب امام حسین و کربلا همواره محزون و گریان است و به جای اشک بر مصیبت جدش خون می‌گرید. او خطاب به امام حسین (ع) می‌فرماید: «...اگر روزگار وقت زندگی مرا از تو [ای حسین] به تأخیر انداخت و یاری و نصرت تو در کربلا در روز عاشورا نصیب من نشد، اینک من هر آینه صبح و شام به یاد مصیبتهای تو ندبه می‌کنم و به جای اشک بر تو خون گریه می‌کنم... .»(7) این جملات که توام با اندوه است نهایت محبت و دلبستگی حضرت مهدی به سیدالشهدا را نشان می‌دهد و عمق فاجعه‌ی کربلا و شدت مصیبت امام حسین را مشخص می‌کند. از طرفی نشان می‌دهد که حضرت مهدی عزادار و مصیبت زده‌ی واقعی پدرش حسین است. دلبستگی و وابستگی حضرت مهدی و امام حسین در احادیث ائمه هم مشهود است به گونه‌ای که در بعضی از جاها که از مظلومیت امام حسین صحبت کرده‌اند موضوع را با حضرت مهدی مورد تأکید قرار داده‌اند. امام باقر درباره‌ی دیدار در روز عاشورا می‌فرماید: یکدیگر را در روز عاشورا این گونه تعزیت دهید: «اعظم الله اجورنا بمصابنا بالحسین و جعلنا و ایاکم من الطالبین بثاره مع ولیه الامام المهدی من آل محمد.»(8) (خداوند اجر ما و شما را در مصیبت حسین (ع) بزرگ گرداند و ما و شما را از کسانی قرار دهد که به همراه ولی اش، امام مهدی از آل محمد (ع) طلب خون آن حضرت کرده به خونخواهی او برخیزیم.) پی نوشت‌ها: 1. دلائل‌الامامة، ص239. 2. سوره اسراء، آیه 33 3. بحار الانوار، ج44، ص 218 4. الزام‌الناصب، ج2، ص282 5. عیون اخبار الرضا، ص 212 6. بحار الانوار، ج 53، ص 76 7. زیارت ناحیه‌ی مقدسه

شب عاشورا، امام حسين علیه السلام ياران را نزد خود جمع نمود و پس از ستايش خداوند فرمود: « براستي كه من اصحابي از شما باوفاتر و خانداني از شما فرمانبردارتر نمي‌شناسم. اين لشكر، من را مي‌خواهند و با من سر ستيز دارند و كار من با آنان فردا به جنگ و كارزار خواهد كشيد. پس بيعت خويش را از شما برمي‌دارم و به همه شما اجازه مي‌دهم كه مرا ترك كنيد. از تاريكي شب بهره گيريد و برويد…» پس‌از سخنان امام، ابتدا حضرت اباالفضل العباس (س)، سپس ديگر بني‌هاشم و بعداز آنها، ياران حضرت لب به سخن گشودند و گفتند: «زنده ماندن پس‌از تو را براي چه مي‌خواهيم اي فرزند رسول خدا؟ براستي كه اگر بارها و بارها كشته شويم و زنده گرديم، باز هم دست از ياري تو برنخواهيم برداشت». شاها من ار به عرش رسانم سرير فضل * مملوك اين جنابم و محتاج اين دَرَم گر بر كنم دل از تو و بردارم از تو مهر * اين مهر بر كه افكنم ، اين دل كجا برم؟ امام كه اين كلمات را از آنها شنيد فرمود:«من فردا كشته خواهم شد و شما نيز همه با من كشته خواهيد شد». اينجا بود كه اوج كرامت انساني آشكار گرديد و اصحاب و خاندان در واكنش به خبر مرگ قطعي خويش گفتند: «خداي را سپاس كه به ما توفيق ياري كردن تو را ارزاني داشت و به شهادت در ركاب تو گرامي نمود». امام علیه السلام پس‌از آنكه حجت را بر آنان تمام كرد و بيعت مستحكم آنان را آشكار نمود، در حق آنان دعا كرد و سپس فرمود «سر بلند كنيد و جايگاه خويش را در روضه و رضوان الهي ببينيد» و اينگونه بود كه يكايك ياران با چشم بصيرت، جاي و منزل اخروي خويش را مشاهده كردند. «قاسم بن الحسن» فرزند بزرگ امام حسن مجتبي علیه السلام كه نوجواني تازه بالغ شده بود نيز در آن جمع حضور داشت و اين صحنه‌هاي شور و شيدايي را مشاهده مي‌كرد. وي از عمو پرسيد:«آيا من هم به همراه يارانت كشته خواهم شد؟» دل امام علیه السلام براي يادگار برادر سوخت و پرسيد: «اي پسرك من! مرگ، نزد تو چگونه است؟» قاسم شجاعانه پاسخ داد: «احلی من العسل ـ اي عمو از عسل شيرين‌تر است». دادن جان، گر به رهبر است * از عسل ناب مرا خوش‌تر است جام اگر جام شهادت بُوَد * مرگ، به از روز ولادت بُوَد امام با رقت و شفقت فرمود: «عمويت فداي تو شود! آري، تو نيز كشته مي‌شوي پس‌از آنكه بلايي عظيم بر تو وارد آيد» و آنگاه ادامه داد فرزند كوچكم علي اصغر هم كشته خواهد شد. غيرت و مردانگي قاسم تازه جوان جوشيد و پرسيد: «عموجان! مگر دست دشمنان به خيمه‌گاه زنان هم خواهد رسيد كه اصغر شيرخواره را هم مي‌كشند؟!»" امام پاسخ داد: «عمو به فداي تو! فاسقي از ميان دشمنان، تير به گلوي اصغر خواهد زد و او را در آغوش من به شهادت خواهد رساند در حالي كه او مي‌گريد و خونش در دستان من روان است...» پس آن دو گريستند و ديگر اصحاب و ياران از گريه آنان گريه كردند و بانگ شيون خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله از خيمه‌گاه به آسمان برخاست. اما آن «بلاي عظيم» كه امام وعده آن را به قاسم داد چه بود؟ شايد نحوه شهادت آن حضرت، راز آن بلا را بر ما آشكار سازد... برخي از نويسندگان روايت كرده‌اند پس‌از آنكه علي اكبر علیه السلام به ميدان رفت و به شهادت رسيد، قاسم بن الحسن به قصد جنگ از خيمه‌گاه بيرون شد. چون امام حسين علیه السلام يادگار برادر را ديد كه براي جنگ بیرون آمده، او را در آغوش گرفت و با يكديگر گريستند آنچنان كه از شدت گريه از حال رفتند. هر دو بريدند دل از بود و هست * هر دو گشودند به يكباره دست هر دو ربودند ز سر هوش هم * هر دو فتادند در آغوش هم رفت ز تن، تاب و ز سر، هوششان * سوخت وجود از لب خاموششان قاسم پس ‌از آنكه آرام شد از عمو اذن جهاد خواست. اي عمو سينه‌ي من تنگ بُوَد * شيشه‌ام منتظر سنگ بُوَد نيزه كو؟ تا كه زمن سينه دَرَد * تير كو؟ تا كه به اوجم ببرد اسب‌ها كو؟ كه مرا گرم كنند * استخوان‌هاي مرا نرم كنند؟ آن حضرت اذن نداد. پس‌ قاسم به دست و پاي امام افتاد و وي را مي‌بوسيد و التماس مي‌كرد تا بالاخره اجازه گرفت و به سوي ميدان جنگ شتافت. اسناد تاريخي از قول يكي از سپاهيان دشمن نقل كرده‌اند كه پسري از خيمه‌ها به سمت ما بيرون تاخت كه رويش چون پاره ماه زيبا بود. قاسم در حالي كه اشك بر گونه‌هايش روان بود رجز مي‌خواند و مي‌گفت: ان تنكروني فانا ابن الحسن * سبط النبي المصطفی المؤتمن هذا حسين کالاسیر المرتهن * بين اناس لاسُقوا صوب المزن

پس با وجود كمي سن و كوچكي بدن، جنگي سخت كرد و تعدادي از لشگر يزيد را به خاك و خون كشيد. سپاهيان دست جمعي دور او را گرفتند و يكي از آنان بر او تاخت و ضربتي شديد بر او وارد آورد. قاسم با صورت به روي زمين افتاد و فرياد ياري كشيد كه : «يا عماه!»، پس امام علیه السلام سر برداشت و چون باز شكاري، تيز به ميدان نگريست، آنگاه همچون شيري خشمگين به سرعت به ميدان حمله كرد و ضارب قاسم را با شمشير زد و دست وي را از مرفق جدا ساخت. وي از درد عربده‌اي كشيد كه سواران دشمن شنيدند و به سوي ميدان تاختند تا او را از دست امام علیه السلام برهانند. در اين شرايط سخت، جنگي بين امام علیه السلام و كوفيان درگرفت در حالي كه قاسم بر زمين افتاده بود... و شايد اين، همان بلاي عظيم بود. آنگاه كه غبار ميدان فرو نشست، امام علیه السلام را ديدند كه سينه بر سينه قاسم نهاده و وي را به سوي خيمه‌ها باز مي‌گرداند در حالي كه دو پاي قاسم ـ شايد از شدت شكستگي‌ها ـ بر زمين كشيده مي‌شد؛ و امام علیه السلام مي‌فرمود: «اين قوم از رحمت خدا دور باشند و جدت پيامبر صلی الله علیه و آله دشمن آنان باشد در روز قيامت» كاش نمي‌ديد عمو پيكرت * تا ببرد هديه بر مادرت كاش نمي‌ديد تنت كاين چنين * جان دهي و پاي زني بر زمين ديده به روي عمو انداختي * صورت او ديدي و جان باختي و سپس زمزمه كرد: «به خدا سوگند براي عمويت سخت است كه تو او را بخواني ولي نتواند تو را نجات دهد ...» .... الا لعنة الله علی القوم الظالمين و سيعلم الذين ظلموا أي منقلب ينقلبون.

بزرگترین مصیبت 1 ـ در كربلا حجّت خدا و پسر پيامبر صلى الله عليه وآله را شهيد كردند . 2 ـ شهادت او بدست كسانى بود كه او را دعوت نمودند تا او را يارى نمايند ! 3 ـ پسران و برادران و ديگر اقوام و يارانش را قبل از او بشهادت رساندند ! 4 ـ كسانى او را شهيد كردند كه در ظاهر مسلمان بودند و نماز مىخواندند و خود را پيرو جدّ حسين عليهالسلام مىدانستند ! 5 ـ مردمى او را شهيد كردند كه كاملاً او را مىشناختند و از مقام و منزلت او آگاهى داشتند ! 6 ـ با اينكه در كنار آب فرات بود ولى او را تشنه شهيد نمودند و آب را بر كودكان و اهل حرمش، بستند ! 7 ـ بعد از كشتنش، اموال او راحتّى «وسايل شخصى او از قبيل انگشتر و نعلين و عمامهاش را غارت نمودند ! 8 ـ خيمههاى خاندان او را آتش زدند و اهل بيتش عليهمالسلام را ترساند و آزار رساندند ! 9 ـ اهل بيت او را كه منسوب به پيامبرشان بود، به اسيرى بردند ! 10 ـ سر مقدّسش را بر بالاى نيزه در شهرها گرداندند ! 11 ـ بر بدن نازنينش، اسب راندند ! 12 ـ سه روز بدنش بر روى خاك افتاده بود و كسى نبود تا او را دفن كند تا عاقبت اهل روستاها آمدند و او را دفن نمودند ! 13 ـ كسى دستور كشتن او را داد (يزيد) كه جدّ و پدرش آزاد كرده جدّ حسين عليهالسلام بودند ! 14 ـ او را بدون هيچ جرم و گناهى كشتند ! 15 ـ كسانى او را تشنه شهيد كردند كه گروهى از آنها(لشگر حرّ) چند روز قبل بوسيله همين حسين عليهالسلام از تشنگى نجات يافتند ! 16 ـ بخاطر تبليغات سوء، مردم شام شهادت او را جشن گرفتند! 17 ـ همه موجودات حتّى ماهيان دريا و درختان براى او اشگ ريختند! 18 ـ تا سه روز هر سنگى كه بر مىداشتند زير آن خون جارى بود . 19 ـ آسمان تا چهل روز در عزاى او گريست . 20 ـ سر بريده او در چند جا تكلم نمود . 21 ـ خون او و خون على اصغر و خون على اكبر وقتى به آسمان پخش شد ديگر برنگشت. 22 ـ بدترين فرد( شمر) بر روى سينه بهترين فرد (امام حسين عليه السلام )نشست . . .

با یک تیر دو نشان زدند علی اکبر رفتند علی‌ اصغر برگشتند !

در زیارت عاشورا چیزی حدود هجده دعا میکنیم که متناسب با آن، هجده مقام را از خدا میخواهیم. درخواست‌های انسان در زیارت عاشورا، دنیوی و مادی و فانی نیست، بلکه همگی معنوی است. بعضی از این مقام ها به‌قدری بالاست که اگر زیارت عاشورا وجود نداشت، نمی‌توانستیم باور کنیم که کسی جرأت درخواست آنها را از خدا داشته باشد. اینها خیلی خواسته‌های بزرگی هست و انسان از آنها درجات سلوک را یاد می‌گیرد، چون از پایین شروع می‌شود و به بالا میرسد. و اما آن مقام‌ها: ۱- مقام خونخواهی امام حسین علیه‌السلام - ان یرزقنی طلب ثارک اینکه کسی بخواهد خونخواهی امام حسین را بکند، مقام خیلی بالایی است، چون خونخواهِ اصلی ابی‌عبدالله، امام زمان است. ۲- مقام وجاهت عند الله (آبرومندی نزد خدا) - اللهم اجعلنی عندک وجیها بالحسین(ع) ۳- مقام معِیَّت(همراهی) با معصوم - ان یجعلنی معکم فی الدنیا و الآخرة - مع امام منصور (این درخواست، بسیار ویژه است، چون تمام اولیاء وانبیا آرزویش را داشته‌اند). ۴- مقامی که درخواست می‌کنیم تمام مراحل زندگی ما، درهم‌تنیده با معصوم باشد. - اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد... ۵- مقام شهادت - و مماتی ممات محمد و آل محمد چون مرگ همه معصومین از پیامبر تا امام حسن عسکری علیهم‌السلام، با شهادت بوده. ۶- رسیدن به مقام محمود - ان یُبِلِّغنی المقام المحمود در قرآن آیه‌ای داریم که به پیامبر میگوید: نماز شب بخوان تا به مقام محمود برسی. مقام محمود از نگاه بیشتر مفسران، یعنی مقام شفاعت. خود شفاعت شدن، یک مقامی است که به هر کسی نمیرسد (لا یملکون الشفاعة... شفاعت به هر کس نمیرسد). حالا یک مقامی هست که از شفاعت‌شدن بالاتر است و آن هم مقام شفاعت‌کردن است و ما در این فراز، این را از خدا میخواهیم. ۷- مقام مشارکت در مصیبت ولیّ معصوم - لقدعظمت الرّزِیّة...بک علینا - و اسئل الله بحقکم... ان یعطینی بمصابی بکم... (یعنی مصیبت شما را، مصیبت خودم میدانم) - الحمد لله علی عظیم رزِیّتی (دقیقاً در اینجاست که انسان مصیبت را برای خودش میداند) این مقام، خیلی عظیم است و خیلی باید درباره‌اش بحث کرد. حکایت زیارت عاشورا، حکایت یکی‌شدن اهل‌بیت است، قراراست از این طریق، به شجره حیات متصل شویم. ۸-مقام برائت (برای دوری و تبرّی‌جستن از بعضی جریانها و افراد و نیز بعضی خصوصیت‌ها) - و بالبرائة من اعدائکم ۹- مقام لعن این مقام، آن‌قدر مهم است که در زیارت عاشورا بر سلام اولویت دارد. اول صدتا لعن میدهیم و بعد صد سلام. (جاروب کن خانه را، سپس میهمان طلب) که اگر خانه دل جارو نکرده باشی در حقیقت لعن روزانه به خود می فرستی. - اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد نکته: چهره اصلی برائت و لعن،بعداز ظهور دیده میشود، چون ما مردم اصلاً تا قبل از ظهوراطلاع نداریم کسانی که باعث و بانی ماجرای کربلا بوده‌اند،ماراازچه نعمات زیاد وبرکات بزرگی محروم کردند ما الآن از دنیای بعد از ظهور چیزی نمیدانیم ودرک نمیکنیم اصل برائت درآن زمان اتفاق می افتد. ۱۰- مقام سِلم - انی سلم لمن سالمکم - و ولیّ لمن والاکم این مقام، عبارت است از مقام دوستی با دوستان و دوستداران اهل‌بیت، برای تشکیل یک شبکه متحددرراه تحقق منویّات این خاندان. ۱۱- مقام حَرب - حرب لمن حاربکم این مقام، یعنی مقام دشمنی با دشمنان اهل‌بیت، برای پالایش آن شبکه متحد و همچنین مبارزه با موانع رشد بشر. آیا شما فکر می‌کنید هر کسی میتواندبه مقام مجاهدت برسد؟ ۱۲-مقام ایثار ما در زیارت عاشورا این مقام رادرخواست میکنیم و لااقل ادای آن را درمی‌آوریم. ایثار یعنی بذل بهترین‌ها، و ما در زیارت عاشورا بهترین داشته‌های خود را فدای امام میکنیم. - بابی انت و امی ۱۳- مقام قربة الی الله باید گفت: مقام قرب و نزدیکی به خدا، بالاترین مقام ممکن است، منتها مراتب بالای آن فقط به کمک و دستگیری ولیّ‌خدا که در این مسیر پیشتاز است، ممکن میشود. - اللهم انی اتقرب الیک... ۱۴- مقام دوستی و نزدیکی به اهل‌بیت - انی اتقرب الی الله و الی رسوله... این مقام نیز، امتداد مقام قربة الی الله است. ۱۵_مقام معرفت اهل‌بیت (چرا که در حدیث داریم: من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میتة جاهلیة) - اکرمنی بمعرفتکم و معرفة اولیائکم... ۱۶- مقام ثبات قدم و اهل تزلزل نبودن ، مانند بوقلمون هر لحظه رنگ عوض نکردن - ان یثبّت لی عندکم قدم صدق - ثبّت لی قدم صدق عندک مع الحسین... ۱۷- مقام رجعت، که هرکسی قادر نیست به این مقام برسد - و ان یرزقنی طلب ثارکم مع امام منصور ۱۸- مقامی که خدابه مادرود بفرستد - اللهم اجعلنی فی مقامی هذا ممن تناله منک صلوات و رحمة و مغفرة -فی هذا الیوم و فی موقفی هذا و ایام حیاتی درخواست خود را محدود به زمان ومکان خاص نمیکنیم. (یعنی الآن و اینجا و همه روزهای عمرم) - و لا جعله الله آخر العهد منی... (یعنی الی‌الابد باشد و نه محدود به حال)

*🏴🏴🏴🏴🏴* ◾️اعمال شب عاشورا ۱ـ چند نماز برای این شب در روایات آمده است که یکی از آنها چنین است: چهار رکعت نماز که در هر رکعت بعد از سوره‌ ▪️حمد، ▪️ ۵۰ بار سوره‌ توحید خوانده می‌شود. پس از پایان نماز، ▪️ ۷۰ بار «سبحان الله والحمدالله و لا اله الاّ الله و الله اکبر ولا حول ولا قوة الاّ بالله العلیّ العظیم» خوانده شود. ۲ـ احیای این شب کنار قبر امام حسین(علیه السلام). ۳ـ دعا و نیایش. ◾️روز عاشورا ۱ـ عزاداری بر امام حسین(علیه السلام) و شهدای کربلا، در این مورد از امام رضا(علیه السلام) نقل شده است: هر کس کار و کوشش را در این روز، رها کند، خداوند خواسته‌هایش را برآورد و هر کس این روز را با حزن و اندوه سپری کند، خداوند قیامت را روز خوشحالی او قرار دهد. ۲ـ زیارت امام حسین(علیه السلام). ۳ـ روزه گرفتن در این روز کراهت دارد؛ ولی بهتر است بدون قصد روزه، تا بعد از نماز عصر از خوردن و آشامیدن خودداری شود. ۴ـ آب دادن به زائران امام حسین(علیه السلام). ۵ـ خواندن سوره توحید هزار مرتبه. ۶ـ خواندن زیارت عاشورا. ۷ـ گفتن هزار بار ذکر «اللّهم العن قتلة الحسین(علیه السلام).» 🔅مفاتیح الجنان اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

عاشورا:روز عاشورا از مهمترین روزها در تاریخ بشریت هست. روز تقابل حق و باطل بوده است. روز پیروزی خون بر شمشیر بوده است.اگر چه در روز عاشورا امام حسین علیه السلام و یارانش بشهادت رسیدند و خانواده اش به اسارت رفتند ولی پیروز این روز ،امام حسین علیه السلام بوده است.زیرا می بینیم که راه امام حسین و نام حضرت هر روز با عظمت تر و با عزت تر میشود و عاشقان حسین هر روز از قبل بیشتر می گردد و حرم حضرت روز بروز ابادتر می شود ولی بر عکس یزیدیان منفور تر و مورد لعن قرار می گیرند و اثری از قبر انان نمی باشد.مساله شهادت امام حسین علیه السلام ان چنان در جهان هستی اثرگذار است که همه پیامبران روضه امام حسین علیه السلام را خوانده اند از ادم علیه السلام تا پیامبر اسلام.در روایتی می خوانیم : حضرت موسی بن عمران در مناجات خود عرضه داشت : بار خدایا! چرا امت حضرت محمّد را بر دیگر امت ها برتری دادی ؟ خطاب آمد: به خاطر ده چیز. حضرت موسی عرض کرد: آن ده چیز کدام است تا به بنی اسرائیل بگویم عمل کنند؟ فرمود: نماز، زکات، روزه، حج، جهاد، جمعه، جماعت، قرآن، علم و عاشورا. حضرت موسی عرض کرد: عاشورا چیست ؟ خطاب رسید: عاشورا عبارت است از گریستن یا حالت گریه به خود گرفتن و نوحه و مرثیه خواندن در عزای سبط رسول خدا ای موسی ! هیچ بنده ای از بندگانم بر حسین و مظلومیت او گریه و ناله نمی کند مگر این که اهل بهشت خواهد بود. ازحدیثی از حضرت رضا(ع) فهمیده می شود کار کردن تنها در روز عاشورا منع شده است , نه تاسوعا; وانگهی کار در روزعاشورا حرام نیست ; مکروه است چون خیر و برکت و یمن ندارد. شاید علّت کراهتش این باشد که وقتی امام حسین با آن عظمتش برای حفظ اسلام و ناموس و شرف وانسانیت , جان خود و فرزندان و بستگان و در یک کلمه همه چیز را در راه خدا داده و با بدن چاک چاک و عریان روی خاک تقتیدهء کربلا افتاده است , شایسته نیست انسان در چنین روزی برای زندگی دنیوی ذخیره ای تهیه نماید,بلکه بسیار به جا است در تکایا و مساجد و مجالس عزا شرکت کرده و برای امام و خاندانش گریه نموده و حالت حزن و اندوه بگیرد.ذکر مصیبت های حضرت باعث تقرب الی الله هست.

سی هزار دینار طلا, رقمی بود که یزید به هر نفر اهل خواص کوفه داد و دینشان را خرید. هر دینار ۴/۲۶۵ گرم است و هر گرم طلا حدود ۱,۳۶۵,۰۰۰ تومان! (به پول امروز نزدیک به ۱۷۵ میلیارد تومان!) اگر در آن زمان بودیم, یار امام حسین(علیه السلام) می ماندیم یا یزید؟ "اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج" 💠💠💠💠💠💠💠