#حࢪ_بن_یزید_ࢪیاحی حࢪبن‌یزید‌ࢪیاحۍاز‌همࢪاهان‌حسین‌بن‌علۍ دࢪواقعھ‌کࢪبلا‌بود.‌حࢪاز‌خاندان‌معروف‌بنۍ تمیم‌عراق‌و‌ازࢪؤساۍقبایل‌کوفیان‌بود‌.‌بھ‌ دࢪخواست‌ابن‌زیاد،‌بࢪاۍمباࢪزھ‌با‌حسین‌ فࢪاخواندھ‌شد.او‌بھ‌سࢪکࢪدگۍهزاࢪسواࢪ‌ بࢪگزیدھ‌گشت.‌گفتھ‌اند‌وقتۍاز‌داࢪالاماࢪھ‌ کوفھ،‌با‌مأموࢪیت‌بستن‌ࢪاھ‌بࢪحسین‌بیࢪون آمد،‌ندایۍشنید‌کھ:«اۍ‌حࢪ!مژدھ‌باد‌تو‌ࢪا بهشت...» #معࢪفۍیاࢪان_امام_حسیـن

شبتون خدایی🦋👋🏻

✨♥️بسم رب الحسین❤️✨ ♻️بیشترین جایی که شیطان سراغ انسان می آید،موقع قرآن خواندن است. 🔥شیطان تا می تواند نمی گذارد قرآن بخوانیم.اگر خواندیم وسوسه می کند و یا حواسمان را پرت می کند و یا یک پیش آمدهایی می کند که باید انسان قرآن را روی هم بگذارد و برود سر آن کار. ♨️وقتی انسان از فهم قرآن لذت نبرد، قرآن خواندن برایش سنگین می شود. 📚استاد بزرگ اخلاق،حضرت آیت‌الله ابطحی رحمت الله علیه #ادمین_یازهرا @Childrenofhajqasim1399

🌱🌹 ‍ #حرف_قشنگ ✨🦋 #تلنگرانه⚡️ در هر مرحلـه ای از گنـــــاه هستے سریع توقف کن ⛔️🖐🏻 مبـادا فکر کنی آب از سرت گذشتـه❗️ مبـادا از رحمتـــــ خدا نا امید بشی❗️ شیـــــطان میخواد بهت القا کنه که🤭 آب از سرت گذشتـه و توبه فایده نداره! 😔💔 مبـــــادا فریب شیـــــطان رو بخوری....😊❤ خدا بسیـــــار توبه پذیر ومهـــ😍ـــربونـــــه ...😌💌 #ادمین_یازهرا @Childrenofhajqasim1399

چـون‌حجـاب‌دآری...¦•• هـروقـت‌دلـت‌گرفـت‌با‌طعنـہ‌هـا...🙃💔¦•• قـرآن‌روبـازڪن.. ¦•• وسـوره‌مطـففیـن‌رونـگاه‌ڪن...🌱¦•• آنـان‌ڪه‌آن‌روزبـه‌تـومۍخندنـدفردا گـریانـند‌‌وتـوخنـدان...🙂❤️¦• #چادرانه #ادمین_یازهرا @Childrenofhajqasim1399

♻️امام حسین عليه السلام: 👈🏻مردم بنده ی دنيايند و دين، چيزی است که بر زبانشان می چرخد و تا وقتی زندگی هاشان به خوبی می گذرد، دم از دين می زنند. پس هر گاه با بلا آزموده شوند، دينداران اندک می شوند. 💢النَّاسَ عَبِيدُ اَلدُّنْيَا وَ اَلدِّينُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلاَءِ قَلَّ اَلدَّيَّانُون. 📚بحار الأنوار ج75 ص116 #ادمین_یازهرا @Childrenofhajqasim1399

قید امام حسیـن ࢪو بزن ❌ دیگہ نرو روضہ ، نرو هیئت 🙃 اونوقتـ....... #امام_حسین #مدیر 🖤 ➣『 @Childrenofhajqasim1399 』

بسی منتظر....🙂♥️

✅ عملیات دستگیری غلامرضا رحمانی بازپخش قسمت ۲۸ ۱:۲۳ بامداد ۸:۱۰دقیقه صبح ۱۴:۴۰دقیقه عصر #گاندو 🇮🇷@ganndo 🇮🇷@ganndo

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ♥️ــ♥️ــ♥️ــــــــــــــــــــــــــــ #رمان_یادت_باشد #پارت_شصت درباره ی انتخاب اسم مسجدبین اهالی محل ورفقای حمیداختلاف نظربود.یک عده نظرشان مسجدحضرت امیرالمونین علیه السلام بودوتعدادی هم میگفتندبگذاریم مسجدحضرت عباس علیه السلام.حمیدنظرش این بودکه اگرخودحضرت عباس علیه السلام هم بودمیگفت مسجدرابه نام پدرش بگذاریم.نهایتااسمش رامسجدحضرت امیرگذاشتند. کل تعطیلات عید،حمیدبرای کمک به ساخت مسجدخانه نبود.میخواست ازتعطیلات نهایت استفاده رابکندتاکارمسجدپیش برود.برای همین به جزمنزل چندنفرازاقوام نزدیک،جای خاصی نتوانستیم برویم. یک روزازتعطیلات عیدهم برای دیداراقوامی که روستازندگی میکنندراهی سنبل آبادشدیم. حمیدهمیشه آدم خوش سفری بود.تلاش میکردآنجابه من خوش بگذرد.باهم تابالای تپه کنارچشمه رفتیم وکلی عکس گرفتیم.هرجاشیب کوه زیادمیشد،محکم دست من رامیگرفت.این طورجاهاوجودش راباهمه ی وجودم احساس میکردم.تاسیزده به درحمیددرگیرکارمسجدبود.قراربوددسته جمعی بادخترعمه هاوپسرعمه هابیرون برویم،ولی حمیدنتوانست ماراهمراهی کند.این نبودن هاکم کم داشت برایم غریب میشد.موقع حرکت به من گفت:"اگررسیدم بیام پیشتون که هیچ،ولی اگه نرسیدم ازکناررودخونه هفت تاسنگ خوب پیداکن یه قل دوقل بازی کنیم. "تااین راگفت،به حمیدگفتم:"منویاددوران قدیم انداختی.چه روزاوشبهای قشنگی باخواهرای توجمع میشدیم تاصبح می گفتیم ومی خندیدیم ویه قل دوقل بازی میکردیم.بعضی وقتاکه ننه حال وحوصله داشت برامون شعرمیخوندیاقصه های قدیمی مثل امیرارسلان یاعزیزونگارروازحفظ میگفت. "حمیدخندیدوگفت:"الان هم شماوقت گیربیارین تاصبح یه قل دوقل بازی میکنین،ولی من خیلی حرفه ای ترازاین حرفام بخوام ببازم!"واقعااین بازی راخیلی خوب بلدبودومن همیشه ازقبل می دانستم که بازنده هستم. درماه دوبارافسرنگهبان می ایستادوشبهاخانه نمی آمد.من هم برای اینکه تنهانباشم به خانه ی پدرم می رفتم.بعدازازدواجمان فقط یک شب تنهایی خانه ی خودمان ماندم.حمیدهریک ربع تماس میگرفت وحالم رامی پرسید.صبح که آمد،کلی دلخورشده بود. گفت:"چراتنهاموندی.تاخودصبح به توفکرکردم که نکنه بترسی یااتفاقی برات بیفته.اصلاتمرکزنداشتم." فردای سیزده به درحمیدافسرنگهبان بود.چون هوامناسب ترشده بودباموتورسرکارمیرفت.بعدازخوردن صبحانه بدرقه اش کردم. مثل همیشه موتورخاموش راتااول کوچه سردست گرفت.به خیابان که رسیدموتورراروشن کردورفت.روی رعایت حق همسایگی خیلی حساس بود.نمی خواست اول صبح صدای موتورمزاحم کسی باشد.شبهاهم وقتی دیروقت ازهییت برمی گشت ازهمان سرکوچه موتورراخاموش میکرد. مثل همه ی روزهایی که حمیدافسرنگهبان بودیاماموریت میرفت،خریدخانه بامن بود.کارهای خانه راکه انجام دادم،لیست وسایلی که نیازداشتیم رانوشتم وازخانه بیرون آمدم؛ازنان گرفته تاسبزی ومیوه. بااینکه خریدوجابه جاکردن این همه وسیله،آن هم بدون ماشین برایم سخت بودومن پیش ازازدواجمان هیچ وقت چنین تجربیاتی رانداشتم،ولی نمیخواستم وقتی حمیدباخستگی ازماموریت به خانه میرسدکم وکسری داشته باشیم ومجبورباشم اورادنبال وسیله ای بفرستم. بعدازخریدها،به جای این که خانه ی پدرم بروم،آبجی فاطمه به خانه ی ماآمد.من وحمیدمعمولاخانه که بودیم کتاب میخواندیم.برای خواهرم سکوت وآرامش حاکم برجوخانه عجیب غریب بود.خیلی زودحوصله اش سررفت.بالحنی که نشان ازطاق شدن طاقتش میداد،پیشنهادداد:"بیایک کم تلویزیون ببینیم.حوصلم سررفت!"گفتم:"تلویزیون مامعمولاخاموشه. مگه باحمیدبشینیم اخباریابرنامه ی کودک ببینیم!"حقیقتش هم همین بود.خیلی کم برنامه های تلویزیون رادنبال میکردیم،مگراینکه اخباررانگاه کنیم یامیزدیم شبکه ی کودک تالالایی های شبانه راگوش کنیم.حمیدطبق فتوای حضرت آقااعتقادداشت هربرنامه وآهنگی که ازتلویزیون پخش میشودلزوماازنظرشرعی بلااشکال نیست.به خاطرهمین قرارگذاشته بودیم چشم وگوشمان هرچیزی رانبیندونشنود. دیدوبازدیدهای عیدکه کمترشد،باحمیدقرارگذاشتیم اقوام نزدیک رابرای ناهاریاشام دعوت کنیم.دوست داشتیم همه دورهم باشیم،اماچون خانه ی ماخیلی کوچک بود،مجبورشدیم ازمهمان هاسری به سری دعوت کنیم.آن قدرجاکم بودکه حتی همه ی برادرهای حمیدرانمیتوانستیم باهم دعوت کنیم. حمیددوست داشت هرشب مهمان داشته باشیم وباهمه رفت وآمدکنیم.میگفت:"مهمون حبیب خداست.این رفت وآمدهامحبت ایجادمیکنه.درخونه ی مابه روی همه بازه."کاراین مهمان نوازی هابه جایی رسیده بودکه بعضی ازایام هفته،دو،سه روزپشت هم مهمان داشتیم؛هم شام،هم ناهار.چون دانشگاه میرفتم واین حجم کاربرایم طاقت فرسابود،دوست داشتم هردوهفته یک باریانهایتاهرهفته یک بارمهمان بیاید،ولی بارهامیشدکه حمیدتماس میگرفت ومیگفت امشب مهمان داریم. ادامه دارد... کپی اصکی❌ 💝|•https://eitaa.com/Childrenofhajqasim1399

#رمان_یادت_باشد #پارت_شصت_و_یک میگفتم:"حمیدجان!میوه هاروآماده کن،چایی دم کن تامن برسم وخورشت روباربذارم." گاهی کلاس هایم تاغروب طول میکشیدومهمانهازودترازمن به خانه میرسیدند!آن قدروقت کم می آوردم که حتی فرصت نمیکردم لباس دانشگاه راعوض کنم.بعدازاحوال پرسی بامهمان هایکسره میرفتم آشپزخانه ومشغول آشپزی میشدم. حتی وقت نمیکردم چادرمعمولی سرکنم وباهمان چادرمشکی پای اجاق گازمیرفتم.وقتی حمیداین وضعیت رامیدید،میگفت:"عزیزم،واقعاممنونتم. قبل ازدواج فکرمیکردم فقط درس خوندن بلدی ووقتی بریم سرخونه زندگی،تازه بایدآشپزی وخونه داری یادبگیری،ولی توهمه کارهارویک تنه انجام میدی."اگرکاری انجام میشدیامهمان راه می انداختم،حتماتشکرمیکرد.همین باعث میشدخستگی ازجانم دربرود. مهمان هاراکه راه می انداختیم،ظرفهارامن میشستم.حمیدهم یاجاروبرقی میکشیدیامی آمد ظرفهاراخشک میکرد.اکثرانمیگذاشت ظرفهارادست تنهابشورم.میگفتم:"حمید!فرداصبح زودمیخوای بری سرکار. برواستراحت کن،من خودم جمع وجورمیکنم."دست من رامیگرفت،می نشاندروی صندلی ومیگفت:"یاباهم ظرفهاروبشوریم،باشمابشین،من بشورم.شمادست من امانتی. دوست ندارم به خاطرشستن ظرف دستهات خراب بشه."وقتی این جمله که شمادست من امانت هستی رامیشنیدم،یادحرف روزاول ازدواجمان می افتادم که روی مبل نشسته بودم وبه حمیدگفتم:"ازحضرت زهراسلام ا...علیهاروایت داریم که می فرمایندهرزن سه منزل داره؛ اول منزل پدر،بعدمنزل شوهر،بعدهم منزل قبر.من دومنزل روبه خوبی اومدم.امیدوارم منزل سوم روهم روسپیدباشم."حمیدجواب داد:"امیدوارم بتونم همراه خوبی برای تودرمنزل دوم باشم وباعاقبت به خیری به منزل سوم برسیم". ورودبه سال93ازابتدابرایم عجیب بود.حالات حمیدعوض شده بود.سجده های نمازش راطولانی ترکرده بود.تاقبل ازاین پیش من گریه نکرده بود،ولی ازهمان فروردین ماه گاه وبیگاه شاهداشکهایش بودم. داخل اتاق تاریک میرفت وبی صدااشک میریخت.نمازشب که میخواندباسوز"الهی العفو"میگفت.وقتی به چهره اش نگاه میکردم انرژی مثبت وآرامش میگرفتم. چشم هایش زیبابود،ولی جوردیگری زیباییش رانشان میداد.پیش خودم میگفتم احتمالاازدوست داشتن زیاداست که حمیدرااین شکلی می بینم؛ولی این تنهانظرمن نبود. دوستان خودش هم شوخی میکردندومیگفتند:"حمیدنوربالامیزنی!" این احساس بی علت نبود.حمیدواقعاآسمانی تر شده بود.شایدبه همین خاطربودکه مابه فاصله ی کمترازیک ماه،مجددخادم الشهداشدیم. مثل همیشه باحاج آقای صباغیان تماس گرفت.هماهنگ کردوماهجدهم فروردین عازم دوکوهه شدیم.ازپادگان که واردشدیم انگارخودساختمان هابه ماخوش آمدمیگفتند. ساختمان هایی که روزگاری طعم خوش مصاحبت باشهداراچشیده بودندوحالامیزبان زایران شهدابودند.عکس های بزرگ قدی روی دیوارساختمان هابه اندازه یک کتاب حرف برای گفتن داشت. ساختمان هایی که هنوزهم بچه های گردان های کمیل ومقدادوابوذرومالک رافراموش نکرده بودند جلوی حسینیه ی حاج ابراهیم همت که رسیدیم،حمیدگفت:"یه روزی صدای بچه های رزمنده توی صبحگاه دوکوهه می پیچیده. بعدازدعای صبح گاهی که شهیدگلستانی میخوندنرمش میکردن ومیگفتن یک،دو،سه؛شهید!ولی الان انگاردوکوهه خلوت کرده ومنتظره.منتظریه روزی که یه سری مثل همون شهداپیدابشن واینجادوباره نفس بکشن." چندروزی به عنوان خادم دردوکوهه ماندیم.گاهی ازاوقات حمیدرامیدیدم که باماشین درحال ترددوکمک برای خدمت به زایران شهداست. روزسوم که دوکوهه بودیم،کاروانی ازتهران میخواستندبه دیدن حسینیه بچه های گردان تخریب بروند.این حسینیه دوکیلومتری ازساختمان های اصلی دوکوهه فاصله دارد؛جایی که بچه های تخریب برای آموزش هاوخلوت های شبانه ی خودشان انتخاب کرده بودند. چون هواگرم شده بودامکان پیاده روی وجودنداشت.باتصمیم مسیولین قرارشدزایران راباماشین به حسینیه تخریب برسانیم.من هم همراهشان رفتم. طول مسیربه خانم هایی که تاحالادوکوهه راندیده بودند،گفتم:"اینجامثل باندپروازمیمونه. خیلی ازشهداازهمین جا،ازهمین ساختمون هاپروازشون روشروع کردن ونهایتاتوی مناطق مختلف به شهادت رسیدن.قدراین چندساعتی که دوکوهه هستیدروبدونید."چنددقیقه ای طول نکشیدکه به حسینیه تخریب رسیدیم. یک جای خلوت بدون هیج امکانات که ساخته شده بودبرای خودسازی بچه های گردان تخریب هنوزهم پشت حسینیه قبرهایی که کنده شده بودوبچه های تخریب شبهاداخل آن میخوابیدند ورازونیازمیکردند،دست نخورده باقی مانده بود.مراسم روایت گری ومداحی که انجام شد،دوباره سوارماشین هاشدیم وبرگشتیم. ادامه دارد ... کپی اصکی❌ 💝|•https://eitaa.com/Childrenofhajqasim1399