🔻🔸🔻🔸🔻🔸🔻🔸🔻🔸 مجموعه #عکس_نوشت از راهکارهای اهل بیت برای فرزند دار شدن... تا جهاد زن..... و هشدارهای جمعیتی در این بسته خبری #جهاد_تبیین #جوان_سازی_جمعیت #فرزند_آوری

4 اشتباه رایج در روایت وقایع عاشورا: استاد مرتضی مطهری 👈اشتباه اول: اوج عزاداری امام حسین(ع) ده روز اول ماه محرم الحرام است. بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را به یکی از شهدای کربلا اختصاص دهند؛ مثلاً شب سوم برای حضرت رقیه و شب هفتم را برای حضرت علی اصغر(ع) سوگواری می کنند و تاسوعا را نیز به حضرت عباس(ع) اختصاص می دهند. همین قرار داد بین مداحان و منبری ها باعث شده است که عده ای گمان کنند، حضرت رقیه روز سوم محرم به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می کنندحضرت ابالفضل(ع) در روز تاسوعا به شهادت رسیده است. اما حقیقت این است که تمام شهدای کربلا در روز عاشورا به شهادت رسیده اند و حضرات اباالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از امام حسین(ع) و در روز عاشورا در پیکار با سپاه عمر سعد کشته شده اند. حضرت رقیه(س) نیز پس از شهادت پدرش در شام از دنیا رفته است. 👈اشتباه دوم: باور عمومی این است که حضرت حسین بن علی(ع) و اهل بیت و اصحابش سه شبانه روز آب ننوشیدند و سپس تشنه کام به مقابله با دشمن رفته اند؛ اما حقیقت این است که عمر سعد سه روز قبل از عاشورا عمروبن حجاج را با پانصد سوار فرستاد تا کنار شریعه فرود آیند و میان یاران حسین و آب فاصله اندازند. اما این به این معنی نیست که هیچ ذخیره آبی در خیمه ها نبوده است. در کتاب ارشاد نوشته شیخ مفید(ره) آمده است: « در شب عاشورا زینب...دست بر گریبان برده...و بیهوش بر زمین افتاد. حسین(ع) برخاسته آب بر روی خواهر پاشید و...» این نقل معتبر نشان می دهد که تا شب عاشورا هنوز آب در خیمه ها بوده واصل تشنه کامی به روز عاشورا، گرمی هوا و شدت مبارزه مربوط است. شیخ عباس قمی(ره) در منتهی الامال می گوید: «شب عاشورا امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع)را با سی سوار و بیست پیاده فرستاد که چند مشک آب آورند و اهل بیت و اصحاب خود را فرمود که از این آب بیاشامید، آخر توشه شماست و وضو بسازید و غسل کنید.» 👈اشتباه سوم: یکی از معروف ترین تحریف ها ماجرای حضرت لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) است وچه روضه ها که در این زمینه خوانده نمی شود؛ در روضه ها ذکر می شود که حضرت علی اکبر قبل از رفتن به میدان با مادرش چه نجواهایی می کرد، یا اینکه حضرت لیلی در خیمه ها رفته و در آنجا دعا کرده که خداوند حضرت علی اکبر را سالم برگرداند که متأسفانه این موضوع محور بعضی تعزیه ها نیز شده است. اما حقیقت این است که اصلاً لیلایی در کربلا نبوده است؛ البته لیلی مادر حضرت علی اکبر(ع) هست؛ اما حتی یک مورخ هم به حضور آن حضرت در کربلا و روز عاشورا گواهی نمی دهد. (به نقل از حماسه حسینی،جلد1،مرتضی مطهری) 👈اشتباه چهارم: مطلب بعدی مربوط به حضرت علی اکبر(ع) این است که آن حضرت قبل از رفتن به معرکه جنگ از پدر رخصت خواست و آن حضرت اذن میدان نداده اند و مثلاً فرموده اند که تو هنوز جوانی و حیف است که از دست بروی و چه اشعار و تعزیه ها که پیرامون آن نساخته ایم؛ اما حقیقت این است که تمام مورخین نوشته اند، هر کس از امام حسین(ع) اذن میدان می خواست، اگر می شد حضرت برایشان عذری می آورد ولی در مورد جناب علی اکبر گفته اند: «فاستأذن اباه،فأذن له» یعنی تا اجازه خواست گفت برو. 🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴 منبع: حماسه حسینی، جلد1، استاد شهید مرتضی مطهری

حسین، کشته دیروز و رهبر روز است قیام اوست، که پیوسته نهضت آموز است... تمام زندگی او، "عقیده بود و جهاد" اگر چه مدت جنگ حسین، یک روز است.. شهادت سید و سالار شهیدان ♡ امام حسین علیه السلام 🖤 و عاشورای حسینی تسلیت باد🏴

📛➕قدیمی‌ترین تصویر از حرم حضرت عباس (ع)

در تاریخ اسلام با دو جریان مواجه هستیم جریانی که اصیل است مبتنی بر اموزه های قرانی و سیره نبوی است و جریانی که بر اثر ازادسازی انرژی قومی و عصبیت عربی بوجود امد رسول الله ص امیرالمومنین ع امام حسن مجتبی ع و امام حسین ع و سایر معصومین تا حضرت حجت عج محور و اسوه جریان اول است این جریان مجموعه ای از جلوه افعال حسنای الهی را متجلی میسازد و در اینجا جنگ و جهاد به تنهایی و بخودی خود اصالت ندارد مگر برای احقاق حق و جلوگیری از مفسده و مبارزه برای سرکوبی ظالم جابر جائر اما در جریان دوم جنگ اصالت دارد جهاد توجیه کننده کشورگشایی میشود این سیره در میان اعراب با مدیریت برخی خلفا و تهور منسوبین به ایشان و بعد با اشتیاق بنی امیه و آل مروان شروع شده و تبدیل به سنت جاری میگردد و در قرون بعد بوسیله اقوام نومسلمان دیگر که دستشان از دامان اهل بیت (علیهم السلام) کوتاه است تقلید میشود ولیکن در مقابل جریان اصیل، سلسه قیامهایی را مدیریت میکند که فلسفه وجودی این قیامها برای مبارزه با جور،فساد،احقاق حقوق عامه و برگردانیدن محوریت اداره امور مسلمین بر روش و سیره نبوی ص بوده است از انجاییکه نماد اتم و آیینه تمام نما و کامل این حقیقت جویی و ظلم ستیزی و بسترسازی احکام قرانی برای اتصال به ظهورنهایی حضرت بقبه الله الاعظم، از دیدگاه شیعه قیام امام حسین ع در نظر گرفته میشود، لذا تنها قیام جامعی که بدون خدشه، زلال و شفاف، اسلام حقیقی نبوی را به دولت کریمه صاحب الزمانی عج پیوند میدهد و قلوب و عقول آزادگان جهان را بسمت حقیقت ناب دلالت میکند و کرامت ناب قرآنی و اخلاق نبوی را در برابر رذیلتها به نمایش میگذارد قیام اباعبدالله الحسین ع در عاشوراست حقیقت تعظیم عزای حسینی در اتصال این دو امر نهفته است از یکسو متصل است به اسلام حقیقی و پیراسته از حواشی ایجادی حکامی که خارج از اراده نبوی به اداره امور مسلمین مسلط شدند و از سویی توجه میدهد و دلالت میکند به نهضتی فراگیر که بوسیله حضرت حجت عج ان شاءالله بوقوع خواهد پیوست و جهان را پر از عدل و داد خواهد نمود تمام فلسفه دستگاه عزای حسینی در تحقق این امر مدون شده است شیعه در طول تاریخ خواسته است توجه بدهد به این امر که حقیقت قران کرامت انسان و اخلاق است زیرا رسول الله ص فرمود "انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق" و در کربلا هرچه که از سمت امام ع و اصحاب و خاندان ایشان دیده میشود نور است و کرامت است و اخلاق منبعث از قرآن و در مقابل هرچه که از دیگران پدیدار میشود رذیلت است دنیت و پستی است و توجیه افعال رذیلانه با روکشی از مفاهیم بظاهر اسلامی اگر کربلا نبودچگونه امکان داشت نتیجه دوری از هدایت اهل بیت سلام الله علیه را پیش چشمان امت نمایانید؟ کربلا خط بطلانی بود بر هرآنچه که قرار بود بنام اسلام در آینده تاریخ بدون راهبری اهل بیت اتفاق بیافتد و در مقابل عزای بر حسین ع یاداوری قیام موعود است و از اینرو هر اتفاقی که در دستگاه حسینی محقق میشود از انجهت که توجه میدهد بظهور ارزش مظاعف پیدا میکند و هر انچه که تفضل میشود از اثر بسترسازی ظهور است که اعمال ضریب میخورد و از جانب خدای سبحان گرانسنگ شمرده میشود ظهور گمشده تاریخ حیات بشری است که سیدالشهدا ع به ان توجه داد و عزای بر سیدالشهدا بوسیله شیعه قلوب جهانیان را به ان سمت دلالت میدهد برای همین است که صاحب الزمان عجل الله فرجه الشریف نیز در هنگام ظهور خود را با سیدالشهدا ع معرفی میکند "انی انا المنتقم الحسین ع" و چه انتقامی بالاتر از خود ظهور که تجلی قران و سنت رسول الله و سیره اهل بیت علیهم السلام خواهد بود عده ای بدون توجه به شرایط ایجابی بساط عزای بر امام حسین ع بیهوده تلاش میکنند تا شیعه را از عزای بر سیدالشهدا ع منع نمایند صغرا و کبرا بهم می بافند فلسفه چینی میکنند اما غافلند که عزای بر امام حسین ع خود حقیقت ناب است و تنها حقیقتی است که باعث شده شیعه در طول تاریخ زنده بماند همانگونه که امام خمینی رحمه الله علیه فرمودند: "محرم و صفر است که اسلام را زنده نگهداشته است"

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود فردا ز خون عاشقان این دشت دریا می شود امشب کنار یکدگر بنشسته آل مصطفی فردا پریشان جمعشان چون قلب زهرا می شود امشب صدای خواندن قرآن به گوش آید ولی فردا صدای الامان زین دشت برپا می شود امشب کنار مادرش لب تشنه اصغر خفته است فردا خدایا بسترش آغوش صحرا می شود امشب که جمع کودکان در خواب ناز آسوده اند فردا به زیر خارها گمگشته پیدا می شود امشب رقیه حلقه ی زرین اگر دارد به گوش فردا دریغ این گوشوار از گوش او وا می شود امشب به خیل تشنگان عباس باشد پاسبان فردا کنار علقمه بی دست سقا می شود امشب بُوَد جای علی آغوش گرم مادرش فردا چو گل ها پیکرش پامال اعدا می شود امشب گرفته در میان، اصحاب، ثارالله را فردا عزیز فاطمه بی یار و تنها می شود امشب به دست شاه دین باشد سلیمانی نگین فردا به دست ساربان این حلقه یغما می شود امشب سر سرّ خدا بر دامن زینب بُوَد فردا انیس خولی و دیر نصارا می شود ترسم زمین و آسمان زیر و زبر گردد "حسان" فردا اسارت نامه ی زینب چو اجرا می شود😭

*حضرت عباس علیه السلام* *قسمت اول* *مقدمه:* حضرت عباس (ع)(۲۶ - ۶۱ق)، مشهور به ابوالفضل(ع) و قمر بنی‌هاشم، فرزند امام علی(ع) و ام البنین و سردار و پرچمدار سپاه امام حسین(ع) در واقعه کربلا است. او در کربلا سقّای سپاه بود؛ از این رو، در بین شیعیان به «سقای دشت کربلا» معروف است. حضرت عباس(ع) در میان امامزادگان، جایگاه والایی دارد. او در بین شیعیان، مظهر ادب، شجاعت و پیروی از امام حسین علیه السلام است. مطابق منابع ، در روز هفتم محرم سال ۶۱ قمری، پس از آنکه آب در خیمه‌گاه امام حسین(ع) کم شد، حضرت عباس(ع) موفق به آوردن آب برای سپاه شد؛ اما هنگامی که در روز دهم برای آوردن آب به سمت فرات رفت، در راه بازگشت، سپاه عمر سعد ملعون، دستان مبارکش را قطع، مشک آنحضرت را آماج تیر، و سرانجام،او را به شهادت رساندند. *نسب، تولد، کنیه‌ و القاب* پدر گرامی آنحضرت، امام علی(ع) و مادرش فاطمه بنت حزام معروف به ام البنین (س) است. *تولد*: حضرت عباس(ع) در ۴شعبان سال ۲۶ق در مدینه به دنیا آمد. در دوران کودکی نزد پدرش امیر المومنین (ع) علم آموخت. امام علی(ع) فرمود: اِنَّ وَلَدِی العَبّاسَ زُقَّ العِلمَ زَقّاً؛ همانا فرزندم عباس(ع) درکودکی علم آموخت و بسان نوزاد کبوتر، که از مادرش آب و غذا می‌گیرد، از من معارف فرا گرفت. آنحضرت در مدت ۱۴سال که با پدرش زیست، همیشه و در همه حال در کنار وی حضور داشت. بنابر نقل برخی منابع، آنحضرت در سال۳۷ ق در جنگ صفین حضور داشت، ومطالبی در توصیف شجاعت وی نقل شده است. *کنیه‌* • «ابوالفضل» مشهورترین کنیه حضرت عباس(ع) است. • «ابوالقاسم» کنیه‌ دیگر او است که از زیارت اربعین بر گرفته شده است. *القاب*: قمر بنی‌هاشم، باب الحوائج، طَیّار، الشهید، سقّا، أبو القربه، پرچمدار و علمدار کربلا. *همسر و فرزندان* حضرت عباس(ع) با لبابه دختر عبیدالله بن عباس بن عبدالمطلب ازدواج کرد که حاصل این ازدواج دو پسر به نام‌های فضل و عبیدالله بود.برخی فرزندان دیگری برای حضرت عباس(ع) به نام‌های حسن، قاسم، محمد و یک دختر عنوان کرده‌اند و گفته‌اند، قاسم و محمد در روز عاشورا پس از پدرشان به شهادت رسیدند. نسل حضرت عباس (ع)از طریق عبیدالله ادامه یافت. بقعه‌های زیادی به نوادگان حضرت عباس(ع) در شهرهای مختلف ازجمله اصفهان، قم و زنجان منسوب است. *واقعه کربلا* در جریان واقعه کربلا، حضرت عباس(ع) از همان آغاز قیام، یعنی حرکت امام حسین(ع) از مدینه به سوی مکه، با ایشان همراه شد و تا آخر در کنار آن حضرت ماند ود ر نهایت، در اوج حماسه، شجاعت، وحمایت از امام حسین علیه السلام به مقام والای شهادت نائل شد. *سقا*:روز هفتم محرم، وقتی عبیداللّه بن زیاد به عمر سعد دستور داد که به امام حسین(ع) و یارانش اجازه استفاده از آب فرات را ندهد، امام حسین(ع)، حضرت عباس(ع) را فرا خواند و *۳۰ سوار* را به اضافه *۲۰ پیاده* با او همراه کرد تا مشک‌ها را پر از آب نمایند و به اردوگاه بیاورند. حضرت عباس(ع) توانست محاصره دشمن را بشکند و آب را به اردوگاه برساند. در روز عاشورا هم به فرمان امام حسین(ع) برای آوردن آب به شریعه فرات رفت؛ اما پس از پر کردن مشک، در راه بازگشت به خیمه‌ها، به شهادت رسید. *ردّ امان‌نامه*: در عصر تاسوعا، شمر ملعون، امان‌نامه‌ای برای فرزندان ام‌البنین(س) از جمله حضرت عباس(ع)، آورد و آنان را خواهرزاده‌های خود خطاب کرد، زیرا او و ام البنین(س) هردو از طایفه کلاب بودند، نه اینکه برادر مادرشان باشد . اما حضرت عباس(ع) به او اعتنایی نکرد، تا اینکه امام حسین(ع) از او خواست که پاسخ شمر را بدهد. پس از آن،حضرت عباس(ع) خطاب به شمر، گفت: لعنت خدا بر تو و امان‌نامه‌ای که آورده‌ای، ای دشمن خدا! آیا از ما می‌خواهی که برادر و آقایمان حسین(ع)، پسر فاطمه(س) را رها کنیم و لعنت‌شدگان و فرزندان لعنت‌شدگان را اطاعت کنیم؟ آیا به ما امان می‌دهی درحالی که فرزند رسول خدا(ص) در امان نیست؟ *پاسداری از خیمه‌ها:* حضرت عباس(ع) در شب عاشورا، پاسداری از خیمه‌ها را بر عهده گرفت. در حین نگهبانی، زُهِیر بن قین نزد او رفت. حضرت عباس(ع) در پاسخ به سخنان زُهِیر که می‌خواست روحیه او را تقویت کند گفت: زُهِیر! تو می‌خواهی با این سخنانت به من جرئت دهی؟! به خدا سوگند تا دم مرگ، از یاری برادرم دست برنمی‌دارم و در پشتیبانی از او کوتاهی نخواهم کرد. *پایان قسمت اول* *التماس دعا ______ *تذکر: این مقاله دو قسمت است و منابع آن، در پایان قسمت دوم، به یاری خدا ذکر خواهد شد.*

☑️ صــــرفا برای عبرت...!! ولی دیر شده بود 🔹بعد از واقعه عاشورا حدوداً ۳۵ هزار نفر در یاری اهل بیت کشته شدند ولی اصلا ارزش کار اون ۷۲ نفر رو نداشت... 🔸گروه اوّل توابیّن بودند؛ 🔻همون‌هایی که روز عاشورا سکوت کردند، بعد از شهادت همگی قیام کردند تقریباً همه کشته شدند. ۵۰۰۰ نفر... ولی دیر شده بود 🔹گروه دوّم مردم مدینه بودند؛ 🔻بعد از عاشورا قیام کردند همگی کشته شدند حدود ۱۰ هزار نفر. یزید گفت: لشکری که به مدینه حمله کنه، سه روز جان و مال و ناموس مردم مدینه برايش حلاله. ولی دیر شده بود 🔹گروه سـوّم مختار بود که بعد از جنگ‌های فراوان و کشته شدن حدود ۲۲ هزار نفر. گر چه قاتلان امام مظلوم (علیه السلام) را قصاص کرد... ولی دیر شده بود 1️⃣ مردمی که در مدینه هنگام خروج امام حسین (علیه السلام) همراهیش نکردن... 2️⃣ مردمی که هنگام ورود امام حسین (علیه السلام) به کوفه کمکش نکردند... 👈 همه بعدها به کمک امام رفتند... ولی دیر شده بود امام سجاد (علیه السلام) هم استقبال خاصّی از این حرکت‌ها نمی‌کردند. «چون دیر شده بود.» 🔻حدود ۳۵ هزار نفر کشته شدند امّا دیر شده بود. 👌خیلی فرق هست بین اون ۷۲ نفری که به موقع به یاری امامشون رفتند...! ⚠️ ما باید مراقب باشیم که از امام خودمون عقب نیفتیم. ☝🏼الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مارِقٌ، وَالْمُتَاَخِّرُ عَنْهُمْ زاهِقٌ وَاللّازِمُ لَهُمْ لاحِقٌ_ 🔻هر که بر ایشان تقدم جوید از دین بیرون رفته و کسى که از ایشان عقب ماند به نابودى گراید. ‏