ضمانت اجرائی دولت ، جلب اعتماد والدین
🔻 مقوله زاد و ولد دارای دو بعد اختیارات و تصمیمهای فردی و سیاستهای دولتی است و نمیتوان بدون در نظر گرفتن تمامی جنبههای آن، سیاستهای کلان را اجرا کرد.
🔻با توجه به مشکلات ناشی از کاهش جمعیت کشور، در راستای اجرای سیاستهای افزایش جمعیت باید برنامهریزیهای منسجمی با قالب چالشگرا و گفتمان محور با حضور روانشناسان، اقتصاد دانان، جامعه شناسان و... صورت گیرد و جنبههای مختلف امر مورد تحلیل و ارزیابی دقیق قرار گیرد و نکته مهمتر اینکه نمیتوان مقوله زاد و ولد را بدون در نظر گرفتن اثرات گسترده آن در ابعاد مختلف اجتماعی، محدود در چارچوبهای سیاسی دانست
🔻بحث زاد و ولد به عنوان یکی از خصوصیترین اختیارات خانوادهها است و اجرای برنامه افزایش جمعیت منوط به اعطای ضمانت اجرایی به منظور جلب اعتماد والدین و کسب رضایت آنها در زمینه حمایت و همراهی دستگاههای دولتی و حمایتی در دوران مختلف پرورش فرزندان است.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠خودت را برتر از آن بدان که به پستی گناه تن بدهی💠
🎙امام علی علیه السلام به فرزندش امام مجتبی علیه السلام میفرماید:
🖌 اکرِمْ نَفْسَک عَنْ کلِّ دَنِیةٍ وَ انْ ساقَتْک الَی الرَّغائِبِ، فَانَّک لَنْ تَعْتاضَ بِما تَبْذُلُ مِنْ نَفْسِک عِوَضاً
📌 پسر جانم! روح خودت را گرامی بدار، بزرگوار بدار، برتر بدار از هر کار پستی.
📚آزادی معنوی ، ص۲۰۲
🎥ببینید روح بزرگوار
خطرات کاهش جمعیت
🔸به موازات پیر شدن جمعیت و کاهش نرخ رشد، جمعیت تولید نیز در کشور کاهش مییابد.
🔸فراموش نمی کنیم در سال هایی که جمعیت ایران ۲۷ میلیون بود، از نظر مواد غذایی حتی گندم و میوه جات نیاز مبرم به واردات گسترده وجود داشت
👈 ولی امروز با جمعیت ۷۵ میلیونی علاوه بر تامین مالی در بسیاری از موارد جزو کشورهای صادر کننده هستیم.
🔸بخشی از آیه، که شهید مطهری معمولا در قنوت خود میخواند: «أفوض أمری الی الله إن الله بصیر بالعباد»
🟢 عبادت، راه رسیدن به قلب هستی
🔹 به همان نسبت که وابستگی و غرق شدن در مادیات انسان را از خود جدا میکند و با خود بیگانه میسازد، عبادت انسان را به خویشتن باز میگرداند.
🔹 عبادت بههوشآورنده انسان و بیدارکننده انسان است. عبادت، انسان غرق شده و محو شده در اشیاء را مانند نجات غریق از اعماق دریای غفلتها بیرون میکند.
🔹 در عبادت و در پرتو یاد خداوند است که انسان خود را آنچنان که هست میبیند، به نقصها و کسریهای خود آگاه میگردد، از بالا به هستی و حیات و زمان و مکان مینگرد؛ و در عبادت است که انسان به حقارت و پستی آمال و آرزوهای محدود مادی پی میبرد و میخواهد خود را به قلب هستی برساند.
📗 استاد مطهری، سیری در نهجالبلاغه، ص۲۹۱