✅ الزام سیاسی به چه معناست؟ 🔺 تعهد و الزام سیاسی یکی از مباحث اساسی ‌در فلسفه سیاسی است که بیانگر روابط اخلاقی بین فرد و دولت است و در معنای خاص خود با این پرسش بنیادین مواجه است که چرا و بنا به کدام دلایل اخلاقی باید از دولت اطاعت کرد. 🔹این بحث، به‌ویژه از سوی آن دسته از فیلسوفان سیاسی طرح شده است که معتقدند افراد تنها نسبت به قدرت و نظم سیاسی مشروع الزام و تعهد دارند و هیچ تکلیف اخلاقی نسبت به اطاعت از حکومت مبتنی بر زور ندارند. بنابراین باید دلایل قانع‌کننده‌ای یافت که لزوم اطاعت شهروندان از حکومت را توجیه کند. 🔸الزام سیاسی در این معنا یک رابطه یک‌سویه است که بیانگر وظایف و تعهدات فرد نسبت به دولت است؛ اما برخی از نویسندگان گستره معنایی الزام سیاسی را شامل وظایف دولت نسبت به شهروندان نیز دانسته‌اند. 🔹جان هورتن الزام سیاسی ‌را طرحی از فیلسوفان برای شناسایی و ارتباط دسته‌ای از مسائل مربوط به روابط فرد و نظام سیاسی می‌داند. #الزام_سیاسی @amniatemeli

🎥 لیبرالیسم 🔺 لیبرالیسم چیست؟ چه میگوید و از کجا آغاز شد؟ #لیبرالیسم #کلیپ @amniatemeli

✅ جنگ اوکراین، نبرد سرنوشت‌ساز سیاره است؟ قسمت (۲) استفان والت 🔺 چرا عبرت تجاوزگری فراموش می‌شود؟ 🔹البته هر جنگ تهاجمی به شکست ختم نمی شود، اما به نظر می رسد مواردی که متجاوزان به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند و افرادی که جنگ را آغاز کرده اند بهای شخصی زیادی برای حماقت خود پرداخته اند، کم نیست. با این حال، این درسی که "پرخاشگری به درد نمی‌خورد" معمولا نادیده گرفته می شود یا فراموش می شود. چرا؟ 🔸 یک دلیل این است که درس‌های هر جنگی همیشه واضح نیست و افراد منطقی می‌توانند نتایج متفاوتی از شکست بگیرند. آیا رفتن به جنگ از همان ابتدا ایده بدی بود یا شکست ناشی از اجرای ضعیف بود یا فقط بدشانسی؟ اگر سیاستگذاران معتقد باشند که این زمان متفاوت است و دانش جدید، فناوری جدید، یک استراتژی هوشمندانه جدید یا مجموعه ای منحصربفرد از شرایط سیاسی مطلوب، این بار موفقیت را به همراه خواهد داشت، درس های یک جنگ شکست خورده نیز کنار گذاشته خواهد شد. هرگز نباید دست کم گرفت که اگر نخبگان واقعاً می خواهند وارد جنگ شوند، می توانند با آنها صحبت کنند. 🔹 مشکل دوم - مشکلی که در کار محقق فقید رابرت جرویس برجسته شده است - این است که انسان ها تمایل دارند برای تجربیات خود اهمیت بیشتری قائل شوند تا تجربیات دیگران. رهبران یک کشور ممکن است از نزدیک با تاریخ ملی خود آشنا باشند (اگرچه احتمالاً نسخه ای خودخواهانه از آن را جذب کرده اند)، اما کمتر می‌دانند که در شرایط مشابه چه بر سر ملت های دیگر آمده است. نادیده گرفتن شکست یک کشور دیگر با ادعای این که هدف آنها به همان اندازه عادلانه نبوده، عزم آنها به این بزرگی نبوده، و ارتش آنها به اندازه خود صلاحیت نداشته، آسان است. 🔸 نکته پایانی این است که سیاستگذاران ایالات متحده نباید اقدامات امروز خود را بر این باور قرار دهند که پیروزی در اوکراین (یا یمن یا اتیوپی یا لیبی) قوس تاریخ را قاطعانه به سمتی که آنها دوست دارند کج خواهد کرد. همچنین نتیجه درگیری‌های امروزی تأثیر زیادی بر نحوه تفکر رهبران آینده در مورد چشم‌انداز خود در هنگام تصمیم‌گیری برای شروع جنگ نخواهد داشت. منبع https://foreignpolicy.com/2022/06/02/will-teaching-aggressors-a-lesson-deter-future-wars/ @amniatemeli

🎥 فیلترهای رسانه کدامند و چگونه عمل می کنند؟ 🔺رسانه ها چگونه اعتبار تولید می کنند؟ @amniatemeli

🔺هنر تابع سازی: چگونه جنگ روسیه علیه اوکراین روابط فرا آتلانتیکی را متحول کرده است‌. 🔸تهاجم روسیه به اوکراین وابستگی عمیق اروپایی‌ها به آمریکا را برای امنیتشان آشکار کرد، علی‌رغم تلاش‌های اتحادیه اروپا برای دستیابی به «خود مختاری استراتژیک».در طول دهه گذشته، اتحادیه اروپا از نظر اقتصادی، فناوری و نظامی نسبتاً کمتر از آمریکا قدرتمند شده است. اروپایی ها نیز هنوز در مورد مسائل استراتژیک حیاتی برای خود توافق ندارند و به دنبال رهبری واشنگتن هستند.در جنگ سرد، اروپا جبهه مرکزی رقابت ابرقدرت ها بود. اکنون ایالات متحده از اتحادیه اروپا و بریتانیا انتظار دارد که از استراتژی چین خود عقب بمانند و از موقعیت رهبری خود برای اطمینان از این نتیجه استفاده خواهد کرد. 🔹تبدیل شدن اروپا به تابع آمریکا برای هر دو طرف عاقلانه نیست. اروپایی ها می توانند با توسعه ظرفیت مستقل برای حمایت از اوکراین و دستیابی به قابلیت های نظامی بیشتر، به بخش قوی تر و مستقل تر از اتحاد آتلانتیک تبدیل شوند. تقریباً به طور کلی، سیاست گذاران اروپایی به طور خصوصی خطرات اتکا به ایالات متحده را تأیید می کنند و از بازگشت ترامپ یا امثال او به ریاست جمهوری ایالات متحده ابراز نگرانی می کنند. اما، به ویژه در طول جنگ در اوکراین، اکثر آنها به طور جمعی احساس می‌کنند که قادر به خودمختاری بیشتر نیستند و نمی‌خواهند برای انجام آن فداکاری سیاسی یا مالی انجام دهند. و در سطحی عمیق‌تر، بسیاری از کشورها بیشتر از اینکه از رها شدن توسط ایالات متحده بیم داشته باشند، به یکدیگر بی اعتماد هستند. https://ecfr.eu/publication/the-art-of-vassalisation-how-russias-war-on-ukraine-has-transformed-transatlantic-relations/#how-europeans-can-rebalance-the-transatlantic-relationship @amniatemeli

🎥ایران، معمار جدید خاورمیانه ✅این روزها خاورمیانه جدیدی در حال متولد شدن است. 🔸بر خلاف دهه‌های قبل که آمریکا حرف از خاورمیانه جدید می‌زد این بار ایران است که تعیین می‌کند خاورمیانه (غرب آسیا) چطور باید باشد. 🔹روایت تایمز اسرائیل از نقش ایران در خاورمیانه جدید را ببینید. @amniatemeli

✅ کنگرۀ وینِ قرن بیست‌ویکمی در خاورمیانه؛ اعراب آغوش خود را برای اسد باز کرده‌اند؟ قسمت (۱) شورای آتلانتیک 🔸 برخی‌ها تشدید تنش‌ها بین غرب با محور «روسیه-چین-ایران» را به شرایط سال 1914 تشبیه می‌کنند که کوچک‌ترین حادثه‌ای می‌تواند منجر به یک درگیری‌  بزرگ شود. برخی دیگر، الحاق خاک اوکراین به روسیه را با تسلط آلمان بر سودتلند در چکسلواکی در سال 1938 قیاس می‌کنند. 🔹 یا در مثالی دیگر، افزایش توان نیروی دریایی چین در اقیانوس آرام که چالشی برای برتری آمریکا در این منطقه است بی‌شباهت با رقابت تسلیحاتی میان انگلیس و آلمان در مقطع قبل از جنگ جهانی اول ارزیابی نمی‌شود. حتی عده‌ای نام حملات تروریستی 11 سپتامبر را «پرل هاربر» قرن بیست‌ویکم گذاشته‌ بودند. 🔸 یک نمونۀ دیگر که امروز می‌توانیم آن را با مقایسه‌کردن با رویدادی مشابه در گذشته فهم کنیم، عجلۀ کشورهای عربی برای عادی‌سازی روابطشان با بشار اسد است. امارات اکنون چند سالی هست که به برگرداندن اسد به شرایط عادی علاقه دارد، با این که حکومت اسد [از نگاه غرب] متهم به جنایات جنگی و نقض فاحش حقوق بشر و آواره‌کردن اجباری 13 میلیون سوری است. 🔺 چهار سناریوهای روی میز 🔸 چهار پاسخ به این مسئله داده شده است. پاسخ اول که تکراری است و چندان هم قابل اتکا نیست این است که کشورهای عربی به این نتیجه رسیده‌اند که تنش‌زدایی و هماهنگی منطقه‌ای با ایران و ترکیه بیشتر در خدمت منافع آنهاست تا درگیری با آنها. 🔹 پاسخ دوم این است که کشورهای عربی خصوصاً امارات به قراردادهای پرسود بازسازی سوریه نظر دارند. اما مشکل این پاسخ این است که چه کسی قرار است این پول‌ها را پرداخت کند؟ سوریه پولی ندارد، ایران درگیر مشکلات اقتصادی خودش است، و چین نیز علاقه‌ای با سرمایه‌گذاری در مناطق جنگ‌زده ندارد. 🔸 پاسخ سوم این است که تمامی این کشورها اقتدارگرا هستند و بنابراین تمایل دارند با یکدیگر متحد باشند. این ایده قابل‌درک است اما کافی و قانع‌کننده نیست. 🔹 پاسخ چهارم نیز این است که کشورهای عربی با احیای روابط خود با سوریه، به دنبال متعادل‌کردن نفوذ ایران در این کشور هستند. اما این در حالی است که ایران از این عادی‌سازی استقبال کرده است منبع https://www.atlanticcouncil.org/blogs/menasource/arab-states-are-normalizing-with-the-assad-regime-this-is-the-middle-easts-1936-moment/ @amniatemeli

🔻جنگ ترکیبی،محیطی است که طیف گسترده ای از اقدامات نظامی، شبه نظامی و غیرنظامی آشکار و پنهان را در یک طراحی بسیار یکپارچه به کار می گیرند. @amniatemeli

🎞 #میشل_فوکو: « #قدرت» چیست؟ ▫️با زیرنویس فارسی @amniatemeli

💢 اسرائیل درگیر جنگ ترکیبی شده است: 🔸همونطور که می دانید برای یک جنگ ترکیبی مولفه های متعددی وجود دارد تا بتوانیم بگوییم یک کشور درگیر جنگ ترکیبی شده است ، مولفه هایی مانند : 🔸جنگ نیابتی 🔸جنگ سیاسی 🔹جنگ اقتصادی 🔹جنگ اطلاعاتی 🔹جنگ سایبری 🔺این مولفه ها در کنار ویژگی مهم جنگهای ترکیبی که سیال هستند قرار می گیرد،در مورد شرایط فعلی اسرائیل می توانیم بر اساس قرائن و شواهد به خوبی مقدمات جنگ ترکیبی را مشاهدکنیم. 🔸چند ماهی می شود که اسرائیل به دلیل طرح قضایی نتانیاهو دچار بحران داخلی شده است تا جایی که هر از گاهی شنیده می شود بخشی از ارتش دست از کار کشیده اند یا می‌خواهند کنار بروند و ... 🔹از طرفی حملات سایبری ،هک و نفوذ به قسمتهای مختلف در نهادهای دولتی و خارج از دولت نتانیاهو شدت گرفته است. 🔹فرماندهان نظامی مواضعی در مقابل نتانیاهو می گیرند 🔹مقامات سابق اسرائیل نتانیاهو را بی عرضه خطاب می کنند و چنین شرایطی را برعهده محور مقاومت بیان می کنن 🔹شکست اطلاعاتی نتانیاهو در عرصه های مختلف به خوبی دیده می شود تا جایی که در قلب تل آویو نیروهای ویژه حماس و جهاد عملیات می کنند یا تصاویر اماکن حساس هسته ای و نظامی آنها توسط حزب الله و پهپاد منتشر می شود. 🔹انفجارهایی مشکوک در برخی اماکن نظامی اسرائیل بوجود آمده است. 🔸عملیات‌های استشهادی روز به روز بیشتر می شود(عملیات ویژه) 🔸جنگ با حماس و جهاد و جبهه جولان شکل جدیدی به خود گرفته است. 🔸از طرفی تهدید بزرگی به اسم حزب الله وجود دارد که اگر به تهدیدات فعلی اسرائیل اضافه شود با آن همه موشک نقطه زن کار اسرائیل بدجور گره خواهد خورد. 🔹مهمتر از همه توافقات بین ایران و عربستان و کشورهای عربی دیگر به نوعی شرایط حضور سیاسی اسرائیل در منطقه را دگرگون کرده است. ❇️ در این شرایط حالا اسرائیل چه بخواهد چه نخواهد خود را در یک تنگنای امنیتی ،سیاسی می بیند و می توان گفت بخش بزرگی از یک جنگ ترکیبی بوجود آمده است. #جنگ_شناختي #جنگ_ترکیبی #نفوذ @amniatemeli

🎥شهید حاج قاسم سلیمانی 🔺ما بر سر آن عهد که بستیم،هستیم #عهد @amniatemeli

✅کنگرۀ وینِ قرن بیست‌ویکمی در خاورمیانه؛ اعراب آغوش خود را برای اسد باز کرده‌اند؟ قسمت (۲) شورای آتلانتیک 🔺 با مقایسه با رویدادی مشابه در گذشته، سیاست جدید اعرابِ متحد غرب را بهتر می‌توان توضیح داد. این رویداد مشابه، تصمیمی است که پادشاه بلژیک، لئوپولد سوم، در سال 1936 گرفت.در آن زمان، بلژیک پیمانی نظامی با فرانسه جهت جلوگیری از تهاجم آلمان داشت، اما آن را لغو کرد و به سیاست بی‌طرفی بازگشت. 🔸دلیل این سیاست جدید بلژیک این بود که رشد قدرت آلمانِ هیتلری و ضعف آشکار مواضع فرانسه و انگلیس را می‌دید و اینگونه تشخیص داد که اتحاد با فرانسه نمی‌تواند از این کشور در برابر تهاجم آلمان محافظت کند، بنابراین آن را لغو و بی‌طرفی پیشه کرد تا از گزند آلمان در امان بماند. 🔹اکنون نیز حاکمان عربی همان حس و حال لئوپولد سوم را دارند و ترسیده‌اند. آنها از یک سو می‌بینند چین در حال به‌چالش‌کشیدن هژمونی آمریکاست و روسیه نیز در اروپا تاخت‌وتاز می‌کند. از سوی دیگر، ایران وجود دارد که در تمام نبردهای نیابتی خود پیروز شده است. اما در مقابل، متحدان آمریکا در منطقه مدام در حال شکست‌خوردن هستند: رهبران غرب‌گرا در عراق و لبنان، طیف‌های مختلف مخالفان سوری اسد، و حتی خود عربستان و امارات در جنگ یمن. تو گویی متحد غرب بودن به این معناست که فریب و شکست خواهی خورد. 🔸 عادی‌سازی اعراب با سوریه، که توسط روسیه و چین و ایران فراهم شده است، نظم جهانی مبتنی بر قوانین غرب را به چالش می‌کشد. این رویداد را می‌توان بخشی از حرکت گسترده‌تر به سوی نظمی چندقطبی دانست که به‌نوعی کنگرۀ وینِ قرن بیست‌ویکم است. در چنین نظمی، قدرت آمریکا توسط یک اتحاد قدرتمند اوراسیایی متعادل می‌شود. بر همین اساس، کشورهای عربی‌ای که مشغول عادی‌سازی روابط خود با سوریه هستند، به این معنا نیست که به بشار اسد یا سوریه باور دارند. آن‌ها می‌دانند که به بشار اسد اعتمادی نیست و سوریه نیز تا مدت‌های زیادی کشوری شکسته باقی خواهد ماند. 🔹رهبران غربی باید این واقعیت را درک کنند که دورانی که می‌توانستند اراده و مواضع خود را به متحدان عربشان دیکته کنند به سر آمده است. آمریکا هنوز هم حضور قابل توجهی نظامی و سیاسی در کشورهای عربی و منطقه دارد و به ایفای نقش خود به عنوان متحد اصلی و تضمین امنیتی ادامه خواهد داد. کشورهای عربی دلیلی ندارند که چنین رابطۀ استراتژیکی با آمریکا را کنار بگذارند. با این حال آنها به دنبال تنوع‌بخشی به ائتلاف‌ها و اتحادهای خود با هدف موضعی بی‌طرفانه‌تر هستند. منبع https://www.atlanticcouncil.org/blogs/menasource/arab-states-are-normalizing-with-the-assad-regime-this-is-the-middle-easts-1936-moment/ @amniatemeli