🎥 نقش قدرت کلام چرچیل در جنگ جهانی دوم #چرچیل با استفاده از زبان به عنوان یک سلاح و قدرتی که در لحن، ریتم بیان و روش انجام سخنرانی‌هایش داشت، توانست پیروزی انگلستان در جنگ جهانی را رقم بزند. @amniatemeli

🔻حتی با وجود ارتش‌های حرفه‌ای، هزینه‌های جنگ بسیار زیاد است و این مسئله عمدتاً به دلیل روشی است که دنیای غرب در جنگ‌های خود از طریق فناوری‌های فشرده مبارزه می‌کند. @amniatemeli

📹 هشت ماه در هشت دقیقه؛ روایت اقتدار °۳۶۰ 🔸 خطیر و ناشناخته؛ دوکلمه‌ای که می‌توانست ماموریت هشتادوششمین ناوگروه ارتش را توصیف کند. 🔹 ناوگروهی که برای انجام یک ماموریت بزرگ انتخاب شده بود: ۳۶۰ درجه حرکت به دور زمین و دریانوردی تاریخ‌ساز. ☝️ برگ‌هایی از تاریخ‌سازی هشت ماه دریانوردی تاریخ‌ساز ارتش را در هشت دقیقه مرور کنید. @amniatemeli

🔺هویت لیبرالیسم 🔸لیبرالیسم در بسیاری از موضوعات: ماهیت آزادی، جایگاه مالکیت و دموکراسی در یک جامعه عادلانه، دچار شکاف و گسست میشود تا جایی که ممکن است از خود بپرسیم که با وجود این همه نظریات متناقض آیا صحبت از «لیبرالیسم» اصلاً فایده‌ای دارد یا خیر.  با این حال، نکته جالب این است که تمامی نظریه‌های لیبرالیسم آزادی سیاسی را با تعریفی که خود از آزادی دارند یک اصل میگیرند و بر اساس آن نظریه خود را پایه‌گذاری می کنند و به نتایج متفاوتی میرسند. 🔹به طور مثال دموکرات‌های رادیکال بر ارزش اصلی برابری تأکید می‌کنند تا جایی که حتی بسیاری از آزادی ها را کاملا تهدید می کند. مثلا با فشار برای برابری در زمینه درآمد تا حدی جلو می روند که به مالیات های گزافی ختم می شود یا محدودیت های زیادی برای مردان در زمینه های کاری ایجاد می کنند تا آمار شاغلین مرد و زن در برخی مشاغل مثل مدیر کل یا پزشکی به میزان برابر باشد.‌ از طرف دیگر لیبرال های کلاسیک یا محافظه‌کاران امروز نیز شکایت دارند که رویکرد لیبرال به آزادی، ارزش‌ها و فضایل مثل ارزش های قدیمی خانواده و در نهایت خود نظم اجتماعی را نیز تضعیف می‌کند.  @amniatemeli

🔴 #عملیات_مرصاد 3️⃣ قسمت: سوم 📽 #فیلم_مستند | عملیات #مرصاد و شکست و تلفات سنگین منافقین ضدخلق @amniatemeli

🔺لیبرالیسم کلاسیک قسمت اول 🔹همانطور که گفته شد، نظریه سیاسی لیبرال در مورد چگونگی درک آزادی دچار شکاف است.  یک خط گسل مهم وضعیت اخلاقی مالکیت خصوصی و نظم بازار است. برای لیبرال‌های کلاسیک - لیبرال‌های «قدیمی» - آزادی و مالکیت خصوصی ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند.  از قرن هجدهم تا به امروز، لیبرال‌های کلاسیک اصرار داشتند که یک سیستم اقتصادی مبتنی بر مالکیت خصوصی به طور منحصربه‌فردی با آزادی فردی سازگار است و به هر یک از آنها اجازه می‌دهد تا زندگی خود - از جمله استفاده از نیروی کار و سرمایه‌اش - را آن‌طور که صلاح می‌داند اداره کنند.  در واقع، لیبرال‌های کلاسیک و آزادی‌خواهان اغلب ادعا کرده‌اند که به نوعی آزادی و مالکیت واقعاً یک چیز هستند.  برای مثال، استدلال شده است که همه حقوق، از جمله حقوق آزادی، اشکالی از مالکیت هستند.  دیگران معتقدند که مالکیت خود نوعی آزادی است . بنابراین نظم بازار مبتنی بر مالکیت خصوصی به عنوان تجسم آزادی در نظر گرفته می شود.  تا زمانی که مردم آزاد نباشند قرارداد ببندند و نیروی کار خود را بفروشند، درآمدهای خود را پس انداز کنند و سرمایه گذاری کنند و به هنگام افزایش سرمایه آزاد نباشند بنگاه های اقتصادی راه اندازی کنند، واقعاً آزاد نیستند. 🔸لیبرال های کلاسیک از استدلال دومی نیز استفاده می کنند که آزادی و مالکیت خصوصی را به هم مرتبط می کند.  این استدلال دوم به جای اصرار بر اینکه آزادی برای به دست آوردن و به کارگیری مالکیت خصوصی صرفاً یکی از جنبه های آزادی مردم است، اصرار دارد که مالکیت خصوصی به طور مؤثر از آزادی محافظت می کند. در اینجا ایده این است که پراکندگی قدرت که از اقتصاد بازار آزاد مبتنی بر مالکیت خصوصی ناشی می شود، از آزادی افراد در برابر تجاوزات دولت محافظت می کند. @amniatemeli

🎥چرا قانون‌خواهی مشروطه به هرج‌و مرج رسید؟ 🔸️محمدعلی همایون کاتوزیان، بشر قانون را به قصد نظم و استقرار ابداع کرده است اما سرنوشت قانون‌خواهی در ایران خیلی زود به بی‌ثباتی و بی‌دولتی منجر شد. 🔸️محمدعلی همایون کاتوزیان گرچه تمام تاریخ گذشته‌ی ایران را با شابلون دوره‌های مکرر استبداد و هرج و مرج می‌نگرد اما این جا توضیح می‌دهد که هرج و مرج برای اولین بار پس از تضعیف دولت مرکزی به قصد ایجاد قانون رخ داد. گویا قبل از صرف تشکیل مجلس ملی و تصویب قانون اساسی و مشروط کردن اراده‌ی شاه و... بنیادی فراتر از خود قانون ضرورت می‌یابد. گرچه ماهیت این بنیاد به روشنی مشخص نیست اما شاید بتوان آن را در نقطه‌ی تولد جمهوری اسلامی جستجو کرد. نیروهای ایرانی با انقلاب اسلامی، وحدتی بی‌سابقه را تجربه کردند؛ وحدتی غیر از وحدت استبدادی رضاخانی که هر گونه هرج و مرج را به نفع استقرار نظمی نوین تا سال‌ها منحل می‌کند. 🗂منبع: سیمافکر @amniatemeli

✅مفهوم بورژوازی 🔺بورژوا و بورژوازی، در قرون وسطا فردی از اهل شهر آزاد يا «بورگ» را، كه نه ارباب بود نه دهقان، بورژوا ميی گفتند. در سده‌های هفدهم و هجدهم ارباب يا كارفرما را در برابر دوره گردان و كارگران، يا بازرگان را در برابر پيشه‌ور، به اين نام ميی ناميدند. 🔹بدين ترتيب، «بورژوا» به معناي فردی از طبقه ميانه شد. بورژوازی به صورت اسم جمع در اصل، در فرانسه عنوانی بود برای طبقه‌ ميانه‌ سوداگر و پيشه‌ور يا شهرنشينانی كه بر ملاك دارائی از حقوق سياسی برخوردار بودند، اما رفته رفته در مباحثات سياسی معنای خاص و وسيعی به خود گرفت. 🔹از سده‌ نوزدهم به بعد نسبت به اين طبقه، كه پايه‌گذار تمدن جديد نيز شمرده می شود، داوريهای گوناگون كرده‌اند. از نظر اقتصاد و سياست، بورژوازی را طبقه‌ای باز، ماجراجو، و انقلابی شمرده‌اند. 🔸بدينسان است كه ماركس در مانيفست كمونيست مي‌نويسد: «بورژوازی از نظر تاريخی بالاترين نقش انقلابی را داشته است. بورژوازی بدون آنكه مدام ابزارهاي توليد و همراه آن تمام مناسبات را به شيوه‌ انقلابی دگرگون كند، نمي‌تواند زيست.» 🔹بورژوازی پرچمدار ليبراليسم به شمار می آيد و انقلاب‌هایی كه زير نفوذ آن انجام شده، بويژه انقلاب فرانسه، به امتيازهای ناشی از تبار پايان داده و بر فرد، حقوق فرد، و دستاوردهای فرد همچون معياری براي سنجش ارج اجتماعی انسان تكيه كرده است. 🔸اما از نظر فرهنگی ، نويسندگان، از مولير تا بالزاك، بورژوازی را نمودگار آزمندی. پستي طبع و بی ذوقی شمرده‌اند و برای آن جز پول‌پرستی انگيزه‌ای نمی شناسند. بورژوازی ، از نظر اهل فرهنگ و هنر، طبقه‌ای است كه همه چيز، از جمله فرهنگ را به شی و كالا تبديل می كند. بورژوازی ، در اصطلاح ماركسيستی، به معنای سرمايه‌داران، سوداگران، پيشه‌وران و دارندگان مشاغل آزاد است، در برابر پرولتاريا كه تنها با فروش نيروي كار خود می زيد. برحسب اين طبقه‌بندی ، بورژوازی از سویی به سرمايه‌داران صنعتی و سرمايه‌داران مالی ، و از سوی ديگر، به بورژوازی بزرگ (كاپيتاليستها) و خرده بورژوازی (پيشه‌وران خرده پا، دكانداران، و ديگراني كه سطح زندگيشان خيلي بالاتر از سطح زندگی پرولتاريا نيست) تقسيم می شود. به نظر ماركس، سرمايه‌داری از رشد طبقه‌ ميانه‌ سوداگر و صنعتگر جامعه‌ قرون و سطایی پديد آمده و بر ويرانه‌های آن بساط فرمانروایی سياسی خود را برقرار كرده و با نظريات ليبرال خويش روابط اقتصادی و سياسی جامعه را ديگرگون كرده است. 🔹بدين ترتيب، واژه‌های «بورژوا» (به معناي فرد وابسته به طبقه‌ي بورژوازي) و «بورژوازي»، در زبان سوسياليستهاي اروپای قاره‌اي – كه از 1890 به بعد اكثر ماركسيست شدند- داخل شد و تا حدودي ناگزير مخالفانشان نيز آنها را به كار بردند و از آن پس به معناي «سرمايه‌دار»، «غيرسوسياليست» و «غيرماركسيست» باب شد. 🔸بنابراين، در اصطلاحات ماركسيستی، «جامعه‌ي بورژوايی» به معناي «جامعه‌ي سرمايه‌داری» و «احزاب بورژوايی» به معناي «احزاب غيرسوسياليست» و «سوسياليسم بورژوايی» به معناي «سوسياليسم غيرماركسيست» است، و گاه نيز همان معني اصلی كلمه، يعني طبقه‌ ميانه، از آن خواسته مي‌شود. بخشبندی بورژوازی به بورژوازی بزرگ و خرده بورژوازی از ديدگاه فرهنگي نيز معنا يافته است. بورژوازی بزرگ را معمولاً طبقه‌ای می دانند كه صرف ثروت براي برخورداری از جنبه‌های معنوی و فرهنگی زندگی و زندگی آريستوكرات‌وار را آموخته است؛ ولي خرده بورژوازی، به نظر برخی ، نمودگار روح كاسبانه‌ حسابگر تنگ چشم و خالی از هر گونه بلندپروازی و نمودهای عالی، و بطور كلی، نمودگار ميانمايگی انسانی است. @amniatemeli

📹مستند در_برابر_طوفان 🎬 قسمت_یازدهم ✍مجموعه مستند "در برابر طوفان" روایتگر تاریخ سیاسی و اجتماعی پهلوی دوم از زمان پادشاهی محمدرضا پهلوی تا انقلاب اسلامی است. در این مجموعه صداها و تصاویر دیده نشده از #تاریخ معاصر کشور نمایش داده می شود. @amniatemeli

🔺تروریسم (terrorism) 🔸تروریسم پدیدهٔ تازه‌ای نیست. قرن‌هاست که در جهان ضعیفان برای ترساندن اقویا یا بلعکس، دست به اقدامات تروریستی می‌زنند و جان افراد بی‌گناه را می‌گیرند. واژهٔ ترور از ریشه لاتین ترس (ters)، به‌معنای ترساندن و وحشت گرفته‌شده‌ است. تروریسم و تروریست به‌نسبت واژه‌های نوپایی هستند که در فرهنگ لغات علوم فرانسه به معنای نظام یا عوامل رژیم وحشت، معنا شده‌اند. احتمالاً هیچگاه نمی‌توان هیچ تعریف واحدی از تروریسم ارائه نمود که همهٔ انواع مختلف این پدیده و تمامی ابعادش را که در طول تاریخ رخ داده است، در برگیرد. بنابراین باید در ابعاد و دوران‌های تاریخی مختلف این پدیده را بررسی نمود. در یک دسته، تروریسم به‌معنای استفاده از خشونت سیاسی و تهدیدات اجتماعی و حملات برنامه‌ریزی شده است. در دستهٔ دیگر تروریسم را متقاعدسازی به‌وسیلهٔ ترس و ترساندن توسط یک گروه کوچک معرفی کرده‌اند، و از نگاهی دیگر تروریسم، رفتار خشونت‌آمیز و سرکوب‌گرانه برای نیل به اهداف سیاسی است. نکتهٔ جالب این است که اغلب تروریست‌ها این تعاریف را رد می‌کنند و معمولاً خود را مبارزی آزادی‌خواه، مجاهد، فدایی، چریک یا انقلابی می‌دانند. وجه مشترک همهٔ پدیده‌های تروریسم، استفاده از این استراتژی مضاف‌ بر دیگر استراتژی‌ها و معمولا فرع بر آن‌هاست که معمولاً اهدافی مثل ترساندن، خشونت، تغییر وضع موجود را دنبال می‌کند. برخی از شاخصه‌های اصلی تروریسم بدین شرح است: - خشونت: خشونت عمومی‌ترین ویژگی تروریسم است. - قربانی: تروریست‌ها گاهاً قربانی‌های خود را یا به صورت تصادفی و یا از روی عمد از شبه نظامیان انتخاب می‌کنند. قربانی می‌تواند حکومت باشد و یا کل یا گروهی از جامعه. - هدف: هدف ترویست‌ها اغلب ایجاد ترس در قربانی است. آن‌ها معمولاً به دنبال ایجاد شوک روانی در جامعه‌اند. - انگیزه: به طور کلی انگیزه تروریست‌ها را می‌توان نیل به اهداف سیاسی، مذهبی یا کسب منافع شخصی دانست. غیرقانونی بودن و صدور بیانیه پس از اقدام تروریستی نیز از سایر ویژگی‌های مشترک است. فرهنگنامه‌ها و دانشنامه‌ها برای انواع و ابعاد تروریسم مصادیق زیادی قائل شده‌اند از جمله تروریسم ملّی‌گرا، که به دنبال تشکیل حکومت مستقل و پایان دادن به حکومت قبلی و کسب استقلال است. - تروریسم مذهبی: نوعی مهم و شایع از تروریسم که با خشونت همراه است و به وسیلۀ مذهب توجیه می‌شود‌. - تروریسم سیاسی: برای تحت تأثیر قرار دادن تحولات اجتماعی و سیاسی که معمولاً از سوی گروه‌های کوچک و فاقد پایگاه قدرت اعمال می‌شود. - تروریسم شیمیایی: مجموعۀ اقدامات تروریستی که از مواد و عوامل شیمیایی در حملات، علیه اهداف غیر نظامی استفاده می‌شود. @amniatemeli

🎥ویدیو / چه اصلاحاتی که چین را ابرقدرت کرد؟ @amniatemeli

📹 نماهنگ | غوغای سرتاسر 🌷 لحظاتی از حضور حضرت آیت‌الله العظمی امام خامنه‌ای رهبرمعظم انقلاب اسلامی در کنار پیکر مطهر شهید محسن حججی و صحبت با خانواده شهید 🗓 ۱۸مرداد؛ سالروز شهادت شهید محسن حججی و روز مدافعان حرم @amniatemeli