آهنگ { آمدم ای شاه پناهم بده } با صدای: مرحوم کریمخانی آمده ام آمدم ای شاه پناهم بده خط امانی زِگناهم بده  ای حرمت ملجا درماندگان  دور مران از درو راهم بده  ای حرمت ملجا درماندگان  دور مران از درو راهم بده  لایق وصل تو که من نیستم اذن به یک لحظه نگاهم بده  رضا جان  @amniatemeli

🔺 بزرگ‌ترین برنده جنگ اوکراین نشنال اینترست 🔸واضح است که بزرگ‌ترین بازنده جنگ خود اوکراین است. اوکراین پس از آن که طی مبارزه قهرمانانه، حمله اولیه روسیه علیه کی‌یف را که شخص رئیس جمهور ولودیمیر زلنسکی را هدف قرار داده بود دفع کرد، اکنون خود را در یک جنگ خندقی همانند جنگ جهانی اول علیه روس‌ها می‌بیند. خطوط مقدم در امتداد استان‌های خرسون، زاپوریژیا، دونتسک و لوهانسک تا حد زیادی ثابت شده‌اند. از زمان آغاز جنگ، حداقل 8000 غیرنظامی و ده‌ها هزار سرباز اوکراینی کشته شده‌اند. نزدیک به 18 میلیون نفر به کمک‌های بشردوستانه نیاز مبرم دارند و 14 میلیون نفر از خانه‌های خود آواره شده‌اند. 🔹 با این حال یک کشور وجود دارد که در این قتل عام برنده است: چین. درست همانطور که پکن در دو دهه گذشته عقب می‌نشست و آمریکا را تماشا می‌کرد که خود را در مداخلات مختلف در خاورمیانه گرفتار می‌کند، اکنون که واشنگتن در یک جنگ طولانی و غیرقابل پیروزی دیگر گرفتار شده است، دوباره همان کار را انجام می‌دهد. 🔸سیاستگذاران چینی می‌دانند که درگیری‌های مستمر و پرهزینه آمریکا در خارج از کشور تنها موازنه قدرت را بیشتر به نفع پکن خواهد کرد. چین در سیاست خارجی خود نیز از جنگ اوکراین بهره برده و روابط اقتصادی خود را با روسیه به طور پیوسته افزایش داده است و به گفته برخی کارشناسان مسائل چین، احتمالاً در آینده نزدیک سلاح و مهمات روسیه را تامین خواهد کرد. 🔹 طنز ویرانگر وضعیت این است که دقیقاً در همان زمانی که غرب باید روسیه را به عنوان وزنه تعادلی در برابر ظهور چین پرورش می‌داد، درگیر جنگ علیه مسکو شد. در عوض، غرب روسیه را به آغوش منتظر پکن سوق داده است، روسیه‌ای که دلایل زیادی برای ترس از ظهور چین دارد 🔸 با این وجود، به جای موقعیتی که در آن ایالات متحده و روسیه با یکدیگر برای مهار چین همکاری کنند، ما در عوض وضعیتی داریم که در آن آنها عملاً در اوکراین علیه یکدیگر می‌جنگند. بنابراین آمریکا باید خود را برای رویارویی با دو قدرت بزرگ آماده کند، وضعیتی که تنها خوش بینان ساده لوح معتقدند که ایالات متحده می‌تواند در آن پیروز شود. منبع https://nationalinterest.org/blog/ukraine-war-china-only-winner-206471 @amniatemeli

🎧 صوت کامل بیانات رهبر انقلاب در دیدار ستاد مرکزی کنگره‌ی ملی شهدای سبزوار و نیشابور. ۱۴۰۲/۳/۹ 💻 Farsi.Khamenei.ir

🎥 حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه: عضویت ما در شانگهای در تیر ماه نهایی می‌شود 🔹️در نظم جدید جهانی هر جا موضوع مهمی مورد بحث است، جمهوری اسلامی ایران غایب نیست @amniatemeli

🔻با افتخار کانال مطالعات جنگ هیبریدی با همکاری عزیزان همراه، توانست در راستای تولید علم و جهاد تبیین ، چهار کارگاه تخصصی در باب جنگ ترکیبی را برگزار کند. جهت پژوهشگران جدید ، فایل های پی دی اف کارگاه ها، موجود هست. جهت تهیه با تخفیف ویژه به آیدی @M_h1362 🔍کانال مطالعات جنگ هیبریدی https://eitaa.com/joinchat/3625648430Cad2d5cd975

🔺 فاشیسم؛ گونه‌ای از سرمایه‌داری یا سوسیالیسم؟ 🔹 بخش دوم ایتالیایی‌ها نسبت به آلمانی‌ها از مخرب بودن رقابت بازار برای اهداف ملی بسیار روشن‌تر فکر می‌کردند. آنها سوسیالیسم شوروی را به دلایلی که در بالا ذکر شد راه‌حلی برای مشکل نمی‌دانستند. در عوض، آنها از همکاری میان کار، سرمایه و طبقه‌ سیاسی در سطح صنعت دفاع می‌کردند. ایده این بود که با کار کردن به صورت جمعی، این سازمان‌های کارتل گونه می‌توانند به این سوال‌ها پاسخ دهند که چه چیزی، به چه مقدار، به چه قیمتی و با چه دستمزدی باید تولید شود. با اولویت دادن به منافع ملی، این جمع‌ها می‌توانستند صنایع را یک یک راه‌اندازند و یک صلح همکارانه را بین ایتالیایی‌ها به وجود آورند. بنابراین باز هم سیستم مقداری از ظاهر سرمایه‌داری مانند مالکیت اسما خصوصی را حفظ می‌کرد، ولی باز هم در باطن این مالکیت‌ها تحت سلطه‌ مدیریت جمعی تحدید‌کننده و ناسیونالیست قرار داشتند. هر دوی این سیستم‌ها به درستی باید «اتحادیه گرا» نامیده شوند. در چنین سیستمی است که این گونه تلفیق‌های خصوصی-دولتی به وجود می‌آیند که مالکیت خصوصی با کنترل‌ها و محدودیت‌هایی روبه‌رو شده و از همه انتظار می‌رود تا برای نیل به اهداف ملی تلاش کنند. به نظر می‌رسد با وجود مالکیت خصوصی در این نوع حکومت‌ها (که منشا این ادعا است که فاشیسم نوعی از سرمایه‌داری است) ولی به هم زدن نظم غیربرنامه‌ریزی شده‌ بازار، آن هم در چنین مقیاس بزرگی و همچنین به دست گرفتن قدرت غیر رسمی کنترل نهادهای خصوصی از طریق تعیین اهداف ملی و موظف نمودن به تلاش برای رسیدن به آنها، هر دو نشان‌دهنده‌ این امر هستند که این نوع از حکومت بیشتر شبیه به سوسیالیسم است. حال با این مقدمه باید برای ما روشن شده باشد که مردم آمریکا از تشبیه دخالت‌های اخیر دولت در امور اقتصادی به فاشیسم چه منظوری دارند. مطمئنا منظور اکثر آنها وجود کمپ‌های شکنجه یا به آتش کشیدن کتب نیست. افراد متفکر انگشت به سمت کمک‌های دولتی، تملک شرکت‌های خودروسازی و بانک‌ها توسط دولت و تلفیق‌های خصوصی دولتی گرفته‌اند که از اواخر دوره‌ بوش شروع شده و اقتصاد آمریکا را با دور شدن از سرمایه‌داری بازار نه به سوی سوسیالیسم، بلکه اقتصاد فاشیسم حرکت می‌دهد. همانطور که قبلا نیز اشاره کرده‌ام هرگونه دور شدن از بازار نتیجه‌ای جز گستردن فقر در میان مردم ندارد و همانطور که‌ هایک در «راهی به سوی بردگی» بحث می‌کند، اعطای قدرت اقتصادی به افراد دقیقا معادل با اعطای قدرت کنترل زندگی مان به ایشان است، چرا که هیچ کس قادر به تفکیک اهداف اقتصادی از اهداف غیراقتصادی نیست. متاسفانه، بی‌اعتنایی به اقتصاد دولت‌های فاشیست باعث ایجاد کج فهمی‌های بسیاری در مورد این نکات شده است. اکثر کسانی که مشخصه‌های اقتصاد فاشیستی را در اقتصاد امروز آمریکا برای مقابله با کسادی بزرگ اخیر مشاهده می‌کنند نگران گسترش همکاری‌های خصوصی-دولتی و افزایش نقش دولت در بخش خصوصی برای برطرف نمودن نیازهای «ملی» هستند. این تغییرات به وجود آمده خطر بزرگی را برای اقتصاد و مهم تراز آن برای آزادی‌های فردی نه تنها در بازار، بلکه در کل ابعاد زندگی مان به وجود آورده است. تشخیص این خطر بزرگ اولین گام برای تضمین آزادی بیشتر در آینده است. استیون هورویتز @amniatemeli

🎥ماکیاولی و چالش قدرت 🔹چرا ماکیاولی مهم‌ترین متفکر سیاسی مدرن است؟ @amniatemeli