✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#کاظم_آل_محمد (ع)»         روز چهارشنبه، ١۴٠١/٠۴/٢٩ ✍️ مناسبت روز: بیستم ذی‌الحجه بنا بر روایتی و هفتم صفر بنا بر روایت دیگری، سالروز ولادت با سعادت هفتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، اسوه‌ی صبر و تقوا، حضرت موسی بن جعفر (ع)، پدر بزرگوار امام رضا (ع) و حضرت فاطمه معصومه (س) است، لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ امام کاظم (ع) در سال ۱۴۸ق، پس از شهادت پدر بزرگوارشان، حضرت صادق (ع) به امامت رسیدند و ۳۵ ساله دوران امامت را تحت فشار شدید حاکمان ظالم عباسی، همچون: منصور، هادی، مهدی و هارون عباسی گذراندند؛ اما سیره و سلوک امام هفتم در این دوران بسیار سخت به صورتی بوده که علمای بزرگ شیعه و سنی، حضرت را ستوده و علم، عبادت، بردباری و بخشندگی ایشان را اسوه و الگوی مسلمانان دانسته‌اند، به‌گونه‌ای که حضرت را «عبد صالح خدا» و «کاظم» لقب داده‌اند که در این مجال کوتاه، انشاالله به بخشی از سیره‌ی عبادی و اخلاقی آن امام همام اشاره می‌نمائیم‌؛ ✅ سیره عبادی: بر اساس منابع معتبر شیعه و سنی، امام کاظم(ع) بسیار اهل عبادت بودند؛ تاجایی که حتی زندانبانان و شکنجه‌گران حکومت عباسی نیز تحت تأثیر عبادات حضرت قرار گرفته و متحول می‌شدند؛ [تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۴١] مورخین و محدثین، امام موسی کاظم (ع) را عابدترین مردمِ زمان دانسته‌اند؛ چنانچه شیخ مفید (ره) می‌گوید: آن حضرت چنان از ترس خدا گریه می‌کردند که محاسنشان از اشک‌ خیس می‌شد و دعای «عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ» را تکرار می‌کردند و همچنین دعای «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَابِ» را همواره در سجده می‌خواندند و هنگامی که به دستور هارون، حضرت را به زندان منتقل نمودند، ایشان، خدا را سپاس گفته و فرمودند: «خدایا همواره از تو فراغتی برای عبادتت طلب می‌کردم و تو آن را برایم فراهم کردی؛ پس تو را سپاس می‌گویم» [الارشاد، ج۲، ص۲۳۲و٢۴٠] ✅ سیره اخلاقی: در رابطه با سیره اخلاقی امام کاظم(ع) نیز در منابع مختلف شیعه و سنی نکات زیادی وجود دارد، از جمله درباره «بردباری و سخاوت» آن امام همام آورده‌اند که آن حضرت بخشنده‌ترین مردم زمان خودشان بوده‌‌اند که همواره شب‌ها برای فقیران مدینه آذوقه می‌بردند؛ [همان] «اِبْن‌ِ عِنَبه‌» مورخ و نسب شناس بزرگ نیز درباره سخاوت آن حضرت گفته است: ایشان شب‌ها از خانه بیرون می‌رفتند در حالی که کیسه‌هایی از درهم به همراه داشتند و به نیازمندان می‌بخشیدند تا بدان‌جا که کیسه‌های پول امام کاظم (ع)، در میان عرب، ضرب‌المثل شده بود؛ [عُمْدَةُ ألطّالِب، ص۱۷۷]؛ همچنین خطیب بغدادی مورخ و محدث بزرگ اهل‌سنت نوشته‌ است که موسی بن جعفر (ع) حتی به کسانی که به ایشان آزار می‌رساندند نیز احسان و بخشش می‌کردند و برای آنها هدیه‌ می‌فرستادند؛ [ تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۹] 👈 یکی دیگر از صفات اخلاقی مشهور امام هفتم، که در منابع شیعه و سنی به آن اشاره شده، «کاظم» است، چراکه حضرت، خشم خود را حتی در برابر دشمنان و کسانی که به ایشان بدی می‌کردند، فرو می‌بردند تا جایی که آورده‌اند مردی از نوادگان خلیفه دوم در حضور امام کاظم (ع)، به جد ایشان، حضرت امیرالمؤمنین (ع) توهین کرد؛ همراهان امام بسیار عصبانی شدند و به او حمله کردند تا او را بکُشند، اما حضرت مانع شدند و سپس تنها به مزرعهٔ آن مرد رفتند؛ او فکر کرد که امام برای انتقام و از بین بردن محصولش آمده‌اند، لذا شروع به داد و بیداد کرد که محصولم را لگدمال نکنید و از بین نبرید! اما حضرت کاظم (ع) با مهربانی از او پرسیدند: چقدر خرج کاشت مزرعه‌ات کرده‌ای؟ مرد با عصبانیت گفت: ۱۰۰ دینار! سپس پرسیدند: چه اندازه از آن برداشت می‌کنی؟ با جسارت پاسخ داد: غیب نمی‌دانم! امام بازهم با خوشرویی فرمودند: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! پس حضرت ۳۰۰ دینار به او داده و فرمودند: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است؛ سپس به سوی مسجد حرکت کردند؛ خطیب بغدادی روایت کرده که آن مرد که خود را زودتر به مسجد رسانده بود، با دیدن حضرت، از جابرخاست و با احترام تمام، آیه ١٢۴ سوره مبارکه انعام را بلند تلاوت نمود: اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ: خدا بهتر می‌داند، رسالتش را کجا قرار دهد؛ [ تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۰] ✍️ آنچه گذشت تنها بخش کوچکی از سیره عبادی و اخلاقی امام کاظم (ع) بود که امیدواریم با شناخت و معرفت هر چه بیشتر و الگوگیری از سیره آن امام همام، بتوانیم از شیعیان و پیروان واقعی آن حضرت باشیم. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_صدقه ✅ در دین اسلام همان‌گونه که کسب درآمد از هر راهی مجاز نیست، خرج کردن مال نیز در هر راهی درست نیست، یکی از نیکوترین راه‌های مورد تأیید اسلام برای صرف مال، صدقه دادن آن در راه خداست، که دادن مال در راه خدا را «تصدّق» و مال داده شده را «صدقه» می‌نامند. ✅ بعد از تحویل صدقه به فقیر یا وکیل فقیر، برگشتن و انصراف از آن شرعاً ممکن نیست؛ ✅ واسطه شدن برای رساندن صدقه به دیگری مستحب است. از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است: «کسی که صدقه شخصی را به نیازمندی برساند، مانند صدقه دهنده اجر دارد و اگر صدقه در دست چهل هزار نفر بچرخد و سپس به فقیر برسد، برای هر چهل هزار نفر اجر کامل است» ✅ ردّ سائل مکروه است؛ اگرچه گمان داشته باشیم بی­‌نیاز است، لذا (مستحب است) مقداری اگر چه اندک، به او بدهیم؛ ✅ درخواست صدقه و کمک بدون احتیاج (از دیگران) کراهت زیادی دارد، بلکه در صورت احتیاج نیز مکروه است. 📚 رساله آموزشی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «واعظ شهیر»         روز پنجشنبه، ١۴٠١/٠۴/٣٠ ✍️ مناسبت روز: سیم تیرماه مقارن با سالروز درگذشت شهادت‌گونه واعظ شهیر حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ احمد کافی (ره) است لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این شخصیت کم نظیر و عاشق دلباخته حضرت ولی عصر (عج) آغاز می‌نمائیم: احمد کافی در سال ١٣١۵ شمسی در مشهد، در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود؛ و از ده سالگی به تحصیل علوم دینی نزد پدرش پرداخت و سپس در نجف و در ادامه در شهر مقدس قم از محضر علمای بزرگی همچون حضرات آیات خویی، تبریزی و راستی کاشانی (ره) بهره‌ها برد‌؛ وی در سال ١٣۴٢ شمسی به خاطر درخواست‌های مکرر مردم تهران و نیاز شدید آن شهر به تبلیغ دین و روشنگری در برابر رفتارهای فاسد رژیم شاهنشاهی، به پایتخت عزیمت نمود و همزمان با سخنرانی‌های مذهبی، در منزل خود نیز جلسات آموزش قرآن و مراسم دعای کمیل و ندبه را تشکیل داد‌؛ ✍️ فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی: او علاوه بر تبلیغ و تبیین سیره اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، خود نیز با الگوگیری از این ساحت مقدس، خدمات فرهنگی و اجتماعی فراوانی را در تهران و سپس در ایلام، محل تبعید خود انجام دارد که در این مجال کوتاه به برخی از آن‌ها اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ ساخت مهدیه تهران: استقبال گسترده‌ی مردم از جلسات سخنرانی و مراسم دعای کمیل و ندبه مرحوم کافی، باعث شد که ایشان به فکر ساخت مهدیه‌ای برای تهران بیفتد و با فروش منزل خود و کمک چهار تن از بازاریان خوشنام تهران، قطعه زمین چهار هزار متری در خیابان ولی‌عصر خریداری کرد و ساختمان اولیه مهدیه را احداث نمود که پانزده هزار نفر را در خود جای می‌داد؛ 2️⃣ ساخت درمانگاه: او همچنین یک واحد درمانی مجهز نیز در مجاورت ساختمان مهدیه بنا نمود، که علاوه بر درمان نيازمندان، داروهایی لازم را نیز به رایگان در اختیار آنها قرار می‌داد؛ 3️⃣ ایجاد صندوق قرض‌الحسنه و خیریه برای کمک به نیازمندان: مرحوم کافی با همکاری خیرین و با ایجاد یک صندوق قرض‌الحسنه و خیریه، به شیوه‌های گوناگون به خانواده‌های بی‌سرپرست و محروم کمک می‌کرد و صدها خانواده بی بضاعت را تحت پوشش قرار داده بود؛ لوله کشی آب برای منازل مستمندان، تأمین کفش و لباس و... برای آنها از جمله خدمات ایشان در این زمینه بود، که البته بعدها ساواک به جرم همین کمک‌ها تحت عنوان کمک به خانواده‌ی خرابکاران و مخالفان حکومت شاهنشاهی، ایشان را دستگیر و زندانی، و سپس به ایلام تبعید نمود؛ 4️⃣ خدمات در تبعید: تأسیس حوزه علمیه، ساخت مسجد و مدرسه، و ساخت حمام در شهرها و روستاهای محروم ایلام از جمله خدمات مرحوم کافی در دوره تبعید است؛ 5️⃣ خدمات در عربستان: این عالم عامل حتی در عربستان سعودی نیز که هر سال برای حج به آن‌جا می‌رفت، به فعالیت‌های اجتماعی مختلفی پرداخته و مساجد، مدارس و چاه‌های متعدد آب در مناطق شیعه نشین عربستان ایجاد نمود. 6️⃣ بنیان‌گذاری ٧٢ مهدیه در کشور: ایشان همچنین در شهرهای مختلف بنای ٧٢ «مهدیه» را با کمک اهالی و خیرین، پی‌ریزی کرد؛ چنانچه آیت‌الله مرعشی نجفی (ره) فرمودند: «در تاریخ به یاد ندارم کسی همانند مرحوم کافی، نام حضرت ولی‌عصر (عج) را این‌چنین زنده کرده باشد»؛ ✍️ فعالیت‌های سیاسی: مرحوم کافی علاوه بر خدمات عظیم مذهبی، فرهنگی و اجتماعی، فعالیت‌های سیاسی مؤثری داشت و در به نتیجه رسیدن انقلاب اسلامی نقش مهمی را ایفا نموده و با شکل‌دهی جریان‌های متکی به مذهب، به منزله‌ی جاری نمودن خون اصلی در رگ‌های انقلاب عمل نمود؛ ایشان در زمان اختناق شاهنشاهی همواره از حضرت امام (ره) نام می‌برد، چنانچه در یکی از سخنرانی‌ها می‌گوید: «حضرت آیت اللَّه العظمی خمینی! بزرگ مرجع شیعه! افتخار قرآن! افتخار اسلام! افتخار اهل بیت! افتخار روحانیت! مدافع اسلام و شیعه! با شما هستم آقا! قربانتان بشوم آقا! کنار قبر جدّتان امیرالمؤمنین (ع) بفرمائید آقایمان کی می‌آید؟!» البته امام راحل نیز بارها نسبت به جلسات مهدیه اظهار علاقه کرده و ایشان را به ادامه راه تشویق می‌کردند؛ مرحوم کافی که بارها به‌دلیل حمایت از نهضت و نام بردن از حضرت امام (ره) دستگیر شده بود، پس از ترور منصور، نخست وزیر وقت ایران نیز به جرم همدستی با گروه شهید بخارایی، شش ماه زندانی شد، و در حادثه ١۵ خرداد نیز برای چندمین بار دستگیر شد و بالاخره در ۴٢ سالگی در سحرگاه سیمین روز از تیر ماه سال ١٣۵٧ شمسی در اثر یک تصادف مشکوک، در چند کیلومتری مشهد، دفتر زندگی پربرکت شیخ احمد کافی (ره) برای همیشه بسته شد؛ اما مویه‌های جانگداز او در فراق امام زمان (عج) هنوز در گوش عاشقان آن حضرت، طنین انداز است و هرگز مردم ایران، مرگ طبیعی ایشان را باور نکردند. https://eitaa.com/ROOZBARG

#گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_صدقه ❓دادن صدقه به‌صورت مخفیانه بهتر است یا علنی؟ ✅ پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «صَدَقَةُ السِّرِّ تُطْفِئُ الْخَطِیئَةَ کَمَا تُطْفِئُ الْمَاءُ النَّارَ وَ تَدْفَعُ سَبْعِینَ بَاباً مِنَ الْبَلَاءِ‌»: «صدقه مخفیانه خشم پروردگار را خاموش می‌کند و گناهان را از بین می‌برد؛ همان­گونه که آب آتش را خاموش می‌کند و هفتاد باب بلا را دفع می‌کند!» (وسائل الشيعه، ج٩، ص۳۹۸) ✅ مستحب است که صدقه به‌صورت مخفیانه داده شود، مگر در موارد زیر که علنی دادن صدقه افضل است: 🔹«دفع تهمت»: یعنی برای اینکه در معرض تهمت قرار نگیریم، علنی صدقه بدهیم؛ 🔹«تشویق دیگران»: در جایی که بخواهیم دیگران یاد گرفته و در دادن صدقه اقتدا نمایند؛ 🔹 در دادن «صدقات واجب»، مثل: زکات و فطریه. 📚 برگرفته از رساله آموزشی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#میثم_تَمّار (ره)»         روز جمعه، ١۴٠١/٠۴/٣١ ✍️ مناسبت روز: امروز طبق تقویم قمری سالروز شهادت حضرت میثَم تمّار (ره) از یاران صدیق و اهل سرّ امیرالمؤمنین (ع) است، لذا سخن خود را با سلام و صلوات به روح بلند این شهید در راه ولایت آغاز می‌نمائیم؛ «جناب میثم»، فرزند «یحیی» و از «سرزمین نهروان» منطقه‌ای میان عراق و ایران بود؛ لذا برخی ایشان را ایرانی الاصل دانسته‌اند؛ او غلام زنی از «طایفه بنی اسد» بود و به دست امیرالمؤمنین از آن زن خریداری و آزاد شد؛ [شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج ۲، ص ۲۹۱] مورخین او را از اصحاب رسول خدا به شمار آورده‌اند، هر چند از جزئیات زندگی ایشان در روزگار صدر اسلام، اطلاع مبسوطی در دست نیست. [الاصابه، ج ۳، ص ۴] طبق روایات، حضرت علی (ع) پیش‌تر، سرنوشت و سرگذشت میثم تمار را از زبان رسول خدا شنیده بودند، اما اولین برخورد حضوری میثم با آن امام همام در دوران خلافت حضرت انجام گرفت که امام او را خریداری و آزاد نمودند و از وی پرسیدند: نامت چیست؟ گفت: «سالم»؛ حضرت فرمودند: از رسول خدا شنیدم که پدرت نام تو را «میثم» گذاشته است، پس به همان نام برگرد و کنیه‌ات را «ابو سالم» قرار بده. [ارشاد، ج ۱، ص ۳۲۳] میثم از همان دیدار اول، شیفته حضرت امیر (ع) شد و دریچه قلبش را به روی معارف علوی گشود و جان تشنه‌اش را از چشمه زلال علوم آن حضرت سیراب کرد؛ حضرت امیر (ع) نیز با مشاهده ظرفیت و استعداد روحی و زمینه مناسب میثم، دانش و آگاهی های بسیاری را به او آموختند و ایشان را با اسرار و راز‌های نهانی آشنا ساختند؛ مورخین نوشته‌اند که صفا و صمیمیت ویژه‌ای میان حضرت امیر (ع) و میثم تمار (ره) برقرار بود تا آنجا که حضرت به مغازه خرما فروشی او می‌رفتند و در آن جا به او قرآن و معارف دینی می‌آموختند؛ و در برخی اوقات که میثم را به دنبال کاری می‌رفت، خودشان تا بازگشت او در مغازه میثم خرما می‌فروختند؛ [سفینة البحار، ج ۲، ص ۵۲۵] میثم، محرم راز امیرالمؤمنین (ع) و انیس خلوت های ایشان، و آشنا با تجلیات روح خدایی آن امام همام بود و البته علاوه بر آن حضرت، محبوب و مقرب امام حسن و امام حسین (ع) بود و امامان دیگر نیز از او با عظمت و تجلیل یاد کرده‌اند؛ چنانچه امام باقر (ع) فرمودند: «من به میثم بسیار علاقه‌مندم» و امام صادق (ع) نیز به میثم درود فرستاده و از شأن والا و مقام بلند او سخن گفته‌اند؛ [بحار الانوار، ج ۵٣، ص ١١٢] همچنین در روایت آمده که تمامی فرزندان و نسل آنان نیز از اصحاب و راویان ائمه اطهار (ع) بوده‌اند. [اصول کافی، ج۳، ص۱۳۲] ✍️ جناب میثم علاوه بر ایمان و علم و تقوا، فضایل و برجستگی‌های خاصی داشت که او را نسبت به دیگر اصحاب حضرت، برتر می ساخت که در پایان سخن به برخی از این صفات ارزنده و امتیازات و فضایل خاص میثم تمار اشاره می‌نمائیم: ⬅️ سخنوری: میثم، بیانی رسا داشت و در نطق و سخن، توانا و فصیح بود؛ چنانچه آورده‌اند که او در دیدار با ابن زیاد، چنان با رشادت و صلابت سخن گفت که ابن مرجانه ملعون، با شنیدن گفتار وی به شگفتی افتاد و در سکوت فرورفت» [رجال کشی، ص ۸۶] ⬅️ مفسر قرآن: میثم تمار، یکی از شاگردان والا مقام در مکتب تفسیری امیرالمؤمنین (ع) بود و علم تاویل معانی قرآن را از آن حضرت فرا گرفته بود تا جایی که «ابن عباس» که خود مفسر قرآن و از شاگردان حضرت علی (ع) بود، برای تأویل آیات به او مراجعه می‌نمود. [سفینة البحار، ج ۲، ص ۵۲۴] ⬅️ همچنین وی راوی احادیث بسیاری از امیرالمؤمنین (ع) بوده و اسرار زیادی از آن حضرت آموخته است، چنانچه حوادثی همچون مرگ معاویه، واقعه کربلا، قیام مختار، و چگونگی شهادت خودش را پیشگویی کرده است؛ و بالاخره آن جناب به جرم دفاع از حریم حق و خط ولایت، به دست ابن‌مرجانه ملعون و دقیقاً طبق پیش‌بینی خود به شهادت رسید؛ [رجال کشی، ص۸۳] هم اکنون مرقد شریف میثم تمار (ره)، در نزدیکی مسجد کوفه، هر ساله زیارتگاه میلیون‌ها نفر از شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مباهله ، سند حقانیت شیعه»        روز شنبه، ١۴٠١/٠۵/٠١ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما فردا، بیست و چهارم ماه ذی‌الحجه، مقارن با روز بسیار مهم «مباهله» است؛ لذا با گرامیداشت این روز بزرگ، سخن امروز را به این موضوع اختصاص می‌دهیم؛ «مُباهله» به معنای درخواست لعن و نفرین الهی برای اثبات حقانیت است که بین دو طرفی رخ می‌دهد که هر دو ادعای بر حق بودن دارند؛ که در تاریخ اسلام آمده که رسول خدا (ص) پس از نامه‌نگاری و دعوت مسیحیانِ نجران به اسلام و مناظره با آنها و متأسّفانه ایمان نیاوردن آنان، پیشنهاد «مباهله» دادند و مسیحیان نیز پذیرفتند؛ اما در روز موعود، «ابوحارثه» بزرگ مسیحیان نجران با دیدن چهره نورانی پیامبر اکرم (ص)، امیرالمؤمنین (ع)، حضرت زهرا (س) و حسنین (ع)، از این کار منصرف شد و خطاب به مسیحیان گفت: «من صورت‌هایی را می‌بینم که اگر از خدا درخواست کنند که کوهی را از جای خود بركَنَد، هر آینه کنده خواهد شد؛ پس مباهله نکنید که هلاک می‌شوید و حتی یک مسیحی بر روی زمین باقی نخواهد ماند!» سپس «ابوحارثه» نزد پیامبر اکرم (ص) آمد و گفت: «ای ابوالقاسم، از مباهله با ما درگذر و با ما مصالحه کن بر چیزی که قدرت ادای آن را داشته باشیم»؛ پس، حضرت پیشنهاد او را پذیرفتند و به وسیله امیرالمؤمنین (ع) با ایشان مصالحه نمودند که هر سال، دو هزار حلّه (لباس نو) بدهند که قیمت هر حلّه، چهل درهم باشد، و همچنین اگر جنگی با یمن روی دهد، سی زره، سی نیزه و سی اسب را به مسلمانان، عاریه دهند، و بالاخره پس از نوشته‌شدن صلحنامه، آنها برگشتند و رسول خدا (ص) فرمودند: «سوگند به آن خداوندی که جانم در قبضه قدرت اوست، که هلاکت اهل نجران نزدیک شده بود و اگر با ما مباهله می‌کردند هر آینه همگی به میمون و خوک مسخ می‌شدند و هر آینه تمام این وادی برایشان آتش می‌شد و می‌سوختند و حق تعالی جمیع اهل نجران را نابود می‌کرد و حتی پرنده‌ای بر سر درختانشان باقی نمی‌ماند و همه نصاری پیش از اتمام سال می‌مردند» [مفید، الارشاد، ج۱، ص۱۶۶-۱۷۱] ✍️ بنابر اعتقادات شیعیان، جریان مباهله علاوه بر این‌که نشانگر حقانیت رسول خدا و دین مبین اسلام است، بر افضلیت همراهان پیامبر (ص) در این ماجرا دلالت می‌کند؛ و حضرت علی(ع) که بر اساس آیه مباهله، به منزله‌ی «نَفْس و جان پیامبر خدا» معرفی شدند، افضل بر تمام امت حضرت هستند؛ چنانچه خدا می‌فرماید: «فَمَنْ حَاجَّكَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْكَاذِبِینَ»: «(ای پیامبر) پس هر كه با تو، بعد از (وحی) علم و دانشى كه به تو رسيده است، درباره او (حضرت عيسى ع) به ستيز و محاجّه برخيزد (و از قبول حقّ شانه خالى كند) بگو: بيائيد پسرانمان وپسرانتان، وزنانمان وزنانتان، وخودمان را (كسى كه به منزله خودمان است) وخودتان را بخوانيم، سپس (به درگاه خدا) مباهله و زارى كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم» (آل‌عمران/۶١) ماجرای این واقعه عظیم و نزول آیه مباهله در شأن اهل‌بیت (ع) علاوه بر کتب شیعه، در منابع معتبر اهل سنت آمده، چنانچه در کتاب «احقاق الحق» حدود شصت منبع از منابع اهل سنت ذکر شده که در آنها تصریح گردیده که آیه مباهله درباره پیامبر اکرم (ص)، امیرالمؤمنین (ع)، حضرت زهرا (س) و حسنین (ع)، نازل شده است و «قاضی نورالله شوشتری (ره)» می‌گوید، این موضوع که «ابناءنا» در آیه فوق اشاره به «حسن و حسین (ع)» و «نساءنا» اشاره به «فاطمه(س)» و «انفسنا» اشاره به امیرالمؤمنین (ع) دارد، مورد اجماع مفسرین شیعه و سنی است‌؛ [إحقاق الحق، ص۴۶-۷۲]؛ همچنین علامه مجلسی (ره) احادیث دلالت کننده بر این‌که آیه مباهله در شأن آل‌عبا (اهل‌بیت) نازل شده را متواتر دانسته است؛ [حق الیقین، ج‏۱، ص۶۷] ✍️ در پایان سخن امروز، بر اساس آیه مباهله و تفاسیر آن به چند نکته مهم اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ سندی بر حقانیت رسالت پیامبر اکرم (ص) و دین مبین اسلام؛ 2️⃣ سند حقانیت شیعه و أفضلیت حضرت علی (ع) بر تمام امت، چراکه ایشان، بر اساس کلام الهی، نَفس و جان رسول خدا (ص) هستند: «أَنفسنا»؛ 3️⃣ سندی بر عظمت مقام اهل بیت (ع)، و مستجاب‌الدعوه بودن آنها؛ 4️⃣ آخرین برگ برنده و سلاح مؤمن، دعاست: «فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ»؛ 5️⃣ در مجالس دعا، كودكان را نيز با خود ببريم، چراکه دعای آنها مؤثر است؛ «أبنائنا» 6️⃣ در دعا، کیفیت و حالات اهل دعا مهم است، نه تعداد افراد؛ چنانچه گروه مباهله کننده تنها پنج نفر بودند؛ 7️⃣ در نگاه اسلام، زن و مرد در کنار همدیگر مؤثرند. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز خاتم بخشی امیرالمؤمنین (ع) موضوع: #احکام_صدقه ٣ ❓اگر صدقه جمع شده را با رضايت خودم به كسى قرض دهم تا مشكل طرف مقابل حل شود و بعد از حل مشكل به من برگرداند و براى صدقه استفاده كنم، حكم آن چيست؟ ✅ اگر مبلغ صدقه از خودتان بوده و جمع كرده‌ايد و هنوز به فقير نداده‌ايد، از ملك شما خارج نشده و اختيار آن دست خود شماست مگر اينكه در صندوق كميته امداد ريخته باشيد. ❓‪وظیفه انسان در برابر گدایانی که در برابر دیگران دست دراز می‏کنند و زندگی خود را با گدایی اداره می‏نمایند و چهره جامعه اسلامی را مشّوه جلوه می‏دهند، به‌خصوص بعد از اقدام دولت اسلامی به جمع آوری آنان، چیست؟ آیا کمک به آنان جایز است؟ ✅ سعی کنيد صدقات را به فقرايی که متديّن و عفيف هستند بدهيد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «نگین پادشاهی»        روز یکشنبه، ١۴٠١/٠۵/٠٢ ✍️ مناسبت روز: بیست و چهارم ماه ذی‌الحجه، برابر با روز بزرگ مباهله در سال نهم هجری قمری است که در روز گذشته درباره این ماجرا و نزول آیه ۶١ سوره آل‌عمران به عنوان سند حقانیت عقاید شیعه و افضلیت حضرت امیر (ع) بر تمامی امت پیامبر (ص) سخن گفتیم؛ اما مورخین آورده‌اند که دقیقاً یک سال بعد از ماجرای مباهله، در همین روز در تاریخ اسلام، اتفاق مهم و سرنوشت ساز دیگری نیز افتاده است و در پی آن، حضرت علی (ع) انگشتری خود را در بین نماز به سائلی بخشیدند و خداوند به پاس این کار به ظاهر کوچک، آیه (ولایت) ۵۵ سوره مائده را بر پیامبر اعظم (ص) نازل نمود و به روشنی، پرده از مسئله‌ی بسیار بزرگ ولایت و جانشینی بعد از حضرت رسول (ص) برداشت؛ لذا سخن امروز را به این موضوع مهم خاتم‌بخشی حضرت امیر (ع) اختصاص می‌دهیم؛ راویان و مفسران بسیاری از شیعه و اهل‌سنت چنین روایت کرده‌اند که در چنین روزی «سائلی به مسجد حضرت رسول (ص) وارد شد و از مردم تقاضای کمک نمود، امّا هر چه درخواست کرد، کسی به او کمکی نکرد و او مأیوس رو به آسمان کرد و گفت: خدایا! من به مسجد پیامبرت آمدم و از مردم تقاضای کمک کردم، امّا کسی به من کمک نکرد! در این حال، امیرمؤمنان (ع) که در حال رکوع نماز بودند به دست خود اشاره فرمودند و سائل، انگشتری حضرت را از دستشان بیرون آورد و (و با خوشحالی) از مسجد خارج شد...» (مجمع البیان، ج ٣، ص ٣٢۵ و تفسیر المیزان، ج ۶، ص ٢٣ و...) «شیخ صدوق» این ماجرا را در «امالی» خود از قول امام محمد باقر (ع) چنین روایت نموده است: «گروهی از یهودیان که مسلمان شده بودند به خدمت پیامبر (ص) آمدند و عرضه داشتند: ای رسول خدا! حضرت موسی (ع)، یوشع بن نون (ع) را وصی خود قرار داد، پس وصی و جانشین شما کیست؟ در این هنگام، آیه ۵۵ سوره مائده نازل شد: «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ»: «ولیّ شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانی که ایمان آورده‌اند، همان کسانی که نماز را بر پا می‌دارند و در حال رکوع، زکات می دهند»؛ سپس با دستور پیامبر (ص) همه به همراه حضرت به مسجد رفتند؛ سائلی را دیدند (که با خوشحالی) از درب مسجد در حال خارج شدن است؛ پس رسول خدا به وی فرمودند: کسی در مسجد به تو چیزی داده است؟ او انگشتری امیرالمؤمنین (ع) را نشان داد و گفت: آن مردی که در حال نماز است، این را به من داد؛ حضرت فرمودند: وقتی این انگشتر را به تو داد، در چه حالتی بود؟ مرد گدا گفت: در حال رکوع؛ این جا بود که رسول خدا «تکبیر» گفتند، و مسلمانان حاضر در مسجد نیز تکبیر گفتند؛ و در این هنگام، پیامبر فرمودند: «ای مردم، بدانید که پس از من، علی‌بن‌ابیطالب (ع) ولی شما است» (الأمالی، ص ١٢۴؛ تفسیر نورالثقلین، ج ١، ص ۶۴٧ و ...) ابن شهر آشوب در ادامه این روایت آورده که: در این هنگام، خداوند متعال نزد فرشتگان، به حضرت علی (ع)، فخر و مباهات کرده و فرمود: «فرشتگانم! آیا به بنده‌ام نگاه نمی‌کنید که چگونه بدنش در عبادت و قلبش در اختیار من است و در همان حال، برای خشنودی من با مال خود انفاق می‌کند و صدقه می‌دهد؟ شما را شاهد می‌گیرم که من از او و فرزندانش راضی هستم» (مناقب ابن شهر آشوب، ج٣، ص۴) ✍️ نکته قابل توجه در این موضوع آن است که تقریباً تمامی مفسران شیعه و سنی بر این موضوع اتفاق نظر دارند که مصداق این آیه و تنها کسی که انگشتری خود را در حال رکوع به سائل داده، حضرت علی (ع) بوده‌اند؛ (مناقب ابن شهر آشوب، ج ٣، ص ٣) و بر همین اساس شیعیان به این آیه برای اثبات ولایت و خلافت حضرت امیرالمؤمنین (ع) استناد نموده‌اند؛ ولی متأسفانه در تفسیر این آیه نیز مفسرین و علمای اهل‌سنت مانند «حدیث غدیر» در معنای کلمه «ولیّ» تشکیک کرده و آن را به معنای «دوستی» یا «نُصرت» دانسته‌اند؛ اما علمای شیعه، کلمه «ولیّ» را مشتق از «ولایت» و به‌معنای «سرپرست» و «صاحب اختیار» دانسته‌ و آورده‌اند که «دوستی» حكمی عمومى در اسلام است و فقط مخصوص كسانى نیست که در حال ركوع، زکات می‌دهند، لذا در دین مبین اسلام همه مسلمانان بايد يكديگر را دوست داشته و همدیگر را يارى كنند؛ در حالی که بر اساس نظر مفسرین شیعه و سنی، شأن نزول این آیه، در رابطه با شخص حضرت علی (ع) است و خداوند ولایت ایشان را در رديف ولايت پیامبر (ص) و خودش قرار داده، پس قطعاً «ولیّ» در این آیه به‌معنای ولایت و سرپرستی است، نه دوستی و یاری! و این آیه یکی از مهمترین دلایل قرآنی، ولایت امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) است. [تفسیر نمونه، ج۴، ص۴۲۳] ✍️ قضاوت با شما... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز نزول سوره "هل اتی" در شأن امیرالمؤمنین (ع) و خانواده ایشان موضوع: #احکام_صدقه ۴ ❓‪آیا دادن صدقات به گدایانی که درب منازل را می‏زنند یا در خیابان‌ها می‏نشینند جایز است یا اینکه بهتر است به یتیمان و مساکین داده شود و یا با ریختن آنها در صندوق صدقات در اختیار کمیته امداد قرار گیرد؟ ✅ صدقات مستحبی بهتر است به فقير عفيف و متديّن داده شود و همچنين گذاشتن آن در اختيار کميته امداد هرچند با ريختن در صندوق صدقات هم باشد اشکال ندارد؛ ولی صدقات واجب بايد توسط خود شخص و يا به وسيله وکيل او به فقرايی که مستحق هستند، داده شود ولی در صورتی که انسان بداند که مسئولين کميته امداد، پول‌های صندوق‏ها را جمع آوری کرده و به فقرای مستحق می‏دهند، ريختن آن نیز در صندوق‏های صدقات اشکال ندارد. ❓آيا دادن صدقه مستحبى به سيّد جايز است؟ ✅ مانع ندارد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «شکوه ايثار»        روز دوشنبه، ١۴٠١/٠۵/٠٣ ✍️ مناسبت روز: ٢۵ ذی‌الحجه سالروز نزول سوره "هل اتی" (انسان - دهر) می‌باشد که بنا بر روایات متعدد در کتب شیعه و اهل‌سنت، در ستایش از حضرت فاطمه (س) و امیرالمؤمنین (ع) نازل شده که به سبب انجام نذرشان، روزه گرفتند و هنگام افطار، غذای ساده خویش را برای رضای خدا به مسکین و یتیم و اسیر، ایثار کردند؛ همچنین این روز در تقویم به عنوان «روز خانواده و تکریم از بازنشستگان» نامگذاری شده است، لذا ضمن گرامیداشت این روز فرخنده، سخن امروز را با عنوان «شکوه ايثار» آغاز می‌نمائیم؛ شیخ صدوق (ره) در کتاب «امالی» از قول امام باقر (ع) نقل می‌کند که: «روزی امام حسن و امام حسین (ع) در دوران طفولیت، به شدت بیمار شدند؛ پیامبر اکرم (ص) به همراه تنی چند از اصحاب به عیادت آنان رفتند و به حضرت علی (ع) پیشنهاد نمودند تا برای شفای آن دو بزرگوار، نذر کرده و روزه بگیرند؛ پس امیرالمؤمنین (ع)، حضرت زهرا (س) و فضه نذر کردند که اگر آنها بهبودی یافتند به شکرانه آن، برای خدا، سه روز روزه بگیرند، و حسن و حسین نیز آن را شنیدند و گفتند: اى پدر، براى خدا در گردن ما نیز همان باشد که شما فرمودید؛ پس خداوند شافی، آنها را شفا داد، و همگی آنان برای ادای نذرشان، سه روز، روزه گرفتند؛ اما در هنگام افطار، مقدار نان و غذایی را که برای افطاری تهیه کرده بودند، به فقیر و یتیم و اسیری که به در خانه آنها آمدند، بخشیدند و به این ترتیب روزه خود را با آب افطار نمودند؛ در صبح روز چهارم، رسول خدا (ص)، بر آنها وارد شدند و حضرت امیر (ع)، فاطمه زهرا (س) و حسنین (ع) را در آن حال دیدند؛ که ناگاه فرشته وحی الهی، حضرت جبرئيل (ع) نازل شد و به پیامبر گرامی اسلام (ص) به خاطر داشتن چنین خاندان ایثارگر و با گذشتی تبریک گفت و سپس در ستایش اهل‌بیت رسول خدا، ٢٢ آیه اول سوره‌ی انسان را بر حضرت نازل نمود که در بخشی از آن آمده: «وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا🔹إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا»: «آنانکه، در راه دوستی خدا طعام (خود) را به فقیر و یتیم و اسیر می‌دهند، (و می گویند) ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی هم نمی طلبیم» سپس خداوند برای اهل‌بیت فداکار پیامبر(ص) غذایی از آسمان فرو فرستاد که تا هفت روز از آن تناول می‌کردند؛ و بدین گونه خداوند سبحان از حضرت علی(ع) و خانواده بی‌نظیرشان تقدیر وتکریم نمود و قلب پیامبر (ص) را تسلی بخشید.» (امالی شیخ صدوق، ص ١۵۵؛ بحارالانوار، ج ٣۵، ص ٢٣٧؛ و مناقب، ج ٢، ص ١٢۴ و...) ✍️ لازم به ذکر است، حدیثی که گذشت به صورت‌های مختلف در کتب معتبر شیعه و اهل‌سنت ذکر شده و علاوه بر تصدیق علمای شیعیان، مورد تأیید و تصدیق پیشوایان بزرگ علمی اهل‌سنت می‌باشد و همه اتفاق نظر دارند که سوره انسان، در فضیلت امیرالمؤمنین (ع) و اهل بیت ایشان نازل شده است؛ لذا بی‌شک این ماجرا، یکی دیگر از دلایل افضلیت حضرت امیر (ع) و خانواده گرامی ایشان بر تمامی امت پیامبر (ص) است؛ 👈 در پایان، دقت در این نکته درس آموز نیز خالی از لطف نیست که «فضه» خادمه حضرت زهرا (س) نیز با تبعیت از اهل بیت(ع) در این فضیلت بزرگ، همراه و شریک آنان بوده، لذا مسلماً ما نیز می‌توانیم با الگوگیری و تأسی و تبعیت از سیره‌ی گفتاری و رفتاری اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، به مقام والای شیعه بودن، و همراهی و پیروی از اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) برسیم، و مصداق کلام حضرت رسول (ص) شویم، آنجا که دست بر شانه امیرالمؤمنین (ع) زدند و فرمودند: «هذا و شیعته هم الفائزون»: «این [مرد] و شیعیان او از رستگارانند» (بحار الانوار، ج١۵، ص١٧٨) https://eitaa.com/ROOZBARG

🔰 «گلبرگ احکام» مناسبت: «ایام خاتم بخشی امیرالمؤمنین (ع) و نزول آیه ولایت در شأن آن امام همام، و ایراد برخی شبهات توسط نواصب و دشمنان اهل‌بیت (ع)» موضوع: «احکام نواصب» ❓ناصبی به چه کسی می‌گویند و حکم شرعی او چیست؟ ✅ ناصِبی کسی است که با حضرت علی (ع) یا یکی از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) دشمنی داشته و دشمنی خود با آنان را آشکار کند؛ همچنین انکار علنی فضایل اهل بیت (ع) ، لعن و سب ائمه اطهار، و نیز دشمنی علنی با شیعیان آنها از مصادیق ناصبی‌گری دانسته شده است؛ ✅ از نظر فقهای شیعه، «نواصب» نجس و در حکم کفار هستند؛ از این‌رو خوردن حیوانی که توسط آنان ذبح شده، پرداخت صدقه به آنها و ازدواج با آنان جایز نیست و از مسلمانان ارث نمی‌برند؛ ✍️ بدیهی است از آنجا که عزیزان اهل سنت، مُحِب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) هستند، ناصبی محسوب نمی‌شوند. 📚 من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۰۸؛ جواهر الکلام، ج۶، ص۶۴. ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «قضاوت با شما»        روز سه‌شنبه، ١۴٠١/٠۵/٠۴ ✍️ مناسبت روز: در دو روز گذشته از افضلیت حضرت امیرالمؤمنین (ع) بر تمامی امت پیامبر (ص)، و ماجرای خاتم بخشی حضرت در مسجد، و نزول آیه ولایت، و همچنین تأیید و تأکید علماء و مفسرین شیعه و سنی بر صحت این موضوع سخن گفتیم؛ اما متأسفانه در این ایام، برخی از نواصب و دشمنان اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در شبکه‌های ماهواره‌ای و در فضای مجازی و حقیقی برای فرار از اقرار به افضلیت حضرت امیر (ع) ، شبهاتی را در این زمینه ایراد نموده‌اند که البته این شبهات تازگی ندارد و در طول تاریخ توسط افراد متعصب دیگری مانند «فخر رازی» نیز مطرح شده است که دراین مجال کوتاه به دو شبهه‌ی مهم در این زمینه پاسخ می‌دهیم: ✍️ «شبهه اول»: ❓در روایات آمده که حضرت علی(ع) در حال نماز، چنان غرق در مناجات پروردگار می‌شدند که پیکان تیر را از پایشان بیرون می‌آوردند و متوجه نمی‌شدند؛ حال چگونه ممکن است صدای سائلی را شنیده و از یاد خدا در نماز، غافل شده باشند و به او صدقه داده باشند؟ ✅ پاسخ: 1️⃣ اولاً آنها که این ایراد را وارد کرده‌اند از این نکته غفلت نموده‌اند که شنیدن صدای سائل و صدقه دادن به او، پرداختن و توجه به غیر خدا نیست؛ بلکه توجه به عین دستور الهی است؛ لذا حضرت علی (ع) در حال نماز از خود و غیر خدا بیگانه بودند، نه از خدا و دستورات او؛ و به تعبیر روشن‌تر، پرداختن زکات در نماز، انجام عبادت در ضمن عبادت است که نه تنها با روح عبادت سازگار است، بلکه باعث تعالی آن می‌گردد. 2️⃣ ثانیاً معنی غرق شدن در توجه به خدا در نماز این نیست که انسان، از خود بی‌اختیار شود و احساس و فهم و ادراک خود را از دست بدهد؛ بلکه به این معناست که با اراده خویش، توجه خود را از آن چه در راه خدا و برای خدا نیست برگیرد؛ چنانچه وقتی تیر را در حال نماز از پای حضرت خارج ساختند، حضرت، مسلماً متوجه خروج تیر و درد حاصل از آن بوده‌اند، ولی با ارتباط معنوی با مبدأ هستی، آنچنان لذتی از عبادت می‌بردند که فوق درد حاصل از تیر بوده، لذا به راحتی درد را تحمل نموده‌اند. ✍️ «شبهه دوم»: ❓فخر رازی و برخی دیگر از متعصبین، گفته‌اند که اشاره حضرت علی (ع) به سائل، برای این که انگشتر حضرت را بیرون بیاورد، مصداق «فعل کثیر» است و با صحت نماز، منافات دارد و آن را باطل می‌نماید! ✅ پاسخ: 1️⃣ اولاً باید بدانیم طبق فقه شیعه و مذاهب اهل‌سنت در نماز، کارهایی جایز است که به مراتب از این اشاره کوچک با دست، بسیار بیشتر است و در عین حال ضرری به نماز نمی‌رساند؛ اعمالی مانند کشتن مار و عقرب و یا برداشتن و گذاشتن کودک و یا حتی شیردادن بچه شیرخواره که فقها، هیچ یک را جزء «فعل کثیر» ندانسته‌اند؛ پس چگونه یک اشاره کوچک با دست، منافات با نماز داشته و فعل کثیر محسوب می‌گردد! 2️⃣ ثانیاً کسانی که این شبهه را وارد کرده‌اند ظاهراً فراموش کرده‌اند که طبق روایات، آن نمازی که حضرت علی (ع) در آن، انگشتری به فقیر داده‌اند، نماز مستحبی بوده نه واجب! و در نمازهای مستحبی، طبق نظر تمامی فقهای مذاهب اسلامی، «استقبال و استقرار» شرط نیست؛ یعنی کسی که می‌خواهد نماز مستحبی به جا آورد، لازم نیست در یک محل به طور کامل، استقرار داشته باشد و حتی لازم نیست که حتماً رو به قبله باشد؛ لذا می‌توان نماز مستحبی را در حال حرکت و راه رفتن، به‌جا آورد و برای رکوع و سجود هم با اشاره به طرف پایین، رکوع و سجود انجام داد؛ بر این اساس مسلماً در نماز مستحبی حرکت دادن دست و توجه به عبادت دیگری مانند دادن صدقه، هیچ ضرری به نماز نمی‌رساند. ✍️ در پایان توجه به این نکته نیز ضروری است که این افراد مغرض فراموش کرده‌اند یا از روی بغضشان به امیرالمؤمنین (ع)، خود را به فراموشی زده‌اند که خداوند متعال در آیه ولایت (مائده/۵۵) از این حرکت حضرت امیر (ع)، تکریم و تمجید نموده، و زکات و صدقه دادن در حال رکوع نماز را نه تنها منافی حضور قلب، و فعل کثیر ندانسته، بلکه از امتیازات و فضایل بزرگی دانسته که حضرت علی (ع) به واسطه انجام آن در مقام ولایت در ردیف حضرت حق و پیامبر اعظم (ص) قرار گرفته‌اند. 💠 قضاوت با شما... https://eitaa.com/ROOZBARG