✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#چراغ_هدایت»         روز جمعه، ١۴٠١/١٢/٠۵ ✍️ مناسبت روز: #سوم_شعبان المعظم، سالروز #میلاد باسعادت سرور جوانان اهل بهشت و سید و سالار شهیدان عالم حضرت اباعبدالله الحسین (ع) است که امام امت (ره) این روز بزرگ را به نام «روز پاسداران اسلام و انقلاب اسلامی» نامیدند، لذا ضمن گرامیداشت #روز_پاسدار، این روز فرخنده را به همه‌ی مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض نموده و سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم‌؛ خداوند متعال در چنین روزی در سال چهارم هجرت بر بشریت منت نهاده و چراغ هدایت و کشتی نجات امت را به جهانیان اهدا نمود؛ چنانچه رسول خدا (ص) فرمودند: «اِنَّ الْحُسین مِصباحُ الْهُدی وَ سَفینَهُ الْنِّجاة» (بحارالأنوار، ج٣۶، ص٢٠۵) ✍️ اگرچه مسلماً تمامی ائمه‌اطهار (ع) نور واحد و چراغ هدایت و جلوه‌ی همه‌ی فضایل و خوبی‌های عالم هستند، اما شرایط ویژه در زمان‌های مختلف باعث شده تا در هر دوره، جنبه‌ای از شخصیت آنان تجلی یافته و به فعلیت برسد و در نتیجه مظهر یکی از اسمای الهی گردند؛ برای مثال از بین حضرات معصومین (ع) تنها امام پنجم (ع) به شکافنده علوم (باقرالعلوم) ملقب شدند، با این‌که همه ائمه‌اطهار از علم لَدُنّی برخوردار بودند، اما در زمانی که امام پنجم زندگی می‌کردند با تضعیف بنی‌امیه ملعون، بهترین فرصت برای تبیین و ترویج علوم و معارف اهل‌بیت عصمت و طهارت فراهم گردید؛ همچنین در بین تمامی امامان معصوم تنها حضرت امیرالمؤمنین و امام حسین (ع) از لقب «ثارالله» (خون خدا یا کسی که ولی دم او خدا است) برخوردار شده‌اند؛ با این‌که تمامی اهل‌بیت (ع) در راه خدا به شهادت رسیده‌اند، اما در بین آن بزرگواران، تنها خون این دو امام همام بر زمین ریخته شده و باعث حیات‌بخشی به اسلام و مسلمین شده است؛ ❓حالا سؤال اینجاست که چرا لقب چراغ هدایت و کشتی نجات تنها برای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) استفاده شده است؟! ✅ در جواب به این سؤال باید گفت: حضرت سیدالشهداء (ع) در موقعیت و شرایط بسیار ویژه‌ای قرار داشتند، چراکه بنی‌امیه توانسته بود با مکر و تبلیغات مسموم، چهره اسلام را کاملاً واژگون و مسخ نماید! به‌گونه‌ای که دیگر اسلام، قدرت هدایت‌گری خود را از دست داده بود! اسلامی که اجازه می‌داد خلیفه‌ی مسلمین، شراب‌خوار و قمار باز باشد و درحالت مستی بر نماز جماعت حاضر شود! در این دوران سخت، امام حسین (ع) برای اصلاح امت جدشان و جلوگیری از ترویج «اسلام ابوسفیانی» قیام کردند و با اهدای جان خویش و همه‌ی عزیزانشان، اسلام ناب و تمامی ابعاد مکتب محمدی را نجات دادند و در واقع راه هدایت و سعادت بشریت را با خون خود ترسیم نمودند؛ بنابراین با وجود این‌که همه ائمه اطهار (ع) چراغ هدایت هستند اما حضرت ثارالله (ع) با اهدای همه‌ی هستی خود، کشتی نجات امت شد؛ چنانچه امام‌رضا(ع) فرمودند: «همه ما اهل‌بیت کشتی نجات هستیم اما کشتی حضرت حسین (ع) وسیع‌تر است و در امواج متلاطم دریا سریع‌تر به مقصد می‌رسد» (بحارالانوار، ج٢۶، ص٣٢٢) ✍️ همچنین در روایات اسلامی، چهار ویژگی دیگر نیز مخصوص امام حسین (ع) دانسته شده‌اند که عبارتند از: 1️⃣ «امامت در نسل امام حسین (ع) قرار گرفته است، با وجود این‌که امام حسن (ع) بزرگتر از ایشان بودند»: «جَعَلَ الْإِمَامَةَ فِی ذُرِّیَّتِهِ» (بحارالأنوار، ج۴۴، ص٢٢١)؛ 2️⃣ «شفا در تربت آن حضرت قرار گرفته است»: «الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ» (همان)؛ در حالی که از نظر فقه اسلامی، خوردن خاک حرام است ولی خوردن تربت سیدالشهداء (ع) به قصد شفا، از این حکم استثناء گردیده است! 3️⃣ «استجابت دعا نزد قبر آن حضرت قرار گرفته است»: «إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِه» (همان)؛ به‌گونه‌ای که اهمیت این موضوع تا جایی است که ابوهاشم جعفری از اصحاب امام هادی (ع) می‌گوید: امام به من فرمودند: کسی را برایم به حائر حسینی بفرستید تا دعا کند؛ (کامل الزیارات، ص ٢٧۴) یعنی امامان معصوم نیز برای اجابت دعا به حائر حسینی متمسک می‌شدند؛ 4️⃣ «حرارت محبت امام حسین (ع) در دل‌ مؤمنین، هرگز به سردی نمی‌گراید و از بين نمی‌رود»: «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً» (جامع‌ احاديث‌ شيعه، ج ١٢، ص ۵۵۶)؛ و براین اساس، محبّت و عشق و علاقۀ آن حضرت تمام شدنی نیست و امتیازی ویژه و ملاکی برای سنجش ایمان همه‌ی مسلمانان است. ✍️ و بالاخره سخن امروز را با بخشی از رَجَز «عَمرو بن جُناده انصاری» در میدان کربلا به پایان می‌بریم که فریاد زد: «أَمیرِی حُسَیْنٌ وَ نِعْمَ الاَْمیر». ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مدافع_ولایت» روز شنبه، ١۴٠١/١٢/٠۶ مناسبت روز: چهارمین روز از ماه شعبان المعظم برابر با سالروز ولادت با سعادت #قمربنی‌هاشم (ع) و «روز جانباز» است، لذا ضمن گرامیداشت مقام بلند جانبازان و ایثارگران انقلاب اسلامی، این روز فرخنده را به همه‌ی مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض نموده و سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت #عباس (ع) آغاز می‌نمائیم‌؛ #عباس‌بن‌علی‌بن‌ابیطالب (ع)، اولین فرزند حضرت #ام‌البنین (س) و حضرت امیرالمؤمنین (ع) است که مهمترین فراز زندگی ایشان حضور در حماسه کربلا و حمایت از حضرت سیدالشهداء (ع) و شهادت در روز عاشورا است؛ اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، مقام بسیار بالایی برای حضرت #اباالفضل (ع) قائل بودند، چنانچه امام سجاد (ع) فرمودند: «إنَّ لِعَمِیَّ العَباسْ دَرَجَهً یَغبِطُهُ بِهَا جَمیعُ الشُّهَداء یُومَ القِیامَه...»: «برای عمویم عباس جایگاهی است که تمام شهدا در روز قیامت، به مقام و درجه‌ی ایشان غبطه می‌خورند!» (أمالی صدوق، ص۴۶۳) همچنین آن حضرت در کلام گهربار دیگری فرمودند: «خداوند عمویم عباس را رحمت کند که ایثار کرد و خود را به سختی افکند و در راه برادرش جانبازی کرد، تا آن‌که دست‌هایش از پیکر جدا گردید؛ آن‌گاه خداوند به جای دستان، دو بال به وی عنایت فرمود که در بهشت همراه فرشتگان پرواز کند؛ همان‌طور که برای جعفر طیار (ع) قرار داده...» (خصال شیخ صدوق، ص۶۸) مشهورترین کنیه حضرت عباس(ع)،  «ابوالفضل» به معنی «ابوالفضائل» است زیرا ایشان جلوه‌ی تمام فضایل و زیبایی‌های ظاهری و باطنی بوده‌اند؛ چنانچه در فضائل ظاهری، چنان زیبا و تنومند بودند که حضرت را «قمر بنی هاشم» نامیدند؛ و در فضایل اخلاقی و معنوی از قبیل ایمان، علم، بصیرت، شجاعت، وفاداری و #ولایت‌پذیری و #ولایت‌یاوری نیز شاهکار خلقت بوده‌اند؛ ✍️ هرچند متأسفانه درباره زندگی و احوالات آن حضرت تا قبل از محرم سال ۶۱ قمری، اطلاعات اندکی وجود دارد! اما از همین اطلاعات و احادیث محدود می‌توان به فضائل ارزشمندی از حضرت اباالفضل (ع) اشاره نمود: 1️⃣ «علم و دانش»: امام سجاد(ع) می‌فرمایند: «اِنَّ العَبَّاسَ بنِ عَلِیّ (ع) زُقَّ العِلمَ زَقّاً»: «به درستی که عباس بن علی (ع) دانش را از سرچشمه چشیده است، آن‌هم چشیدنی!» (بحارالأنوار، ج ۴۵، ص ١٣٧)؛ 2️⃣ «بصیرت نافذ»: امام صادق(ع) فرمودند: «انَ عَمُّنا العَبَّاسُ (ع) نافِذَ البَصیرَه»: «عموی ما عباس (ع) بصیرت و بینشی ژرف داشته است» (اعیان الشیعه، ج ٧، ص ۴٣٠)؛ بی‌شک حضرت عباس(ع) را می‌بایست شاهکار بینش و بصیرت دانست، چنانچه در فتنه‌ها، به‌راحتی حق را از باطل تشخیص داده و با تمام همت عالی خود، عزم بر احقاق حق داشته‌اند، لذا امام صادق (ع) در زیارت نامه آن حضرت می‌فرمایند: «گواهی می‌دهم که تو لحظه‌ای از خود سستی نشان ندادی و برنگشتی، بلکه راه و روش تو بر ایمان و بصیرت در دین رقم خورده است» (کامل الزیارات، ص ٧٨۶)؛ 3️⃣ «شجاعت و وفاداری»: حضرت ابوالفضل (ع) مظهر شجاعت و وفاداری است، ایشان از نوجوانی در جنگ صفین نشان دادند که پورِحیدر کرارند؛ اما اوج این شجاعت و شهامت در حماسه کربلا بود، به‌گونه‌ای که امام حسین (ع) با دیدن بدن غرقه به خون برادر فرمودند: «چشم‌هایی که تا دیشب از ترس تو نخوابیده بودند، امشب به خواب خواهند رفت!» (معالی‌السبطین، ج ١، ص ۴۴٣)؛ 4️⃣ «ولایت پذیری»: از مهم‌ترین و اصلی‌ترین فضائل حضرت عباس (ع) که می‌بایست تمامی مسلمانان از آن الگوگیری نمایند، «ولایت پذیری» و اطاعت محض از ولی امر و امام مسلمین است؛ به‌گونه‌ای که در کربلا تا زمانی که امام حسین(ع) امر به ماندن حضرت در کنار خیمه‌ها داده بودند، حضرت بدون چون و چرا، از خیمه‌ها پاسداری می‌کردند و هنگامی که حضرت امر کردند که آب برای اهل‌بیت فراهم کنند، ایشان بدون معطلی با تبعیت محض از ولی‌امر، پا در رکاب کرده و جانشان گرامیشان را در راه اطاعت از ولایت، فدا کردند؛ لذا مسئله شهادت حضرت عباس(ع)، تنها مسئله نثار جان نیست، بلکه مهم‌تر از آن، سطح بالای معرفت آن حضرت نسبت به مقام امام معصوم و جانفشانی بی‌قید و شرط ایشان برای انجام فرمان ولی‌امر و درک معنای واقعی «ولایت» است؛ ✍️ و سخن امروز را با فرازی از زیارت ناحیه مقدسه که از توقیعات مشهور امام عصر است به پایان می‌بریم که حضرت صاحب‌الزمان (عج) فرمودند: «سلام بر ابوالفضل، عباس بن اميرالمؤمنين، همدرد بزرگ برادر، كه جانش را فدای او ساخت و از ديروز بهره‌ی فردايش را برگزيد؛ آن‌كه فدايی برادر بود و از او حفاظت كرد و براى رساندن آب به او كوشيد و دستانش قطع شد! خداوند قاتلان او را لعنت كند...» (الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۷۴). https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حماسه سجاد (ع)» روز یکشنبه، ١۴٠١/١٢/٠٧ مناسبت روز: امروز پنجمین روز از ماه شعبان المعظم، سالروز میلاد با سعادت زینت عابدان و سرور ساجدان عالم، حضرت علی ابن حسین (ع) است، لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت به همه‌ی مسلمانان جهان، سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند آن حضرت آغاز می‌نمائیم؛ بی‌شک یکی از ظلم‌های بزرگ در طول تاریخ، در نوع معرفی سرچشمه کمالات انسانی و اسطوره علم و عمل، حضرت سجاد (ع) و نگاه محدود به ساحت مقدس آن امام همام است، چنانچه متأسفانه امروزه بسیاری از مردم، آن حضرت را به عنوان فردی مریض احوال و گوشه‌گیر که از صبح تا شب فقط در گوشه‌ای نشسته و به گریه و نماز و دعا مشغول بوده‌اند تصور می‌کنند!!! این موضوع در حالی است که با اندک بررسی در زندگی ارزشمند آن امام همام می‌توان به خدمات بی‌نظیر و تأثیرگذاری بی‌بدیل حضرت سجاد (ع) در تاریخ اسلام پی برد؛ به‌گونه‌ای که آن حضرت با وجود تمام محدودیّت‌ها و مظلومیّت‌ها در طول ٣۴ سال امامت و ولایت توانسته‌اند با رهبری حکیمانه و هدایت هوشمندانه امت اسلامی، تمامی موانع رشد جامعه را از میان برداشته و مسلمانان را از یکی از سخت‌ترین تنگناهای سیاسی و اجتماعی عبور دهند؛ چنانچه مورخین آورده‌اند که پس از شهادت امام حسین (ع) در کربلا و آغاز دوران امامت حضرت سجاد (ع)، مریضی آن امام همام که بر اساس مصلحت‌ الهی برای حفظ جان ایشان بود، با رسیدن به شام برطرف شد، به‌گونه‌ای که آن حضرت در مسجد اموی با شجاعت و قدرت در حضور یزیدِ ملعون به ایراد خطبه آتشین پرداخته و تمامی ترفندهای شوم بنی‌امیه را نقش بر آب ساختند و یزید را مجبور به آزادسازی کاروان اسرای کربلا نمودند؛ اما پس از بازگشت به شهر مدینه، امام با اختناق شدید و سرکوب روزافزون شیعیان روبرو شدند، به‌گونه‌ای که حاکمان مستبدّ بنی‌امیّه و بنی‌مروان، چنان جوّ سنگینی از وحشت و کُشتار را بر جامعه اسلامی حکم‌فرما نمودند که حتی اگر کسی به‌عنوان مُحِبّ امیرالمؤمنین (ع) شناخته می‌شد را علناً سَر می‌بُریدند! در این وضعیّت دهشت‌بار که جرأت هرگونه حرکتی در سرزمین پهناور اسلامی از پیروان مکتب اهل‌بیت (ع) سلب شده بود؛ امام سجاد (ع) با آگاهی کامل از شرایط زمان و مکان، و فقدان یاران وفادار و فداکار، و با توجه به قدرت و سیطره حکومت استکبار و علم به شکست قیام‌های مسلّحانه در آن بُرهه‌ی زمانی، شیوه‌ی جدیدی را برای هدایت و راهبری امت و مبارزه با استکبار برگزیدند و با استفاده از «دعا و تضرع» به روشنگری مردم همت گماردند؛ به‌گونه‌ای که حضرت زین‌العابدین (ع) که تحت فشار شدید حکومت جائر زمان، حتی اجازه تشکیل کلاس درس و بحث را نداشتند! با حضور مؤثر در مسجد و با سلاح دعا و تضرّع و بکاء، رسالت خود را با هدايت‌گری و تهذیب روحی بندگان خدا، عملی ساخته و با تقویت بنیان‌های فكری و اعتقادی مکتب تشیع، حقایق شریعت ناب محمدی را در قالب نیایش به مسلمانان منتقل و آنها را هدايت و رهبری نمودند؛ چنانچه کتاب شریف «صحیفه سجادیه» از جمله‌ی معارف ناب آن حضرت در همان دوران بسیار سخت است؛ ✍️ البته در کنار بیان شخصیت ویژه اجتماعی و سیاسی حضرت و شیوه تبلیغی مؤثر آن امام همام، نباید از شخصیت بی‌نظیر فردی و خصال حمیده و صفات مجيده آن حضرت غفلت نمود؛ شخصیت بی‌همتایی که دوست و دشمن بر آن اعتراف داشته و دارند و بر همین اساس ایشان را «سجاد، زین‌العابدین، امین، زکی، سیدالمتّقین و زین‌الصالحین» نامیده‌اند که انشاالله در مجال و فرصتی دیگر به شرح این القاب و خصوصیات آن امام همام خواهیم پرداخت؛ و سخن امروز را با کلام ارزشمندی از امام رضا (ع) به پایان می‌بریم که حضرت فرمودند: «حضرت سجاد (ع)، امام یکتای زمان خود است که احدی [در فضیلت] به او نمی‌رسد و هیچ دانشمندی با او برابری نمی‌کند و بدیل و مثل و نظیری ندارد» و سپس فرمودند: «و کیست که بتواند به حد شناخت امام معصوم برسد؟ هرگز، هرگز، چرا که عقل آدمی [از درک حقیقت امام و شناخت واقعی او] عاجز است!» (اصول کافی، ج١، ص١٩٨) https://eitaa.com/ROOZBARG