✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: #دهه_ولایت_و_امامت موضوع: «#استفتائات_ولایی» ❓آیا بر فقیهی که اعتقادی به ولایت مطلقه فقیه ندارد، اطاعت از دستورات ولی فقیه واجب است؟ و اگر با ولی فقیه مخالفت نماید، فاسق محسوب می‌شود؟ و در صورتی که فقیهی اعتقاد به ولایت مطلقه فقیه دارد ولی خود را از او شایسته تر به مقام ولایت می داند، اگر با اوامر فقیهی که متصدی مقام ولایت امر است مخالفت نماید، فاسق است؟ ✅ اطاعت از دستورات حکومتی ولی امر مسلمین بر هر مکلفی ولو این که فقیه باشد، واجب است؛ و برای هیچ کسی جایز نیست که با متصدی امور ولایت به این بهانه که خودش شایسته تر است، مخالفت نماید...؛ ❓ وظیفه ما در برابر کسانی که اعتقادی به ولایت فقیه جز در امور حسبیه ندارند، با توجه به اینکه بعضی از نمایندگان آنان این دیدگاه را ترویج می کنند، چیست؟ ✅ ولایت فقیه در رهبری جامعه اسلامی و اداره امور اجتماعی ملت اسلامی در هر عصر و زمان از ارکان مذهب حقّه اثنی عشری است که ریشه در اصل امامت دارد؛ (اما) اگر کسی به نظر خود بر اساس استدلال و برهان به عدم لزوم اعتقاد به آن رسیده باشد، معذور است، ولی ترویج اختلاف و تفرقه بین مسلمانان برای او جایز نیست. 📚منبع: https://farsi.khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «‌#شَقُّ‌الْقَمَر»         روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠۴/١١ ✍️ مناسبت روز: امشب شب چهاردهم ماه ذی‌الحجه است که علامه طباطبائى (ره) در تفسیر المیزان این شب را شب رخداد معجزه «شقّ القمر» (شکافته شدن ماه) در سال پنجم بعثت دانسته است، لذا سخن امروز را به این معجزه بزرگ الهی اختصاص می‌دهیم؛ آيات قرآن گواهى می‌دهند كه پيامبر گرامى اسلام علاوه بر «معجزه جاويدان قرآن کریم» معجزات ديگرى نیز داشته‌اند؛ که اين معجزات در جلب و هدايت مردم به اسلام نقش بنيادی داشته‌اند؛ يكی از این معجزات كه در آیات قرآن و روایات متعدد آمده، این است که حضرت رسول (ص) با دست مبارک خود به ماه اشاره فرمودند و قرص ماه در برابر چشم مردم به دو نيم تقسیم شد و دوباره پس از لحظاتی ماه به صورت قرص کامل درآمد که این معجزه را «شَقُّ الْقَمَر» نامیده‌اند؛ (ترجمه تفسير الميزان، ج۱۹، ص۹۶) البته در خصوص علل انجام این معجزه بزرگ توسط رسول خدا اختلاف وجود دارد و در برخی روایات که عموماً از «ابن عباس» و «انس بن مالک» است، آمده که این معجزه بنا به درخواست جمعى از سران قریش و مشرکان مانند ابوجهل صورت پذیرفت؛ آن‌جا که خدمت رسول خدا رسيدند و از ایشان درخواست كردند كه براى اثبات نبوت و رسالت خود، اگر می‌توانند ماه را به دو نيم كنند؛ آن‌گاه حضرت فرمودند: اگر چنين كنم شما ايمان می‌آوريد؟ همگى آن‌ها گفتند آرى! پس با اشاره حضرت، ماه به دو نیم تقسیم شد به گونه‌ای که غار حرا از میان دو نیمه ماه دیده می‌شد، ولی نه تنها مشرکین ایمان نیاوردند بلکه گفتند این هم یکی از سِحرهای مستمر پیامبر است؛ (ترجمه الميزان، ج ۱۹، ص ۶۹)؛ اما در برخی روايات ديگر آمده كه "شق القمر" بر اساس تقاضاى حقيقت جويانی صورت گرفت كه از مدينه خدمت پيامبر(ص) آمده و در عَقَبه با ایشان بيعت كردند و علت پيشنهاد آنها به پيامبر هم اين بود كه می‌گفتند جادو در امور زمين اثر می‌گذارد، و ما می‌خواهيم مطمئن شويم که معجزات شما، سِحر نيست. (بحارالانوار، ج۱۷، ص۳۵۲و۳۵۵) البته اصل جريان "معجزه شق القمر" تقریباً مورد قبول همه علمای شیعه و سنی است و دانشمندان اسلامی براى اثبات این معجزه بزرگ از آيات و روايات بهره گرفته‌اند‌؛ (تفسير نمونه، ج۲۳، ص۱۳) چنانچه بسیاری از مفسران همچون فخر رازى و طبرسى «آیه اول سوره قمر» را در رابطه با معجزه شق‌القمر دانسته‌اند، آنجا که خداوند می‌فرماید: «اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَر: آن ساعت نزديك شد و ماه از هم شكافت» (همان، ص۱۲) البته برخی از مفسرین نیز همچون حسن بصری، عطاء خراسانی و بلخی، «وَانْشَقَّ الْقَمَر» را اشاره به شكافتن ماه در قیامت و يكی از نشانه‌های بر هم خوردن نظام هستی در آن زمان دانسته‌اند؛ اما بسیاری از مفسرین و علماء بزرگ، از جمله علامه طباطبایی (ره) در تفسیر المیزان، و آیت‌الله العظمی جعفر سبحانی، در جلد هفتم «منشور جاويد» خود، نظر این دسته از مفسرین را رد کرده‌اند و شواهد و دلائل متعددی آورده‌اند كه اين آيه مربوط به معجزه شق‌القمر پيامبر اسلام است، از جمله این‌که: 1️⃣ لفظ "انْشَقَّ" ماضی است و بی‌جهت نمی‌توان آن را به آينده و قیامت تفسیر نمود؛ 2️⃣ گذشته بر اين‌كه جمله «اقْتَرَبَتِ السَّاعَة» نیز ماضی است و به معنای "آن ساعت نزديك شد" می‌باشد و طبعاً جمله معطوف بر آن نيز ماضی خواهد بود؛ 3️⃣ مضافاً بر اين كه اگر در این آیه سخن از معجزه نباشد، هيچ تناسبی با نسبت سحر به پيامبر كه در آيه بعد آمده، وجود ندارد، آنجا که خداوند می‌فرماید: «وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ»: «اگر معجزه‌ای را ببينند، از آن روی بر می‌گردانند و می‌گويند سحر و جادوی مستمر است» (قمر/٢) 4️⃣ ضمن اینکه تعبير به "سِحْرٌ مُسْتَمِر" نیز اشاره به اين است كه مشرکین معجزات مكرری از پيامبر اسلام (ص) ديده بودند كه "شق القمر" در ادامه آن‌ها بوده، لذا همه آن معجزات را "سحر مستمر" می‌پنداشتند، هر چند که اين تهمت ناروا، بهانه‌ای براى عدم تسليم در مقابل حق بوده است. (تفسير نمونه، ج ۲۳، ص ۱۰) ✍️ لذا براساس نکات فوق، اکثر مفسرین این آیات را درباره معجزه شق‌القمر دانسته‌اند، و عموم محدثین و علماى اسلامى نیز درباره وقوع این معجزه از رسول خدا (ص) ادعاى اجماع و تواتر روایات کرده‌اند؛ چنانچه در کتب شیعه و اهل‌سنت به بیش از بیست روايت در تأييد و چگونگی این معجزه الهی اشاره شده که در پایان این مبحث کوتاه، تنها به یک روایت اشاره می‌نمائیم که شيخ طوسی (ره) از امیرالمؤمنین (ع) نقل کرده كه حضرت با تأیید شق‌القمر فرمودند: «در مكه قرص ماه دونيم شد و رسول خدا (ص) فرمودند: بنگرید و گواه باشید». (امالی، ج١، ص٣۵١) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: #دهه_ولایت_و_امامت موضوع: «#استفتائات_ولایی» ❓آیا همان‌گونه که بقای بر تقلید از میت بنا بر فتوای فقها باید با اجازه مجتهد زنده باشد، اوامر و احکام شرعی حکومتی هم که از رهبر متوفّی صادر شده است، برای استمرار و نافذ بودن احتیاج به اذن رهبر زنده دارد یا این که بدون اذن رهبر زنده، از قابلیت اجرایی برخوردار است؟ ✅ احکام ولایی و انتصابات صادره از طرف ولی امر مسلمین اگر هنگام صدور، موقت نباشد، هم‌چنان استمرار داشته و نافذ خواهد بود؛ مگر این که ولی‌امر زنده مصلحتی در نقض آنها ببیند و آنها را نقض کند. ❓آیا ولی‌فقیه ولایتی دارد که بر اساس آن بتواند احکام دینی را به هر دلیلی مانند مصلحت عمومی، نسخ نماید؟ ✅ بعد از وفات پیامبر اکرم (ص) امکان نسخ احکام دین اسلام وجود ندارد، و تغییر موضوع یا پیدایش حالت ضرورت و اضطرار یا وجود مانع موقتی برای اجرای حکم، نسخ محسوب نمی شود. 📚منبع: https://farsi.khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#هادی_اُمّت (١)»         روز دوشنبه، ١۴٠٢/٠۴/١٢ ✍️ مناسبت روز: امروز پنجمین روز از «#دهه‌_ولایت_و_امامت»، و شب ولادت باسعادت دهمين خورشيد هدایت، حضرت امام هادی (ع) است؛ لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ تمامی خاندان عصمت و طهارت (ع)، جامع صفات کمال انسانی بوده‌اند، اما شرایط زمانی و مکانی هر یک از حضرات معصومین، یک یا چند صفت و لقب آنها را عینیت بخشیده است؛ در میان ده‌ها لقب امام دهم، مشهورترین آنها که درخشش خاصی دارد، لقب «هادی» است، چراکه به گفته رسول خدا آن حضرت، هادی امّت به سوی خداوند تبارک و تعالی بوده‌اند؛ (الإنصاف، ص١۴١) هادی در لغت، دو معنای «راهنما و ارائه کننده طریق» و «رساننده به مقصد و مطلوب» را در بردارد؛ اما در مکتب قرآن و عترت، «هادی» بار مفهومی و معنایی بسیار عمیق‌تر و بالاتر از یک راهنمای ساده دارد؛ در این فرهنگ انسان‌ساز، شناخت راه، شناخت مقصد، شناخت امّت همراه، شناخت موانع و مشکلات مسیر، شناخت دزدها و گردنه‌ها، و همچنین ایجاد انگیزه لازم برای حرکت، دمیدن روح استقامت در رهروان، حفظ اتحاد و همبستگی در میان امت، و حمایت و حفاظت از جان و مال و حقوق مردم؛ تنها بخشی از مفهوم «#هادی» است؛ لذا حضرت هادی (ع) از سن هشت سالگی، این مسئولیت خطیر، یعنی امامت و هدایت امت بزرگ اسلامی را بر عهده داشته و حدود سی و چهار سال ناخدای کشتی اسلام در میان امواج طوفانی عصر عباسیان بودند؛ (منتهی‌الامال، ج٢، ص٣۶١) ایشان در یکی از تاریک‌ترین دوران تاریخ اسلام به زندگی بشریت، نور و گرمی هدایت و معنویت بخشیدند و در آن شرایط دشوار، دین خدا را حمایت و امت اسلام را سرپرستی نمودند، و از همان دوران کودکی چنان تأثیر شگفت‌انگیزی بر مردم گذاشتند که دوست و دشمن را به حیرت واداشته بود؛ لذا این جایگاه رفیع در بین مردم، بر دشمنان اهل‌بیت خاصه حاکمان عباسی بسیار سخت و گران بود، چنانچه متوکل عباسی با آن همه قدرت و شرارتی که داشت، برای جدا کردن امام از امت، بسیار محتاطانه عمل کرد و از ترس درگیر شدن نیروهای طرف‌دار آن حضرت، حاکم مدینه را عزل و یحیی بن هَرثَمه را به همراه سیصد نفر جنگجو برای احضار امام، به مدینه فرستاد؛ «یحیی» مأمور متوکل گزارش می‌دهد که وقتی برای بردن امام هادی (ع) به مدینه وارد شدیم و مردم مطلع گردیدند، آنها چنان فریاد و ضجه‌ای می‌زدند که هرگز مانند آن را کسی نشنیده بود؛ گویی در آن روز در مدينه، قیامت بر پا شده بود. (دلائل‌الامامة، ص٣١٣) بی‌تردید این روایت، نشان از نقش هدایت‌گرانه و نفوذ امام در دل مردم مدینه در سن شانزده سالگی آن حضرت دارد و همین موضوع حاکمان بنی‌العباس را برآن داشت که امام هادی (ع) را از دوران کودکی در حصار آهنین قرار دهند تا راه نفوذ در دل‌ها را از هادی امت بگیرند؛ پیشوای دهم شیعیان از روزی که به اجبار در سامرا اقامت گزیدند، هجده سال تحت نظارت و مراقبت شدید مزدوران حکومت عباسی‌ قرار گرفتند؛ اما با وجود این کنترل شدید، حضرت هرگز دست از هدایت امت اسلامی برنداشتند و با ایجاد و تقویت «شبکه وکلاء» و ارجاع مردم به فقها، و همچنین با «تقویت پایگاه‌های علمی و فرهنگی شیعه» و با نامه‌نگاری و ارتباط پنهانی با پیروان، نقش هدایت‌گرانه خود را ایفا می‌کردند؛ ✍️ یکی از اقدامات مهم حضرت هادی (ع) برای هدایت امت اسلامی، تبیین مقام بلند امامت در قالب «زیارت جامعه‌ کبیره» بود، که این حرکت فرهنگی، آن‌چنان عظیم و تاثیرگذار بود که بیش از دویست سال توطئه‌ و برنامه‌ریزی بنی‌امیه و بنی‌العباس در جهت انحراف فکری مردم و تضعیف جایگاه امامت و ولایت را خنثی نمود، و مقام رفیع علمی و معرفتی اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را از زمان ولایت امیرالمؤمنین (ع) تا امامت امام عصر (عج) را در یک سیر به هم پیوسته از نظر تقسیم تکالیف و وظایفی که بر عهده امام و شیعیان است به صورت جامع برای مردم تبیین کرد؛ امام هادی (ع) در این زیارتنامه نه تنها در رابطه با معارف ائمه‌ی قبل از خودشان به مردم آگاهی کامل داده‌اند، بلکه در ارتباط با امامان بعد از خود و موضوع مهدویت و ظهور، و وظایف شیعیان در دوران انتظار نیز روشنگری نموده‌اند؛ لذا اهل‌بیت عصمت و طهارت و علمای بزرگ شیعه پس از امام هادی (ع) نیز همواره بر خواندن و تدبر در این زیارتنامه تأکید داشته‌اند، چنانچه علاّمه مجلسی (ره) «زیارت جامعه کبیره» را احسن و اکمل زیارات از راه دور و نزدیک برای حضرات معصومین (ع) دانسته‌ است. (زادالمعاد، ص۳۰۱) https://eitaa.com/ROOZBARG