✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام عزیمت زائرین به سرزمین وحی برای انجام مناسک حج موضوع: #احکام_حج ۴ ❓آيا جايز است كه انسان در نيازهای ضرورى زندگى بر خود سخت بگيرد تا براى حجّ استطاعت كسب كند؟ ✅ جايز است، اما شرعاً واجب نيست؛ البته جايز بودن اين كار تنها در مورد خود انسان است، اما سخت گرفتن بيش از حدّ متعارف بر خانواده كه نفقه دادن به آن‌ها واجب است، جايز نيست. ❓من در گذشته چندان به مسائل دينى پايبند نبودم و اموالی نيز داشتم كه براى انجام سفر حجّ كافى بود (مستطيع بودم)، اما به سبب شرايطى كه در آن دوره داشتم، به حجّ نرفتم؛ در حال حاضر وظيفه‌ی من چيست؟ لازم به ذكر است كه اكنون مبلغ كافى براى رفتن به حجّ را در اختيار ندارم و از طرفى، براى اين كار دو روش وجود دارد؛ يكى از طريق ثبت‌نام در سازمان حجّ، و ديگري با صرف هزينه‌ي بيشتر (و خرید فیش آزاد است)؛ آيا ثبت‌نام در سازمان حجّ كفايت مى‌كند؟ ✅ اگر در گذشته تمام شرايط استطاعت شرعى را داشته‌ايد، حجّ بر ذمّه‌ی شما قرار گرفته است و بايد به هر روش ممكن و مشروع، البته در صورتى كه به عسر و حرج دچار نشويد آن را به‌جا آوريد، اما اگر در گذشته از تمام جهات مستطيع نبوده‌ايد، در فرض مذكور حجّ بر شما واجب نيست. 📚 برگرفته از مناسک حج امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#سفر_بدون_بازگشت»         روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠٣/٢۴ ✍️ مناسبت روز: امروز طبق نظر برخی از مورخین سالروز حرکت اجباری امام رضا (ع) از مدینه به سوی مرو به دستور مأمون ملعون است؛ لذا سخن امروز را به این «سفر بدون بازگشت» اختصاص می‌دهیم؛ پس از مرگ هارون‌الرشید (لعنت‌الله علیه)، نزاع سختی بین «امین و مأمون عباسی» در گرفت و هم‌زمان قیام و نهضت سادات هاشمی و علوی به اوج خود رسیده بود، لذا مأمون پس از غلبه و کشتن برادرش به منظور فرو نشاندن مبارزات انقلابی شیعیان و تحکیم خلافت متزلزل عباسی تصمیم گرفت که امام رضا (ع) را از مدینه به طوس انتقال دهد و بر همین اساس دعوت‌نامه‌ای را برای امام ارسال نمود؛ دعوت همراه با تهدید مأمون، موجب شد که حضرت رضا (ع) علیرغم میل باطنی، ناچار به اجابت این دعوت اجباری شوند و به سمت مرو حرکت نمایند؛ سفری که به تعبیر آن حضرت، بازگشتی در آن نبود و روایت‌های متعدد تاریخی، از ناراحتی و نارضایتی حضرت برای حرکت به سمت مرو حکایت دارد و آورده‌اند که امام برای آخرین وداع با جد بزرگوارشان رسول خدا (ص)، به حرم مطهر آن حضرت مشرف شدند و با تأثر فراوان با رسول خدا وداع کردند و آن‌گاه تمامی وکلا و اصحاب خود را گرد آورده و اعلام کردند که پس از شهادت ایشان، امام جواد(ع) عهده‌دار منصب امامت هستند؛ و سپس با اهل‌بیت خود وداع نموده و در این وداع بر خلاف رسم آن دوران که گریه پشت سرِ مسافر را غیرمتعارف و نامبارک میدانستند، فرمودند که برای ایشان با صدای بلند گریه کنند و بدین‌گونه نشان دادند که سفر ایشان از سر اجبار و در حقیقت نوعی تبعید و نفی بلد است؛ ✍️ درباره مسیر حرکت امام رضا(ع) در این سفر طولانی، روایت‌های مختلفی وجود دارد و تا کنون، کتاب‌ها و مقالات متعددی در این‌باره به رشته تحریر درآمده است که با جمع‏بندی این روایات، به سه خط سیر عمده می‏توان اشاره نمود: 1️⃣ مدینه، بصره، اهواز، فارس، یزد، نیشابور، طوس، سرخس و مرو. 2️⃣ مدینه، نجف، بغداد، قم، ری، سمنان، آهوان، نیشابور، سرخس و مرو. 3️⃣ مدینه، مكه، بصره، اهواز، دزفول، اصفهان، یزد، طبس، نیشابور، طوس، سرخس و مرو. اما قدر مسلّم آن است که مأمون به مأموران خود دستور داده بود تا امام(ع) را از مسیری عبور دهند که کمترین امکان دیدار مردم و مخصوصاً شیعیان با آن حضرت وجود داشته باشد؛ لذا به نظر می‌رسد که مسیر نخست درست باشد؛ چراکه در آن، مناطق بیابانی و نامتعارف زیادی وجود دارد و دارای قدمگاه‌های متعدد در طول مسیر است؛ بر این اساس اولین مقصد امام، شهر بصره بود و از آنجا که دوستداران اهل‌بیت(ع) در این منطقه در اقلیت قرار داشتند، کاروان رضوی در این شهر توقف زیادی نداشته و به سمت اهواز حرکت کردند؛ اما امام در این مسیر به سختی بیمار شدند، چنانچه برخی از منابع تاریخی، دلیل این بیماری را هوای گرم و مرطوب اهواز دانسته‌اند؛ به هر حال، کاروان رضوی تا بهبودی نسبی حضرت در اهواز توقف کردند و سپس راهی خطه فارس شدند؛ هرچند که از این بخش سفر امام، گزارش دقیقی در دست نیست، اما ظاهراً کاروان رضوی، از طریق «پُل اربق» یا «اربک» به شهر «ارجان» (بهبهان فعلی) رفته‌اند که امروزه در این شهر، مکانی موسوم به قدمگاه امام رضا (ع) وجود دارد و مورد توجه ویژه مردم است و در ادامه مسیر از طریق شهر «ابرقو» یا «ابرکوه» راه یزد را در پیش گرفته‌اند چنانچه امروزه در شهر ابرقو نیز، زیارتگاهی با عنوان قدمگاه حضرت رضا (ع) وجود دارد؛ در آن روزگار، یزد شهری کوچک بر کرانه کویر بوده که جمعیت و اهمیت چندانی نداشته، لذا در روایات با عنوان کویر از آن یاد شده است؛ و امروزه در این منطقه چند زیارتگاه با عنوان قدمگاه امام رضا (ع) مشاهده می‌شود که این موضوع، احتمال عبور کاروان رضوی از این منطقه را قوت می‌دهد؛ از ادامه مسیر حرکت امام از یزد تا نیشابور، مستندات دقیق و قابل احصایی وجود ندارد، اما درباره ورود حضرت به نیشابور، گزارش‌های مستندی در دست است که یکی از این مستندات، نقل حدیث مشهور و شریف «سلسلة الذهب» توسط امام رضا (ع) در این شهر است و همچنین قدمگاه مشهوری در روستایی به همین نام، در مسیر جاده نیشابور به مشهد وجود دارد؛ طبق روایات تاریخی، کاروان امام پس از خروج از نیشابور، در منطقه‌ای به نام «ده‌سرخ» و سپس در منطقه «کوهسنگی» توقف نمودند؛ و در ادامه از طریق طوس راهی سرخس شدند که مأمورین حکومتی از ترس ملاقات مجدد امام با مردم در این منطقه، حضرت را در حصر قرار دادند و سپس به مرو منتقل نمودند و امام تا پایان عمر شریفشان در همین منطقه باقی ماندند و پس از شهادت به دست مأمون ملعون در منطقه طوس (مشهد فعلی) به خاک سپرده شدند و سفر بدون بازگشت حضرت به پایان رسید. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام عزیمت زائرین به سرزمین وحی برای انجام مناسک حج موضوع: #احکام_حج ۵ ❓آيا کسانى که در معاينات پزشکی رد مى‌شوند، مى‌توانند در زمان حيات خود فرد ديگرى را به عنوان نائب اعزام کنند يا نه؟ ✅ این مورد از موارد نيابت نيست. ❓نايب مى‌داند براى حج تمتع اجير شده، اما نمی‌داند برای حجّة‌الاسلام نايب شده يا حج نذری يا حج مستحب، اگر نيت کند «حجى که براى آن اجير شده‌ام» آيا کافی و صحيح است يا نه؟ ✅ قصد اجمالی حجّی که برای آن نائب شده، مجزی (و کافی) است. ❓حکم کسى که هنگام بستن احرام در ميقات از افراد مشخصّی نيت نيابت مى‌کند، ولى هنگام انجام اعمال از طرف افراد ديگری نيت مى‌کند يا از طرف افرادى کمتر يا بيشتر نيت مى‌نمايد چيست؟ ✅ واجب است نائب، همان‌گونه که هنگام احرام نيت کرده، اعمال نيابتی را انجام دهد. 📚 برگرفته از مناسک حج امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#حدیث_سِلسِلَةُ_الذَّهَب»         روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠٣/٢۵ ✍️ مناسبت روز: در ایام سفر اجباری #امام_رضا (ع) از مدینه به مرو قرار داریم و در روز گذشته عرض کردیم که هر چند که مورخین درباره مسیر حرکت امام اختلاف دارند اما درباره ورود حضرت به نیشابور، مستندات فراوانی در دست است که یکی از این گزارش‌ها، نقل حدیث مشهور و شریف «سلسلة الذهب» توسط امام رضا (ع) در این شهر است، که انشاالله در سخن امروز به تبیین و تشریح این حدیث گرانقدر می‌پردازیم؛ حدیث «#سِلسِلَةُ_الذَّهَب» حدیث قدسی منقول از امام رضا (ع) در باب توحید و شروط آن است که حضرت این حدیث را در جمع مردم نیشابور بیان فرمودند و راویان این حدیث همگی امامان معصوم هستند تا به پیامبر (ص) و سرانجام به خداوند متعال می‌رسد؛ به همین دلیل این حدیث را «سِلسِلَةُ الذَّهَب» به معنای «#زنجیره_زرّین» نامیده‌اند؛ در این حدیث شریف، «توحید» به عنوان حصار محکم برای در امان ماندن از عذاب خداوند دانسته شده، و از ولایت ائمه اطهار (ع) به عنوان شرط ورود به وادی توحید یاد شده است؛ این روایت را بسیاری از بزرگان اهل‌سنت و شیعه نقل کرده‌اند، از جمله «شیخ صدوق» در کتاب‌ «توحید» به شرح ذیل آورده است که اسحاق بن ابراهیم می‌گوید: وقتی امام رضا(ع) در سفر به خراسان به نیشابور رسیدند، پس از آنکه اراده فرمودند به سوی مرو کوچ کنند، مُحدِّثان زیادی (حدود ٢۴ هزار نفر) جمع شدند، و عرض کردند:‌ ای پسر پیغمبر (ص) از شهر ما تشریف می‌برید و برای استفاده ما حدیثی بیان نمی‌فرمایید؟ پس حضرت فرمودند: «شنیدم از پدرم موسی بن جعفر (ع)، و ایشان از پدرشان جعفر بن محمد (ع)، و حضرت از پدرشان محمد بن علی (ع)، و ایشان از پدرشان علی‌بن‌الحسین (ع)، و حضرت از پدرشان حسین‌بن‌علی (ع)، و ایشان از پدرشان علی‌بن‌ابیطالب (ع)، و حضرت امیر از رسول خدا (ص) که ایشان فرمودند: شنیدم از جبرئیل که می‌گفت: پروردگار عزّوجلّ فرمود: «کلمه «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» دژ و حصار من است‌، پس هر کس داخل آن شود، از عذاب من ایمن خواهد بود»؛ در این حال مَرکب حضرت شروع به حرکت کرد و امام با صدای بلند فرمودند: البته «با شروط آن و «من» یکی از آن شروط می‌باشم»: «اللَّه جَلَّ جَلَالُهُ یقُولُ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی قَالَ فَلَمَّا مَرَّتِ الرَّاحِلَةُ نَادَانَا بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا» [التوحید، ص۲۵] به باور شارحان و مفسران این حدیث، کلمه «لا اله الا الله»، و اقرار و ایمان به آن، موجب سعادت ابدی است؛ و در حقیقت همان معنا و مفهوم توحید و اصل ایمان است که مایه سعادت جامعه بشری می‌شود، ولی «توحید» منهای «ولایت»، ناقص و بلکه هیچ است؛ با این توضیح که هنگام نصب على ابن ابی طالب (ع) به ولایت در روز غدیر، «آیه اکمال» نازل شد و خداوند فرمود: امروز (با ولایت امیرالمؤمنین) دین شما را کامل کردم و نعمتم را بر شما تمام کردم»: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتی...»؛ و قبل از آن نیز در «آیه تبلیغ» به پیامبر چنین خطاب می‌کند: «ای پیامبر آن چه به تو نازل شد «در نصب امیرالمؤمنین به ولایت) به مردم بگو، که اگر آن را تبلیغ نکنی، رسالت خود را با انجام نرسانیده‌ای»: «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَه»؛ (مائده/۶٧) لذا امام رضا (ع) در این حدیث نورانی با تأکید روى جمله «أنا من شروطها»، همان آیه اکمال و آیه تبلیغ را یادآوری نموده‌اند که شرط اساسی پذیرش توحید و دین کامل، پذیرش امامت و رهبرى ائمه اطهار (ع) است و بدون پذیرش ولایت آنها، اساساً توحید فرد ناقص و دین او فاقد ارزش واقعی می‌باشد. ✍️ اما شاید این سوال در ذهن برخی عزیزان به وجود آمده باشد که چرا در این حدیث نورانی، امام رضا (ع) مشخصاً پذیرش ولایت خودشان را، شرط پذیرش توحید معرفی کرده‌اند؟ ✅ در جواب به این پرسش، باید عرض کنیم که در زمان امام رضا (ع)، فرقه‌های مختلفی به نام «اهل بیت» فعالیت می‌کردند، از جمله «واقفیه» که در امامت امام کاظم توقف کرده بودند؛ «اسماعیلیه» که شش امامی بودند و اسماعیل فرزند امام صادق را به عنوان امام هفتم پذیرفته بودند؛ «زیدیه» که چهار امامی بودند؛ لذا حضرت، ولایت خودشان را به‌عنوان شرط توحید و اسلام واقعی معرفی نمودند، چراکه هرکس، ولایت و امامت امام رضا (ع) را پذیرفته باشد، عملاً به امامت همه امامان قبل و بعد از ایشان تا امام زمان (عج) اعتقاد دارد و دین او کامل و در صراط مستقیم قرار گرفته و راه سعادت در دنیا و آخرت را به‌دست آورده است. https://eitaa.com/ROOZBARG