✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «خلافت عمر بن خطاب و چند سؤال بزرگ!» روز چهارشنبه، ١۴٠٠/١١/٠۶ مناسبت روز: امروز ٢٣ جمادی الثانی، اولین روز خلافت خلیفه دوم، عمر بن خطاب است که بلافاصله پس از مرگ ابوبکر، بدون رأی و اجماع بزرگان و مردم!؟ و با وصیت و انتصاب مستقیم خلیفه اول، به کرسی خلافت، تکیه زد! چنانچه در کتب اهل‌سنت چنین آمده: «در اواخر عمر خلیفه اول؛ ابوبکر، عثمان را فرا خواند تا برای او وصیت بنویسد، چون وصیت را آغاز کرد، پیش از آن‌که نامی از کسی برای جانشینی ببرد، بی‌هوش شد و عثمان، خود نام «عمر بن خطاب» را به عنوان خلیفه پس از او نوشت! چون ابوبکر به هوش آمد از عثمان پرسید: چه نوشتی؟ عثمان گفت: از حالی‌که به شما دست داد، ترسیدم و چون از خواست شما آگاه بودم، نام عمر بن خطاب را نوشتم! در این هنگام ابوبکر تکبیر گفت و تأیید کرد و سپس سؤال کرد: «ترسيدی من بميرم و مردم به اختلاف افتند؟» عثمان گفت: «آری»، پس ابوبكر گفت: «خدا تو را از جانب اسلام و مسلمين جزای خير دهد!» (کامل ابن اثیر، ج٢، ص۴٢۵؛ تاریخ مدینه دمشق، ج٣٩ ص١٨۶؛ و...) و البته در ادامه همین ماجرا در منابع دیگر اهل سنت از جمله تاریخ طبری، ج٢ ص٣۵٣ آمده است که: «اسماعیل بن قیس می‌گوید عمر بن خطاب را دیدم که نوشته‌ای در دست داشت که در آن، خليفه اول به جانشینی او وصیت کرده بود و گروهی نیز گرد او را گرفته بودند و می‌گفت: ای مردم بشنوید و از وصیت جانشین پیامبر خدا (ابوبکر) اطاعت کنید!» ❓حالا در اینجا چند سؤال بزرگ مطرح می‌گردد، که امیدواریم همه عزیزان و مخصوصاً عزیزان اهل‌سنت بدون تعصب و با نگاه عقل و منطق به این سؤالات توجه نموده و جواب آنها را از علمای بزرگ خود طلب نمایند: 1️⃣ آیا به راستی «خلیفه اول» از اختلاف میان امت اسلامی نگران بوده و همین موضوع باعث شده تا با نوشتن وصيت‌نامه و معرفی جانشین خود، از تفرقه و ایجاد فتنه میان مسلمانان جلوگیری نماید! اما (العِيَاذُ بِاللّه)، پیامبر خدا (ص) که وصل به وحی الهی بوده‌اند، از این موضوع غفلت نموده و امت اسلامی را به حال خود رها کردند و جانشینی برای خود تعيين ننمودند!!! و آیا به راستی پیامبر خدا که طبق آیات قرآن از مقام عصمت کبرای الهی برخوردارند (العِيَاذُ بِاللّه)، اشتباه کرده‌اند و خليفه اول این اشتباه را متوجه و اصلاح نموده است!!! 2️⃣ اگر طبق گفته علمای عزیز اهل‌سنت، واقعاً پیامبر خدا (ص) به دستور الهی برای خود جانشین معلوم نکرده‌اند و این موضوع را به رأی و اجماع بزرگان و مردم واگذار نموده‌اند و بر همین اساس خلافت خلیفه اول را مشروع دانسته‌اند؛ پس چگونه «خلیفه اول» برخلاف دستور الهی و سنت نبوی و با وجود مخالفت‌ بسیاری از مردم و صحابه بزرگ، برای خود جانشین تعیین نموده است! و آیا این انتصاب از نگاه عزیزان اهل‌سنت، مشروعیت دارد؟ 3️⃣ در معتبرترین کتب اهل‌سنت آمده که پیامبر اکرم (ص) در آخرین روزهای حیات خود و در حضور صحابه بزرگ فرمودند: «قلم و دواتی برای من بیاورید تا برای شما چیزی (وصیتی) بنویسم که پس از آن، هرگز گمراه نشوید!»: «ائْتُونِى بِدَواهٍ وَ کَتِفٍ لِأکْتُبَ لَکُمْ کِتَاباً لَا تَضِلّوا بَعْدَهُ أبَداً»؛ ولی متأسفانه با مخالفت و ممانعت و جسارت خليفه دوم، به محضر پیامبر معصوم الهی (که طبق شهادت قرآن کریم در آیه‌ی ٣ و ۴ سوره‌ی نجم، تمام سخنان و رفتار و کردار ایشان از وحی الهی نشأت می‌گیرد)، روبرو شدند و عمر گفت: رسول خدا (العِيَاذُ بِاللّه)، هذیان می‌گویند: «اِنَّ نَبیَّ اللهِ لَیَهجُر!!!» و کتاب خدا برای ما کافی است: «حسبنا كتاب‌الله» حال چگونه در اینجا، وصیت خلیفه اول که طبق شهادت بزرگان اهل‌سنت در حال احتضار بوده و به علت بیماری بسیار شدید او، با بیهوشی ابوبکر، وصیت ناتمام مانده و ادامه آن توسط عثمان نوشته شده، معتبر است و هذیان‌گویی نیست!!! ✍️ البته در این موضوع، سخن بسیار است که ما در این مجال کوتاه، به همین سه سؤال بسنده کرده و قضاوت را به شما واگذار می‌نمائیم! و سخن امروز را با بخشی از خطبه شقشقیه امیرالمؤمنین (ع) در نهج‌البلاغه به پایان می‌بریم: «آگاه باشيد! به خدا سوگند پسر ابی قُحافه، پيراهن خلافت را در حالی به تن كرد كه می‌دانست جايگاه من در خلافت و جانشينی رسول خدا، همانند جايگاه محور و گردونه‌ی سنگ آسيابست... پس، در حالی كه خار در چشم و استخوان در گلو داشتم... شكيبائی ورزيدم! تا آنگاه كه اولی به پايان راه رسيد...و شگفتا! که بااینکه در زمان حیاتش مى‌خواست حکومت را واگذارد، ولى براى بعد خود عقد خلافت را جهت دیگرى بست! و چه سخت هر کدام به یکى از دو پستان خلافت چسبیدند... به خدا قسم مردم در زمان او، دچار اشتباه و ناآرامى،و تلوّن مزاج و انحراف از راه خدا شدند...» ✅ قضاوت با شما https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «سالروز رحلت فقیه پارسا و مجاهد حضرت آیت‌الله العظمی سید محمد رضا گلپایگانی (ره)» موضوع: #احکام_امربه‌معروف_و_نهی‌از‌منکر ✅ امر به معروف و نهی از منکر یعنی مردم را به کار نیک واداشتن و از کار زشت بازداشتن. ✅ امر به معروف و نهی از منکر نه تنها به اتفاق فقهای اسلام واجب است، بلکه اصل وجوب آن جزو ضروریات دین مبین اسلام به شمار می‌آید. 📚 رساله‌ی آموزشی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ❓آیا امر به معروف حتماً باید به صورت دستوری باشد یا می توانیم با توصیه، خواهش و...، امر به معروف و نهی از منکر کنیم؟ ✅ اگر با توصیه، موعظه، بیان حکم شرعی و مانند آن، اثر مطلوب حاصل شود، امر و نهی واجب نیست؛ در غیر این صورت اگر احتمال بدهد که امر و نهی اثر دارد، باید امر و نهی کند و در صورتی که امر و نهی با زبان نرم و اخلاق خوش تأثیر داشته باشد، جایز نیست با تندی و خشونت امر و نهی نماید. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «فقیه پارسا و مجاهد» روز پنجشنبه، ١۴٠٠/١١/٠٧ مناسبت روز: امروز ٢۴ جمادی الثانی، سالروز رحلت فقیه پارسا و مجاهد حضرت آیت‌الله العظمی سید محمدرضا موسوی گلپایگانی (ره) از مراجع بزرگ شیعه در جهان معاصر است که علاوه بر فعالیت‌های بی‌بدیل در عرصه‌ علوم و فرهنگ اسلامی و تربیت عالمان بزرگ، خدمات ارزشمندی در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی نموده و با همراهی امام امت، نقش به سزایی در روشنگری جامعه و پیروزی انقلاب اسلامی داشته‌اند، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح مقدس این عالم ربانی آغاز می‌نمائیم؛ سید محمدرضا گلپایگانی در هشتم ماه ذی‌القعده ۱۳۱۶ قمری در گلپایگان، پا به عرصه وجود نهاد؛ پدرش آقا سید محمدباقر، عالمی معروف به زهد و تقوا، و کوشا در امر به معروف و نهی از منکر بود که هم اینک مرقد ایشان مورد احترام و زیارت مردم است؛ سید محمدرضا در سه سالگی، مادر، و در نه سالگی پدر گرامیش را از دست داد و دوران کودکی را با یتیمی و مشکلات و سختی‌های فراوان سپری کرد‌؛ او تحصیلات ابتدایی را در مکتب‌خانه گذراند‌ و در نوجوانی به شوق تحصیل علوم اسلامی، زانوی ادب نزد اساتیدی همچون آیت الله محمدتقی گوگدی (ره) و آیت الله سید محمدحسن خوانساری (ره) زد‌؛ وی با سعی و تلاش و هوش سرشار، در نوزده سالگی، شایستگی حضور در درس خارج فقه و اصول حضرت آیت‌الله العظمی شیخ عبدالکریم حائری یزدی (ره) در اراک را پیدا کرد و سپس با تأسیس حوزه علمیه قم همراه با آیت‌الله مؤسس به شهر مقدس قم هجرت نموده و از محضر بزرگانی همچون حضرات آیات عظام میرزای نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی، آیت‌الله بروجردی، آقا ضیاء عراقی بهره‌ها برد و موفق به اجازه اجتهاد از حضرت آیت الله العظمی حائری یزدی و اجازه نقل روایت از مرحوم شیخ عباس قمی و آقا شیخ محمدرضا اصفهانی شد؛ آیت‌الله العظمی گلپایگانی در طول بیش از هفتاد سال تعلیم و تعلم دانش اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، و تألیف و تصنیف ده‌ها اثر ارزشمند، نسبت به تربیت صدها تن از ستارگان درخشان آسمان علم و اندیشه همت گمارد که از مشهور‎ترین آن‌ها می‌توان به بزرگانی چون حضرات آیات مرتضی مطهری، سید محمدعلی قاضی طباطبایی، سید اسدالله مدنی، محمد مفتح، سید محمد بهشتی، ناصر مکارم شیرازی، جعفر سبحانی، لطف الله صافی گلپایگانی، حسن حسن زاده آملی، رضا استادی، احمد جنتی و مرتضی حائری یزدی اشاره نمود؛ این فقیه مجاهد از بدو حرکت شجاعانه روحانیت به رهبری امام خمینی (ره)، به مبارزات پیگیر و بی‎‌امان با استبداد پرداخت و نخستین اعلامیه اعتراض به لایحه ننگین «انجمن‎های ایالتی و ولایتی» در مهرماه ۱۳۴۱ شمسی از سوی ایشان صادر شد و به دنبال آن، همواره پشتیبان و یار امام راحل و یاور مردم مظلوم ایران تا سقوط رژیم منحوس پهلوی بود؛ چنانچه امام امت فرموده بودند: «آقای گلپایگانی عِزّ اسلام است و نقش بسیار زیادی در پیشبرد مبارزات ملت مسلمان دارند!» پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز ایشان در جهت تأیید کامل مواضع حضرت امام و تقویت موقعیت ایشان به عنوان ولی فقیه و رهبر نظام اسلامی نقش به‌سزایی داشته و تمامی مساعی خویش را برای تقویت نظام اسلامی و پیشبرد اهداف انقلاب به کار برد؛ این مرجع بزرگ جهان تشیع با وجود اشتغالات علمی فراوان، همواره در کنار مردم و یاور مستضعفان بود و نسبت به بنیان نهادن ده‌ها مؤسسه عام‌المنفعه همچون مسجد، مدرسه، کتابخانه، بیمارستان و مؤسسات خیریه در کشور و جهان همت گمارد؛ زهد و بی ‎اعتنایی به جلوه‌های دنیا، تواضع، بهره‌وری از فرصت‌ها، تجلیل از مقام فقها و مراجع معاصر، تشویق عالمان و نویسندگان، اهتمام بسیار به حفظ و قرائت قرآن، و عشق به ساحت مقدس ائمه اطهار (ع)، بخشی از ویژگی‌های اخلاقی این فقیه پارسا است‌؛ که بالاخره پس از ۹۶ سال عمر بابرکت در ۲۴ جمادی الثانی ۱۴۱۴ قمری، دار فانی را وداع گفت و پس از تشییع باشکوه در تهران و قم، در مسجد بالا سر در مرقد مطهر حضرت معصومه (س)، آرام گرفت؛ رهبر فرزانه انقلاب پس از رحلت این عالم عامل، در پیامی ایشان را «عالم بزرگ، فقیه نام‌آور، مرجع تقلید عظیم‌الشأن، عبدصالح و تقى نقى زکى» نامیده و فرمودند: «این شخصیت والاى علمى کهن‌سال در میان مراجع عظام تقلید، یکى از موفق‌ترین و سعادتمندترین‌ها بودند... اولین مدرسه علوم دینى به سبک جدید را ایشان در قم تأسیس کردند؛ اولین مؤسّسه بزرگ قرآنى را ایشان در قم بنیان نهادند؛ اولین فهرست بزرگ فقهى و حدیثى با استفاده از دانش و اختراعات جدید بشرى را ایشان پدید آوردند؛ صدها مدرسه، مسجد و مؤسّسه تبلیغ دین را در سراسر کشور و در کشورهاى دیگر بنیان کردند...» ✍️ روحش شاد، یادش گرامی نامش جاودان و راهش همواره پررهرو باد. https://eitaa.com/ROOZBARG