✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «جنگ تمامی احزاب با مسلمانان»         روز شنبه، ١۴٠٠/٠٣/٠٨ ✍️ مناسبت روز: امروز ١٧ شوال سالروز جنگ خندق، در سال پنجم هجری است؛ جنگی که با اتحاد همه قوای کُفر از مشرکان مکه تا یهودیان مدینه و خیبر شکل گرفت و به همین دلیل آن را جنگ «احزاب» با اسلام نامیدند! در این جنگ، دشمنان اسلام، سه لشکر بزرگ با حدود ٢۴ هزار نفر را فراهم نمودند که دست کم پنج هزار و پانصد مرد جنگی؛ سه هزار شتر و ششصد اسب را همراه داشتند و فرماندهی کل آنها به‌عهده ابوسفیان پدر معاویه بود! 👈 در برابر لشگریان تا دندان مُسلح دشمن، شمار رزمندگان اسلام، تنها حدود سه هزار نفر ثبت شده که فقط سی و شش اسب داشتند و بقیه پیاده نظام بودند! با نگاه اولیه در این جنگ نابرابر، امکان پیروزی مسلمانان، غیرممکن می‌نمود! لذا آنها به دور رسول اللّه (ص) گرد آمدند تا چاره ای بیاندیشند! و پس از مشورت‌های فراوان، حضرت سلمان فارسی (ره) پیشنهاد داد تا راه نفوذ دشمن را با کندن خَندق ببندند! پیامبر اکرم (ص) این شیوه دفاعی را پسندیدند و با دستور ایشان، کار کندن خندق آغاز و پیش از آن که سپاه کفر به مدینه برسد، خندق آماده شد! کفار که به سپاهیان عظیم خود، مغرور شده بودند و خود را برای یک حمله شدید و رعدآسا برای نابودی همه‌ی مسلمانان آماده کرده بودند، ناگهان با دیدن خندقی بزرگ، بهت زده شدند! چرا که اعراب، چنین روش جنگی را، هرگز ندیده بودند! دشمنان که با وجود خندق به بن بست رسیده بودند ، شهر را محاصره و نزدیک یک ماه پشت خندق ماندند و به جز تیراندازی کور و بدون هدف، نتوانستند، کاری از پیش ببرند! ✍️ بالاخره پس از حدود یک ماه اضطراب و انتظار، سرمای هوا و کمبود آذوقه و تدارکات بر دشمن فشار آورد و تصمیم گرفتند به هر صورت ممکن، حمله را آغاز نمایند؛ بنابراین با عملیاتی متهوّرانه، پنج پهلوان اسب سوار دشمن از خندق گذشتند! که شجاع ترین آنها، «عمرو بن عبدود» بود که به او «فارس یلیل» می‌گفتند! و در بین عرب، شایع بود که او با هزار سوار جنگی برابر است و هیچ کس، یارای مقابله با او را ندارد! عمرو، که از خندق گذشته بود، مرتّب نعره می کشید و صدای هَلْ مِنْ مُبارِزش، گوش فلک را کَر می کرد! شرایط بسیار سخت و حسّاسی بود! نفس ها در سینه ها حبس شده بود! پیامبر اسلام با صدای بلند فرمودند: «آیا کسی نیست که جواب او را بدهد؟ امّا کسی جرأت پاسخ نداشت مگر حیدر کرار، لذا حضرت علی (ع) فرمودند: یا رسول اللّه! من به جنگ او می روم! پیامبر (ص) به حضرت اشاره نمودند که بنشیند و دوباره رو به صحابه بزرگ کردند و چند بار، کلام خود را تکرار نمودند، ولی هر بار فقط حضرت علی (ع) از جا برمیخاستند و اعلام آمادگی می کردند! بالاخره رسول خدا (ص) ، حضرت امیر (ع) را پیش خود خواندند و عمامه خود را به سر او بسته و شمشیر خود را بر دوش وی آویخته و ایشان را دعا نموده و به میدان فرستادند! چون حيدر کرار (ع) روبروی عمروبن عبدود قرار گرفتند، پیامبر (ص) فرمودند: «بَرَزَ الاِْسْلامُ کلُّهُ إلی الشِّرْک کلِّهِ»: «اینک همه اسلام، در برابر همه کفر ایستاده است!» پهلوان عرب، که در مقابل خود جوان بیست و چند ساله ای را می‌دید، با غرور و تکبّر بیش از حدّ، وبا تحقیر و تمسخر پرسید: ای جوان تو کیستی؟! جوانی چون تو، هنوز زود است که کشته شود! برگرد تا مردی به رزم من بیاید که در شأن من باشد! در آن حال امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: من علی پسر ابوطالبم؛ و آمده‌ام چنان ضربتی به تو زنم که آوازه‌اش در روزگاران باقی بماند، امّا شنیده‌ام که تو گفته‌ای: که هرکس از من سه خواسته داشته باشد، یکی را در هر حال می پذیرم! عمرو گفت: آری، چنین است! حضرت فرمودند: نخستین خواسته من از تو این است که دست از شرک و کفر برداری و به یگانگی خدا و نبوّت پیامبر (ص) شهادت دهی! عمرو گفت: از این پیشنهاد درگذر! حضرت ادامه دادند: اگر آن را می پذیرفتی برای خودت بهتر بود،اما خواسته دوّم من این است: حالا که اسلام را نمی پذیری دست کم با آن نستیزی؛ جانِ خود را برداری و از این معرکه بیرون رَوی! عمرو گفت: هرگز این کار را نخواهم کرد تا زنان عرب بگویند از جنگ ترسید و فرار کرد! پس حضرت فرمودند: آخرین خواسته من این است که از اسب خود فرود آیی تا به صورت برابر و جوانمردانه با هم بجنگیم! عمرو، با خشم بسیار از اسب پیاده شد و هر چهار دست و پای اسبش را زد و بلافاصله دست به شمشیر بُرد و آن را به سر علی(ع) فرود آورد! حضرت با تسلّط کامل، سپرشان را حایل نمودند اما شمشیر عمرو، سپر را شکافت و زخم کوچکی به سر حضرت نشاند! سپس امیرالمؤمنین (ع) به او حمله کردند و چنان گرد و خاکی به پا شد که دیگر چیزی دیده نمی شد... ادامه دارد... 👇👇👇