بخشش
ديگران را ببخـــش
و خـــود را رهـا کن ،
اگر کینهای در دل نداشته باشی..
سبـک تر و راحـتتر خواهــــی بود!
هیـچ پرنـدهای با بار سنگـین اوج نخـواهد گرفت …
باران باش
به کویر دل خود سخت ببار
آنقدر ببار تا کویر دلت گل دهد
گلهای، محبت و مهربانی..
مهربان که باشیم
چشمهایمان پر میشود از
حس خوب آرامش
مهربان که باشیم
کویر به حرمت قلبهایمان
دریا میشود..
هرگز سكوت را با ناديده گرفتن
آرامش را با پذيرفتن
و مهربانى را با ضعيف بودن
اشتباه نگيریم
ساختن
…اگر میخواهید یک کشتی بسازیم
به جای تقسیم وظایف
و تشویق انسانها
به آوردن ابزار و جستجوی چوب …
اشتیاق پهنه ی نامحدود اقیانوس را
در دل آنها زنده کنیم…
چگونه زندگی کنیم
طوری زندگی کنیم که هر روز حداقل اندکی به سمت فردایی بهتر، یک منِ قوی تر و مثبت تر نزدیک شویم.
الهی
تو در جویبار رگهایم جریان داری
در همه نفسهایم جاری هستی
در شگفتی های وجودم
بودنت را به تماشا گذاشته ای
هر تپش قلبم ، تو را فریاد میزند . . .
خدایا در کعبه چرا؟
تو در قلب منی ❤️ . . .
سرگشتگی ، در بادیه ها چرا؟
تو در دل منی ❤️ . . .
در بی سویی ها چرا؟
تو در جان منی ❤️ . . .
خدای من ،
عطا کن هر آنچه خیر است
و دل ها را لبریز از عشق فرما . . .
خانه دلمان را با ورود عشق ات ،عاشق تر کن…..
کینه را از دلهایمان بزدا…..
ای عطا کننده بخشش و مهربانی …..
وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ
و یاری جویید از خدا به صبر و نماز، که نماز (با حضور قلب) امری بسیار بزرگ و دشوار است مگر بر خداپرستان فروتن.
بقره آیه ۴۵
وَعَسَىٰ أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَن تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ
چه بسا چیزی را دوست نمیدارید و آن چیز برای شما نیک باشد، و چه بسا چیزی را دوست داشته باشید و آن چیز برای شما بد باشد، و خداوند به رموز کارها آشناست و مصلحت شما را میداند و شما از اسرار امور بیخبرید و مصلحت خود را چنان که شاید و باید نمیدانید.
بقره آیه ۲۱۶
حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ
«خدا ما را کافی است؛ و او بهترین حامی ماست.»
آل عمران آیه ۱۷۳
افکار و تصاویر ذهنی ما
قطعات کوچکی از پازل آینده هستند
هر ایده و تفکر مثبت،کامل کننده
قسمتی از تابلو فردای ماست…
پس مراقب افکارمان باشیم
و مثبت بیاندیشیم
پروردگارا کمکمان کن زود قضاوت نکنیم؛
زود پیشداوری نکنیم؛
کمکمان کن مبادا سنگینی نگاه یا کلاممان، آزرده و آشفته کند دلی را و یا اسیر کند ذهنی را …
مبادا .