در زیارت عاشورا همین را می گوید: من در صلح و سلامتم با کسی که با شما در صلح است و دشمنم با کسی که با شما دشمن است. فرقی ندارد آن دشمن خدا فامیل، همسایه، شوهر یا زن من باشد. لااقال قلباً نباید کسی را که با خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله در تعارض است، دوست داشته باشم، حال مامور به ظاهر هستیم عیبی ندارد مثلا اگر آدم بی دین بچه ی من است باید ناراحت باشم که بی دین است اما عیب ندارد حالا سر سفره ی من باشد.
انسان روزه دار باید قبل از افطار امام زمان (عج) را مورد توجه قرار دهد چرا که میزبان مومنین و روزه داران در ماه مبارک رمضان امام عصر(عج) است.
اگر فردی قبل از افطار در حق امام عصر (عج) دعا کند، خداوند نیز دعاهای آن فرد را مستجاب، روزه ها و نمازهای آن را مورد قبول درگاه خود، عمل او را بالا برده و گناهان او را نیز خواهد بخشید
واقعا هر چیزی یا هر کسی را دوست داریم یا نداریم، آیا به خاطر خداست؟ امام جواد (ع) فرمود: آیا دین چیزی غیر از حب و بغض است؟ بله ما همه محب اهل بیت علیهم السلام هستیم، از امام رضا علیه السلام پرسیدند: ایمان یعنی چه؟ حضرت فرمود: الْإِیمَانُ عَقْدٌ بِالْقَلْبِ وَ لَفْظٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْجَوَارِحِ2؛ عَقْدٌ بِالْقَلْبِ خیلی مهم است، روزه قلبی ایمان قلبی را درست می کند.
آیا ما کشیک قلبمان را می دهیم؟ آیا هر کس را دوست داریم یا نداریم برای خدا دوست داریم؟ این دوست داشتن ها خیلی مهم است. در حد اعلایش محبت به اهل بیت علیهم السلام است. روایت از امام صادق علیه السلام است: کسی که سر سوزنی محبت دشمنان ما در دلش باشد، حق اوست که خدا او را وارد آتش کند.
امام حسین "علیه السلام" دعا می کردند خدایا من امورم را به تو واگذار می کنم و وجودم را تسلیم تو می کنم، خدایا صورت من به جز درگاه شما جای دیگری را نخواهد دید. در خانه ی خداوند هرچقدر خود را کوچک کنید خداوند به شما خواهد داد اما جلوی دیگران خودتان را کوچک نکنید، هر گامی به سمت خداوند برداریم او ده قدم به سمت ما می آید اما خیلی از ما علم داریم و باور نداریم.
از امام باقر "علیه السلام" پرسیدند که دعایی بر ما برای زیارت جدتان عرضه فرمایید. ایشان زیارت عاشورا را نشان دادند و فرمودند: هرکس این دعارا بخواند خداوند هزار هزار حسنه برصحیفه اعمال او می نویسد و هزارهزاربدی را از صحیفه اعمالش پاک می کند. اما تا می توانید تا زمانی که زنده هستید این زیارت را ترک نکنید.
امام صادق "علیه السلام" به صفوان فرمودند: ای صفوان هرکس که این دعارا بخواند من سه چیز به او می دهم. 1- اجر آن زایل نمی شود. 2- زیارتش مقبول است 3- حاجاتش مستجاب است.
#سبک_زندگی
#انتظار
#مهدویت
#غصه_های_امام_زمان
🚩 می بینیم ولی نمی شناسیم!
🌹 روزگار «غیبت» است و امام زمان از دیده ها پنهان است، او «غائب» است، ولی به راستی منظور از روزگار غیبت چیست؟
💠 در اینجا به ماجرای یوسف اشاره ای میکنم: یوسف، پسر یعقوب علیه السلام بود. يعقوب دوازده پسر داشت، او یوسف را بیش از همه دوست داشت زیرا می دانست او به مقام پیامبری می رسد. برادران یوسف به او حسادت ورزیدند و او را داخل چاهی انداختند.
خدا می خواست یوسف را بزرگ و عزیز کند، کاروانی به سر چاه آمد، یوسف را از چاه بیرون آورد و او را به مصر برد، عزیز مصر، یوسف را خریداری کرد. یوسف از خود لياقت های زیادی نشان داد تا آنجا که خزانه دار مصر شد و بعد از مدتی «عزیز مصر» شد.
قحطی همه جا را فرا گرفت، يعقوب و پسران دیگرش در کنعان (منطقه ای در کشور اردن) زندگی می کردند، آنان در فقر و سختی بودند، برادران یوسف به سوی مصر حرکت کردند تا گندم تهیه کنند.
آنان نزد «عزیز مصر» آمدند ولی نمی دانستند که او، همان یوسف است، آنان يوسف را نشناختند، آنان باور نمی کردند که یوسف زنده باشد و به این مقام و شکوه رسیده باشد. آنان به یوسف گفتند: «ای عزیز مصر! بر ما صدقه بده که خداوند صدقه دهندگان را دوست دارد» یوسف هم در حق آنان مهربانی کرد، به آنان گندم زیادی داد. آنان به کنعان بازگشتند و ماجرا را به پدر گفتند. بعد از مدتی بار دیگر آنان به مصر آمدند و گندم گرفتند ولی باز هم یوسف را نشناختند. وقتی برای بار سوم آنان به مصر آمدند، يوسف تصمیم گرفت خود را به آنان معرفی کند.
یوسف به آنان گفت: «آیا به یاد دارید زمانی که جاهل بودید با یوسف چه کردید؟». آنان گفتند: «یوسف را از کجا می شناسید؟»، یوسف گفت: «من يوسف هستم».
اینجا بود که آنان سرهای خود را از شرمساری پایین انداختند، یوسف به آنان گفت: «امروز خجل و شرمنده نباشید، من شما را بخشیدم، امیدوارم خدا هم گناه شما را ببخشد که او مهربان ترین مهربانان است».
این گفتگوها را که در اینجا نوشتم در سوره يوسف آمده است، آری، پسران يعقوب، یوسف را می دیدند ولی او را نمی شناختند، ما هم امام زمان را می بینیم ولی او نمی شناسیم!
📚 (برگرفته از کتاب حرف آخر؛ نوشته دکتر مهدی خدامیان)
ساعت ها می گذرد روز تمام می شود. روزها می گذرد ماه تمام می شود. ماه ها می گذرد سال تمام می شود. سال ها می گذرد عمر تمام می شود. پس تفکر و بیداری لازم است. قرآن فرموده است:و"َمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ أَفَلَا يَعْقِلُونَ"(یس 68) «هر که را عمر دراز دهيم، در آفرينش دگرگونش کنيم چرا تعقل نمی کنيد» ما هرچه بر عمر انسان می افزاییم خلقت ساختمان بدن را فروکش و واژگون می کنیم.