#اجتماعی‌طور
سال‌ها پیش مرحوم دکتر رضازاده شفق می‌گفتند:
«انتقاد ورزش ملی ایرانی‌هاست. هر کس صبح که از خواب برمی‌خیزد در یک صف طولانی از مردم قرار می‌گیرد و با باز کردن دست‌های خود به دو طرف، همه‌ی کسانی را که پیش روی او هستند مورد
#انتقاد قرار می‌دهد. غافل از اینکه عده‌ی زیادی پشت سر او ایستاده‌اند و با دست به او اشاره می‌کنند اما متأسفانه باید بدانیم که این ورزش ملی! جامعه را سالم‌تر نمی‌کند چون لبه‌ی تیز عیب‌جویی هرگز متوجه خود انتقادکننده نمی‌شود و افزون بر این متأسفانه مردم انتقاد را جانشین اقدام به حساب می‌آورند ...»
این روزها همه انتقاد که چه عرض کنم مدام عیب‌جویی می‌کنیم اما وقتی قرار است در مقام تصمیم‌گیر و مسئول فکر کنیم، کُمِیت‌مان لنگ می‌زند! بدتر اینکه خیال کنیم با انتقاد - شما بخوانید عیب‌جویی - وظیفه‌مان را انجام داده‌ایم!
