💠کلیپ تصویری: «زیارت آل یاسین» 🔸با نوای: علی فانی ❣الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج❣

تصویری زیارت عاشورا🌱 التماس دعا🌱

دعای هفتم صحيفه سجادیه سلام علیکم؛ دعای هفتم صحیفه سجادیه رابراي شفای همه بیماران بخصوص بیماران کرونایی قراءت میکنیم شما نیز باما همراه باشید اللهم اشف کل مریض🤲🤲🤲🤲 اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

🙏🏼 نماز ساده شب یازدهم ماه شعبان عَنِ النَّبِيِّ صلّی الله علیه وآله قَالَ: مَنْ صَلَّى فِي اللَّيْلَةِ الْحَادِيَةَ عَشْرَةَ ثَمَانٍ، بِالْحَمْدِ وَ الْجَحْدِ عَشْراً، لَا يُصَلِّيهَا إِلَّا مُؤْمِنٌ مُسْتَكْمِلُ الْإِيمَانِ، وَ يُعْطَى بِكُلِّ رَكْعَةٍ رَوْضَةً مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ. (البلدالأمين، ص172) رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمود: در شب یازدهم ماه شعبان جز مؤمنی که ایمانش کامل باشد، این نماز را نمی خواند، و خداوند به ازای هر رکعت، باغی از باغ های بهشت به آن مؤمن اعطا می کند. نمازِ شب یازدهم بدین صورت است: 8 رکعت نماز و در هر رکعت یک بار سوره حمد و ده بار سوره کافرون. ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🌺🌟🌺 یازدهم شعبان، روز میلاد حضرت علیّ اکبر علیه السلام مبارک باد مرحوم عبدالرّزاق موسوی مقرّم در کتاب «علیّ الاکبر» ، ولادت حضرت علیّ اکبر را در روز یازدهم شعبان سال 33 هجری گزارش می نماید. (علیّ الاکبر، ص12) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

💎👌مقام والای حضرت علی اکبر علیه السلام مرحوم آیت الله تولایی خراسانی در منابر مسجد سیدّ عزیز الله تهران و مسجد مروی می فرمود: حضرت علي اكبر علیه السلام يك امتيازاتي دارد. از اين امتيازات، يك چيزهايي را مي ‏فهميم. در قرآن مقدس چند آيه است كه مربوط به مقامات نبوّت انبياء و ولايت اوصيائشان است، و ائمه علیهم السلام در مقام استدلال، به اين آيات متمسّك مي ‏شدند و این آیات را برای اثبات ولایت خودشان می ‏خواندند. يكي این آیه است: «إِنَّ اللهَ اصْطَفى‏ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمين ذُرِّيَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ». اين آيه، مشهور به آیه اصطِفا، مربوط به مقامات ولايتي انبياء است كه خداي متعال اين‌ بزرگواران را انتخاب كرده و برگزيده و آن‌ها را به مقام پيشوایي، نبوت يا امامت، منصوب داشته است. ارباب مقاتل، متّفق الكلمه، شيخ مفيد رضوان الله تعالی علیه در «ارشاد»، سيد بن‏ طاووس در «لهوف»‏، و ديگران از قدما و متأخّرين همه نوشته ‏اند: وقتي حضرت عليّ اكبر علیه السلام روانه ميدان شد، امام حسين علیه السلام پشت سر عليّ ‌اكبر علیه السلام سر را بلند كرد و با صداي بلند همین آیه را خواند. چرا پشت سر ابوالفضل علیه السلام نخواندند؟ چرا پشت سر قاسم بن الحسن علیه السلام نخواندند؟ و پشت سر اين آقازاده خواندند؟ اين يعني چه؟ چه رمزی دارد؟ پس قرائت کرد آیه اصطفا تا کند فاش آن رموزات خفا کاین جوان که سوی میدان عازم ‌است برگزیده جمله اهل عالم است نوح من از دیده من دور شد موسی من سوی کوه طور شد یعنی اين جوان كه عازم ميدان شده است، شايستگي دارد اگر زنده بماند، به مقام امامت نائل شود، يعني اين پسر من لياقت مقام امامت را دارد، لياقت مقام نبوت و صفوت را دارد، اما هزار افسوس. جوان می ‏رفت و بابا عقب سرش. یک نگاه مأیوسانه کرد. بَه ‏بَه به ناله‏ های شما! اغلب جوان‌ها گریان شدند. خدایا! هر چشمی که می ‏گرید آن چشم را به جمال صاحب ‌الزّمان علیه السلام روشن فرما. یک مرتبه دیدند این بابای پیر از عقب سر جوانش، دستش را برد زیر ریش سفیدش: «رَفَعَ شَیْبَهُ إلَی السَّماء» اشک، بی ‏اختیار می ‏آید. یک وقت آدم با زور می ‏خواهد گریه کند، یک وقت به قدری متأثر است که اشک مثل آب، جاری می ‌شود. این را عرب می ‏گوید: «اَرْخی عَیْنَیْهِ». راوی می ‏گوید: یک وقت دیدم چشم حسین علیه السلام سرخ شد. بی ‏اختیار اشک از چشمانش می ‏ریزد. یک ساعت بعد هم دیدند حسین علیه السلام صورتش را بالای صورت علی علیه السلام گذاشت. خدایا! به قطرات اشک امام حسین علیه السلام همین ساعت، امر فرج و ظهور امام ‏زمان علیه السلام را اصلاح بفرما. (سخنرانی های مسجد سیّدعزیز الله تهران، 1396 قمری، شب دوازدهم رمضان/ سخنرانی های مسجد مروی، 1383 قمری، مجلس سوم) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

🔴🏴فدای آن کسی که خونش به آسمان پاشیده شد در زیارت حضرت علیّ بن الحسین علیه السلام - در پایین پای حضرت سیدالشهدا علیه السلام- منقول از حضرت صادق علیه السلام، به آن بزرگوار چنین خطاب می کنیم: بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي مِنْ مَذْبُوحٍ وَ مَقْتُولٍ مِنْ غَيْرِ جُرْمٍ، وَ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي دَمُكَ الْمُرْتَقَى بِهِ إِلَى حَبِيبِ اللهِ، وَ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي مِنْ مُقَدَّمٍ بَيْنَ يَدِي أَبِيكَ يَحْتَسِبُكَ وَ يَبْكِي عَلَيْكَ مُحْرَقاً عَلَيْكَ قَلْبُهُ، يَرْفَعُ دَمَكَ بِكَفِّهِ إِلَى أَعْنَانِ السَّمَاءِ، لَا تَرْجِعُ مِنْهُ قَطْرَةٌ، وَ لَا تَسْكُنُ عَلَيْكَ مِنْ أَبِيكَ زَفْرَةٌ وَدَّعَكَ لِلْفِرَاقِ». (بحارالأنوار، ج101، ص185- 186 به نقل از کامل الزّیارات) پدر و مادرم به فدایت (ای علی اکبر!) که بدون هیچ جرمی تو را سر بریدند و کشتند. پدر و مادرم به فدایت که خونت را به سوی حبیب خدا فرستادند. پدر و مادرم به فدایت که در مقابل پدرت روی زمین افتادی و جان می دادی، و او بر تو گریه می‌ کرد در حالی که قلبش در مصیبت تو سوخته بود؛ و خون تو را با کف دست به پهنای آسمان پاشید و قطره ‌ای از آن بازنگشت؛ و آن نفس بلند و سوزناک پدرت، آن هنگام که با تو وداع فرمود، آرام نگرفت. ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»

❣🌷چه نمازی بشود جنت اعلی وقتی ❣🌷تو موذن شوی و شیخ جماعت پدرت 💐میلاد حضرت علی اکبر (ع) مبارک 💐

#شاهزاده_علےاڪبر_ع 🌟نسل جوان را بہ جهان رهبرے ✨جلوه ے توحيد، علے اڪبرے 🌟هر ڪہ هواے رخ احمد ڪند ✨در تو تماشاے پيمبـر ڪند #میلاد_حضرت_علی_اکبر(ع)❣️✨ #روز_جوان_مبارکباد❣️✨

😥😥دیدند امام حسین علیه السلام بلند بلند گریه می کند مرحوم آیت الله تولاّیی خراسانی در سخنرانی خود در مسجد سیّد اصفهان در ماه رمضان 1392 هجری می فرمود: امام حسین علیه السلام در روز عاشورا، خیلی گریه کرد. می ‌توانم ادّعا کنم از ساعت اوّلی که اصحابش را به خون غلتان دید، چشم مبارکش گریان شد و تا آن ساعتی که سر مطهّر را جدا کردند، چشمان امام حسین علیه السلام خشک نبود. گریه می ‌کرد، ولی با صدا گریه نمی‌ کرد. اشک می ‌ریخت، «صَرِیعَ‏ الدَّمْعَةِ السَّاکبَةِ» بود. همین طور اشک‌ هایش می ‌ریخت؛ ولیکن با صدای بلند، ناله نمی ‌زد. چرا؟ برای دو جهت؛ یکی این که دشمن نشنود و امام حسین علیه السلام را شماتت نکند. دشمن دلخوش نشود؛ خوشحال نشود که حسین علیه السلام دارد گریه می ‌کند. یکی دیگر این که صدایش را زن‌ها نشنوند و زن و بچّه ‌اش منقلب نشوند. این بود که آهسته آهسته گریه می ‌کرد. همینطور اشک ‌هایش می ‌آمد. ولی در یک موقع، امام حسین علیه السلام با صدای بلند گریه کرد! دلم می ‌خواهد در این مصیبت و در این مطلبی که می ‌گویم، جوان‌ های مجلس از سیدالشهداء علیه السلام تبعیت کنند و بلند بلند گریه کنند. یک موقع بود که دیگر اختیار از سیدالشهداء علیه السلام رفت؛ و آن، وقتی بود که دید جوان هجده ساله اش‌ رو به میدان می ‌رود. واویلا! علما! عبارت مقتل است: «فَبَکی بُکاءً عالیاً». در این کلمه، پیرمردها بلند بنالند. یک وقت دیدند امام حسین علیه السلام بلند بلند گریه کرد! «رَفَعَ شَیبَتَهُ نَحْوَ السَّماءِ» حضرت دستش را زیر محاسنش برد؛ سر به آسمان بلند کرد و گفت: «اللَّهُمَّ اشْهَدْ عَلَى هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ‏ فَقَدْ بَرَزَ إِلَیهِمْ‏ غُلَامٌ‏ أَشْبَهُ النَّاسِ خَلْقاً وَ خُلُقاً وَ مَنْطِقاً بِرَسُولِک» خدا ز سوز دلم آگهي كه جانم رفت ز جانِ عزيزترم، اكبر جوانم رفت یک کلمه دیگر بگویم؛ همه گریه کنند. بعد در خانه خدا برویم. وقتی که صورتش را از صورت علی اکبر علیه السلام بلند کرد، یک وقت دیدند محاسن امام حسین علیه السلام پر از خون است؛ «وَضَعَ‏ خَدَّهُ‏ عَلَى‏ خَدِّهِ‏ وَ قَالَ:... عَلَى الدُّنْیا بَعْدَک الْعَفَاءُ!» به حقّ مولانا الحسین المظلوم علیه السلام و بِوَلَدِهِ علیّ الأکبر علیه السلام، با چشمانی گریان و دل ‌هایی سوزان، ده مرتبه بلند، یا الله! خدایا! به ریش پرخون امام حسین علیه السلام، به آن چشمان گریان امام حسین علیه السلام، به آن سینه سوزان خواهر امام حسین علیه السلام، همین ساعت امر ظهور امام زمانمان را اصلاح بفرما. ما را به زودی به دیدار و یاری آن بزرگوار، سعادتمند بفرما. (سخنرانی مسجد سیّد اصفهان، ماه رمضان 1392 قمری، مجلس هشتم) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»