🌹 امام کاظم علیه السلام: ‌ ❗️شگفتا! شگفتا! از آنان كه از خوردنى و آشاميدنى[مضر و بیماری زا] #پرهیز مى كنند از ترس آنـكه درد بر آنان فرود آيد، چگونه از #گناهان پرهيز نمى كنند از ترس #آتش، آنگاه كه در بدنهايشان شعله افكند! 🔥 ‌ 📕 مسند الامام الكاظم (ع)، ج۳ ص۲۵۱

🌷 رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) : ‌ ✍ زياد #سجده كن ؛ زيرا همچنان كه باد ، برگ درختان را فرو مى ريزاند ، سجده #گناهان را مى ريزاند. ‌ 📗 الأمالي للصدوق ۵۸۹‌/۸۱۴ ☀️

⭕️ #توبه نمی‌کنیم چون خود را بد نمی‌دانیم! 🔹 #حوادثی که اتفاق می‌افتد، #نتیجه_کارهای_ماست که بر سر ما می‌آید: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ؛ هر #مصیبتی به شما می‌رسد، #به‌_واسطه #اعمال_شماست». [شوری، ۳۰] آیا نباید به فکر باشیم و از #گناهان گذشته که باعث این همه #بلاها و مصیبت‌ها شده است، #توبه کنیم؟ ولی ما #توبه نمی‌کنیم، چون کارهای خود را بد نمی‌دانیم، و به خود و کارهای خود خوش بین هستیم! آیا در این حوادث و گرفتاری‌ها که از هزار سال پیش به ما خبر داده‌اند، نباید شرح صدر پیدا کنیم و همان‌طور که دستور داده‌اند باشیم؟! که فرموده‌اند: «تَمسکوا بِالأَمْرِ الأولِ؛ به دستور اول تمسک بجویید [و عمل کنید]». [۱] یعنی اینکه به #یقینیات اعتقاد داشته باشیم و به #واضحات و #ضروریات_دینی عمل کنیم، و در موارد شک و تردید احتیاط نماییم، و نیز در مثل این زمانه که #اهل_ایمان به #بلاهای_فراوان مبتلا هستند، چنان‌که دستور داده‌اند، #دعای_فرج را زیاد بخوانیم. 📕در محضر بهجت، ج ۲، ص ۱۳۹ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) #آیت_الله_بهجت @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

در برخی روایات آمده است که #بلایی_که_به_مومن_می_رسد به خاطر #گناهان اوست و در برخی روایات دیگر آمده است که بلا باعث #ترفیع_درجه می شود؛ آیا نشانه ای هست که بدانیم این بلایی که به ما رسید کفارة گناه است یا ترفیع درجه ما؟ ✅پاسخ:در روایات معیاری که ما بتوانیم تشخیص دهیم نیامده است ولی به دو روایت زیر توجه کنید : عَنْ أَبِی عَبْدِ اللّهِ علیه السلام، قَالَ: «قَالَ أَمِیرُ الْمُوءْمِنِینَ علیه السلام فِی قَوْلِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثِیرٍ» لَیْسَ مِنِ الْتِوَاءِ عِرْقٍ، وَ لاَ نَکْبَةِ حَجَرٍ، وَ لاَ عَثْرَةِ قَدَمٍ، وَ لاَ خَدْشِ عُودٍ إِلاَّ بِذَنْبٍ، وَ لَمَا یَعْفُو اللّهُ أَکْثَرُ؛ فَمَنْ عَجَّلَ اللّهُ عُقُوبَةَ ذَنْبِهِ فِی الدُّنْیَا، فَإِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَجَلُّ وَ أَکْرَمُ وَ أَعْظَمُ مِنْ أَنْ یَعُودَ فِی عُقُوبَتِهِ فِی الاْآخِرَةِ 📚کافی ج ٢ص ۴۴۵ ترجمه امام صادق علیه السلام فرمود :امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در مورد گفتار الله عزوجل «و هر مصیبتی که به شما می رسد به خاطر آن کارهایی است که انجام داده اید و الله از بسیاری چشم پوشی و عفو می کند» فرمود :هیچ پیچیده شدن رگ و برخورد با سنگ و لغزیدن قدم و خراش چوبی نمی رسد مگر به خاطر گناه و آنچه الله از آن عفو می کند بیشتر است، پس کسی که الله در عقوبت گناهش در دنیا تعجیل کند، الله عزوجل بزرگتر و گرامی تر و عظیم تر از آن است که در آخرت به عقوبت او بازگردد. عَنْ عَلِیِّ بْنِ رِئَابٍ، قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ علیه السلام عَنْ قَوْلِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ» أَرَأَیْتَ مَا أَصَابَ عَلِیّاً علیه السلام وَ أَهْلَ بَیْتِهِ علیهم السلام مِنْ بَعْدِهِ هُوَ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیهِمْ وَ هُمْ أَهْلُ بَیْتِ طَهَارَةٍ مَعْصُومُونَ؟ فَقَالَ: «إِنَّ رَسُولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله کَانَ یَتُوبُ إِلَی اللّهِ وَ یَسْتَغْفِرُهُ فِی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ مِائَةَ مَرَّةٍ مِنْ غَیْرِ ذَنْبٍ، إِنَّ اللّهَ یَخُصُّ أَوْلِیَاءَهُ بِالْمَصَائِبِ لِیَأْجُرَهُمْ عَلَیْهَا مِنْ غَیْرِ ذَنْبٍ 📚کافی ج ٢ص ۴۵٠ ترجمه :علی بن رئاب گوید :از امام صادق علیه السلام در مورد آیه «و هر چه به شما برسد به خاطر اعمال شماست» سوال کردم به من خبر دهید آنچه به علی علیه السلام و اهل بیتش بعد از او رسید آیا به خاطر عمل و گناهشان بود در حالی که آنها اهل بیت طهارت هستند و معصوم می باشند؟ امام فرمودند :همانا رسول الله صلی الله علیه و آله بدون اینکه هیچ گناهی داشته باشد، در شبانه روز صد بار به سوی الله توبه می کرد و از الله طلب مغفرت می نمود، همانا الله اولیاء و دوستان خاص خود را به مصیبت اختصاص می دهد تا آنها را بر آن مصیبت أجر دهد بدون اینکه هیچ گناهی انجام داده باشند. ✅آنچه از احادیث ثابت است رسول الله صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام که همگی معصوم هستند، تمام مصائب آنها برای أجر و ترفیع درجه است ولی بلائی که به امثال ما می رسد طبق روایت اول، بیشتر به خاطر گناهان ماست ولی مواردی هم که به خاطر أجر و ترفیع درجه باشد برای ما مشخص نیست.به روایات زیر هم دقت کنید : عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ: مَا مِنَ الشِّیعَةِ عَبْدٌ یُقَارِفُ أَمْراً نَهَیْنَاهُ عَنْهُ فَیَمُوتُ حَتَّی یُبْتَلَی بِبَلِیَّةٍ تُمَحَّصُ بِهَا ذُنُوبُهُ إِمَّا فِی مَالٍ وَ إِمَّا فِی وَلَدٍ وَ إِمَّا فِی نَفْسِهِ حَتَّی یَلْقَی اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَا لَهُ ذَنْبٌ وَ إِنَّهُ لَیَبْقَی عَلَیْهِ الشَّیْ ءُ مِنْ ذُنُوبِهِ فَیُشَدَّدُ بِهِ عَلَیْهِ عِنْدَ مَوْتِهِ. 📚بحار ج ۶ص ١۵٧ ترجمه :امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند :هیچ بنده ای از شیعیان ما نیست که مرتکب کاری که ما او را نهی نموده ایم شود، مگر اینکه قبل از مردن در مال یا فرزند یا جانش به بلائی مبتلا می شود تا گناهانش پاک شود و همانا چیزی از گناهانش بر او باقی می ماند که (برای جبران) هنگام مرگ بر او سخت گرفته می شود. در حدیث📚کتاب عدةالداعی امام صادق علیه السلام فرمود :بیماری برای مومن پاک شدن و رحمت است و برای کافر عذاب و لعنت است و همواره مرض و بیماری همراه مومن است تا گناهی بر او باقی نماند.. در حدیث 📚کافی ج ٣ص ٢١٨ امام صادق علیه السلام در حدیثی فرمودند :همانا الله عزوجل از مال و فرزندان مومن ارزشمند ترین آن را برمی گزیند (و می گیرد) تا او را بر آن أجر و پاداش دهد.