چقدر زود به پایان یک سال رسیدیم.
در هیاهوی کرونا، اتفاقات پیرامونش متوجه گذر سال نشدیم.
یک سال از عمرمان گذشت.
معلوم نیست تو این یک سال چقدر به خدا و امام زمان( عج) نزدیک شدیم. یا اینکه چقدر جزو پیروان شیطان شدیم.
یک سال، به اندازه ی یک ماه هم مشخص نشد.
یک سال از عمرمان گذشت. اما ایا چیزی در ما تغییر کرد.
ایا آنقدر که غصه ی دنیای مان خوردیم: غصه ی آخرت را خوردیم.
دنیایی که پشت سرمان است و آخرتی که در پیش چشمان هر ثانیه جلوه ی بیشتری می کند.
یک سال پیرتر شدیم؛ و رو به افول و فرسودگی رفتیم.
یک سال تجربه های بیشتر و کفاره های اعمال سنگین تر شد.
یک سال بیشتر روح مان را آلوده به هوای دنیا کردیم.
زنجیره هایی که هر روز بیشتر در مچ پاهایمان بسته می شود.
و باز کردنش کار افلاکیان است.
در این یک سال پرونده ی عمر خیلی را بستند.
و مجوز خیلی را صادر کردند تا پا به این هستی بگذارند.
ما که آخر نفهمیدیم، بر عمرمان یک سال افزوده شد. یا یک سال کوتاه شد.
واقعا اگر به عمق فاجعه فکر کنیم. چقدر دردناک، یک سال از فرصت های زندگی و حیات محروم شدیم.
#قاسمی
#یادداشت_های_دم_دستی
