#ذکر_روز_چهار_شنبه یاحی یا قیوم💖 ای زنده و پایدار✨ ۱۰۰مرتبه📿

📿🖤 #حدیث 🗯 💠پیامبر رحمت(ص) بـازیگوشی کودک، نشانه‌ی فزونی عقل او در بزرگسالی است. 📜کنزالعمال؛11:42 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ••• #حدیث

🌿 پیامبر (ص) در مورد تاثیر وضو می‌فرمایند : وضو زیاد بگیر ، عمرت طولانی می‌شود. امالی صدوق ، ص ۶۰

رفیق..! چرا وقتی میخوایم یه کاره زشت کنیم؛ اگر در اونجا آدمی باشه ممکنه سعی کنیم که اون نبینه ما چیکار میکنیم.... اما بعدش راحت ممکنه بری کارتو بکنی😞 از بنده‌ی خدا شرم میکنی اما از خود خدا نه..‼️ یڪم به خودمون بیایم👌🏻از خدا بترسین... #تلنگرانه

ستَبقی فی قلوبنآ دائماً ایُهآ القائد الشجاع♡ ای فرمانده شجاع همیشه در دل های ما می مانی🕊💔 ---------

⇆◁❚❚▷↻ صبحمون‌روبــادعـٰاے‌فرج‌شࢪوع‌ڪنیمــ🤲🏻✨

🎤حجت الاسلام عالی 🎥 نحوه ارتباط اموات با عالم دنیا #استاد_عالی

#نماز_اول_وقت #پناهیان

🌱 #دم_اذانی خدایا ‌من غلط ‌کردم اگه ‌فکر‌ کردم ‌ممکنه، حالم ‌با ‌کسی جز طُ خوب ‌باشه...!

#چهارشنبہ‌هاےرضوۍ نشانی دلـــ♡ــم این است؛ مشهد، پنجره فولاد، کنار زخم، جنبِ انتظارِ التیامِ تو ...🌱

زندگی زیباست چشمی باز کن گردشی در کوچه باغ راز کن هر که عشقش در تماشا نقش بست عینک بدبینی خود را شکست علت عاشق ز علت ها جداست عشق اسطرلاب اسرار خداست من میان جسم‌ها جان دیده‌ام درد را افکنده درمان دیده‌ام دیده‌ام بر شاخه احساس‌ها می‌تپد دل در شمیم یاس‌ها زندگی موسیقی گنجشک‌هاست زندگی باغ تماشای خداست گر تو را نور یقین پیدا شود می‌تواند زشت هم زیبا شود حال من در شهر احساسم گم است حال من عشق تمام مردم است زندگی یعنی همین پروازها صبح ها، لبخندها، آوازها ای خطوط چهره‌ات قرآن من ای تو جان جان جان جان من با تو اشعارم پر از تو می‌شود مثنوی‌هایم همه نو می‌شود حرف‌هایم مرده را جان می‌دهد واژه‌هایم بوی باران می‌دهد #شعر

🔰 آیت الله بهجت(ره): تندرستی و اعتدال و تنوع در غذا 🔹 اعتدال در غذا برای سلامتی مزاج مفید است. اگر انسان همیشه به نان خوردن عادت داشته باشد بهتر است گاهی برنج هم بخورد، و اگر همیشه برنج می خورد بهتر است گاهی نان و یا آش هم بخورد، و تنوع در غذا داشته باشد . شخصی دندانش درد می کرد، نزد طبیب رفت که آن را بکشد طبیب گفت: اگر سر درد گرفتی سرت را هم می کشی؟! اعتدال معده دندان درد را هم برطرف می کند» و بالاخره آن آقا دندانش را نکشید! 📚 در محضر بهجت، ج۲، ص۱۵۱