🍃🌷 مومنان آخر الزمان🌷🍃 👤 #حاج_اقا_عالی 👌 حتما ببینید و نشر دهید

♨️اخباری از دنیا و برزخ 👌#سخنرانی بسیار شنیدنی 🎤حجت الاسلام #رفیعی 📡حداقل برای☝️نفر ارسال کنید.

✏خیال روی تو در هر طریق همره ماست 🎤#پویانفر #امام_زمان (برای یکی از دوستانت بفرست)

📖 السَّلاَمُ عَلَيْكَ حِينَ تَرْكَعُ وَ تَسْجُدُ... ♥️سلام بر تو هنگام رکوع و سجودت... ⏳ ۲۴ روز مانده به نیمه‌ شعبان #امام_زمان #روزشمارنیمه‌شعبان

💠 دعا برای تعجیل در ظهور امام زمان #داستان‌های_واقعی ۸ #امام_زمان♥ 📚منبع: كتاب مير مهر

🌱ترک گناه وخودسازی برای ظهور #امام_زمان

•°بیـراهه‌مۍ‌روم،تـومراسربه‌راھ‌‌کن دورۍتوسٺ‌عـامل‌بیچــارگۍخلــق•° ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ #منتظرانہ #امام_زمان♥

‏☘به خانواده تیکه کنید ......!!! #ازدواج_مهدوی

اگه خدا می خواست نده،نمیگفت این دعارو بخون...🌿 #ماه_رجب🌙

💠تاپر کار نباشیم شهادت نصیبمان نمیشود...! #شهیدانه🕊 #شهیددهقان‌امیری♥️

✨﷽✨ 🔴عاقبت مردی که به زیارت امام حسین (علیه‌السلام) نمی رفت! ✍شخصی از بزرگان هند به قصد مجاورت کربلای معلّی به این شهر آمد و مدت شش ماه در آنجا ساکن شد.در این مدت هیچگاه داخل حرم مطهر نشده بود و هر وقت قصد زیارت داشت، بر بام منزل خود رفته، به آن حضرت سلام می‌کرد و او را زیارت می‌نمود. تا اینکه سرگذشت او را به «سید مرتضی» که از بزرگان آن عصر و مرسوم به «نقیب‌الاشراف» بود رساندند.سید مرتضی به منزل او رفت و در این خصوص او را سرزنش نمود و گفت: «از آداب زیارت در مذهب اهل‌ بیت (علیه‌السلام) این است که داخل حرم شوی و عتبه و ضریح را ببوسی.این روشی که تو داری، برای کسانی است که در شهرهای دور می‌باشند و دستشان به حرم مطهر نمی‌رسد.» آن مرد چون این سخن را شنید گفت: ای «نقیب‌الاشرف»، از مال دنیا هر چه بخواهی از من بگیر و مرا از رفتن معذور دار.هنگامی که سید مرتضی سخن او را شنید بسیار ناراحت شد و گفت: «من که برای مال دنیا این سخن را نگفتم؛ بلکه این روش را بدعت و زشت می‌دانم و نهی از منکر واجب است.»وقتی آن مرد این سخن را شنید، آه سردی از جگر پردردش کشید. سپس از جا برخاست و غسل زیارت کرد و بهترین لباسش را پوشید و پا برهنه و با وقار از خانه خارج شد و با خشوع و خضوع تمام، نالان و گریان متوجه حرم حسینی گردید تا این که به در صحن مطهر رسید...نخست سجده شکر کرد و عتبه صحن شریف را بوسید. سپس برخاست و لرزان، مانند جوجه گنجشکی که آن را در هوای سرد در آب انداخته باشند، بر خود می‌لرزید و با رنگ و روی زرد، همانند کسی که یک سوم روحش خارج گشته باشد، حرکت می‌کرد تا اینکه وارد کفش کن شد. دوباره سجده شکر به جا آورد و زمین را بوسید و برخاست و مانند کسی که در حال احتضار باشد داخل ایوان مقدس گردید و با سختی تمام خود را به در رواق رسانید.چون چشمش به قبر مطهر افتاد، نفسی اندوهناک بر آورد و مانند زن بچه مرده، ناله جانسوزی کشید. سپس به آوازی دلگداز گفت: «اَهَذا مَصرَعِِ سیدُالشهداء؟ اَهَذا مَقتَلُ سیدُالشهداء؟» «آیا اینجا جای افتادن امام حسین(علیه‌السلام) است؟ آیا اینجا جای کشته شدن حضرت سیدالشهداء است...؟»پس از شدت غم و اندوه فریاد کشید و نقش زمین شد و جان به جان آفرین تسلیم نمود و به شهیدان راه حق پیوست...» مَن مات مِن العشق فقد ماتَ شهیدا ... بأبي أنت و أمي یا أباعبدالله الحسین ... 📘 داستان‌های علوی، ج4، ص210/ دارالسلام عراقی، ص301.