من خستم ! آیا کسی مرا می‌فهمد؟ آیا کسی صدای مرا در کنجِ این تاریکی می‌شنود؟ روزهای من بارانی تراز هروز است و هروزم تنها تراز دیروز ... من از آدم‌ها می‌ترسم ! چون آن روزِ سرد که کسی وجود مرا حس نمی‌کرد انسان‌ها آمدند، احساسم را قلبم را و روحم را کشتند... چرا کسی نبود تا مرا در آغوش بکشد و خودش را با غم من شریک بداند؟ من اعتمادم را هم به آدم‌ها از دست دادم ! چون آن شبِ تاریک وقتی کسی دست مرا برای نجات نمی‌گرفت من تکیه کردم به آن‌ها و قلبم را در اختیارشان قرار دادم اما آن‌ها مرا رها کردند در آن تاریکی... گله‌ای نیست چون سکوت هست، امیدی هم نیست چون تاریکی هست و کسی هم نیست چون خودم هستم ! ولی این را هم بدانید که من از شما بیشتراز مرگ می‌ترسم ! چون مرگ را با حرف‌های شما تجربه کردم !

_

درسته وقتی عصبانی هستی یچی بشکنی اروم میشی، ولی دقت کن دل نباشه !

سیوش کن : Nepenthe به معنی کسی که باعث میشه غمت ناراحتیت یا رنجی که داری رو فراموش کنی .

_

گاهی وقتا فراموش کن کجایی، به کجا رسیدی و به کجا نرسیدی، گاهی وقتا فقط زندگی کن ! یاد قولهایی که به خودت دادی نباش، یه وقتایی شرمنده خودت نباش، تقصیر تو نیست تو تلاشتو کردی اما نشد ! یه وقتایی جواب خودتو نده هر کی پرسید: چرا اینجای زندگی گیر کردی؟ _ لبخند بزن و بگو کم نذاشتم اما… نشد یه وقتایی فقط از زنده بودنت لذت ببر !

_