دلممیخواد
مغزموازجاشدرآرم
دونهدونهرشتههاشوازهمجداکنم
هرچیخاطرهوچیزایمسخره
وآزاردهندهتوشهدرآرم
بندازمبیرون
دوبارهتوشوپرچیزایخوبکنم
بذارمسرجاش
قلبممکلاازجاشدرآرم
کهدلشبراهیچکسنسوزه
ومغزموراحتبذاره
بعدمزندگیموکنم :)
ایتالیاییا به کسی که توو دلش پرُ غمه ولی میخنده،که اندوهشو قایم کنه و کسی رو ناراحت نکنه، میگن
«eccedentesiast»
یعنی یه کلمهی فسقلی کل بیتِ
"خنده بر لب میزنم تا کَس نداند راز من!
ور نه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت"
رو توو دل خودش جا داده .
ما آدما مثل مداد رنگیایم،
شاید رنگ مورد علاقۀ هم نباشیم،
اما یه روز برای کامل کردن نقاشیهامون دنبال هم میگردیم،
بشرطی که همدیگه رو تا حد نابودی تراش نکنیم :)