ایتالیاییا به کسی که توو دلش پرُ غمه ولی میخنده،که اندوهشو قایم کنه و کسی رو ناراحت نکنه، میگن
«eccedentesiast»
یعنی یه کلمهی فسقلی کل بیتِ
"خنده بر لب میزنم تا کَس نداند راز من!
ور نه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت"
رو توو دل خودش جا داده .
ما آدما مثل مداد رنگیایم،
شاید رنگ مورد علاقۀ هم نباشیم،
اما یه روز برای کامل کردن نقاشیهامون دنبال هم میگردیم،
بشرطی که همدیگه رو تا حد نابودی تراش نکنیم :)
ولی بیاین وقتی کار اشتباهی از کسی میبینیم به جای اینکه بهش بگیم:
«من که بهت گفته بودم!»
بگیم:
اشکالی نداره بیا با هم درستش کنیم :)