در آرزوی کربلا #سبک: من اومدم دوا بشه دردم ای کربلا ای روضه رضوان سنده یاتان قربانلارا قربان هجرونده بو قلبیم اولوب شان شان داریخمیشام من ای کربلا سندن اوتور هر آن قلبیم اولور بیر بید تک لرزان هجرونده اولموش گوزلریم گریان داریخمشام من ای کربلا ای دردیمه درمان ( ۳ ) گلسم سوزوم وار خلق ائیلیوب الله سنی لایق چون اولموسان ثارللّهَه شائق سنده یاتوب یئتمیش ایکی عاشق ای فخر عالم ای کربلا ای کعبه دن افضل خُلد برینه ای اولان مَدخَل ای جلوه سی رضوانیدن اَجمَل ای فخر عالم ای کربلا ای دردیمه درمان ( ۳ ) گلسم سوزوم وار ای عرش و فرشه توپراقی زیور اُم القُرادَن ای اولان برتر سنده یاتوبدور جان پیغمبر توپراقلار اوسته ای کربلا ای مرکزِ افغان اون گون سنه اولدی حسین مهمان عطشان اولوب اوز دینینه قربان توپراقلار اوسته ای کربلا ای دردیمه درمان ( ۳ ) گلسم سوزوم وار سنده وئریب قارداشلارین زینب پاینده قالسین دینیلَن مذهب ئولمز یقیناً بیر بئله مکتب محشر اولونجا سنده یاتوبدور شبهِ پیغمبر قطعه به قطعه دوغرانوب اکبر تا کشتیِ دین سالماسین لنگر محشر اولونجا ای کربلا ای دردیمه درمان ( ۳ ) گَلسَم سوزوم وار اوخلاندی سنده معدن احساس نهر فرات اوسته دمِ حسّاس سقای شاه کربلا عباس ظلمِ عدودن قاسم باتوبدور قانینه آخَر ظلمیله اوخلاندی علی اصغر بو غمده یاندی ماسوا یکسر ظلمِ عدودن ای کربلا ای دردیمه درمان ( ۳ ) گَلسَم سوزوم وار ای مسلَخِ مردانِ عاشورا ای جایگاهی کعبه دن والا توپراقلار ایچره یوخ سنه همتا سنده گوزوم وار درد و غمه ائتمه منی مأنوس ورد دیلیم قویما اولا افسوس #شیدانی گل قویما قالا مأیوس سنده گوزوم وار ای کربلا ای دردیمه درمان ( ۳ ) گلسَم سوزوم وار #محرم #آرزوی_کربلا #محمدرضاصادقی‌شیدا

زبانحال حضرت سیدالشهدا (ع) در بالین علی اکبر (ع) سبک : من اومدم دوا بشه دردم ای جلوهء رخسارِ پیغمبر ای نور چشم ساقی کوثر ای دلبر زهرا علی اکبر آچ گوزلریوی ای حضرت پیغمبره مظهر من گلموشم بالینوه اکبر دور بیر ایاقه ای مه انور آچ گوزلریوی آچ گوزلرون سالما منی درده ( ۳ ) یاتما بو یرده آهو باخیش لیلایه دردانه وئردیم سنی من فدیه جانانه ظلم اولماسون تا دین و قرانه قالسون شریعت ایسی قوم اوسته یاتما چوخ راحت دور بیر ایاقه قوی منه منت اسلام و قرآنه ائله نصرت قالسون شریعت آچ گوزلرون سالما منی درده ( ۳ ) یاتما بو یرده ای مه جمالی شبه پیغمبر سس وئر سسیمه ای ملک منظر قویما بو چولده من قالام مضطر ای نوجوانیم دنیا گوزومده قویما تار اولسون مین درده بو قلبیم دچار اولسون دور حق سنه بو چولده یار اولسون ای نوجوانیم آچ گوزلرون سالما منی درده ( ۳ ) یاتما بو یرده هانسی دنی آتدان سنی سالدی آرامیمی الدن منیم آلدی دور خیمه ده لیلا مَلَر قالدی ایوای یارالی کیم ائیلیوب گل پیکرون اِربا حق ائیلسون محشر گونی رسوا بو نوعیله گورسه دئیَر لیلا ایوای یارالی آچ گوزلرون سالما منی درده ( ۳ ) یاتما بو یرده کیمسه ووروب گل جسمیوه یاره ائیلوب منیم بو قلبیمی پاره الله گوروم ائتسون یوزون قاره ئولسون بالاسی بیر ظلم اولوب گل جسمیوه اکبر گویا یر اوسته پخش اولوب گوهر من تک گوروم اُول مرتد و کافر ئولسون بالاسی آچ گوزلرون سالما منی درده ( ۳ ) یاتما بو یرده ای خَلقاً و خُلقاً بابام طاها سن بول آنام صدیقهء کبری بو چولده گل قویما منی تنها دور بیر ایاقه مخیمده برپادی علی غوغا اوج ایلور عرشه صوت واویلا دور خیمه ده گوزلور سنی لیلا دور بیر ایاق آچ گوزلرون سالما منی درده ( ۳ ) یاتما بو یرده #محمدرضاصادقی‌شیدا

《 تماشا کن 》 بیا و قدرتِ بی حدّ ایران را تماشا کن بیا امواجِ این بحرِ خروشان را تماشا کن بیا ای ریزه خوار سفره بی چیز آمریکا مبند آن چشم و "بئر السَّبع " ویران را تماشا کن☆ الا ای ضدِ قرآن ضدِ شرعِ اقدسِ اسلام بخوان " اِنّا فتحنا" حکمِ قرآن را تماشا کن بترس از غُرّش پهباد و موشکهای دشمن کُش مراقب باش و بینا حجمِ طوفان را تماشا کن ندای " جاء نَصرلله "رسید از آسمان امشب بیا و جلوه "وَالفَتحِ " فرقان را تماشا کن بنازم قدرت ایرانِ عزتمند و فاتح را الاصهیونِ بی دین عمقِ میدان را تماشا کن بیا مردان حق بر جبهه ابلیس غالب شد بیا و اقتدارِ این دلیران را تماشا کن بیا دود جنایت رفت بر چشمان اسرائیل بیا آن غاصبان قدس و جولان را تماشا کن بیا که سلطهء پوشالی فرعونیان رو شد بیا و وحشت این قوم شیطان را تماشا کن کشید آخر سپاه قدس، صهیون را به خاک و خون بیا و عجز نامردانِ کنعان را تماشا کن الا یا قایمِ آلِ محمّد مهدیِ موعود تجلّی کن قوای حیّ منان را تماشا کن بزن بانگ " اَنالمَهدی " کنار کعبه و آنگه به دورت خیل یاران شهیدان را تماشا کن بگیر ای مُنتَقِم تاوان خونهای به ناحق را پس از آن گلشن پربار ایمان را تماشا کن دمید از آسمان خورشید پیروزی کنون #شیدا بیا پایان شبهای پریشان را تماشا کن ☆بئرالسَّبع: شهر اسرائیلی،که در مورخه ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ مورد حملهء موشکی ایران قرار گرفت . #محمدرضاصادقی‌شیدا

《 سپاهی 》 شد ملت ایران همه دلشاد سپاهی ای لشکر دین دست مریزاد سپاهی ای لشکر ایرانِ سرافراز و دلاور در هر دو جهان خانه ات آباد سپاهی تا شد هدفت سینه صهیون ستمگر شلیک شد از خاک تو پهباد سپاهی با موشک و پهباد کروز در دل صهیون کردی تو یقین واهمه ایجاد سپاهی با سیلی دشمن شکنت تا ابدالدهر لرزه به تن دشمنت افتاد سپاهی ای حافظ گلزار شهیدان خدایی پیوسته کند حق به تو امداد سپاهی تو قدرت پوشالی صهیون شقی را دادی همه را یک تنه بر باد سپاهی این سیلی محکم که زدی بر رخ دشمن هرگز نرود از دل و از یاد سپاهی دلشاد شد از فعل شما آنکه به دل داشت شوق فرج از نیمه خرداد سپاهی مسرور شد از حمله تو جملهء ایران این تُرک و لر و گیلک و اکراد سپاهی دارم به دل امید که این قدس مقدس با دست تو روزی شود آزاد سپاهی این هستیِ ناقابل #شیدا به فدایت کز غیرتتان شد دلمان شاد سپاهی تا هست جهان فخر کند جمله خلایق تا حشر زند نعره  و  فریاد ، سپاهی موشک به سر ابرههء قدس مقدس چون طیر ابابیل فرستاد ، سپاهی #محمدرضاصادقی‌شیدا

《 بقیع 》 دلم زبس شده بی تاب و بیقرار بقیع همیشه وردِ زبانم شده شعار بقیع همیشه موقع رفتن به کربلا مستم نرفته ، لیک شدم در وطن خمار بقیع بگو به صوت جلی ای سران آل سعود کجا خزان شود ای اهل کین بهار بقیع حریم پاک امامان درون سینه ماست و گشته سرمهء چشمانمان غبار بقیع امام صادق و سجاد و باقر مظلوم حسن کریم ولا هست شهریار بقیع زقرن اول هجری الی الابد به یقین مزار دخت نبی هست اعتبار بقیع اگرچه بی حرم و گنبد است مرقدشان ولیک گشته همه عزّ و افتخار بقیع خدا کند ، که به دل دارد آرزو #شیدا به دست قائم حق بشکند حصار بقیع بنا شود حرم و صحن و گنبد و ایوان وَ او شوَد به ابد صاحب اختیار بقیع #محمدرضاصادقی‌شیدا

احوالات شهادت حضرت امام صادق ( ع ) حضرت صادق غمینده ماسوا غرق عزادی بوعزاده غرق ماتم اهل فرش و نُه سمادی ائیلدی اسلامه خدمت بو امام کون و امکان بیر وجودی که آلاردی فیض اوندان اهل ایمان بو امامه ظلم بسیار ائیلدی منصور نادان باخمادی بو نور چشم و جان ختم الانبیادی اوز ائوینده دین و قرآن اورگدردی اهل دینه حیف اولا قلبین مکرر ائیلدی قان اهل کینه ائیلدی منصور کافر چوخ جفا بو دل حزینه بولمدی آخر ، بو حضرت صادق آل عبادی بیر غروریلن چاغیردی حضرتی گتدی حضوره قویمادی ظلمینده نقصان کبرینی گتدی ظهوره قتلینه اقدام ائدوبدور باخ او ظالمده غروره گوئیا مجرمدی حضرت ، قتلی واجب یا روادی ظلمه باخ مظلوم امامی مجلسه چکدی او ظالم باش آچوق گتدی امامی اولمادی بو فعله نادم بولمورم علت ندور کی اولمادی ویران عوالم دیل آچوبدور ناسزایه بولمدی شاه ولادی بیر نئچه ساعت امامی ساخلیوب حال قیامدا بلکه سینسین احترامی اگلشوب بو فکر خامدا بیر الین مشت ائتدی محکم بیر الین قویدی نیامدا آچدی نحس آغزین او ظالم سویلوب هر نه ناسزادی ائیلدی اقدام او شاهون قتیلینه منصور کافر ال آتاندا تیغ تیزه حالتی اولدی مکدر گوئیا گوردی گلوبدور مجلسه شخصاً پیمبر سسلوری ای کینه پرور اوغلوما بو نه جفادی گوردی اُول اعجازی بیر دم قلبینه اگلشدی وحشت ال چکوب آخر ایشیندن اولمادی بیر ذره جرأت حضرتی دعوت ائدیبدور ائیلدی بی حد محبت مقصدی گوردی امامون گئتماقا دولت سرادی عزتیله راهی ائتدی لیک ائدوبدور آیری اقدام حقّینی آلدی امامون ظلم ائدوب بی حد سرانجام زهریله مسموم ائدبدور باتدی یاسه اهل اسلام بو سببدن غرق ناله حشر اولونجا ماسوادی حضرت صادق غمینده توک عذاره اشکی #شیدا سینه وی داغلا اورکدن سسله هر آن واماما آغلوری اوغلی غمینده دخت طاها سنده آغلا قاره باشدا جنت ایچره چون سوزی ایوای بالادی #محمدرضاصادقی_شیدا

جلالت امام رضا علیه السلام دلنوشته های شاعران دلسوختۀ گروه تخصصی مجمع الذاکرین تبریز دلم آکنده ازولای رضاست ضربان دلم ثنای رضاست اهل ایران شده ولایی گر همه درسایۀ ولای رضاست آنکه من را محب او کرده لطف بی وقفۀ خدای رضاست درسرم جزهوای او نبود ای خوش آن سرکه درهوای رضاست هرچه دارم من از کرامت اوست مال وجانم همه فدای رضاست عزّت سرزمین ما ایران از دعای گره گشای رضاست دردی از غم به دل نهان دارم مرهم آن فقط دوای رضاست سائلِ درگَهش شَهنشاهان بی سبب نیست چون گِدای رضاست دلِ بی درد کِی شَود پیدا ای خوش آن دل که مُبتلای رضاست من ودل، جان ومن یکی هرگز دل وجان هردو از برای رضاست بشنوبانگ "اناالغریب"ای دل کین صدای حزین صدای رضاست چون کبوتربه شوق دانه دلم چند وقتیست آشنای رضاست نزهت باغ ونکهت گلها همه ازدولت صفای رضاست عزّت وسربلندی دو جهان تحت لطف رضا لوای رضاست بشنوازلاله‌های نیشابور شرط توحید هم رضای رضاست آسمان سبحه‌ی ستاره به دست ازمناقب‌ شمارهای رضاست دل شوریده ام چه ها نکند بعد جای خدای جای رضاست بازباشد به خلق سفرۀ او این هم از دولت سخای رضاست ورد و ذکرِ منِ گدای دَرَش روز و شب نام دلربای رضاست بهترازاین سعادتی نشود شعرمان چونکه در ثنای رضاست صد هزاران چو من گدا دارد جان نالایقم بپای رضاست بی زبان ذکر او به لب دارم دلم آکنده از نوای رضاست شهریار ازهُمای رحمت گفت نور واحد همان هُمای رضاست این تقدّس که طوس دارا گشت حاصل از نور و انجلای رضاست نیست بیگانه هر که عاشق شد هر دلِ پاک، آشنای رضاست او به مهمان خود، سلام دهد صحن، لبریزِ مرحبای رضاست نیست حاجت مرا به غیر از این شوق و ذوقم فقط لقای رضاست ذکر نقّاره خانه را بشنو این همان ذکر ربّنای رضاست دلِ هر شاعرو مَدیحَه سُرا گوید این سرزمین سَرای رضاست مشهد از یُمن مقدمش چو جنان طوس یعنی که کربلای رضاست قبلۀ هفتم ، هشتمین کوکب مشهدش مسلخ و منای رضاست آرزویم به وقت جان دادن رویت روی مه لقای رضاست هرچه شیعه در این جهان دارد همه در سایه دُعای رضاست عالم علم حضرت باری این چنین موهبت سزای رضاست ازسناباد ،مشرق ومغرب همه در پرتوسنای رضاست راضیه از رضایتش راضی کاین رضایت ز ارتضای رضاست در قیامت شفیعۀ عرصات مادرش خیرةُ النسای رضاست زائرش شو بهشت خواهی اگر مرقدش جنت العلای رضاست آهوان را پناه گشته و لیک خیل شیران درالتجای رضاست دل به وادی عشق چون‌که رسید همه جا دید رد پای رضاست این همه شعر و شاعر خوش ذوق بیگمان لطفی از عطای رضاست اجرا شده در گروه تخصصی مجمع الذاکرین تبریز اسامی شعرا: حاج محمدتقی جابری حاج نادر بابایی مقصود ارفعی مهدی عبادی رضاغلامپور( دلپاک) محمد هوشمند( مدهوش) محمدرضا بحری علی جعفری( عاجز) صابر ثمودی حاج ستار رزاقی حاج اصغر فرشچی( عدلی) حسن رائف حاج هاشم خیری مهدی محمدزاده اصغر گلمحمدی( دلجو) مرتضی مشهدی محمدرضاصادقی( شیدا) سعید باباپور( فاتح) حاج ولی الله کلامی عباس خوش عمل کاشانی سید بشیر حسینی حاج بهروز کیمیا واحد نور اللهی خادم الشعرا الیاس ملک پور جمعه ۲۴ فروردین ماه ۱۴۰۳

‍ 🌸🍃🌸🍃 #توبه_نصوح نصوح مردى بود شبیه زنها ،صدایش نازک بود صورتش مو نداشت و اندامی زنانه داشت او با سوءاستفاده از وضع ظاهرش در حمام زنانه کار دلاکی مى کرد و کسى از وضع او خبر نداشت او از این راه هم امرارمعاش می کرد و برایش لذت بخش نیز بود. گرچه چندین بار به حکم وجدان توبه کرده بود اما هر بار توبه اش را می شکست. روزی دختر شاه به حمام رفت و مشغول استحمام شد.از قضا گوهر گرانبهاىش همانجا مفقود شد ، دختر پادشاه در غضب شد و دستور داد که همه را تفتیش کنند. وقتی نوبت به نصوح رسید او از ترس رسوایی خود را در خزینه حمام پنهان کرد. وقتی دید مأمورین براى گرفتن اوبه خزینه آمدند به خداى تعالی رو آورد و از روى اخلاص و بصورت قلبی همانجا توبه کرد. ناگهان از بیرون حمام آوازى بلند شد که دست از این بیچاره بردارید که گوهر پیدا شد. پس از او دست برداشتند و نصوح خسته و نالان٬ شکر خدا به جا آورده و از خدمت دختر شاه مرخص شد وبه خانه خود رفت.او عنایت پرودگار را مشاهده کرد. این بود که بر توبه اش ثابت قدم ماند و فوراً از آن کار کناره گرفت. چند روزی از غیبت او در حمام سپری نشده بود که دختر شاه او را به کار در حمام زنانه دعوت کرد ولی نصوح جواب داد که دستم علیل شده و قادر به دلاکی و مشت و مال نیستم و دیگر هم نرفت. هر مقدار مالى که از راه گناه کسب کرده بود در راه خدا به فقرا داد و از شهر خارج شد و در کوهى که در چندفرسنگی آن شهر بود، سکونت اختیار نمود و به عبادت خدا مشغول گردید. در یکى از روزها همانطورکه مشغول کار بود، چشمش به میشى افتاد که در آن کوه چرا می کرد. از این امر به فکر فرو رفت که این میش از کجا آمده و از کیست؟ عاقبت با خود اندیشید که این میش قطعاً از شبانى فرار کرده و به اینجا آمده است، بایستى من از آن نگهدارى کنم تا صاحبش پیدا شود . لذا آن میش را گرفت و نگهدارى نمود خلاصه میش زاد و ولد کرد و نصوح از شیر آن بهره مند مى شد. روزی کاروانى راه را گم کرده بود و مردمش از تشنگى مشرف به هلاکت بودند عبورشان به آنجا افتاد، همین که نصوح را دیدند از او آب خواستند و او به جاى آب به آنها شیر داد به طورى که همگى سیر شده و راه شهر را از او پرسیدند.وى راهى نزدیک را به آنها نشان داده و آنها موقع حرکت هر کدام به نصوح احسانى کردند و او در آنجا قلعه اى بنا کرده و چاه آبى حفر نمود و کم کم در آنجا منازلى ساخته و شهرکى بنا نمود و مردم از هر جا به آنجا آمده و در آن محل سکونت اختیار کردند، همگى به چشم بزرگى به او مى نگریستند.رفته رفته، آوازه خوبى و حسن تدبیر او به گوش پادشاه آن عصر رسید که پدر آن دختر بود. از شنیدن این خبر مشتاق دیدار او شده، دستور داد تا وى را از طرف او به دربار دعوت کنند. همین که دعوت شاه به نصوح رسید،نپذیرفت و گفت: من کارى و نیازى به دربار شاه ندارم و از رفتن نزد سلطان عذر خواست.مامورین چون این سخن را به شاه رساندند شاه بسیار تعجب کرد و اظهار داشت حال که او نزد ما نمی آید ما مى رویم او را ببینیم.پس با درباریانش به سوى نصوح حرکت کرد، همین که به آن محل رسید به عزرائیل امر شد که جان پادشاه را بگیرد. بنا به رسم آن روزگار و بخاطر از بین رفتن شاه در اقبال دیدار نصوح، نصوح را به تخت سلطنت بنشانند. نصوح چون به پادشاهى رسید، بساط عدالت را در تمام قلمرو مملکتش گسترانیده و بعد با همان دختر پادشاه، ازدواج کرد. روزی دربارگاهش نشسته بود٬شخصى بر او وارد شد و گفت چند سال قبل، میش من گم شده بود و اکنون آن را از عدالت تو طالبم. نصوح گفت میش تو پیش من است و هرچه دارم از آن میش توست وی دستور داد تا تمام اموال منقول و غیر منقول را با او نصف کنند. آن شخص به دستور خدا گفت: بدان اى نصوح، نه من شبانم و نه آن یک میش بوده است بلکه ما دو فرشته براى آزمایش تو آمده ایم. تمام این ملک و نعمت٬ اجر توبه راستین و صادقانه ات بود که بر تو حلال و گوارا باد، و از نظر غایب شدند. به همین دلیل به توبه واقعی و راستین، "توبه نصوح" گویند. #التماس‌‌دعا #محمدرضاصادقی‌شیدا ‎