این دنیا به کوه می ماند، هر فریادی که بزنی ، پژواک همان را میشنوی. اگر سخنی خیر از دهانت بر آید، سخنی خیر پژواک می یابد. اگر سخنی شر بر زبان برانی ، همان شر به سراغت می آید. پس هر که درباره ات سخنی زشت بر زبان راند ، تو درباره آن انسان سخن نیکو بگو. در پایان می بینی که همه چیز عوض شده . اگر دلت دگرگون شود ، دنیا دگرگون می شود ‌ ‌

زندگی به من آموخت هر چیز قیمتی دارد ، پنیر مجانی فقط در تله موش یافت می شود. ‌ ‌

اگر برای ساختن زندگی ای که دوست دارید،وقت نگذارید. در نهایت مجبور خواهید شد، وقت زیادی را صرف رویارویی با زندگی ای کنید که هیچ علاقه ای به آن ندارید.

آدم ها ... جدا از عطری که، به خودشون می زنن ... عطر دیگه ای هم دارن که تاثیر گذارتره ! عطر نگاهشون عطرحرفاشون ... عطری که فقط و فقط مختصّ شخصیت اون هاست ! و در هیچ مغازه ی عطر فروشی، پیدا نمیشه ...!

‌ ‌ انسانها شبیه هم عمر نمیکنند یکی زندگی میکند یکی تحمّل انسانها شبیه هم تحمّل نمیکنند یکی تاب می آورد یکی می شِــــکند ... انسانها شبیه هم نمیشکنند یکی از وسط دو نیم میشود دیگری تکه تکه ... تکه ها شبیه هم نیستند تکه ای یک قرن عمر میکند تکه ای یک روز... . مراقب یکدیگر باشیم.

تلاش کردن و زحمت کشیدن بطور موقت درد دارد و تلاش نکردن درد و عذاب دائم... و این تو هستی که انتخاب می کنی کدام درد را خواهی کشید..

نگران نیستم همه چیز درست میشود آب ریخته روی زمین جمع نه اما خشک میشود قلب شکسته خوب نه اما ترمیم میشود و هنوز هم می توان در گلدان شکسته گل کاشت

میگویند برای کلبه کوچک همسایه‌ات، چراغی آرزو کن، قطعأ حوالی خانه تونیز، روشن خواهد شد. من خورشید را برای خانه دلتان آرزو میکنم تا هم گرم باشد وهم سرشار از روشنایی ...

یاد قدیمااا بخیر ماخیلی چیزا رو بدست آوردیم وچیزهای با ارزش رو از دست دادیم... سادگی ها رو... سفره های که رو فرش قرمز پهن میشد و همه از کوچیک بزرگ دورش می شستیم بوی عطر چای صبح خونه مادر بزرگ رو... نعلبکی های گلگیش کاش زمان نمی گذشت کاش...

یادمان باشد، هیچ یوغی برازنده‌ی انسان نیست! یادمان باشد، آدمی، آبروی زمین است. حرمتش بداریم! یادمان باشد، او که به نام عدالت می آید باید عدالت را برقرار کند، ور نه دشمن است! یادمان باشد، او که خویش را به بدی بیالاید هرگز شادمان نخواهد زیست! یادمان باشد، او که شادمانی مردمان را نمی‌خواهد از ما نیست. او برده‌ی بی مُزد اهریمن است!

ادب فقط احترام گذاشتن به غریبه ها و مردم کوچه و بازار نیست؛ مؤدب کسی است که به آدم های تکراری دور و برش لبخند بزنه و احترام بذاره...