🔰دین؛ زور ؛ جبر ؛.... ✍استاد متفکر #شهید_مطهری 💢انسان دو سلسله مسائل دارد. یكی مسائل سلیقه ای است، یعنی مسائلی كه به ساختمان وجود هركسی مربوط است. در این نوع مسائل هركسی باید آزاد باشد یعنی «خوب» برای او همان است كه انتخاب كرده است. ⬅️مثلا شخصی از یک موسیقی خوشش می آید دیگری از آن موسیقی متنفر است؛ شخصی از رنگی خوشش می آید و دیگری از آن رنگ تنفر دارد. همچنین در انتخاب انسانها یكدیگر را. مثلاً آیا همه ی مردها از یك جور زن خوششان می آید و نیز همه ی زنان یك جور مرد را می پسند ند؟ چرا یك زن معشوق مردی است در عین اینكه منفور مرد دیگری است؟ ⬅️در این جور مسائل خوب و بد واقعی وجود ندارد بلكه خوب و بد واقعی بستگی به وجدان و سلیقه ی شخصی هركسی دارد و لذا انسان نباید بچه هایش را وادار كند كه تو حتماً باید این نوع رنگ را برای لباست انتخاب كنی و فلان غذا را دوست داشته باشی و به فلان دختر عشق بورزی و او را به زنی انتخاب كنی. این نوع تحمیلها غلط است 💢اما مسائل دیگری است كه به ذوق و سلیقه ی من و شما ربطی ندارد چون آن مسائل واقعیات است. مثلاً در طب و پزشكی. اگر من مریض شوم آیا می توانم برای درمانم ذوق و سلیقه ی خود را اعمال كنم؟ روش درمان و نوع پرهیز به پسند و سلیقه ی شما نیست، اینها مسائلی است كه به پسند شما مربوط نیست، مسائل سلیقه ای نیست بلكه مسائل واقعی است. این گونه مسائل، حسابی برای خود دارد.  ⬅️آنهایی كه در مورد دین نظریه ی صلح كل را قبول كرده اند در واقع می خواهند بگویند دین امری است كه جنبه ی فانتزی دارد و با واقعیات سروكاری ندارد. میگویند انسان؛ هرچه بخواهد همان را انتخاب می كند و انتخابش برای خودش «خوب» است. این فكر را همچنین به صورت حرف برق و جلاداری به این عنوان كه روشنفكر مرد صلح كل است و دین امری وجدانی است عنوان می نمایند. 💢 خیر؛ دین اینچنین نیست و قدر مسلّم این است كه این حرف با دین اسلام جور درنمی آید؛ زیرا دین اسلام یك طرح و ایدئولوژی بر اساس سعادت فرد و جامعه ی انسانی است كه اگر انسان آن را بپذیرد و به آن عمل كند سعادت دنیا و آخرت فردی و اجتماعی را تأمین می كند و الّا نه؛ و این را نمی شود به ذوق و سلیقه ی هر فرد ربط داد. ⬅️ممكن است خود فرد درك مصلحت خویش را نداشته باشد؛ در اینجا اگر مصلح تشخیصی به نفع فرد و اجتماع بدهد، چنانچه بتواند، باید به افراد، محاسن آن تشخیص را بفهماند و بعد، از آنها بخواهد به آن عمل كنند؛ ولی اگر آنها درك نمی كنند بایستی با توسل به زور سلامت را ایجاد كند. ⁉️ به نظر شما تحصیلات اجباری آیا كاری منطقی است؟ البته كه كاری منطقی است زیرا فلان كس به خاطر جهالتی كه دارد می گوید من سواد ندارم و نمی خواهم فرزندانم هم سواد داشته باشند؛ می گوییم او نمی فهمد؛ اینجا كه مسئله ی سلیقه مطرح نیست؛ او جاهل است و جهل بدبختی زاست. امام صادق علیه السلام می فرمودند: «اگر می توانستم، شلاق بر سر مردم می زدم تا همه عالِم شوند. » بهداشت اجباری چگونه است؟ وقتی دولت احساس خطر می كند كه یك بیماری شیوع پیدا كند بالاجبار به مردم واكسن می زند؛ نمی گوید آیا اجازه می دهید به شما واكسن بزنم؟ بلكه می گوید اجازه بدهید یا ندهید؛ما واكسن را به شما می زنیم چون عملی منطقی انجام می دهیم و سلیقه مطرح نیست. 💢البته ؛ دین با علم و مخصوصاً با بهداشت این تفاوت را دارد كه بهداشت را می توان به زور تحمیل كرد یعنی اگر فلان كس حاضر نیست آمپول برای بهبودی مرضش بزند به زور آن آمپول را به او می زنند و یا به زور قرص را در حلق بچه می گذارند تا فرو ببرد. ⬅️ولی دین طبیعتش یك طبیعتی است كه اكراه پذیر نیست؛ اگر اكراه پذیر بود قابل اجبار نمودن بود. اما باید یادآوری كنم كه بعضی امور دین اجبارپذیر است. از جمله اینكه بایستی با اجبار موانعی را كه در جهت نرسیدن حقایق به مردم است برطرف كرد. 💢 [لا اِكْراهَ فِی الدِّینِ] یعنی دین اجباربردار نیست، ولی در عین حال بایستی خرطوم ابوجهل ها و ولید بن مغیره ها را زد. مگر می شود با وجود آنها در مكه دین پیشروی كند، یا در ایران آن روز و روم آن زمان مگر می شد با وجود آن گونه خرطومها دین اشاعه پیدا نماید و جلو برود؟ در این موارد بایستی با شمشیر زنجیرها را زد تا بعد از رفع موانع، از راه تبلیغ، مردم محاسن دین را بفهمند؛ و مسئله ی جهاد همین است. 📚 پانزده گفتار؛ روابط بین ‏الملل اسلامى _ مجموعه آثار (ج٢۴ ص ۵۴۵) 🌐 @ashora_karbala

#تفسیر_قرآن_کریم (تفسیر آیه ٩ و ۱۰ سوره هود) 💠در این آیات گوشه هائى از حالات افراد ضعیف الایمان تشریح شده، همان نقاط ضعفى که انسانها را به راه هاى تاریک و فساد مى کشاند 💠 میفرماید: از نقطه ضعفهای این افراد، کم ظرفیتى در برابر مشکلات است، آیه میگوید: و هر گاه نعمت و رحمتى به انسان بچشانیم، و سپس آن را از او بر گیریم، او مأیوس و نومید مى شود و به کفران و ناسپاسى بر مى خیزد. گر چه در این آیه، سخن از انسان به طور کلى به میان آمده، ولى کلمه انسان در این گونه آیات اشاره به انسان هاى تربیت نایافته و خودرو و بى ارزش است 💠نقطه ضعف بعدی آنها، این است که هنگامى که در ناز و نعمت فرو مى روند، چنان خودباختگى و غرور و تکبر بر آنها چیره مى شود، که همه چیز را فراموش مى کنند، آیه میفرماید: اگر نعمت هائى بعد از ناراحتى ها به این انسان برسد، چنان مغرور مى شوند که مى گویند: دیگر همه مشکلات و ناراحتى هاى من برطرف شد و هرگز باز نخواهد گشت، و به همین جهت، شادى و سرور بى حساب و فخرفروشى و غرور بى جا سر تا پاى او را فرا مى گیرد، آن چنان که از شکر نعمت هاى پروردگار غافل مى گردد. 💠 همه این صفات؛ پدیده هائى هستند از کوتاهى فکر و کمى ظرفیت. و اختصاص به گروه معینى ندارد، بلکه یک سلسله اوصاف عمومى براى افراد ضعیف الایمان است. برعکسِ افراد باایمان، که روحى بزرگ و فکرى بلند، سینه اى گشاده و ظرفیتى وافر دارند، که نه دگرگونى هاى روزگار آنها را تکان مى دهد، نه سلب نعمت ها آنان را به ناسپاسى و نومیدى مى کشاند، و نه روى آوردن نعمت ها آنها را در غرور و غفلت فرو مى برد. 🌐 @ashora_karbala

🔰خودت را به دریا وصل کن...... ✍استاد سید محمدمهدی #میر_باقری 💠ابلیس از خدای متعال چند چیز خواست، یکی مهلت خواست، خدای متعال فرمود «یوم الوقت المعلوم» به تو مهلت می دهیم. یکی لشکر خواست، خدای متعال به او قوا داد؛ به او لشکر ظلمت داد؛ حرص، حسد، بخل، محبت دنیا، تکبر، اگر خدای نکرده این صفات در انسان هست آدم باید بداند که اینها لشکر شیطان است،شیطان با این لشکر هجوم می آورد و مومن را زمین گیر می کند. 💠سومین چیزی که شیطان از خدا خواسته و اجابت هم شده این است که شیطان از خدا فرزند خواست؛ گفت به من هم نسل بده، خدای متعال به تعداد هر فرزندی که به آدم داده در بعضی نقلها هست دو فرزند به او داده، عمرهایشان هم از ما طولانی تر است؛ لذا در روایات دارد گاهی شیطان برای یک مومن به اندازه دو قبیله بزرگ، لشکر گسیل می کند. 💠 قبیله «ربیعه و مضر»، ذکر شده در روایات، مومن را محاصره می کنند و برای چشم و گوش و زبانش نقشه می کشند و دائماً هم دور مومن می چرخد؛ دور مومن طواف می کند تا  به نحوی دستش را به مومن برساند؛ و اگر شیطان دستش را به مومن برساند اینقدر نجس است که آدم را نجس می کند، مگر این که انسان به دریا متصل باشد زیرا این اتصال تاثیر نجاست را زائل می کند. 💠این دریا وجود مقدس امیرالمومنین است؛ لذا متقین چون وصل به دریا هستند «إنَّ الذین اتَّقوا إذا مسَّهم طائف من الشَّیطان تذکّروا فاذا هم مبصرون» متقین (شیعیان)، در حریم امیرالمومنین هستند «شِيعَتِهِمْ هُمُ‏ الْمُتَّقُون‏» 💠یکی از اساتید می گفت اگر انسان زیرک، جنس قیمتی داشته باشد، اول می گذارد در ویترین مغازه اش اگر دید عتیقه فروش ها می آیند دورش می گویند این چند است، این چطور است، می فهمد این چیز قیمتی است پنهانش می کند و در صندوقچه می گذارد، مومن هم اینطور است وقتی می بیند شیطان هی دورش آمده می فهمد یک خبری هست. 💠 این قاعده کلی در مورد شیطان هست که هر وقت دیدید هجوم شیطان سنگین شد بدانید یک خبری است، هر وقت دیدید شبها برای نماز شب راحت بلند می شوید؛ اما آن شبی که می بینید هرچه می خواهید بلند شوید؛ شیطان شما را گرفته ؛ بدانید آن شب خبری است؛ اگر بلند شدید یک چیزی گیرتان می آید؛ این علامت در ذهن مبارکتان باشد. 💠 دیدید خیلی وقت ها آدم راحت غیبت نمی کند، ولی یک جایی می خواهد یک جمله نگوید جانش به حلقش می رسد؛بدانید خیر همانجاست، مقاومت کنید از این معبر عبور کنید؛ آن وقت درها به رویتان باز می شود؛ خیلی وقتها آدم می خواهد چشمش را نگه دارد، راحت نگه می دارد؛ اما جایی که دیدید نگاه نکردن سخت شد، در همانجا شما تمرکز کنید چون بدانید شیطان آنجا تمرکز کرده یک چیزی پشتش هست، این ملعون می فهمد که کجا خیر هست و همانجا تلاش میکند که آن را سد کند. 🌐 @ashora_karbala

🎙کلام استاد #علی_صفایی_حائری 🔰موضوع : "حرکت الی الله" ✔️ در اصول دین، حق تقلید وجود ندارد، بلکه می بایست با تحقیق اعتقاد را ساخت، در فروع دین هم یا باید تقلید کرد و یا احتیاط، در موضوعات است که باید دست به دامن بینات، کتاب و میزان شویم، چون بیان کردن موضوع از عهده فقیه خارج است. ⏯[جلسه شانزدهم] ⏱ مدت: ٢۰:۱٨ 📶حجم: ۵ مگابایت 🔍با دقت بشنوید.... 🌐 @ashora_karbala

#شرح_نهج_البلاغه (شرح حکمت ۵٩) 💠امام(ع) در اين کلام حکیمانه مى فرمايد: 🍃مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ كسى كه تو را بترساند همچون كسى است كه به تو بشارت دهد. 💠اين سخن نظير حديثى است که از امام باقر(ع) مى خوانيم [اِتَّبِعْ مَنْ يُبْكيكَ وهُو لَكَ ناصِحٌ وَلا تَتَّبِع مَن يُضحِكَكَ وَهُو لَكَ غاشٍّ] از كسى پيروى كن كه تو را مى گرياند ولى خيرخواه توست از كسى كه تو را مى خنداند اما به تو دروغ مى گويد و حقايق را وارونه نشان مى دهد، پيروى مكن و نظير اين است كه فرمودند: دوست تو كسى است كه تو را نهى كند، نه آن كس كه تو را تشويق كند و اين سخن كه خداى رحمت كند كسى را كه عيبهاى مرا نشانم دهد 💠اصلا تحذير به همین معناست؛ یعنی شناساندن انسان به چيزى كه مصلحت او در آن است و زيان و خطر را از او دفع مى كند و اينكه امام مىفرمايد چنين شخصی مانند كسى است كه به تو بشارت مى دهد مفهومش اين است كه بايد از اين هشدارها همان گونه خوشحال شوى كه از خبرهاى مسرت بخش خوشحال مى شوى و اصلا نباید برنجی و ناراحت شوی؛ حتی بايد از چنين كسى همان گونه تشكر كنى كه از بشارت دهنده تشكر مى كنى، زيرا او اگر خير تو را نمى خواست به تو هشدار نمى داد و از افتادن در شر برحذر نمى داشت 💠در روایت داریم که دوستان خوب كسانى هستند كه هم انسان را نسبت به پيروزى ها دلگرم سازند و هم نسبت به خطرات آگاه نمايند. و اين كه يكى از حقوق مؤمنان بر يكديگر نصيحت شمرده شده اشاره به همين گونه هشدارهاست تحذيركننده خطری را حس کرده و پيش از خطر هشدار داده است که چه بسا سبب برطرف شدن مشکلات مهمى شود 🌐 @ashora_karbala

🔰آفرینش «برایِ» دارد.... ✍استاد متفکر #شهید_مطهری 💠يکي عادتش اين است که با انگشترش بازي مي‌‌‌‌‌کند، ديگري عادتش اين است که با تسبيحش بازي مي‌‌‌‌‌کند و سومي با ريشش بازي مي‌‌‌‌‌کند. مي‌‌‌‌‌پرسيم براي چه با ريشت بازي مي‌‌‌‌‌کني؟ مي‌‌‌‌‌گويد الکي. اين «الکي» يعني پوچ، بيهوده. اين قبيل کارها از همان قدم اول «براي» ندارد تا به قدم دوم برسد. 💠کاري است که فقط همان کار است و براي هيچ انجام شده است، کاري است غيرحکيمانه، غيرعاقلانه. اگر انسان کاري انجام دهد که اگر از او بپرسند براي چه چنين مي‌‌‌‌‌کني، «براي» نداشته باشد، اين کار را مي‌‌‌‌‌گوييم پوچ، باطل. 💠قرآن منطقش این است که خلقت آسمانها و زمین از آن جهت که منتسب به ذات حق است یک کار پوچ و بیهوده نیست. اگر کسی با منطق آخرتی محض بخواهد صحبت کند. میگوید فلانکار را میکنم برای اینکه خدا دستور داده است و اگر دستور خدا را اطاعت کنم خدا از من راضی است. اگر اطاعت کردیم و خدا راضی شد بعدش چه میشود؟ بعد که خدا راضی شود سعادت دارَیْن (دنیا و آخرت) را به دنبال دارد. فرض کنیم به سعادت دارین نائل شدیم بعدش چه؟ میگوید: دیگر بعد ندارد، مگر سعادت هم باید بعد داشته باشد؟ مگر انسان سعادت دارین را که داشت باز آن را هم باید برای امر دیگری بخواهد؟ 💠اگر کسی این «برایِ» ها را خوب تعقیب کند میبیند آن چیزی که همه «برایِ» ها به آنجا منتهی میشود خودِ خداست؛ آن نهایتی که وقتی به آنجا میرسند دیگر آنجا نهایت کار است و آنجاست که همه چیز به پایان میرسد خدای متعال است. 📚 آشنایی با قرآن، ج ۷، ص ۱۵ 🌐 @ashora_karbala