نیچه را میتوان علامت آغاز یک دوره جدید تلقی کرد. او زبان مناسب برای بیان دریافت خود را خود خلق کرد. در زمان حیات وضعی خاص داشت. این که سراسر عمر سرگردان بود و هیچگاه در شهر و سرزمین آرام نگرفت، خود حکایت و نمودی بود از جان در سلوکش که هرگز از حضور در عالم معاصرانش آرامش نمی یافت. دریافت او از ساحات گسترده حیات انسان چنان وجودش را وسیع و مضطرب نموده بود که گویی قوای طبیعیش قدرت همراهی با او را از دست داده بودند، لذا بسیار زودتر از حد معمول جسم و قوای جسمانیش به تحلیل رفت و با وضعی که زمینیان جنون می‌نامند، پس از دردی جانکاه حیات طبیعی را بدرود گفت. ✍🏻دکتر علی اصغر مصلح 📚تقریری از فلسفه‌های اگزیستانس 📖 صفحه ۶۱