کتاب خوندن به حالت دراز کشیده خیلی سخته. پی دی اف حیف نیست؟

طوری که غلط املایی تو چت اذیتم میکنه هیچی نمیکنه، چه از طرف خودم باشه چه طرف مقابل.

من هرچی بدبختی میکشم از مهربونی و سادگیمه. از بس مهربونم نمیتونم که به کسی نه بگم. مثلا امروز مامانم چارتا پنجاهی نشونم داد گفت اینا زیر فرش بودن مال توعن؟ نتونستم رو حرفش «نه» بیارم ناچارا گفتم آره

تنهایی روزه گرفتن اینطوریه که مجبوری خودت بلند شی غذا گرم کنی برای سحری، چون شامتون اماده نیست برای افطار باید نون پنیر سبزی بخوری و کل روزم همه غذا بخورن تو با لبخند فقط نگا کنی.

من 3 تومن پول میخوام یه هفته اس نتونستم مخ بابامو بزنم ازش بگیرم، ملت چطوری از دوس پسراشون آیفون 13 میگیرن؟

https://eitaa.com/hichak_313/177 بنده خدا درجریان نیست من دو روزه برگشتم

این مدرسه حضوری جفت پا پرید وسط برنامه ریزی من ،همه انرژیم پای مدرسه میره دیگه نا ندارم درس بخونم.

یه مزیتی که کرونا داشت این بود که باعث میشد به جای 6 ساعت فقط 3 ساعت بمونیم تو اون زندون.

ازونجایی که لینک ناشناس کپک زده بود عوضش کردم.

صدای منو از وسط کلاس جغرافیا میشنوید.

معلومه همه سخت درحال تعلیم علم و دانشن که پیاما یدونه ام سین نمیخوره. آفرین فرزندانم.

خسته و کوفته رو زمین پهن میشم و زل میزنم به فرم و سرمه ای خاکی و به چوخ رفته ام. آروم به کتفمی میگم و با حسرت به ایرپادِ میز جلوییم نگاه میکنم و غصه میخورم که چرا من ایرپاد نیاوردم و مجبورم با سیم هندزفری سر و کله بزنم که یه وقت لو نرم. بهار رو میز من نشسته و قاچاقی لایو جونگ کوک رو میبینه، نمیدونم شایدم شوگاست،اعصابم از نیش بازش خراب میشه با پام جفتک میندازم و اشاره میکنم خفه شه. معلم عربی داد میزنه «تو چرا رو زمین نشستی؟» آه میکشم و بلند میشم خب الان باید یه دروغی سرهم کنم نه؟ کلافه نگاش میکنم «این فعل منصوبه یا مجرور؟ » لبخند میزنم خب مفتوحه؟ عه بد شد که مفتوح نداریم اصلا، اوه اقای رائفی پور :) صدای عصام تو گوشم میپیچه «رابا، با با رابا برابا رابا، با با رابا برابا رابا، با با رابا برابا رابا با را را عم تحكيلي، كل شي فيكي وأنا هسه هون صافن بكيف جنبي خليكي..... » سعی میکنم هندزفری رو از گوشم در بیارم زنگ مدرسه میخوره با خوشحالی به قیافه شاکی دبیر که داره غر میزنه نگاه میکنم و دوباره لبخند مسخره ام رو تکرار میکنم . ای کاش فوق نداشتیم ای کاش.