بسم الله الرّحمن الرّحیم و صلّی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطاهرین
وقتی خبر شهادت حضرت اباعبدالله الحسین به مدینه رسید، گویا والی مدینه نعمان بن بشیر بود ، وقتی به اهالی مدینه خبر شهادت را اعلام کرد همه اهل مدینه فرمودند آقایون و مردها سیاه پوشیدن،و لباس مشکی به تن کردن و فریاد و ناله سر دادند که اعلام عزای عمومی و اعلام عزای اباعبدالله الحسین علیه السلام شد در مدینه.
آن روزی هم که جناب بشیربن جزلم، خبر شهادت حضرت سیدالشهداء علیه السلام به امر امام زین العابدین به اهل مدینه رساند جناب بشیربن جزلم پرچم و بیرق سیاهی رو به دوش گرفت و کل مدینه را چرخید خبر شهادت سیدالشهدا را اعلام کرد.
چقدر خوبه که ما در شروع ایام عزای اباعبدالله حسین یک روز رو اختصاص بدیم به سیاه پوشی تمام اماکن.
از عمل بشیربن جزلم که مورد نظر و مورد تأیید امام زین العابدین علیه السلام بوده و به امر حضرت اعلام عزا کرده پرچم سیاه و بیرق سیاهی به دست گرفته و تمام کوچه ها و خیابان های مدینه رو گشته، اعلام کرده که دیگه مدینه سابق نیست مدینه دیگه اون روح سابق رو نداره چرا چون حسین بن علی عزیز زهرا رو کشتن.
مثلا اگه بشه یک روز قبل از محرم، آیین سیاه پوشی اعلام
بشه، در یک آیین خاصی پرچمها و بیرق ها زده بشه و مثل جناب بشیربن جذلم هم این عزیزان مداح ها و مرثیه خان ها عرض میکنم که به صورت چاوشی اعلام عزای اباعبدالله حسین رو داشته باشند ،یک فرهنگ زیبای تعظیم شعائر حسینی خواهد بود وصلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطاهرین
#هرخانه_یک_حسینیه
@tarighe_karbala
@atabe_ir
بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم وَ بِه نَستَعین إِنَّهُ خَیرُ ناصِرٍ وَ مُعین
و صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَيِّدِنا وَ نَبِیِّنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّد صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ عَلَی آلِهِ وَ أهلِ بَیتِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ الْهُدَاةِ الْمَهْدِيِّين
الابی هارون المکفوف قال : قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع: يَا أَبَا هَارُونَ أَنْشِدْنِي فِي الْحُسَيْنِ ع قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ فَبَكَى فَقَالَ أَنْشِدْنِي كَمَا تُنْشِدُونَ يَعْنِي بِالرَّقَّةِ قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ
امْرُرْ عَلَى جَدَثِ الْحُسَيْنِ فَقُلْ لِأَعْظُمِهِ الزَّكِيَّةِ
فَبَكَى ثُمَّ قَالَ ع زِدْنِي ،فَأَنْشَدْتُهُ الْقَصِيدَةَ الْأُخْرَى ، فَبَكَى وَ سَمِعْتُ الْبُكَاءَ مِنْ خَلْفِ السِّتْرِ .
ابو هارون مکفوف می گوید : (( من خدمت امام صادق علیه السلام بودم آن حضرت به من فرمودند ای ابا هارون من در مرثیه ی اباعبدالله الحسین شعر می خوانی ؟ من شروع به خواندن کردم ، پس حضرت گریه کردند پس به من فرمودند آن گونه که در محل خودتان می خوانید ، بان صوت و لحن محزونی که در محل خودتان مرسوم است برای من بخوان .
شروع به خواندن کردم ، سلام بر بدن پاره پاره ی ابا عبدالله الحسین تا که این را گفتم امام علیه السلام شروع کردند به گریه -خیلی گریه کردند – بعد به من فرمودند بیشتر بخوان ، خواندم و امام علیه السلام گریه کرد ، خواندم و امام گریه کرد ؛ در همین حال صدای گریه بانوان و زنان را از پشت پرده شنیدم چون از روضه فارغ شدم ، امام علیه السلام فرمودند ای ابو هارون هرکس مرثیه ای شعری یا نوحه ای در سوگ اباعبدالله الحسین علیه السلام بخواند خودش گریه کند و ده نفر را بگریاند بهشت بر آن شخص نوشته می شود ؛ و فرمودند هرکس شعری بخواند ، یک بند نوحه ، روضه یا مرثیه بخواند خودش گریه کند پنج نفر را بگریاند برای آن ها بهشت ثبت می شود .
هرکس نوحه ، روضه ، مرثیه ای بخواند و یک نفر را بگریاند بهشت بر آن دو نفر نوشته می شود ( زیادی جمعیت مهم نیست ، مهم بکاء و گریه است ، اشک است . )
هر کس نزد او یادی از اباعبدالله الحسین شود از چشمانش اشکی جاری شود ، اشکش به اندازه ی بال مگسی باشد پاداش این شخصی که برای امام حسین ( ع ) اشک ریخته به عهده ی خداست و امام صادق (ع) فرمودند خداوند جز به بهشت رفتن او راضی نمی شود . ))
عزیزان عزای امام حسین (ع) در پیش است . برنامه ریزی کنیم برای گریه و اشک بر حضرت حسین (ع) اگر دو نفر هستید آقا بخواند ، خانم گوش کند ؛ اگر اعضای خانواده بیش تر هستید یک نفر کتاب نوحه را بردارد ، کتاب روضه را بردارد یک صفحه بخواند ، سه ، چهار بند از اشعار محزون را در سوگ امام حسین بخواند بقیه اشک بریزند و یا حسین بگویند . اگر خانواده ای به هم رسیدند آن جلسه را ، جلسه ی عزای اباعبدالله کنند فرصت می گذرد ، عمر می گذرد مبادا عمرمان به بطالت بگذرد .
هر جا رسیدید آن جا را حسینیه ی اباعبدالله کنید ، هر جا رسیدید آن حا را خیمه ی اباعبدالله کنید ، خصوصا ایام عزای اباعبدالله ، در نشت ها و کعده ها اولویت را بگذارید بر روضه و اشک بر ابا عبدالله الحسین ( ع ) .
و از این روایت بر می آید که امام صادق (ع) اجازه فرمودند هرکس با همان رسم و آیین و زبان و... خودش عزاداری کند .
درر عزاداری اباعبدالله ( ع ) مهم این است که خروجی اش بکاء و اشک بر امام حسین ( ع ) باشد. امام فرمودند حداقل اشک یک قره است و حتی اگر اشک نداشت خود را به شکل گریه کن در بیاورد و منقلب شود.
امام صادق علیه السلام فرمودند : مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ علیهالسلام عِنْدَهُ، فَخَرَجَ مِنْ عَیْنَیْهِ مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ
در حضور کسی اگر ذکر امام حسین ( ع ) بشود و فرد اشک بریزد این ذکر و اشک ثوابش با خداست ( خداهم که نامحدوداست ثوابی هم که می دهد نامحدود است ، فرمود خداوند متعال جز به بهشت رفتن آن شخص راضی نمی شود ) . دقت کنید ، فرمودند ذکر پس نام امام حسین ( ع ) ذکر است ، گفتنش ذکر است ، شنیدنش ذکر است ، شنیدن روضه ذکر است ، جلسه ی روضه ذکر است ؛
پس بهشت را به بهانه هم می دهند و بهانه گریه و اشک بر اباعبدالله الحسین است
#هرخانه_یک_حسینیه
@tarighe_karbala
@atabe_ir
صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ
امام صادق علیه السلام فرمودند هر چیزی پاداش و مزدی دارد ، مگر اشکی که برای ما ریخته شود که چیزی با آن برابری نمی کند و مزد بی اندازه دارد. ( یعنی خیلی گران بها و پر بهاست )
بعد از سه روز پیکر سرخش کفن نداشت
یوسف ترین شهید خدا پیراهن نداشت
از بس که نیزه خون تنش را مکیده بود
حتی توان و قدرت ناله زدن نداشت
از بس که پیکرش شده پا مال اسب ها
یک جا بی جراحت و سالم در بدن نداشت
زلفی که شانه شد به سر نیزه صبحگاه
کنج تنور چاره به جز سوختن نداشت
در بوریا ی کهنه تن لاله پوش او
پیچیده شد گر چه شقایق کفن نداشت
ابو هارون می گوید در حضور امام صادق روضه خواندم : اگر گذری از کربلا کنی برآن بدن پاره پاره ی حسین سلامی بگو
سلام ما به آن پیکر پاره پاره ات ، سلام ما با ناله های دخترت ، سلام ما به گریه های زینبت
صدا زد آیا تو حسین منی ؟! آیا تو برادر منی ؟! آیا تو پسر مادر منی ؟!
لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ
اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعافِیَةَ وَ النَّصْرَ وَ اجْعَلْنا مِنْ خَیْرِ اَنْصارِهِ
بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی سیدنا و نبینا محمد وآله الطاهرین
قال الرضا(ع): مَنْ جَلَسَ مَجْلِسا يُحْيَا فِيهِ أُمُورُنَا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ اَلْقُلُوبُ.
امام رضا عليه السّلام فرمود: هر كس در مجلسى حاضر شود كه در آن مجلس، امر ما احیا مى شود، دلش نمیمیرد؛ در آن روزى كه دلها میمیرند.
مجلس امام حسین(ع)، مجلس ذکر است، ذکر هم منظور ذکر فضائل یا مناقب یا مصائب عصمت و طهارت(ع) خصوصا حضرت خامس آل عبا سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(ع) است.
حضور در جلسات خودش موضوعیت دارد، جلسه گرفتن موضوعیت دارد و احیای امر اهل بیت است. دعای خیر حضرت رضا(ع) شامل حال کسی میشود که مجلس و روضهی اباعبدالله الحسین را بگیرد. عدهی کم و زیادش مهم نیست، یک جمعی بهم برسند، اهل خانواده بشینند ذکر فضائل اهل بیت را بگیرند. یک کتابی بردارند از مصائب آل الله،منتهی الامال یا نفس المهموم مرحوم شیخ عباس قمی را از رو بخوانند. ادعیه و مناجات اباعبدالله الحسین را در عاشورا، زیارت عاشورا بخوانند. مجلس، مجلس ذکر اباعبدالله الحسین باشد. این مجلس،مجلسی است که مورد عنایت خدا و اهل بیت عصمت و طهارت است.
گاهی اوقات، انسان در شرایطی قرار میگیرد، با دیدن یک عکس،تصویر یا بنر منقلب میشود،مثلا سرخیابانی بنر زدند: یا اباعبدالله الحسین. نوشتند یا عزیز زهرا، یا عطشان کربلا؛ این در دلش اندوهگین میشود و غم میریزد. آیا این هم مورد نظر هست و عبادت برایش حساب میشود؟ بله. اجازه دهید حدیث بخوانیم:
قال الصادق(ع): نفس المهموم لظلمنا تسبیح و همه لنا عبادة.
امام صادق علیه السلام فرمود: نفس کسى که بخاطر مظلومیت ما اندوهگین شود، تسبیح است و غم و اندوهی که در دلش میریزد برای ما عبادت است.
پس در و دیوار را، کوچه و محل را، بالا و پایین خانهها را، پشت بامها را در دکاکین و مغازهها،پاساژها را با سیاهپوشی با پرچمها و بیرقهای حسینی با بنرها و پلاکارهایی که، پیامهای عاشورایی اباعبدالله الحسین را داشته باشد، مزین کنیم و از این نعمت و توفیق عظیم برخوردار شویم و دعای خیر حضرت رضا و حضرت صدیقه طاهره شامل حالمان شود. به حدی این رحمت واسعه پروردگار عالم شامل حال همه میشود که حتی نفس کشیدن شخصی که برای مظلومیت اباعبدالله الحسین، با دیدن یک صحنه و شنیدن روضه و نوحه، غمگین میشود، نفس که میزند، حالا در هر دقیقه و در هرثانیه چند نفس بالا و پایین می شود، این نفسی را که میزند چون برای امام حسین نگران و اندوهگین شده برای او تسبیح مینویسند. تو دلش غم و اندوه ریخته. خود همین غم و اندوه ریخته در دلش برای او عبادت حساب میشود.
جان عالمی به فدای مظلومیتت یا اباعبدالله.
صل الله علیک یا اباعبدالله
صل الله علیک یا اباعبدالله
صل الله علیک یا اباعبدالله
#هرخانه_یک_حسینیه
@tarighe_karbala
@atabe_ir
هدایت شده از تنها علاج
راهی با سعید.3gpp
3.48M
🔉 #گزیده_صوت
🔹هر چند وقت یک بار با یک شهید رفیق شوید؛ این بار با جناب سعید
#راهی_با_سعید
#حجت_الاسلام_علوی
#نشر_سدید
@tanhaelaj
بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و صل الله علی سیدنا و نبینا محمد وآله الطاهرین
قال الصادق عليه السلام للفضيل:"تجلسون و تحدثون؟ فقال: نعم، قال: ان تلك المجالس احبها فأحيوا امرنا، فرحم الله من احيى امرنا."
امام صادق عليه السلام به «فضيل» فرمودند و از او پرسيدند: آيا شما (دور هم) مى نشينيد و حديث و سخن ازما مى گوييد؟
گفت: بله آقا
امام صادق فرمودند: اينگونه مجالس را دوست دارم، پس امر(امامت) ما را زنده بداريد. خداى رحمت كند كسى را كه امر و راه ما را احيا كند. (وسائل الشيعه، ج 10، ص392)
حضرت امام صادق به نشستن دورهمی جهت بخشیدند فرمودند: هروقت دور هم جمع مینشینید و بهم میرسید از ما صحبت کنید؛ این یک.
اوجش جلساتی است که به مناسبتهای شرعی خصوصا در ایام عزای اباعبدالله الحسین که مجلس ذکر؛ یعنی ذکر فضائل،مناقب و مصائب اهل بیت عصمت و طهارت خصوصا سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین در آن جمع و نشست مطرح بشود، خودش جلسه ی احیای امر حضرات معصومین هست.
نکته ی دوم: امام(ع) فرمودند: ما این گونه مجالس را دوست داریم. دور هم جمع شدن و جلسه گرفتن خروجی اش چه باید باشد؟ نشر احکام، گفتن اصول عقاید، ذکر مصائب اهل بیت عصمت و طهارت و دریک جمله خداشناسی و امام شناسی در این جلسه مطرح شود که در دایره ی خداشناسی و امام شناسی، تمام اصول و فروع دین در آن جمع است. امام صادق(ع) که این مجلس را تایید کردند، حالا ببینیم آیا خود حضرات معصومین به عنوان صاحبان جلسه آیا به مجالس سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین هم سری میزنند؟ چرا چون خود حضرت امام صادق(ع) در این حدیث شریف فرمودند: ما این گونه مجالس را دوست داریم. در حدیث دیگری هم حضرت رضا(ع) فرمودند: این گونه مجلسی که دور هم جمع شوید و از ما حرف بزنید و ذکر و یاد ما باشد، ما این جلسه را دوست داریم.
فضیل نقل میکند: امام صادق(ع) به من فرمود: دیشب کجا بودی؟ عرض کردم دیشب بین ما کسی بود که میگفت هلال ماه محرم را دیدهام، یعنی گفت اول ماه است امشب. یکی از دوستان و محبین اهل بیت(ع) هم، به مناسبت اول محرم مجلس روضه منعقد نموده بود. ما برای گریه و ناله و عزاداری بر جد بزرگوارتان حضرت سیدالشهدا و اهل بیت آن حضرت، در آن مجلس شرکت کردیم و بر مصائب آل الله آنجا گریه کردیم. یک مجلس روضهای بود. یک مجلس روضهی خانگی.
امام صادق(ع) فرمود: خدا دلت را روشن کند و به تو شرح صدر مرحمت فرماید و تو را بر این عمل خوب و موالات تو با اهل بیت عصمت و طهارت پاداش دهد. امام برای کسی که زر آن مجلس روضه خانگی شرکت کرده بود، دعا کرد: ١-دعا فرمود خدا دلت را نورانی کند. ٢- خدا به تو شرح صدر بدهد؛ خدا دلت و روحت را بزرگ کند.
شرح صدر خیلی مهم است؛ حضرت موسی از خدا میخواهد: رب اشرح لی صدری. خدا به پیغمبر خطاب میکند: الم نشرح صدرک؟
«آلة الرّیاسة سعة الصّدر» یعنی یکی از ابزار بزرگی انسان، دل بزرگ و روح بزرگ داشته باشد. در مجالس امام حسین(ع) دل بزرگ داشته باشید، هرکس آمد بگویید خوش آمدید. مجالس امام حسین را گزینشی نکنید، هرکس با هر گرایشی، هرکس با هر تیپ و قیافهای، آمد به مجلس امام حسین، مهمان امام حسین است. این شرح صدریست که امام دعا کرده برای کسی که در جلسهی امام حسین شرکت کرده است.
بعد از دعا امام به فضیل فرمود: فضیل بعد از جلسه روضه آمدی بیرون از منزل، کسی را جلوی درِ خانه نشسته بود، ديدي؟ عرض كرد: بله، ديدم يك آقايي جلوي در نشسته بود، برخورد كردم. حضرت فرمود أن شخص را شناختي؟ فضیل میگوید: هوا تاریک بود نتوانستم او را بشناسم. حضرت امام صادق(ع) فرمودند: خود من بودم جلوی در آن منزلی که در آن روضه برگزار شده بود. فضیل میگوید: گفتم الله اکبر! پس چرا به داخل مجلس ما نیامدید آقا؟ چرا افتخار ندادید تشریف بیارید داخل قدم روی چشم ما بگذارید تا در صدر مجلس باشید؟ امام صادق(ع) فرمود: من میخواستم وارد مجلس شوم، اما دیدم در صدر مجلس، جدم پیامبر خدا(ص) و امیرالمومنین و فاطمه الزهرا(صلوات الله علیهم اجمعین) حضور دارند، و با ما بر اباعبدالله الحسین گریه میکنند و به همراه جمع عزاداری میکنند و نوحه و زاری دارند.
این حدیث شریف هم نشان میدهد؛ حضرات معصومین در مجالس اهل بیت عصمت و طهارت تشریف میآورند و به همراه هیئت و جمع عزاداری و گریه دارند.
و صل الله علی سیدنا و نبینا محمد وآله الطاهرین
#هرخانه_یک_حسینیه
@tarighe_karbala
@atabe_ir