✍ توصیه رهبر انقلاب به مطالعه و آموزش نهج‌البلاغه در سال جدید. 💠 حکمت ۳ نهج البلاغه ( نکوهش بخل و ترس و فقر ) ▫️ وَ قَالَ (علیه السلام): الْبُخْلُ عَارٌ، وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ، وَ الْفَقْرُ يُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ [حَاجَتِهِ] حُجَّتِهِ، وَ الْمُقِلُّ غَرِيبٌ فِي بَلْدَتِهِ. ▫️ و فرمود (ع): بخل، ننگ است و ترس، نقص است و تنگدستى، زبان زيرك را از بيان حجتش بر بندد و بينوا در شهر خود غريب است. #نهج_البلاغه #جهاد_تببین https://eitaa.com/atashbeekhtiar_ir

📌شایعات ماه ربیع‌الاول(نحوست ماه گرفتگی) ☝️❌خوردن و آشامیدن در زمان خسوف ممنوع؟؟؟؟ ❌خواندن سوره های تکویر و انشقاق؟؟؟ ❌در منزل نباشیم و در مساجد یا حرم باشیم؟؟؟ 😒😒این کارها چیه شما می کنید؟؟؟؟ 📌پاسخ👇 🔷️ ماه‌گرفتگی تنها یک پدیده زیبای نجومی است که از نشانه‌‌های الهی است و می‌تواند انسان را به یاد روز قیامت هم بیاندازد‌. ⛔️هنگام رخ دادن این رخداد نجومی جایی برای ترس و نگرانی وجود ندارد. ✅واجب است با شروع خسوف نماز آیات بخوانیم و یاد خدا باشیم. 🔷️ امام صادق علیه السلام از پدر بزرگوارشان نقل می‌کنند: «زلزله‌‌‌ها و گرفتگی ماه و خورشید و بادهای سخت و وحشت‌‌زا از نشانه‌‌های قیامت است، هرگاه یکی از اینها را دیدید به یاد برپایی قیامت باشید، به مسجدها پناه ببرید و نماز بخوانید.» (وسائل‏‌الشیعه، ج۷، ۴۸۷) رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: ای مردم! خورشید و ماه دو نشانه از نشانه‌‌های خدا هستند که به فرمان او در رفت و آمدند و فرمان‌‌بردار! گرفتگی آنان به دلیل مرگ و زندگی هیچ کسی نیست، پس هرگاه کسوف و خسوف رخ داد، نماز [آیات] بخوانید ...» (کافی، ج۳، ۲۰۸) 🔷️ ذکر و یاد خدا و عبادت امر پسندیده‌ای است 👈👈⚠️اما در اسلام هنگام‌ خسوف تنها نماز آیات واجب است. ❌❌❌پرهیز از هیچ کاری در هنگام ماه‌گرفتگی در اسلام سفارش نشده است. ❌❌❌آنچه در مورد بحث انرژی هنگام خسوف مطرح می‌کنند بی‌مورد است. 👀نگاه کردن به خسوف هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند.

۱۴۴۱ روز از آن دستور مهم گذشت... 🔰 جهت مشاهده یادداشت #حجت_الاسلام_راجی در خبرگزاری فارس اینجا را کلیک کنید

📹 پزشکیان: مردم سیلی محکمی به آمریکا و اسرائیل زدند 🔸رئیس‌جمهور: رزمندگان ما با موشک به آمریکا و اسرائیل سیلی محکمی زدند ولی سیلی محکم‌تر را مردم زدند. 🔸وحدت و انسجام مردم ما بود که آمریکا و اسرائیل را ناامید کرد.

هو‌شدن ترامپ در مسابقات تنیس آمریکا

پزشکیان: رزمندگان ما با موشک به آمریکا و اسرائیل سیلی محکمی زدند ولی سیلی محکم‌تر را مردم زدند

شهدای مظلوم ۱۷ شهریور 💔

خاطره‌ای از ۱۷ شهریور ۵۷ من از روز هفدهم شهریور سال ۱۳۵۷ خاطره‌ای در ذهن دارم. قبل از آن که این حادثهٔ خون‌بار در تهران اتّفاق بیفتد، سیاست رژیم ستمشاهی به دنبال این بود که مبارزان و به تبع آن ملت ایران را، به تندرو و کندرو، افراطی و معتدل تقسیم کند. این، نکتهٔ خیلی قابل توجّهی است که امروز مثل آیینه‌ای، همهٔ عبرت‌ها را به ما درس می‌دهد. کسی که روزنامه‌های آن وقت و اظهارات مسؤولان رژیم ستمشاهی را مطالعه می‌کرد، می‌فهمید که این‌ها می‌خواهند کسانی را که در مقابل آن‌ها هستند و مبارزه می‌کنند، از هم جدا کنند. عدّه‌ای را که طرفداران و علاقه‌مندان مخلص امام بودند و راه امام را علناً اظهار می‌کردند، به عنوان تندرو و افراطی و متعصّب معرفی می‌کردند. در مقابل اینها هم، بعضی از کسانی را که علاقه‌مند به مبارزه بودند، ولی خیلی جدّی در آن راه نبودند، یا جدّی بودند، ولی دستگاه آن‌طور خیال می‌کرد اینها جدیّتی ندارند، به عنوان افرادی که معتدلند و با این‌ها می‌شود مذاکره و صحبت کرد، معرفی می‌کردند. من در آن روز این احساس خطر را کردم. آن زمان من در جیرفت تبعید بودم. شاید روز چهاردهم یا پانزدهم شهریور بود. به یکی از آقایان معروف که در قم بود، نامه‌ای نوشتم و این سیاست رژیم را برای آن آقا تشریح کردم و گفتم اینها با این تدبیرِ خباثت‌آمیز می‌خواهند بهانه‌ای برای سختگیری بر مخلصان و عشّاق امام بزرگوار به دست آورند و شما را بدون این‌که خودتان بخواهید، در مقابل آنها قرار دهند. این نامه را نوشته بودم؛ اما هنوز نفرستاده بودم. روز شنبه هجدهم شهریور بود که رادیو و روزنامه‌ها، خبر کشتار هفده شهریور را پخش کردند. فردای آن روز، ما در جیرفت از این قضیه مطّلع شدیم. من برداشتم در حاشیه آن نامه برای آن آقا نوشتم که: «باش تا صبح دولتش بدمد، کاین هنوز از نتایج سحر است». آن نامه را به وسیله مسافر، برای آن آقای محترم فرستادم. ۱۳۷۶/۰۶/۱۹ بیانات در دیدار جمعی از پرستاران

راوی قدرت کجا و راوی ترمیدور کجا؟! 🔻نمی‌دانم برای بار چندم است، حسابش از دستم در رفته، از بس که پرشمار است تعدادِ تکرارِ یک مأموريت: روایت قدرت و امید. [۱]. فرمود: به ضرر کشورتان حرف نزنید، راوی ضعف کشورتان نباشید، نقاط قوّت را برای مردم بیان کنید؛ نقاط قوّتی که واقعاً وجود دارد، ظرفیّت‌هایی که واقعاً وجود دارد؛ اینها را برای مردم بگویید. [۲]. فرمود: ببینید راهی را که آمده‌ایم! کجا بودیم و کجا هستیم. در همهٔ زمینه‌ها، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، آموزشی، زیرساخت‌ها و... نه تنها پیشرفت داشته‌ که اصلا نسبت به گذشته قابل مقایسه نیست. [۳]. فرمود: ضعف داریم، نقص داریم، کمبود داریم، کدام کشور ندارد؟ لکن قوت‌هایی داریم، توانایی‌هایی داریم، کارهایی شده، تلاش‌هایی شده، اینها را روایت کنیم و به مردم بگوییم. [۴]. فرمود: در خود و دیگران نهال امید به آینده را پرورش دهید. ترس و نومیدی را از خود و دیگران برانید. این نخستین و ریشه‌ای‌ترین جهاد شما است. نشانه‌های امیدبخش در برابر چشم شما است. رویش‌های انقلاب بسی فراتر از ریزش‌ها است و دست‌ودل‌های امین و خدمتگزار، بمراتب بیشتر از مفسدان و خائنان و کیسه‌دوختگان است. [۵]. فرمود: ما فصل مشبعی از راه را حرکت کردیم. آن سربالایی، آن شیب تند را عبور کردیم، به قله‌ها نزدیک شدیم. نباید خسته بشویم. امروز روز خسته شدن نیست، روز ناامید شدن نیست. امروز روز شوق است، روز امید است، روز حرکت است. 🔺حالا آن برادر محترم می‌نویسد: [۱]. حاکمان عمل‌گرا و خواص محافظه‌کار، اندوخته‌های فرهنگیِ دورهٔ پساانقلاب را به باد دهند. [۲]. آن آقای محترم می‌نویسد از حرف نویِ جمهوری اسلامی جز اسم چیزی نمانده: جامعه به‌طور کلّی، رهاست. اعتبار و رسمیّت دیانت، زائل شده است. آری، این عاقبت نظامی است که نسبت به هویّت حاکمانش، حسّاس نباشد و با اندرونیِ حکمرانی، بر اساس قاعدۀ دموکراسیِ سکولار معامله کند؛ هر چند به نام مردم‌سالاریِ دینی. [۳]. پا را فراتر می‌گذارد، نظام را متهم به ماکیاولیسم می‌کند و می‌نویسد نظام دغدغه‌اش فقط ماندن است، به هر قیمتی، حتی به قیمت سکولار شدن: جمهوری اسلامی، وجوهِ فرهنگیِ انقلاب را باخت و به چیزی شبیه ترکیه و... تبدیل شد. ترمیدور فرهنگی، اتّفاق افتاده است. شیرازۀ فرهنگ، شکسته شده. ستون معنا، فروریخته. سکولاریسمِ فرهنگیِ پنهان، به جان نظام افتاد و انقلابش را بلعید. یک صورت پوشالی از معیارهای فرهنگی مانده است؛ نام و بس. سیرت رفت و صورت ماند. ساخت حقیقیِ فرهنگی، رنگ باخت و ساخت حقوقیِ فرهنگی، مانده است. روشن است که عقب‌نشینی‌های فرهنگی، پایان ندارند. سکولاریسمِ فرهنگی، تمامیّت دهۀ شصت را در خود فروبرد. اینک نظام، دغدغۀ بقا دارد؛ فقط می‌خواهد بماند، اما مسأله این است که برای ماندن، باید به‌جای طرح اسلامی‌سازی، طرح سکولارسازی را در دستورکار خویش قرار بدهد تا مردمِ برساختۀ لیبرال‌های ایرانی، در برابرش صف‌آرایی نکنند. [۴]. در آخر، تیر خلاص را بر قلب آقای جمهوری اسلامی می‌نشاند و خبر از پایان آن می‌دهد: جمهوری اسلامی را کارگزارانش، مسخ و مستحیل کردند؛ آنان که هویّت تجدّدی داشتند اما حاکمیّت، گشاده‌دستانه و خام‌اندیشانه، قدرت را بر سینیِ دموکراسیِ سکولار نهاد و به آنها تعارف کرد. آنها نیز با باطن نظام، آن کردند که امروز می‌بینیم. [۵]. البته ایشان از درون خود نیز خبر می‌دهند که: لیبرالیسمِ شبه‌مذهبی، جمهوری اسلامی را وارد روند ترمیدور کرد. من مدّت‌هاست فاتحۀ فرهنگ و هویّت و معنا و ارزش‌ها را در جمهوری اسلامی خوانده‌ام... ▫️و اما اکنون ما هستیم و نسبت روایتِ آن آقا و این آقا؟!

📌 از عید فطر تا جمعه سیاه 🔴 در روز ۱۶ شهریور ۱۳۵۷، مردم تهران با شکوهی بی‌سابقه به خیابان‌ها آمدند. رژیم پهلوی در واکنش به این خیزش عظیم، همان روز در تهران و چند شهر دیگر اعلام حکومت نظامی کرد. 🔻 در همین تظاهرات، شورای انقلاب اسلامی قطع‌نامه‌ای صادر کرد که نقش تعیین‌کننده‌ای در روند انقلاب داشت. در این قطع‌نامه: 🔻 از مردم برای حضور در تظاهرات علیه شاه دعوت شد. 🔻 بر وحدت اسلامی و صلح‌آمیز بودن اعتراضات تأکید گردید. 🔻 امام خمینی (ره) به‌عنوان رهبر انقلاب معرفی شد و ولایت فقیه مطرح گردید. 🔻 حکومت شاه، غیراسلامی و وابسته به بیگانگان معرفی شد. 🔻 تنها یک روز بعد، در ۱۷ شهریور ۱۳۵۷، نیروهای ارتش شاهنشاهی در میدان ژاله (شهدای فعلی) مردم بی‌دفاع را به گلوله بستند. این کشتار فجیع که به «جمعه سیاه» شهرت یافت، موجی از خشم عمومی را برانگیخت و نقطه عطفی در مسیر پیروزی انقلاب اسلامی شد. #تقویم_تاریخ #شهریور_۱۷ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌