📱 ویژه #استوری 📌 یه نفر منتظر ما مونده 🟢#امام_زمان

-اگه‌‌همه‌ۍدنیامال‌توباشه... -ولۍدلت‌آروم‌نباشه،چه‌فایده؟... -یاد‌"خدا"روباهمه‌ۍدنیاعوض‌نکُن! -الابذڪرالله‌تطمئن‌القلوبـــ♥️ــــ راجياًلِمالَدَيكَ‌ثَوابی‌ وَتَعلَمُ‌مَافی‌نَفسی‌وَ تَخبُرُحآجَـتی •••#آخداۍقلبـ♥️ـم••• -ٺوبهتـر‌از‌ھمہ حال‌منو‌میدونی -ٺو‌یی‌ڪہ‌از‌همه‌دردام‌بـاخبرے... -چشمِ‌امیدم‌فقط‌به‌دستآیِ‌مهربونتہ -تنها‌امیدمون‌تویی‌خـدا🍀 #خــداجون_شـڪرتـــــــ

#تــلـنـگـــر 👌گناه زیاد سنگینی‌ می‌آورد... 🔸دیدید بعضی ها میخواهند دورکعت نماز صبح بخوانند انگار یک کوه پشت آنها افتاده.. هر چه آنها را صدا میکنید،مثل اینکه بختک روی آنها افتاده است. ⚠️اینها همه بر اثر گناهان زیاداست⚠️ ✨آیت الله مجتهدی تهرانی آیا میخواهید اثرات گناه را از بین ببرید⁉️ امام علی (ع) میفرمایند: 🔹اگر میخواهید اثرات گناه از بین برود " رازت را نگه دار و از فقر و مشکلات خود به دیگران چیزی نگو ؛ از آزمایشات الهی ...دلخوری ها... دل گرفتگی ها... ناراحتی ها...همه را کتمان کن.... #مهم_این_است‼️👇🏻 هر کس هرچه پرسید؟ بگو الحمد لله همواره خدا را شکر کن ..این بلا ها و مصیبت ها "اثرات گناه " را پاک میکند...

‌به هم‌ریختگی بعد‌از‌گنـاه، ‌نشونه یه وجدان‌بیدارھ..!

‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماأَصابَڪُمْ‌مِنْ‌مُصِیبَةٍ‌فَبِماڪَسَبَٺْ‌أَیْدِیڪُمْ وَیَعفُوعَنْ‌ڪَثیرٍ هَرمُصیبتۍبہ‌شُمارِسَدبہ‌خاطراعمـٰالۍ اسٺ‌ڪہ‌انجـام‌دادھ‌اید‌وبسیـارۍرانیـز عفـومۍڪُند!🌱

اگـــــر گـــناه ڪردی ولی هـــنوز #محـبت صدیقه طاهره در قلبت جـــای داشت بدان آب از #سرت نگذشته است:)! آیت‌الله‌شاه‌آبادی‌(ره) ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

گناهکار فقط بد حجاب نیست 😮 #رهبر

#این_الرجبیون #رجب خدا نقطه می گذارد جلوی تمام جمله های پر اشتباه که تا امروز بر دفتر وجودت 📖ثبت کرده ای ...و تمام. می توانی از سر خط___ شروع کنی اگر بخواهی

🌸🍃🌸🍃🌸🍃 #تنها_میان_داعش #قسمت_پنجاه_ویکم دیگر حتی شیرخشکی که هلیکوپترها آورده بودند به کار یوسف نمیآمد و حالش طوری به هم میخورد که یک قطره آب از گلوی نازکش پایین نمیرفت. حلیه یوسف را در آغوشش گرفته بود، دور خانه میچرخید و کاری از دستش برنمیآمد که ناامیدانه ضجه میزد تا فرشته نجاتش رسید. خبر آوردند فرماندهان تصمیم گرفته اند هلیکوپترها در مسیر برگشت بیماران بدحال را به بغداد ببرند و یوسف و حلیه میتوانستند بروند. حلیه دیگر قدمهایش قوت نداشت، یوسف را در آغوش کشیدم و تب و لرز همه توانم را برده بود که تا رسیدن به هلیکوپتر هزار بار جان کندم. زودتر از حلیه پای هلیکوپتر رسیدم و شنیدم رزمندها با خلبان بحث میکرد :«اگه داعش هلیکوپترها رو بزنه، تکلیف اینهمه زن و بچه که داری با خودت میبری، چی میشه؟» ‌شنیدن همین جمله کافی بود تا کاسه دلم ترک بردارد و از رفتن حلیه وحشت کنم. در هیاهوی بیمارانی که عازم رفتن شده بودند حلیه کنارم رسید، صورت پژمرده اش به شوق زنده ماندن یوسف گل انداخته و من میترسیدم این سفرِ آخرشان باشد که زبانم بند آمد و او مشتاق رفتن بود که یوسف را از آغوش لختم گرفت و با صدایی که از این معجزه به لرزه افتاده بود، زمزمه کرد :«نرجس دعا کن بچه ام از دستم نره!» به چشمان زیبایش نگاه میکردم، دلم میخواست مانعش شوم، اما زبانم نمیچرخید و او بی‌خبر از خطری که تهدیدشان میکرد، پس از روزها به رویم لبخندی زد و نجوا کرد :«عباس به من یه باطری داده بود! گفته بود هر وقت لازم شد این باطری رو بندازم تو گوشی و بهش زنگ بزنم!» و بغض طوری گلویش را گرفت که صدایش میان گریه گم شد :«اما آخر عباس رفت و نتونستم باهاش حرف بزنم!» رزمندها با عجله بیماران را به داخل هلیکوپتر می فرستادند، نگاه من حیران رفتن و ماندن حلیه بود و او می خواست حسرت آنچه از دستش رفته به من هدیه کند که یوسف را محکمتر در آغوش گرفت، میان جمعیت خودش را به سمت هلیکوپتر کشید و رو به من خبر داد :«باطری رو گذاشتم تو کمد!» قلب نگاهم از رفتنشان میتپید و میدانستم ماندنشان هم یوسف را میکُشد که زبانم بند دلم شد و او در برابر چشمانم رفت.

🌸🍃🌸🍃🌸🍃 #تنها_میان_داعش #قسمت_پنجاه_ودوم هلی کوپتر از زمین جدا شد و ما عزیزانمان را بر فراز جهنم داعش به این هلی کوپتر سپرده و میترسیدیم شاهد سقوط و سوختن پاره های تنمان باشیم که یکی از فرماندههای شهر رو به همه صدا رساند :«به خدا توکل کنید!☝️🏻 عملیات آزادی آمرلی شروع شده! چندتا از روستاهای اطراف آزاد شده! به مدد امیرالمؤمنین(ع) آزادی آمرلی نزدیکه!» شاید هم میخواست با این خبر نه فقط دل ما که سرمان را گرم کند تا چشمانمان کمتر دنبال هلی کوپتر بدود. من فقط زیر لب صاحب الزمان(ع) را صدا میزدم که گلوله ای به سمت آسمان شلیک نشود تا لحظه‌ای که هلی کوپتر در افق نگاهم گم شد و ناگزیر یادگاری‌های برادرم را به خدا سپردم. دلتنگی، گرسنگی، گرما و بیماری جانم را گرفته بود قدم‌هایم را به سمت خانه میکشیدم و هنوز دلم پیش حلیه و یوسف بود که قدمی میرفتم و باز سرم را می چرخاندم مبادا انفجار و سقوطی رخ داده باشد. در خلوت مسیر خانه، حرف‌های فرمانده در سرم میچرخید و به زخم دلم نمک میپاشید که رسیدن نیروهای مردمی و شکست محاصره در حالیکه از حیدرم بیخبر بودم، عین حسرت بود. به خانه که رسیدم دوباره جای خالی عباس و عمو، در و دیوار دلم را در هم کوبید و دست خودم نبود که باز پلکم شکست و اشکم جاری شد. نمیدانستم وقتی خط حیدر خاموش و خودش اسیر عدنان یا شهید است، با هدیه حلیه چه کنم و با این حال بی‌اختیار سمت کمد رفتم.در کمد را که باز کردم، لباس عروسم خودی نشان داد و دیگر دامادی در میان نبود که همین لباس عروس آتشم زد. از گرما و تب خیس عرق شده بودم و همانجا پای کمد نشستم. حلیه باطری را کنار موبایلم کف کمد گذاشته بود و گرفتن شماره حیدر و تجربه حس انتظاری که روزی بهاری ترین حال دلم بود، به کام خیالم شیرین آمد که دستم بی اختیار به سمت باطری رفت. در تمام لحظاتی که موبایل را روشن میکردم، دستانم از تصور صدای حیدر میلرزید و چشمانم بی‌اراده میبارید. انگشتم روی اسمش ثابت مانده و همه وجودم دست دعا شده بود🤲🏻 تا معجزه‌ای شود و اینهمه خوش‌خیالی تا مغز استخوانم را میسوزاند. کلید تماس زیر انگشتم بود، دلم دست به دامن امام مجتبی(ع) شد و با رؤیایی دست نیافتنی تماس گرفتم. چند لحظه سکوت و بوق آزادی که قلبم را از جا کنَد!