🔴المیادین از استعفای «برهم صالح» رئیس‌جمهور عراق از سمت خود خبر داد 🔻 «برهم صالح»، رئیس جمهور #عراق در پیامی مکتوب به پارلمان، با بیان اینکه در خصوص معرفی «فراکسیون اکثریت» جهت تعیین نامزد نخست‌وزیری، چند نامه متناقض به دستش رسیده، اعلام کرد که استعفایش را تقدیم پارلمان می‌کند تا پارلمان تصمیم بگیرد. @atna_ir

⛔️ عدم‌الفتح عملیات کربلای چهار و پر کشیدن مظلومانه‌ی ۱۷۵ شهید غواص خط‌شکن، در نتیجه‌ی اعتماد به کدخدا 🔺صدام شهریور سال۵۹ با پشتیبانی آمریکا، به جان ایران انداخته شد؛ اما جوری عقب رانده شد که در سال ۶۴ ما وارد خاک عراق شدیم و فاو را گرفتیم. در این زمان آمریکا نگران شد و به لرزه افتاد که اگر پیش‌روی‌ها ادامه بیابد، صدام سقوط خواهد کرد. پس تلاش کردند تا با بدنه‌ی اعتدال‌گرای ایران ارتباط بگیرند. حاصل این تلاش آمریکا سه کانال نفوذی به درون نیروهای انقلاب بود: 1️⃣ کانال اول – در سال ۶۵ فردی به نام کنگرلو (مشاور نخست وزیر وقت) و جاسوسی به نام قربانی‌فر که مستقیماً با میرحسین موسوی ارتباط داشتند. 2️⃣ کانال دوم – ماجرای مک‌فارلین و مذاکرات محرمانه‌ی او و هیئت همراهش با حسن روحانی به نمایندگی از هاشمی رفسنجانی 3️⃣ کانال سوم – فردی به نام علی هاشمی (برادرزاده‌ی آقای هاشمی رفسنجانی) که در ۲۸ شهریور سال ۶۵ این فرد در اروپا شکار شده و به آمریکا منتقل می‌شود. از او در خصوص برنامه‌ی بعدی ایران سؤال می‌شود. علی هاشمی به خاطر ارتباط نزدیکی که با آقای هاشمی داشت از اقدام بعدی ایران مطلع بود. او در پاسخ می‌گوید که در حمله‌ی بعدی قصد تسخیر بصره و اعلام جمهوری اسلامی عراق در آنجا را داریم. مأمور C.I.A می‌نویسد: 💬 «این جوان بسیار خام‌تر از آنی‌ست که بداند؛ چه چیزی را نباید می‌گفت» 🔻آمریکایی‌ها از قصد ایران برای انجام عملیات کربلای۴ در شلمچه مطلع شدند و اطلاعات را به صدام دادند. همچنین در این اسناد قید شده که علی هاشمی اطلاعاتی را نیز از آمریکا برای آقای هاشمی آورد. ***در ۴۱ هزار صفحه سند موسوم به #ایران_گیت که سال ۹۵ توسط آمریکایی‌ها منتشر شد، قید شده: 👉 irangate.ystc.ir #هشت_وجهی_مجارستانی 🗓 ۵ دی ۱۳۶۵سال‌روز عملیات کربلای۴ است.. کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 👈اندیشکده تمدن نوین اسلامی @atna_ir

🎥 مسیح می‌آید که یار و یاور مظلومان باشد 🔺کلیپی بسیار زیبا از سخنان سید حسن نصرالله 🔺روایتی از بازگشت حضرت مسیح علیه السلام و توصیفی از زمان موعود و بازگشت عدالت... @atna_ir

یکی از کارشناسان برجسته دفاع موشکی رژیم صهیونیستی اعلام کرد: ایرانی‌ها توان نصب بالک‌ها روی موشک‌های بالستیک را داشته و می‌توانند دقت موشک‌های خود را شدیدا افزایش داده و موشکی با برد ۲۰۰۰ کیلومتر با توان حمله دقیق را داشته باشند، آنها به موشک‌هایی با دقت بالا دست پیدا کرده‌اند که به راحتی دشمنان این کشور را فلج می‌کنند. @atna_ir

☀️هرشب بابرنامه کتابخوانی درکانال اتنا با۵ دقیقه وقت گذاشتن درهرشب بعدازچندروزیک کتاب ارزشمندرابه صورت کامل مطالعه نموده وبه دانش وبصیرت حودبیفزائید 👈آموزشهای تمدن ساز @atna_ir

پایان قسمت اول👆👆

قسمت دوم ازفصل سوم کتاب آزادی معنوی شهیدمطهری ره 👇👇 @atna_ir

1⃣ معنی قرب به خدا اما آن عده از علما که نظری دقیق‏تر و معرفت بیشتری دارند، می‌گویند خیر، مطلب از این قرار نیست. نزدیک شدن به خدا نزدیک شدن حقیقی است نه نزدیک شدن مجازی و تعبیری. واقعاً انسان به خدا نزدیکتر می‌شود اما خیال نکنید که این نزدیک شدن به معنی این است که یک فاصله را کم می‌کنیم. صحبت فاصله در میان نیست. پس چیست؟ می‌گوید خدای تبارک و تعالی کمال مطلق است، وجود بی‏‌حد است، کانون لایتناهای هستی است. او علم محض است، عین علم است. به تعبیرِ میرداماد عِلْمٌ کلُّهُ وَ کلُّهُ الْعِلْمُ، قُدْرَةٌ کلُّهُ وَ کلُّهُ الْقُدْرَةُ، حیاةٌ کلُّهُ وَ کلُّهُ الْحَیاةُ، ارادَةٌ کلُّهُ وَ کلُّهُ الْارادَةُ. او کمال مطلق است. موجودات به حسب کمالات واقعی وجودی که کسب می‌کنند به کانون و مرکز و واقعیت هستی واقعاً نزدیک می‌شوند. این نزدیک شدن نزدیکی واقعی است؛ جسمانی نیست ولی واقعی و حقیقی است، مجاز و تعبیر نیست، از نوع مقرب شدن یک انسان در اجتماع در نزد یک صاحب قدرت و یا از نوع مقرب شدن یک فرزند در نزد پدر نیست که به معنی این است که آثار لطفش بیشتر است؛ نه، واقعاً پیغمبر از ما به خدا نزدیکتر است، واقعاً امیرالمؤمنین از ما به خدا نزدیکتر است و این قرب، قرب واقعی است و در نتیجه آنجا که ما عبادت می‌کنیم، عبودیت انجام می‌دهیم اگر واقعاً عبودیت ما عبودیت باشد، ما @atna_ir

2⃣ قدم به قدم‏ به سوی خدا [حرکت می‌کنیم.] باز «قدم» هم که من می‌گویم تعبیر است، دیگر این کلمات اینجا درست نیست. «سیر» بگوییم؛ چون اشخاصی نظیر علی بن الحسین علیه السلام در اینجا تعبیر کرده‌اند ما هم تعبیر می‌کنیم. امام علی بن الحسین می‌گوید: اللهُمَّ انّی اجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ الَیک مُشْرَعَةً وَ مَناهِلَ الرَّجاءِ لَدَیک مُتْرَعَةً وَ اعْلَمُ انَّک لِلرّاجین بِمَوْضِعِ اجابَةٍ وَ لِلْمَلْهوفینَ بِمَرْصَدِ اغاثَةٍ تا آنجا که می‌گوید: وَ انَّ الرّاحِلَ الَیک قَریبُ الْمَسافَةِ خدایا آن مسافری که به سوی تو حرکت و کوچ می‌کند راهش نزدیک است، راههای خیلی دوری نباید طی کند، مسافتش نزدیک است. یکی از آن گنجینه‌های بزرگی که در دنیای شیعه وجود دارد این دعاهاست. به خدا قسم گنجینه‌ای است از معرفت. اگر ما هیچ دلیل دیگری نداشتیم غیر از دعاهایی که داریم، از علی بن ابی طالب علیه السلام صحیفه علویه، از زین العابدین علیه السلام صحیفه سجادیه یا دعاهای غیر صحیفه سجادیه، اگر ما جز دعای کمیل از علی و جز دعای ابوحمزه از علی بن الحسین نداشتیم و اسلام در چهارده قرن چیز دیگری نداشت، همین‌که توسط دو تن از شاگردهای اسلام از آن دنیای بدویت و جهالت چنین دو اثری ظاهر شده کافی است. آنقدر اینها اوج و رفعت دارد که اصلًا اعجاز جز این چیزی نیست. به هر حال، می‌گویند تقرب، تقرب واقعی است و حقیقت است و انسان به راستی به خدا نزدیک می‌شود. این نزدیک شدن به خدا یعنی چه؟ یعنی خدا که کمال مطلق است، ما مرتب کمالات بیشتری پیدا می‌کنیم. خدا علم علی الاطلاق است؛ بر علم و ایمان و بصیرت ما افزوده می‌شود. خدا قدرت علی الاطلاق است؛ بر قدرت ما افزوده می‌شود. خدا حیات علی الاطلاق و اراده علی الاطلاق است؛ بر حیات و اراده ما افزوده می‌شود. پس در مسئله‌ عبودیت [و اینکه] بندگی کن (به قول آن شاعر «بندگی کن تا که سلطانت کنند» یا به تعبیر امام جعفر صادق‏ الْعُبودِیةُ جَوْهَرَةٌ کنْهُهَا الرُّبوبِیةُ) هرچه که در راه عبودیت جلو بروی، بر ربوبیت و خداوندگاری تو (نه خدایی العیاذ بالله)، بر صاحب بودن و تسلط و قدرت تو افزوده می‌شود. عبادت راه کسب قدرت و تسلط است. حال چگونه تسلطی؟. این تسلط را من در پنج مرحله- و یا به یک اعتبار در شش مرحله- برای شما توضیح می‌دهم اگرچه آن مراحلِ آخرش از حدود این گونه جلسات زیادتر است، اما چون مراحل اول را باید عرض کنم ناچارم به مرحله آخر هم اشاره کنم. جلسه‏ @atna_ir

3⃣ گذشته هم قسمتی را عرض کردم. اولین اثر عبادت، تسلط بر خود اولین اثر عبادت که انسان را به خدا نزدیک می‌کند [تسلط بر خود است.] از اینجا شما بفهمید کدام عبادت قبول است و کدام قبول نیست. عبادت بدون اینکه انسان را به خدا نزدیک کند عبادت نیست، یعنی باور نکنید که انسان عبادت کند ولی به خدا نزدیک نشود و عبادتش را هم درست انجام داده باشد؛ چنین چیزی محال است. عبادت، مرکب تقرب و نزدیک شدن به خداوند است. آن وقت عبادت بنده و جنابعالی مقبول است که ما را به خدا نزدیک کند. و باور نکنید که انسان به خدا، این کانون لایتناهای هستی نزدیک بشود ولی بر بصیرت و ایمان و روشنایی‏‌اش افزوده نشود، بر قدرت و حیات و اراده و تسلطش افزوده نشود. اولین مرحله که اولین نشانه است برای اینکه ما بفهمیم آیا عبادت ما مورد قبول پروردگار هست یا نیست، ارزش اجتماعی عمل ماست. یعنی چه؟ یعنی اگر ما عبادت کنیم، این عبادت- که مکرر هم هست و مخصوصاً درباره نماز بیشتر صدق می‌کند- برای چیست؟ برای اینکه ما همیشه یادمان باشد که بنده هستیم و خدایی داریم. گاهی افرادی سؤال می‌کنند فایده نماز خواندن ما برای خدا چیست؟ برای خدا چه فایده‌ای دارد که من نماز بخوانم؟ دیگری می‌گوید: شما می‌گویید من نماز بخوانم، نزد خدا اعلام بندگی کنم؛ مگر خدا نمی‌داند که من بنده‌اش هستم که مرتب بروم آنجا بایستم اعلام بندگی کنم، تعظیم کنم، چاپلوسی کنم تا خدا یادش نرود که چنین بنده‌‏ای دارد. اگر خدا یادش برود، چنین خدایی که خدا نیست. شما که می‌گویید خدا هرگز یادش نمی‌رود. پس عبادت کردن برای چیست؟ خیر، نماز برای این نیست که خدا یادش نرود چنین بنده‏‌ای دارد؛ نماز برای این است که بنده یادش نرود خدایی دارد؛ نماز برای این است که ما همیشه یادمان باشد که بنده هستیم، یعنی چشم بینایی در بالای سر ما وجود دارد، در قلب ما وجود دارد، در تمام جهان وجود دارد؛ یادمان نرود به موجب اینکه بنده هستیم خلقت ما عبث نیست؛ بنده هستیم پس تکلیف و وظیفه داریم. پس اینکه من نماز می‌خوانم، مرتب می‌گویم: الله اکبر، لاحول ولا قوة الا بالله، سبحان الله، و اعلام عبودیت می‌کنم که من بنده هستم، برای این است که همیشه یاد خدا در دل من باشد. فایده آن چیست؟ در این مرحله فایده‌اش این است: یادمان‏ @atna_ir

4⃣ هست که بنده هستیم، یادمان هست که وظیفه داریم، یادمان هست که قانون خدایی عادلانه‌ای در دنیا وجود دارد؛ به این قانون باید عمل بشود. سخن ابن سینا بوعلی سینا، این فیلسوف بزرگ اسلامی، در پرتو اسلام یک سلسله مسائلی را طرح کرده است که قبل از او هیچ فیلسوفی، یونانی و غیریونانی، طرح نکرده است. از جمله وارد این مسئله‌ می‌شود که انسان مدنی بالطبع است، بعد وارد مسئله‌ عبادت می‌شود، می‌گوید از نظر اجتماعی (هم از نظر اجتماعی بحث می‌کند و هم از نظر غیراجتماعی) و برای زندگی اجتماعی بشر ضرورت دارد که خدای خودش را بشناسد و پس از شناسایی متوجه بشود که از جانب آن خدا قانون عادلانه‌ای برای زندگی بشر وجود دارد و باز واجب و لازم است عبادت وجود داشته باشد، عبادت هم تکرار بشود تا همیشه انسان یادش باشد که بنده است و خدایی دارد. وقتی که این تذکر و تلقین در روحش وجود داشت جلو معصیت و گناه او را می‌گیرد. می‌خواهد ظلم کند، نماز می‌آید جلو چشمش مجسم می‌شود، می‌گوید تو که اعلام عبودیت کردی، تو که گفتی من رها نیستم، [پس چرا می‌خواهی ظلم کنی؟!] «1» در اینجا چه قانونی دارد؟ می‌گوید: «و فُرضت علیهم العبادة المفروضة بالتکریر» به این جهت عبادت واجب شده است تا در روح انسان چنین نیرویی پیدا بشود و در اثر این نیرو که تجدید عهد با ایمان است دائماً ایمانش تجدید گردد و این ایمان مانع گناه کردن بشود. این اولین درجه تسلطی است که انسان از ناحیه عبادت پیدا می‌کند و آن تسلط بر خود است. این مرحله را من در جلسه گذشته تا اندازه‌ای برایتان عرض کردم که یکی از خاصیت‌های قطعی عبادت تسلط انسان است بر خودش، به معنی تسلط انسان بر شهوات خودش: تسلط انسان بر جاه طلبی خودش، تسلط انسان بر غرایز خودش، تسلط انسان بر اعضا و جوارح خودش: تسلط انسان بر چشم و زبان و گوش و دست و پای خودش و بر سراسر وجود خودش. اگر [این خاصیت‏] نباشد[آن عبادت] عبادت نیست به نصّ قرآن که‏ انَّ الصَّلاةَ تَنْهی‏ عَنِ الْفَحْشاءِ @atna_ir

5⃣ وَالْمُنْکرِ «1». از اینکه‏ العبودیة جوهرة کنهها الربوبیة [دریافتیم که‏] اولین مرحله خداوندگاری و قدرت و تسلط و اولین نشانه نزدیک شدن به کانون قدرت لایتناهی‏، تسلط بر قوا، غرائز و شهوات و تمایلات نفسانی خود ما و تسلط بر اعضای خود ماست؛ خودمان بر خودمان مسلط بشویم. این مرحله، مرحله عامه است که عامه مردم هم اگر عبادت کنند، لازم نیست خیلی تمرین کرده باشند، به آن می‌رسند. اینکه عرض می‌کنم «عامه» نه اینکه خیال کنید پس ما و شما تکلیف نداریم؛ نه، تکلیف بسیار مهمی است. @atna_ir