از جانب خودش نقل شده که رسیدم به این مصرع : "يَوْمٌ أبي الْفَضْلِ اسْتَجارِ بِهِ الْهُدي"

روزی رسید که امام حسین به حضرت پناه برد

اما بعد پشیمون شدم از چیزی که سرودم ! و پس از گریه و اظهار ندامت به خواب رفتم

در مکاشفه مشرف شدم محضر اباعبدلله که شیخ کاظم چرا شعرتو کامل نمیکنی ؟! عرضه کردم آقا غلط گفتم به اشتباه سرودم فرمودن که نه اشتباه نگفتی متنها من با زن و بچه همگی به ابالفضل پناهنده بودیم ؛

مصرع بعد هم خود حضرت انشاء کردن  [ وَ الشَّمْس مِنْ كَدِرِ الْعِجاجِ لِثامُها ]

در آن هنگام به عباس پناه بردم که در اثر درگیری و گرد و غبار آسمان تیر و تار بود

• فرسان الهیجاء ؛ ج ۱ ؛ ص ۱۹۰ • معالی السبطین ؛ ج ۱ ؛ ص ۲۶۹ • چهره درخشان قمربنی‌هاشم ؛ ص ۱۹۰

منبع‌شم ذکر کردم البته که وقتی اباعبدلله به حضرت عباس فرمودن "بنفسی انت" جانم به فدایت که جای درنگ و شک روی این موضوع نیست

شاه پناهندته ای قمر¹³³ دو سرا بندته ای قمر♥️ • https://eitaa.com/avareh128

- گویند شاه تشنه پناهنده‌ ی تو بود .. ! شاهی‌که نیست جز به‌ درش التجاء درست

جایی که پادشاه به ظلِّ پناه توست بر درگه تو هست پناه گدا درست ؛

ای با تو التجاء به در مصطفی صحیح و ای با نگاه تو مدد از مرتضا درست