اصلا چرا مثل بعضی آدما
آنقدر شیفتهی امام حسین(ع) نمیشیم
که اخلاقمون بوی محبتشون رو به دیگران برسونه؟
یه سوال پنهانی که وجود داره اینه که
چرا بعضی ها آنقدر از یه امام(ع)
دم میزند همش به یادش هستن؟
چیه که این افراد اینطوری هستند
بعد من هنوز نمیتونم از نمازم لذت ببرم؟