🔷 برشی زیبا و انسان ساز از مستند «روایت فتح» با صدای آسمانی شهید آوینی 🔸«دشمن در پناه آهن است و پنداشته است که راه ما با آتش بسته می شود.» ‌‌‌‌ ┄┅┅❅ 💎❅┅┅┄ #رسانه_شو #سواد_رسانه 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

کسی نمی‌تواند انکار کند که غایت توسعه‌ی اقتصادی به شیوه‌ی غربی تمتع هر چه بیشتر از لذایذ دنیایی است، حال آنکه در اسلام این تمتع با حیوانیت بشر ملازمه دارد نه با ابعاد انسانی وجود او: ذرهم یأکلوا و یتمتعوا و یلههم الامل فسوف یعلمون. و الذین کفروا یتمتعون و یأکلون کما تأکل الانعام. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

انسان موجودی است که بین نفس حیوانی و روح خدایی خویش هبوط و عروج دارد. لذتی که پروردگار متعال در ارضای غرایز حیوانی قرار داده است برای راندن بشر در جهت تکامل اوست، به شرط آنکه انسان در محدوده‌ی احکام تشریعی دین که فطری و وجدانی است زندگی کند. با اعراض از این احکام فطری، کار بشر تا بدانجا می‌کشد که نمی‌تواند عزم و اراده‌ی خویش را جز در جهت جست و جوی لذت به‌کار گیرد. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

اگر حکومتِ اسلامی می‌خواهد برای رشدِ انسانی برنامه‌ریزی کند، در مرحله‌ی اول باید موانعی را که راهِ تعالی بشر به سوی خدا را سَد کرده‌اند، بردارد. از جمله‌ی این موانع "فقرِ مادی" است و هدف از آن نیز دستیابی به "عدالتِ اجتماعی" است. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

آنچه که بنیان خانواده را در غرب ویران ساخته لذت‌گرایی و تمتع است، و البته این لذت‌گرایی نیز از هبوط بشر غربی و تغییر نسبت او با حق و اصالت دادن به نفسانیت خویش نتیجه می‌شود. این هبوط در وجوه مختلفی بروز و تجلی‌ یافته است که از آن جمله، نابودی خانواده است. اصالت دادن به رشد اقتصادی نیز یکی دیگر از وجوهی است که هبوط بشر در آن تجلی یافته است. آرمان توسعه‌یافتگی از اصالت دادن به رشد اقتصادی و غلبه‌ی اقتصاد بر سایر وجوه حیات بشر زاییده شده و آنچه باعث شده تا بشر غربی برای اقتصاد اینچنین مقام و اهمیتی قائل باشد ماده‌گرایی و نسیان حق است. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

- اینجا دیارِ دل‌گیرِ هبوط آدم است... 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

« من فکر می کنم، پس هستم » علی رغم آنکه اولین سنگ بنای موضوعیتِ نفسانی را در تفکر جدید می گذارد، اما می تواند متضمن حقیقتی نیز باشد و آن این است که تفکر در واقع همان نحوه حضور آدمی است 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

باید معنای « سنت » را از « عُرف و عادت » جدا کرد. هر آنچه که صورت عُرف و عادت می یابد، نسبت خویش را با حقیقت خود از دست می دهد و مثل میوه ای که از شاخه جدا شود، در معرض فساد واقع می شود. عادت عمل را از درون می خورد و می پوساند رستاخیز جان 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

سنت ذوبطون است: در بطن اول، سنت یک حقیقت ثابت و سرمدی یا یک عطیه ازلی است. در مرتبه بعد، این حقیقت در یک صورت تاریخی، فیاض، متحول و متعالی تنزل پیدا می کند. آن ریشه در این اصل ظهور می یابد و این اصل شاخ و برگ می دواند و ثمر می دهد. بنابراین، در همین جا می توان معنای دین را نیز از سنت تمییز داد. سنت است که قابلیت پذیرش دین را فراهم می آورد. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

«البته گرایش عامی که به تبعیت از تفکر ساینتیستی و علم‌پرستانه غربی در سراسر جهان امروز اشاعه یافته، همواره سخت متعهد است که همه امور را با استفاده از قوانین طبیعی و زنجیره علّی و سببی ِ حوادث، به گونه‌ای توجیه و تفسیر کند که نیازی به خداوند و عالم امر پیدا نشود. اگرچه یک انسان عاقل و عارف در همه قانون‌مند‌ی‌ها و سنت‌های طبیعی و تاریخی ِ عالم خلقت نیز خدا را می‌بیند و اصلا در نور وجود اوست که همه چیز را موجود می‌بیند، اما تفکر غالب امروز متأسفانه، متعمدانه و با اصرار در جهل، مایل است که عالم خلقت را بی نیاز از عالم امر بداند و با این حیله جاهلانه و کبک‌مانند از مذهبی بودن بگریزد. هرچند کبکی که سر خود را در برف فرو کرده است، تنها خود را فريب می‌دهد، لکن این نحوه تفکر و خودفریبی در همه توجیهات علمیِ این روزگار وجود دارد و مقبولیتی عام یافته است.» [مقاله انسان از نسل میمون؛ خرافه‌ای جاهلانه.] #آقـا‌مرتضـی‌آویـنی 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

اگر معرفت که نتیجه تفکر است تقرب به حقیقت باشد، چگونه است که یک بار انسان از این قابلیت برخودار می شود و بار دیگر نه؟ اگر این رفتن، به کوشش خود ممکن است، چرا همگان را حاصل نمی آید؟ مگر ما نیز معتقدیم که تفکر حقیقی همان تفکر حضوری است، که ذکر است، و ذکر نیز نه آنچنان است که به کوشش خود حاصل آید. حضور عین تذکر و تقرب است و غفلت عین بُعد. پس اوست که ما را به یاد می آورد آنگاه که ما متذکر باشیم. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

✅ یاد باد آن روزگاران 🎥 فیلمی کمتر دیده‌شده از آموزش کار با اسلحه به بانوان در دوران دفاع مقدس 🎙با صدای سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

🔷 شهید آوینی: «تاریخ، صبورانه انزوای علی علیه السلام را تحمل کرده است تا روزهایی چنین را دریابد. امروز این امت سرما و گرما نمی‌شناسد و علمای روحانی، ورثه انبیا و ائمه علیه السلام هستند، و این چنین، تاریخ برای وصول به غایت خویش که پیروزی حق است آماده می‌گردد.» 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

و اما تفکر چه به معنای تأملات نظری باشد و چه به معنای تفکر حضوری، ناگزیر از رجوع به سنت است. اینکه ما قرن هاست ناگزیر از رجوع به حکیم ابوالقاسم فردوسی و مولای بلخی و حافظ شیرازی و سعدی... هستیم چه معنایی در خود دارد؟ سنت ما از لحاظ تاریخی با این بزرگان و به عبارت بهتر با مآثر آنان نسبتی انکار ناپذیر دارد، اگر چه باز هم سنت به معنای فراتاریخی آن، خاکی است که اشجار وجود این بزرگواران از ذرات آن خورده اند و بالیده اند و سر به آسمان برآورده اند. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

شاید بتوان گفت که هویت غرب در بی سنتی است، اما این تعبیر شبیه به آن است که بگوییم « نام من در بی نامی است. » این تعبیر مستلزم تناقض است.بیهوده نیست که بعضی از حکمای غربی همه دوران مدرنیته را دوران فَترتی می دانند که با مرگ خدایان روی کرده است. سنت را که نمی توان بر فَترت بنا کرد. همه دوران مدرنیته یک دوران عبور است نه استقرار، و تأسیس مستلزم استقرار است. دوران مدرنیسم با ترک حضور، و غفلت نسبت به حقیقت متعالی وجود تحقق یافته است و بنابراین، خود آگاهی بشر جدید خود آگاهی نسبت به این غفلت است، که اگر پیش آید، می توان گفت که بشر از دوران مدرنیسم گذشته است 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com.

پدیدار را نباید آن سان که کانت معنا کرده است به مفهوم «نمود» ـ در برابر «بود» یا «شیءِ فی نفسه» (نومِن) ـ گرفت، بلکه آن را باید همان طور که هیدگر می گوید، به معنای « مظهر » گرفت، یعنی آنچه خود را همان طور که بالذات هست نشان می دهد. عالم حقیقت خویش را به وجود خود ظاهر می سازد و انسان نیز چنین است. دکارت به جای آنکه «هستم» را داده اولیه فرض کند، «فکر می کنم» را چنین می گیرد و به این ترتیب، نظام تفکر فلسفی وارونه می شود، حال آنکه انسان همان سان که هست با وجود متحد است. انسان در حقیقتِ وجود خویش با عالم ارتباط دارد، ارتیاطی فراتر از عقلانیت و مفهومیت. و درست عکس آنچه تفکر فلسفی ماقبل حکمتِ هرمنوتیک می پندارد، «فهم» انسان را از این حقیقت انقطاع می بخشد، حال آنکه احساس بسیطِ مقدم بر فهم در کنار این حقیقت حضور دارد. فلسفه انتقادی کانت از لحاظ تاریخی آماده گر ادراک این حقیقت است. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

منطق دین عالم را همچون نشانه هایی تأویلی یا « کلمات » باز می یابد؛ جهان با ما سخن می گوید، یعنی جهان همان سان که وجود دارد ما را به حقیقت وجود خویش دلالت می کند. انسان نیز در اصل وجود خویش با این عالم متحد است. مقتضای آن عالم انتزاعی که بر تفکر متا فیزیکی بنا شده همین است که ما دیگر « سخن وجود » را نمی شنویم. گوش ما دیگر نیوشای سخن وحی نیست، اما به غلط عالم را، کتاب وجود را، لال و صامت پنداشته ایم. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

اگر معرفت که نتیجه تفکر است تقرب به حقیقت باشد، چگونه است که یک بار انسان از این قابلیت برخودار می شود و بار دیگر نه؟ اگر این رفتن، به کوشش خود ممکن است، چرا همگان را حاصل نمی آید؟ مگر ما نیز معتقدیم که تفکر حقیقی همان تفکر حضوری است، که ذکر است، و ذکر نیز نه آنچنان است که به کوشش خود حاصل آید. حضور عین تذکر و تقرب است و غفلت عین بُعد. پس اوست که ما را به یاد می آورد آنگاه که ما متذکر باشیم. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

#پست 💠 شأن انسان والاتر از آن است که به اسباب و وسایل تعلق پیدا کند، و رشد انسان در مسیر تعالی به سوی حق در معارج نهایی به قطع تعلق نسبت به اشیا و یاس از اسباب منتهی خواهد شد. 🖋 منبع: آیینه جادو 💠 پیج شهید سید مرتضی آوینی { مارو دنبــال کنیـد و به دوستـانتــون هم معرفی کنید } صفحات ما در دیگر پیام‌رسان ها: 🆔@aviny_com

وقتی انسان آزاد است که خود را هر آن سان که می خواهد فعلیت ببخشد یعنی هویت حقیقی انسان در « عدم تعلق» است، چرا که هر فعلیتی لازمه بازماندن از فعلیت های دیگر است. و همان طور که عرض شد، ظهور حقیقت در هر مرتبه ای حجاب مراتب اعلای حقیقت است. یعنی حقیقت انسان در آن است که از هر تعلقی آزاد باشد، تنها در اینجاست که حقیقت انسان که جامعیت او نسبت به همه کلمات است ظهور خواهد یافت و این حقیقت در عین حال، به صورتی اسرار آمیز « فردی » است و بیرون از نوعیتِ حیوانی بشر تحقق می یابد. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

همه حیوانات بجز انسان وجودشان مقدّر به همان موجودی است که هستند. اسب، اسب است اما انسان، انسان نیست. این تعریف که در منطق صوری ارائه می شود و انسان را « حیوان ناطق » می داند، اگر چه می تواند تحقق داشته باشد، اما وهنی است نسبت به انسان. لازمه آنکه انسان به نوع معینی تعلق داشته باشد تا این تعبیر حیوان ناطق درست از آب درآید آن است که به محض تولد همان باشد و همان بشود که هست، حال آنکه چنین نیست. حقیقت انسان در فردیت اوست نه در نوعیت او و بنابراین، تعریف حیوان ناطق هنگامی درست است که وجود انسان مقدّر به موجودیت طبیعی اش باشد، حال آنکه هویت و شخص انسان در فردیت اوست. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

اگر رویا بنا بر صورت عامیانه‌ی تعلیمات فروید جهانی آزاد باشد، سینما را نیز باید جهانی آزاد نامید، چراكه بشر توانسته است از سیطره‌ی ضمیر ناخودآگاه كه ضامن حفظ قراردادهای اجتماعی و قوانین طبیعت در درون آدمی است، به آن پناه برد و نفس اماره‌ی خویش را رها كند. بر پرده‌ی سینما می‌توان «انعكاسات ضمیر ناخودآگاه جمعی بشر» را نیز نظاره كرد آینه جادو 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

باید پذیرفت كه سینما بتواند گاه به مثابه «رویای صادقه» جهان فردا و سرنوشت انسان را در پیش چشم ما بگشاید … و مگر چنین نبوده است؟ «حسی غریب» بشر امروز را نسبت به عاقبت خویش تذكر بخشیده است و اگرچه این تذكر ضمنی هرگز فرصت نیافته كه به خودآگاهی برسد، اما فیلم‌ها توانسته‌اند آینه‌ی این حس غریب باشند و در چشمِ آگاهان، پرده از سرنوشت محتوم بشر بردارند. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

سینما اكنون آینه‌ی ضمیر بشر غربی است و بر پرده‌ی آن، همه‌ی آنچه او از خود و دیگران می‌پوشاند انعكاس یافته است. ادبیات، تئاتر و سینمای ابسورد ـ كه در اینجا مترادف با معنای «پوچی» گشته است ـ در حقیقت بازتاب همان بن‌بست روحی بشر جدید است در آینه‌ی هنر. 🔷 کانال شهید سید مرتضی‌ آوینی را دنبال کنید 🆔@aviny_com

هر که مقرب تر است مرگ آگاه تر است. مرگ آگاهی یعنی که انسان همواره نسبت به این معنا که مرگی محتوم را پیش رو دارد آگاه باشد و با این آگاهی زیست کند و هرگز از آن غفلت نیابد. •شهید سید مرتضی آوینی• ✅ @aviny_andishe