گاهی قوی‌ترینِ آدم‌ها هنگام صبح، همان‌هایی هستند که تمامِ شب را گریه کرده‌اند! •💭'💛• #ظهر‌بخیر

به قول حسین جان پناهی:

«‏با فنجان چای هم میتوان مست شد ‏اگر اویی که باید باشد، باشد»☕️🧡

- حتی قربون صدقه رفتناشم فرق داشت با همه ؛ نمیگفت عمرم، نفسم، عزیزم . . صداش که میکردم میگفت : - جانم چشمام؟! این چشمام گفتنشم فلسفه داشت برای خودش . . میگفت: - بی بی‌م همیشه بهم میگه چشمام . هروقتم ازش می‌پرسم چرا؟! میگه یه وقتایی . . هیچ فرقی نیست بین نبودن چشمای یه آدم و مُردنش آدمی که مزه‌یِ دیدنو چشیده باشه . چشماش اگه نباشه دنیاش تیره و تار میشه . . طبیعیه که دیگه هیچی و هیچکسی رو نمیبینه . نمیتونه که ببینه . براش سخت میشه ساده ترین کارا ؛ دلش همیشه تنگه . همه‌ش دلتنگ رنگ و نور و روشنائیه . . آدمِ بینا ؛ بدون چشماش خیلی چیزا کم داره . گاهی وقتا حتی خودِ زندگی رو میگفت: - فدای چشمات برم چشمام . به سرت نزنه نباشی یه وقت . . که اگه نباشی ؛ دیگه نه شب میمونه برام، نه روز . . همه‌ی زندگیم میشه نااُمیدی و دلتنگی و سیاهی . . ))!🧡'💭 - طاهره آباذری هریس

- این پیام شامل یک متنِ طولانی است ك شرح حال میدهد و خلاصه اش یک جمله است ؛

- نمیدانم چرا تحمل جمعیت را ندارم :)؟!💙🎼

- نبوده و نیست و نخواهد بود ؛ عزیز تر از تو ، کسی برای من :)!🔓'📻

کسی که داره براتون یه موضوعی رو توضیح میده و سعی میکنه قانع بشین ، نه ازتون میترسه نه عقده تایید شدن داره ؛ اون فقط دوسِتون داره ، مهم نبودین که یه در صد هم تلاش نمی‌کرد برای بهتر شدن رابطتون :)!

من در اوج بی‌ایمانی ، صدایِ نفس هایش را میپرستیدم !'💙﮼‌

‏صبح همگی بخیر . . مخصوصا شمایی که مراقب خودت نیستی! بله درست فهمیدی با خودتم!! بیا بغلم و اینقد نگران بقیه نباش(:🌝🌻

- کاش بینِ این همه درد، غم، سردرگمی، کلافه‌گی، احساسِ پوچی، فشارِ روانی، روحی، عاطفی، استرس، نگرانی، ‹دلتنگی› ولمون می‌کرد‌ :))!🗞'💙

اما دوستت دارم :)💙🌙 ..

انگار 90% خستگی ادم تو جوراباشه. جورابو در میاری خستگیت در میره |:

± خدایا تحمل سختیا با من، آخرش با تو ..

- تودفترخاطراتش‌به‌زیبایی نوشتهِ‌بود : ‹ بغلِ‌یه‌سری‌ازآدماحکم‌زندگی‌دوباره روداره‌اینجوریِ‌که‌به‌محضِ‌اینکه بغلت‌میکنن؛زخم‌هایِ‌روحت‌جوونه میزنه‌ . . ازاین‌آدمایابهتربگم‌فرشته‌هایِ نجات‌داری . . امیدوارم‌داشته.باشی :)!💙'🌱 ›

- هوشَنگ ابتهاج میگه كِ : هرگزاین‌قصه‌ندانست‌کسی . . آن‌شب‌آمدبه‌سرای‌من‌وخاموش نشست . . سرفروداشت،نمی‌گفت‌سخن نگهش‌ازنگهم‌داشت‌گریز ، مدتی‌بودكِ‌دیگربامن ، برسرمهرنبود . . آه،این‌دردمرامی‌فرسود اوبه‌دل‌عشق‌دگرمی‌ورزد ؟ گریه‌سردادم‌دردامن‌او . . . های‌هایی‌که‌هنوز ، تنم‌ازخاطره‌اش‌می‌لرزد ؛ برسرم‌دست‌کشید ، درکنارم‌بنشست ، بوسه‌بخشیدبه‌من لیك‌می‌دانستم كِ‌دلش‌بادِل‌من‌سرد شده‌ست . .(: 💙′🔓