🌹مراقب "قوانین معکوس" دنیا باشیم!
✅ مطابق دستورات الهی، در دستگاه خدا برخی چیزها، معکوس عمل میکند و این از جمله ی اسرار، بلکه شاید سرُّالاَسرار دنیاست.
◀️ صدقه دادن، ظاهراً پول را کم میکند، اما در واقع معکوس عمل میکند و ما را از فقر نجات می‌دهد.
✳ امام معصوم(علیه‌السلام) می‌فرمایند: اگر فقیر شدی، بیشتر صدقه بده!
◀️ خمس و زکات هم معکوس عمل کرده و ما را غنی‌تر می‌کنند؛ مانند بریدن قطعات اضافی درختان که آن ها را سبزتر و بارورتر می کند.
◀️ به دنبال قدرت و شهرت و محبوبیت ندویدن، معکوس عمل میکند و آنها مثل سایه به دنبال ما می‌دوند.
◀️ فکر آباد کردن آخرت، معکوس عمل میکند و دنیایمان را هم آباد میکند.
◀️ هنگامی که وقتمان را صرف نماز و دعا و عبادت کردیم، معکوس عمل کرده و برکت به وقتمان می‌دهد.
◀️وقتی به خودمان در راه خدا سخت می گیریم، معکوسش این است که سختی های دنیا که برای همه هست، برای ما آسان تر میشود.
◀️ معکوس کمتر خوردن، سلامتی است.
◀️ وقتی یاد مرگ می کنیم، معکوس عمل میکند و دلمان زنده و شاداب میشود.
◀️ اگر چشم هایمان را از حرام ببندیم، بیشتر از بقیه می بینیم و میفهمیم!
◀️ وقتی در غیر ضرورت سکوت اختیار کنیم، بیشتر از کسی که زیاد حرف میزند محبوب میشویم و جلوه میکنیم.
◀️ حجاب و پوشاندن خود و چشم خود از نامحرم، جمال و "وقار" را بیشتر میکند.
◀️ وقتی جان را در راه خدا میدهیم و شهید میشویم، معکوس عمل کرده و خداوند ما را زنده تر میگرداند:
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده اند، مرده مپندارید بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند.
◀️ وقتی نیرنگ میزنیم و چاهی برای کسی میکنیم، معکوس عمل کرده و خودمان دچار نیرنگ میشویم و در چاه می افتیم!
◀️ وقتی مهمان دار میشویم، برکت به سفره مان می آید و بارها دیده ایم با همان غذای همیشگی، همه سیر میشوند.
◀️ وقتی بچه دار میشویم نیز قانون معکوسهای دنیا اِعمال میشود و برکت و رزق و روزی زیادتر میگردد!
◀️ برای نشاط و شادی خود باید به فکر رفع مشکلات دیگران باشیم و دل دیگران را شاد کنیم تا دل خودمان شاد شود.
✅ اندیشیدن و تأمل در کار دنیا و قوانین الهی حاکم بر عالم، از جمله قانون معکوسات، موجب میشود به بیراهه ای که شیطان به دروغ برای ما تزئین میکند، پا نگذاریم.
@ayeha313
#نام_آوران_ایران
#علامه_حلی
تاریخ تولد: ۱۵ دسامبر ۱۲۵۰، حله، عراق
فوت: ۱۸ دسامبر ۱۳۲۵، حله، عراق
محل دفن: حرم حضرت علی (ع)، نجف اشرف، عراق
نام کامل: ابومنصور جمال‌الدین (حسن بن یوسف بن مطهّر) حلّی
استادان: محقق حلی
زاده: ۲۹ رمضان ۶۴۸; حله، عراق
علامه حلّی (۶۴۸-۷۲۶ق) فقیه و متکلم شیعه در قرن هشتم هجری. وی بیش از ۱۲۰ کتاب در رشته‌های مختلف علمی مثل فقه، کلام، تفسیر، منطق، اصول، ورجال نگاشته که برخی از آنها جزو منابع تدریس و تحقیق در حوزه‌های علمیه شیعه است. علامه حلی دارای نقش مهمی در گسترش فقه شیعه دانسته میشود و همچنین گفته میشود که وی مبانی کلامی و اعتقادی شیعه را با تکیه بر مبانی عقلی تبیین کرد.
کتاب‌های باب حادی‌عشر و کشف المراد علامه حلی که شرح تجرید الاعتقاد خواجه نصیرالدین طوسی است، جزء منابع اصلی مطالعه اعتقادات در شیعه به شمار می‌رود. نهج الحق و کشف الصدق، خلاصة الاقوال،الجوهر النضید، تذکرة الفقهاء، قواعد الاحکام و مختلف الشیعه معروف‌ترین آثار او هستند.
علامه حلی نخستین کسی دانسته شده که با لقب آیت‌الله خوانده شد. قطب‌الدین رازی، فخرالمحققین،ابن‌معیه و محمد بن علی جرجانی از شاخص‌ترین شاگردان وی بوده‌اند. حضور او در ایران و دربار سلطان محمد خدابنده دارای نقش موثری در رواج مذهب شیعه در ایران دانسته شده است.
حسن بن یوسف بن مطهّر حلی، معروف به علامه حلی در۲۹ رمضان سال ۶۴۸ قمری در شهر حله عراق به دنیا آمد.پدرش یوسف بن مطهر از متکلمان و عالمان علم اصول در حله بود.او چند سال بیشتر نداشت که با راهنمایی پدرش برای یادگیری قرآن به مکتب رفت و خواندن و نوشتن را در مکتب آموخت. سپس مقدمات وادبیات عرب و علوم فقه، اصول فقه، حدیث و کلام را نزد پدرش و دایی‌اش محقق حلی آموخت. او در ادامه، علوممنطق، فلسفه و هیئت را نزد اساتید دیگر، به‌ویژه خواجه نصیر الدین طوسی فراگرفت و قبل از رسیدن به سن بلوغبه درجه اجتهاد رسید. علامه حلی به سبب کسب فضیلت‌های بسیار در سن کم در نزد خانواده و دانشمندان به جمال الدین مشهور شد.
پس از مرگ محقق حلی در سال ۶۷۶ قمری که مرجعیت شیعیان را بر عهده داشت، شاگردان وی و دانشمندان حله پس از جستجوی فردی که شایستگی زعامت و مرجعیت شیعیان را داشته باشد، علامه حلی را برای این امر مهم مناسب یافتند و او در ۲۸سالگی مرجعیت شیعه را بر عهده گرفت.
علامه نخستین کسی بود که به علت فضل و دانش بسیارش با لقب آیت‌الله خوانده شد. ابن‌‌حجر عسقلانی او را «آیة فی الذکاء» خوانده است.
شرف‌الدین شولستانی، شیخ بهایی و محمدباقر مجلسی، دراجازه‌نامه‌هایی که برای شاگردان خود نوشته‌اند، از علامه حلی با عنوان «آیت الله فی العالمین» یاد کرده‌اند
تاریخ دقیق ورود او به ایران مشخص نیست؛ اما احتمالاً در سال‌های بعد از ۷۰۵ قمری و به دعوت سلطان محمد خدابنده بوده است. محمد خدابنده از پادشاهان سلسلهایلخانیان بود که بر ایران حکومت می‌کردند. تاج‌الدین آوی زمینه حضور علامه حلی به دربار اولجایتو را فراهم کرد.
علامه وقتی وارد ایران شد در مجلسی به مناظره با دانشمندان مذاهب فقهی چهارگانه اهل‌سنت از جملهخواجه نظام الدین عبدالملک مراغه‌ای پرداخت. وی در این مناظره توانست ولایت و امامت علی(ع) و حقانیت مذهب شیعه را نزد پادشاه به اثبات برساند. این اتفاق باعث شد پادشاه مذهب شیعه را بر‌گزیند و نام خود را از الجایتو به سلطان محمد خدابنده تغییر دهد و تشیع را در ایران رواج دهد.منابع مختلفی نیز به تأثیر علامه حلی بر تشیع سلطان محمد خدابنده اشاره دارند.
علامه حلی در علوم مختلفی چون فقه، اصول فقه، کلام،حدیث، تفسیر، رجال، فلسفه و منطق آثار بسیاری تألیف کرده است. درباره تعداد این تألیفات اختلاف است. علامه حلی خود در خلاصة الاقوال ۵۷ اثر برای خودش ذکر میکند.
سید محسن امین در اعیان الشیعه می‌نویسد: «تالیفات علامه بیش از یکصد کتاب است و من ۹۵ کتاب او را دیده‌ام که بسیاری از آنها چندین مجلدند».
او همچنین می‌گوید کتاب الروضات آثار علامه را حدود هزار کتاب تحقیقی دانسته است.
میرزا محمد علی مدرسنیز در ریحانة الادب
۱۲۰ اثر و کتاب گلشن ابرارحدود ۱۱۰ اثر برای علامه نام برده‌اند.
از آثار معروف علامه حلی می‌توان به مختلف الشیعه وتذکره الفقهاء در علم فقه، کشف المراد، باب حادی عشر ومنهاج الکرامة در علم کلام، خلاصة الاقوال در علم رجال وجوهر النضید در علم منطق اشاره کرد.
علامه دو کتاب در اصول عقاید شیعه به نام‌های نهج الحق و کشف الصدق و نیز منهاج الکرامه را تالیف نموده و به رسم تحفه به پیشگاه اولجایتو برد
علامه حلی پس از مرگ سلطان محمد خدابنده در سال ۷۱۶ قمری به شهر حله بازگشت و تا آخر عمر در آنجا اقامت گزید. وی سرانجام ۲۱ محرم ۷۲۶ق در سن ۷۸ سالگی، در شهر حله وفات یافت و در حرم امیرالمومنینبه خاک سپرده شد.