🔺 عفت و غيرت، دو فضيلت فراموش شده در جامعه كنونی! 💢 عفت زنان و غيرت مردان دو فضيلت پسنديده و دو ميوه و ثمره درخت بزرگ حيا هستند كه در عصر حاضر دچار خدشه شده‌اند و اگر وضعيت به همين صورت ادامه يابد، در آينده شاهد نهادينه شدن بی‌عفتی و بی‌غيرتی در جامعه خواهيم بود كه تبعات و خسارات فراوانی به همراه خواهد داشت. ✳️ یک مسلمان ايرانی، علاوه بر غيرت فردی و محافظت از حجاب و عفاف محارم خود، بايد غيرت اجتماعی داشته باشد و حافظ عفت و پاكدامنی همه زنان جامعه باشد. ✴️ مرد با غيرت كسی است كه همه زنان جامعه را به مثابه نواميس خود بداند و نسبت به عفت آنان، حساسيت دينی داشته باشد و علاوه بر پرهيز از نگاه يا رفتار آلوده نسبت به زنان جامعه، با نگاه شهوت‌آميز و رفتار خلاف شئونات ساير مردان كه از بی‌غيرتی آنان سرچشمه می‌گيرد، نيز برخورد نمايد. 📛 بی‌غيرت كسی است كه نسبت به حجاب و عفاف و نحوه گفت‌وگو و معاشرت همسر و محارم خود با مردان بيگانه و نامحرم و همچنين نسبت به عفت ساير زنان جامعه، حساسيت نداشته باشد. ⭕️ انسان بی‌غيرت، قسیّ‌القلب می‌شود و از آثار سوء قساوت قلب می‌توان به گرفتاری و برخورداری از زندگی ناآرام و توأم با غم، غصه، اضطراب و نگرانی در دنيا اشاره كرد. 💢 در آخرت نيز افراد بی‌غيرت با همان سيرتی كه در دنيا داشته‌اند، مورد خطاب ملكوتيان قرار می‌گيرند و پس از ورود به محضر خداوند متعال، مغضوب ذات باری‌تعالی شده و به جهنم فرستاده خواهند شد. 👌 نسل كنونی بايد حافظ عفت و غيرت نياكان خود باشد و بيش از اين اجازه رخنه مفاسد اخلاقی را به درون خانواده‌ها و اجتماع ندهد، وگرنه بايد منتظر عواقب خطرناكی در اين زمينه باشيم. ✍ گزیده‌ای از جلسات درس اخلاق حضرت آيت‌الله مظاهری در خصوص عفت و غيرت و فضيلت‌های فراموش شده جامعه امروز، ۲۵ مرداد ۱۳۹۰  #جوانها_را_دریابید #نکات_آموزنده @ayeha313

#آلنوش_طریان_مادر_نجوم_ایران زاده: ۱۸ آبان ۱۳۰۰ ۹ نوامبر ۱۹۲۱ تهران، ایران درگذشت:۱۵ اسفند ۱۳۸۹ ۶ مارس ۲۰۱۱ (۸۹ سال) تهران، ایران ملیت: ایرانی ارمنی‌تبار تحصیلات : کارشناسی فیزیک از دانشگاه تهران (۱۳۲۶/۱۹۴۷) دکتری فیزیک از دانشگاه سوربن (۱۳۴۵/۱۹۶۶) محل تحصیل : دانشگاه تهران دانشگاه سوربن پاریس شناخته‌شده برای : بنیان‌گذار نخستین رصدخانهٔ فیزیک خورشیدی ایران بانوی اختر فیزیک ایران پیشینه : علمی شاخه(ها): فیزیک، اخترشناسی محل کار: گروه فیزیک دانشکده علوم دانشگاه تهران

آلنوش طریان، در سال ۱۲۹۹ خورشیدی (۱۹۲۰ میلادی) در یک خانواده ارمنی در تهران متولد شد پدر آلنوش، آرتو طریان در جلفای اصفهان و مادرش، وارتو طریان در تهران زاده شد.  آرتو طریان دانش‌آموخته بازیگری و نمایش از مسکو و پایه‌گذار دومین مرکز آموزشی هنرهای دراماتیک و تئاتر در ایران بود.  پدر طریان پاره‌هایی از شاهنامه را به زبان ارمنی بازگردانی کرده بود.  و مادرش در رشته ادبیات و هنر سخنوری در کشور سوئیس تحصیل کرده بود و نخستین زن ایرانی ارمنی بود که شعرهای فارسی را دکلمه کرد. آلنوش اما راه پدر و مادرش را در هنر پی نگرفت و به دنبال فیزیک رفت.

آلنوش طریان در شش سالگی وارد مدرسهٔ ارمنیان تهران شد و نه سال در آنجا تحصیل کرد. سپس، برای تکمیل تحصیلات دورهٔ متوسطه، به مدت دو سال نیز در مدرسهٔ انوشیروان دادگر تحصیل کرد. 

برای ادامه تحصیل وارد دانشگاه تهران شد. خانم طریان در سال ۱۳۲۶ مدرک لیسانس خود را رشته فیزیک از دانشکده علوم دانشگاه تهران گرفت و پس از مدتی اشتغال در همان دانشکده، (پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی وی مدتی به عنوان مسئول آزمایشگاه‌های فیزیک فعالیت کرد. وی به زبان‌های فارسی، ارمنی و فرانسوی تسلط داشته و با ترکی و انگلیسی آشنایی داشت. پس از تلاش بی‌نتیجه برای متقاعد کردن استادش، محمود حسابی، برای کمک به اعزام وی به خارج از کشور، در تابستان ۱۳۲۸ به تشویق پدر و با هزینه شخصی خود برای ادامه تحصیل به بخش فیزیک اتمسفردانشگاه پاریس رفت وی در مورد خاطرات دوران تحصیلش در دانشگاه پاریس چنین می‌گوید «یکی از بهترین خاطرات من در طی تحصیل در فرانسه آشنایی کوتاه مدت من با ایرن کوری، دختر ماری کوری، دانشمند معروف، بود. ماری کوری از دوران بچگی همواره بزرگترین الگوی من در زندگی بوده‌است. کار کردن در آزمایشگاه، کنار دختر وی، حتی برای مدتی کوتاه، افتخار بسیار بزرگی برای من محسوب می‌شد»

وی در سال ۱۳۳۷ (۱۹۵۶) مدرک دکترای خود را از دانشگاه سوربن کسب کرد(خانم طریان دانشنامه دکترای دولتی خود را از دانشکده علوم دانشگاه سوربن فرانسه در سال ۱۳۳۵ (۱۹۵۶) اخذ کرد (او بعد از فارغ‌التحصیلی در رشته دکترای فیزیک از دانشگاه سوربن پاریس، به ایران بازگشت (و برای خدمت به کشور، پیشنهاد کرسی استادی دانشگاه سوربن را رد کرد و به ایران بازگشت (بانو آلنوش با اتمام تحصیلات خویش در رشتهٔ فیزیک و دریافت درجه دکتری در این رشته، در حالیکه امکان ماندن و فعالیت در فرانسه برای وی مهیا بود ترجیح داد تا از تخصص خویش در ایران استفاده نماید. و پس از بازگشت به ایران، در دانشگاه تهران تدریس کرد (و با سمت دانشیار فیزیک رشته ترمودینامیک در گروه فیزیک مشغول به کار شد. و در سال ۱۳۴۳ در همین دانشگاه به درجه استادی رسید. (به عنوان اولین استاد زن، در مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران مشغول به کار شد استاد طریان بلافاصله پس از بازگشت به ایران از سوی دانشگاه تهران دعوت به همکاری و تدریس شد. او ابتدا، در سمت دانشیار فیزیک، واحد ترمودینامیک را تدریس می‌کرد اما بعد به منزلهٔ استاد واحد فیزیک ستارگان، که پس از ورود دوبارهٔ ایشان به دانشگاه افتتاح شده بود، تدریس کرد.

در سال ۱۳۳۸ دولت فدرال آلمان غربی بورس مطالعه رصد خانه فیزیک خورشیدی را در اختیار دانشگاه تهران قرار داد و طریان برای این بورس انتخاب شد و از فروردین سال ۱۳۴۰ به مدت ۴ ماه به آلمان رفت و بعد از انجام مطالعات به ایران بازگشت وی نخستین کسی بود که در رصدخانه دانشگاه تهران فیزیک ستاره تدریس کرد. علاقه او به علم و دانش سبب شدوصیت نامه ای تنظیم کند و منزل مسکونی خود را بعد از مرگ به ارامنه جلفا و دانشجویانی که محل اسکان مناسبی ندارند ببخشد او تا سالهای اولیه انقلاب مشغول فعالیت بود. آلنوش طریان در دوره خدمت علمی خود به ریاست گروه تحقیقات خورشیدی مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران رسید و نقشی مهم در تأسیس و ادامه کار رصدخانه فیزیک خورشیدی ایفا کرد. در خرداد ۱۳۴۳ طریان به مقام استادی ارتقا پیدا کرد  این فیزیکدان ایرانی برای نخستین بار موضوعات فیزیک خورشیدی و اخترفیزیک را در دانشگاه تهران تدریس کرد. وی نخستین فیزیکدان زنی بود که در یکی از دانشگاه‌های ایران به این مقام علمی دست می‌یافت (و بدین ترتیب او اولین فیزیکدان زن در ایران است که به مقام استادی دست پیدا کرده

وی در سال ۱۳۴۵ به عنوان عضوی از کمیته ژئو فیزیک دانشگاه تهران انتخاب شد و در سال ۴۸ رسماً به ریاست گروه تحقیقات فیزیک خورشیدی مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران منصوب شدو در رصدخانه فیزیک خورشیدی که خود در بنیانگذاری آن نقش عمده ای داشت، فعالیت خود را آغاز کرد. طریان که اولین کسی بود که در ایران درس فیزیک ستاره‌ها را تدریس می‌کرد.  طریان پس از ۳۲ سال خدمت صادقانه به کشورش و پرورش استادانی ارزشمند در ۱۵ شهریور ۱۳۵۸ به درخواست خود بازنشسته شد. محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت در مراسمی در تاریخ ۲۶ تیر ۱۳۸۵ از وی تقدیر کرد.  این مراسم به مناسبت سالروز ولادت فاطمه زهرا و بزرگداشت مقام زن از زنان نمونه برگزار شده بود

او همچنین از سوی برنامه فرزانگان که به سفارش شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی ایران تهیه شده بود به عنوان چهره ماندگار در عرصه علمی معرفی می‌شود و در فیلم مستندی زندگی و فعالیت‌های علمی وی بازگو می‌شود. در سال ۱۳۸۲ فیلمی مستند از زندگی آلنوش طریان ساخته شد که «سوی خورشید» نام داشت. این فیلم مستند یکی از قسمت‌های برنامه فرزانگان ایران بود که به سفارش شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی تهیه شد.روزنامه ابتکار در سال ۸۲ از زندگی طریان فیلمی با عنوان «سوی خورشید» ساخته و در آن زندگی این نخستین بانوی استاد کرسی فیزیک ستاره در دانشگاه تهران به تصویر کشیده شد

آلنوش طریان کتابخانه شخصی خود را به کتابخانه ملی ایراناهدا و خانه شخصی خود را به نفع دانشجویان ارمنی وقف کرده‌است. وی سال‌های پایانی عمر خود را در خانه سالمندان توحیدگذراند. در پاییز ۱۳۸۹ مراسم جشن نودمین سالروز تولد آلنوش طریان، در محل باشگاه آرارات تهران و به همت انجمن بانوان ارامنه ایران و مؤسسه ترجمه و تحقیق هور برگزار شد.  آلنوش طریان در روز شنبه ۱۴ اسفند ۱۳۸۹ در سن ۹۰ سالگی در خانه سالمندان توحید تهران درگذشت در روز دوشنبه، ۱۶ اسفند ۱۳۸۹ (۷ مارس)، مراسم ترحیم آلنوش طریان، در کلیسای مریم مقدس تهران برگزار و پیکر وی از این محل تشییع و در گورستان ارامنه تهران به خاک سپرده شد

او در سال‌های جوانی به مردی علاقه‌مند بوده‌است، اما مرگ او سبب شد تا طریان تصمیم بگیرد برای همیشه مجرد باقی بماند او هرگز ازدواج نکرد و فرزندی نداشت.