الکافي / الجزء السادس / كِتَابُ اَلْأَطْعِمَةِ / بَابُ اَلسِّلْقِ
امام رضا علیه‌السلام
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى
عَنْ أَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ :
أَطْعِمُوا مَرْضَاكُمُ اَلسِّلْقَ يَعْنِي وَرَقَهُ فَإِنَّ فِيهِ شِفَاءً وَ لاَ دَاءَ مَعَهُ وَ لاَ غَائِلَةَ لَهُ وَ يُهْدِئُ نَوْمَ اَلْمَرِيضِ وَ اِجْتَنِبُوا أَصْلَهُ فَإِنَّهُ يُهَيِّجُ اَلسَّوْدَاءَ .
ترجمه فروع کافی :
محمّد بن عيسى گويد :
امام رضا عليه السّلام فرمود :
به بيماران خود چغندر يعنى برگ آن را بخورانيد؛ زيرا در آن شفاء است، هيچ بيمارى و هيچ‌گونه گرفتارى و بلايى با آن نيست و خواب بيمار را راحت مى‌كند. البته از ريشه آن دورى كنيد؛ چرا كه سوداء را تحريك مى‌كند.
گروه بیان و گفتگوی طبّ
امام صادق علیه‌السلام
الکافي / الجزء الرابع / تَتِمَّةُ كِتَابُ اَلزَّكَاةِ / أَبْوَابُ اَلصَّدَقَةِ / بَابُ اَلنَّوَادِرِ
أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ مِسْمَعِ بْنِ عَبْدِ اَلْمَلِكِ قَالَ:
كُنَّا عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بِمِنًى وَ بَيْنَ أَيْدِينَا عِنَبٌ نَأْكُلُهُ فَجَاءَ سَائِلٌ فَسَأَلَهُ فَأَمَرَ بِعُنْقُودٍ فَأَعْطَاهُ فَقَالَ اَلسَّائِلُ لاَ حَاجَةَ لِي فِي هَذَا إِنْ كَانَ دِرْهَمٌ قَالَ يَسَعُ اَللَّهُ عَلَيْكَ فَذَهَبَ ثُمَّ رَجَعَ فَقَالَ رُدُّوا اَلْعُنْقُودَ فَقَالَ يَسَعُ اَللَّهُ لَكَ وَ لَمْ يُعْطِهِ شَيْئاً ثُمَّ جَاءَ سَائِلٌ آخَرُ فَأَخَذَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ ثَلاَثَ حَبَّاتِ عِنَبٍ فَنَاوَلَهَا إِيَّاهُ فَأَخَذَ اَلسَّائِلُ مِنْ يَدِهِ ثُمَّ قَالَ «اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِينَ» اَلَّذِي رَزَقَنِي فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَكَانَكَ فَحَشَا مِلْءَ كَفَّيْهِ عِنَباً فَنَاوَلَهَا إِيَّاهُ فَأَخَذَهَا اَلسَّائِلُ مِنْ يَدِهِ ثُمَّ قَالَ «اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِينَ» فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَكَانَكَ يَا غُلاَمُ أَيُّ شَيْءٍ مَعَكَ مِنَ اَلدَّرَاهِمِ فَإِذَا مَعَهُ نَحْوٌ مِنْ عِشْرِينَ دِرْهَماً فِيمَا حَزَرْنَاهُ أَوْ نَحْوِهَا فَنَاوَلَهَا إِيَّاهُ فَأَخَذَهَا ثُمَّ قَالَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ هَذَا مِنْكَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَكَانَكَ فَخَلَعَ قَمِيصاً كَانَ عَلَيْهِ فَقَالَ اِلْبَسْ هَذَا فَلَبِسَهُ ثُمَّ قَالَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي كَسَانِي وَ سَتَرَنِي يَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ أَوْ قَالَ جَزَاكَ اَللَّهُ خَيْراً لَمْ يَدْعُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِلاَّ بِذَا ثُمَّ اِنْصَرَفَ فَذَهَبَ قَالَ فَظَنَنَّا أَنَّهُ لَوْ لَمْ يَدْعُ لَهُ لَمْ يَزَلْ يُعْطِيهِ لِأَنَّهُ كُلَّمَا كَانَ يُعْطِيهِ حَمِدَ اَللَّهَ أَعْطَاهُ .
ترجمه خسروی :
مسمع بن عبد الملك گفت در منى خدمت حضرت صادق مشغول انگور خوردن بوديم گدائى آمد و تقاضا كرد امام دستور داد يك خوشه انگور باو بدهند.گدا گفت احتياج بانگور ندارم اگر پول بدهيد خوب است امام فرمود خداوند وسعت بتو بدهد گدا رفت باز برگشت گفت همان خوشه انگور را بدهيد فرمود برو خدا گشايش دهد بتو چيزى باو نداد. گداى ديگرى آمد امام عليه السّلام سه دانه انگور باو داد گدا گرفت و گفت الحمد لله رب العالمين خدائى كه مرا روزى بخشيد.امام فرمود بايست دست مبارك را پر از انگور كرده باو داد باز گفت حمد و سپاس خدائى راست كه بمن روزى بخشيد باز فرمود بايست. از غلامش پرسيد چقدر پول دارى؟عرضكرد تقريبا بيست درهم فرمود باين فقير بده گدا گفت خدايا ترا سپاسگزارم اين نعمت از جانب تو است خدائى كه شريكى ندارى.باز امام فرمود بايست پيراهن خود را از تن بيرون آورد فرمود اين را بپوش.گدا پوشيده گفت خدا را شكر ميكنم كه مرا پوشانيد و لباس بمن داد آقا يا ابا عبد اللّٰه يا گفت خدا بشما خير بدهد همين دعا را براى حضرت صادق كرد گدا رفت.ما با خود اين طور خيال كرديم كه اگر آن گدا دعا براى خود حضرت نميكرد پيوسته باو چيزى ميداد چون هر چه حمد و سپاس خدا را مينمود باو مقدارى مى‌بخشيد.
گروه پیامبر و اهل‌بیت صلوات‌الله‌علیهم
مسمع بن عبدالملك گفت در منىٰ خدمت حضرت صادق مشغول انگور خوردن بوديم گدائى آمد و تقاضا كرد امام دستور داد يك خوشه انگور باو بدهند. گدا گفت احتياج به انگور ندارم اگر پول بدهيد خوب است امام فرمود خداوند وسعت به تو بدهد گدا رفت باز برگشت گفت همان خوشه انگور را بدهيد فرمود برو خدا گشايش دهد به تو چيزى به او نداد. گداى ديگرى آمد امام عليه‌السّلام سه دانه انگور به او داد گدا گرفت و گفت الحمدللّه‌رب‌العالمين خدائى كه مرا روزى بخشيد. امام فرمود بايست دست مبارك را پر از انگور كرده به او داد باز گفت حمد و سپاس خدائى راست كه به من روزى بخشيد باز فرمود بايست. از غلامش پرسيد چقدر پول دارى؟عرض كرد تقريبا بيست درهم فرمود به اين فقير بده گدا گفت خدايا تو را سپاسگزارم اين نعمت از جانب تو است خدائى كه شريكى ندارى. باز امام فرمود بايست پيراهن خود را از تن بيرون آورد فرمود اين را بپوش. گدا پوشيده گفت خدا را شكر ميكنم كه مرا پوشانيد و لباس بمن داد ای اباعبد‌اللّٰه يا گفت خدا بشما خير بدهد همين دعا را براى حضرت صادق كرد ؛ گدا رفت. ما با خود اين طور خيال كرديم كه اگر آن گدا دعا براى خود حضرت نميكرد پيوسته به او چيزى ميداد چون هر چه حمد و سپاس خدا را مينمود به او مقدارى مى‌بخشيد .
متن روایت 👉
گروه پیامبر و اهل‌بیت صلوات‌الله‌علیهم
منشور عقائد امامیه.pdf
32.25M
کتاب « منشور عقائد امامیه »
آیت الله سبحانی
+ گروه خدا و ایمان
+ گروه کلام و کتاب
رایج شده که همه میگن و خیال میکنن که :
« خدا روزی میده »
« خدا رزق میده به همه »
خدا بهت رزق واسع بده 🤲 »
« خدا روزی داده به شما »
...
در حالی که این مطلب از شئون عقاید اسلامیه و چنین عقیده‌ای سال‌هاست در کلام بزرگان علمای عقاید مردوده .
کلام معروفی که به بوعلی‌سینا منسوبه :
خدا زردآلو رو زردآلو قرار نداد ، بلکه ایجادش کرد .
یعنی نباید گفت « خدا تو را خلق کرد » بلکه باید گفت « خدا خلق کرد که تویی »
اول تویی نبودی که خلق بشی بلکه اول خلق شدی و سپس تویی .
چون قبل از خلق شدنت نبودی ، پس نمیشه گفت خلق کردن به تویی که نبودی تعلق گرفت !! و خدا به تویی که نبودی وجود داد !!
بلکه خدا تو رو تو قرار داد و وجود رو خلق و جعل و ظهور داد که تویی .
رزق رو هم نباید گفت « خدا به تو روزی داد » بلکه « خدا رزق رو ظهور میده »
مثلا یه ماشین خریدی
خب خدا ماشین رو رزقت قرار داده
اما به تو نداده
یعنی تو تو جایگاه گیرنده نیستی
بلکه تو و ماشین هر دو رزق هستین
چون تو جز وجودت نیستی
و وجودت هم رزقه ؛ عین ماشین
پس همه رزق هستین
خلاصه این که تو مرزوق نیستی بلکه رزق هستی
رزق خدایی
وجودت عینا رزقه
▫️افراط اینه که خیال کنی رازقی
▫️تفریط اینه که خیال کنی مرزوقی
▫️عدل اینه که رزقی
خدا روزی نمیده به تو
چطور روزی رو به تو بده در حالی که تو خودت روزی هستی ؟
اگه بخواد به تو روزی بده ، پس تو ( وجودت ) رو به کی بده ؟
یعنی اگه خدا قراره به کسی چیزی بده ، پس وجودت رو به کی داده ؟ به تو ؟ تو که قبل از وجود پیدا کردنت هنوز نبودی که بخوای گیرنده باشی ! پس خدا به تو نمیده .
خدا میده ، اما نه به کسی . 👌
خدا رزق رو جلوه میده .
دم به دم جلوه‌ی حق هستی .
خدا پول نمیده به تو بلکه تو رو با پول جلوه میده . 👌
او مبتدء و ابتداکننده به نعمته .
رزق او اولی و بسیطه و بی‌مقدمست .
دهندگی او ذاتیه و شرط گیرندگی تو رو نداره .
داد او را ، قابلیت شرط نیست
بلکه شرط قابلیت ، داد اوست
رزق او بی‌منت و بی‌شرط و بی‌مقدمه و بی‌وقفه هست ..
گروه معیشت و اقتصاد
بدو بیا هدیه بگیر مجانی
#هدیه‌های_باهم‌راهی
گروه 👈 هدیه بده + تولّدت مبارک👉اینجابزن
➖➖➖