برای رسیدن به سرچشمۀ این رود، باید سفر کرد به جایی در دل تاریخ. به شهر کوفه، مجلس ابن‌ زیاد؛ هنگامی که پسر مرجانه رو کرد به حضرت زینب (س) و زبان به طعنه و کنایه گشود: «کَیفَ رَأَیتِ صُنعَ اللَّهِ بِأَخیکِ وَ أَهلِ‌بَیتِک؟» (عمل خدا با برادرت و اهل‌بیتت را چگونه دیدی؟) نه‌فقط کاخ کوفه که همۀ تاریخ به گوش، ایستاده‌ بودند تا این بزرگ‌زن که در هیبت و صلابت به حیدر‌کرار می‌ماند، چه خواهد گفت. لب باز می‌کند و در یک جمله به همه عالم، درس‌ها می‌دهد: «ما رأَیتُ إلَّا جمیلاً.» (من به‌جز زیبایی، چیزی ندیدم.) نقاشی‌های عاشورایی عبدالحمید قدیریان، گویی تفسیری‌ست از همین جملۀ زیبای حضرت زینب (س): توجه به زیبایی‌ای که در پسِ بلا،مصیبت و شهادت نهفته و چشم‌های ظاهربین دنیا را توان دیدن و درک آن نیست. اگر نبود سخن حضرت عقیله (س)، عقل ناقص ما را کی یارای دیدن و راه یافتن به این مقام بود؟ نگاه قدیریان به واقعۀ کربلا، توجه به باطن آن است. او صرفاً به بازسازی ظاهر صحنۀ کربلا آن‌چنان که مرسوم است نمی‌پردازد؛ بلکه سعی دارد تا جنبۀ قدسی عاشورا را نمایان‌تر کند. برای چنین نگاهی‌ست که «آسمان» در آثار او پررنگ است. او به‌دنبال این است که با کدام نگاه، اهل‌بیت از میان این همه درد و زخم، خم به ابرو نمی‌آورند و جز زیبایی نمی‌بینند. قدیریان از دل صحنه‌های سراسر مصیبت و غم که تصورش هم اشک از دیدگان سرازیر می‌کند، تابلویی پر از امید و معنویت می‌آفریند. مثلاً در نقاشی «والفجر»، قتلگاه امام حسین (ع) را به تصویر کشیده؛ اما توجه اصلی بیش از خون، نیزه، شمشیر و شخصیت‌های منفی و حتی زمین کربلا، نوری است که درحال تلألو از زمین به آسمان است؛ انگار که امام با شهادتش طلوعی دوباره کرده و مانند خورشید، جایی برای تاریکی نگذاشته است. او در این آثار از روضه‌ها هم الهام می‌گیرد و از زاویه‌ای دیگر به آن‌‌ها نگاه می‌کند؛ مثل اثر «در محضر» که حضرت عباس (ع) را در علقمه نشان می‌دهد. حضرت درحال نگاه کردن به زنی با چادر سفید و نورانی‌ست که در آن‌سوی علقمه ایستاده است. این صحنه یادآور شعر حسن بیاتانی است که می‌گوید: «جایی ننوشته‌ست که در علقمه زهرا / اما نکند آن لحظات آمده باشد» عبدالحمید قدیریان از آن دسته هنرمندانی است که معمولاً در همۀ آثار خود به آسمان نگاه می‌کند، وقایع را از جنبۀ معنوی‌شان می‌بیند و از این زاویه به جهان آفرینش می‌نگرد. در این فرسته، ۱۰ نقاشی عاشورایی عبدالحمید قدیریان را که همگی از مجموعه «آسمان حسین» انتخاب شده‌اند، می‌بینیم. پی‌نوشت: نقاشی استفاده شده در جلد، با عنوان «مارأیت الی جمیلاً» است که با تکنیک رنگ‌و‌روغن روی بوم در ابعاد ۱۵۰ در ۱۰۰ سانتی‌متر و در سال ۱۳۹۰ خلق شده است. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌

‌🔹 مرثیه‌ای دیگر «فلسطین» در ۹ نگاره از حبیب‌الله صادقی به مناسبت فرارسیدن دومین سال درگذشت حبیب‌اللّه صادقی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌